Maandelijks moesten de boeren zich met hun paarden ter keuring aanbieden. De beste paarden werden er uitgekozen en tegen lage prijs naar Duitsland gevoerd. Het gebruik van ossen werd algemeen. De familie Schelkens (die van “den Duits”) had een xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

alternatief :  de vier zonen vervingen hun door de Duitsers aangeslagen paard.

Achter de ploeg vader Schelkens, ervoor zonen Cyriel, Fons (huwde Roos Beullens), Jan en Piet.

Op 10 maart verscheen een nieuw bevel meldende dat de burgers van Mechelen en omstreken verzocht waren hun koperwerk in te leveren in de fabriek van Vincke in de Leopoldstraat.

Diegene die het bevel niet nakomt zo luidde de plakkaart stelt zich bloot volgens de verordening van 13 december laatstleden aan gevangenisstraf tot 2 jaar en een geldboete tot 20,000 mark.

Enkele dagen later werd van huis tot huis huiszoeking gedaan.

In 1917 betaalde men de kolen tot 120 fr de 1000 kilos.

Voordat de aardappelen hunne volle rijpheid hadden bekomen zag men reeds duizenden burgers de landbouwers bestormen om enige kilos te kunnen bekomen in afwachting van de komende winter, dit ondanks de zware boeten en het verbeuren van dit voedsel door de Duitsers.

De woekerhandel werd in de hand gewerkt omdat men te Brussel in de maand september 1918 bv de aardappelen tegen 3 en 4 fr het kilo verkocht.

Gedurende gans de oorlogstijd was het onmogelijk vis te kopen. Men betaalde pekelharing 2 fr het stuk, een halve stokvis 6 tot 8 fr en zij waren maar zelden te bekomen.

In de lente van 1918 was het brood niet meer eetbaar : meer zemelen dan bloem, de armoede werd hoe langer hoe groter.

Enkele prijzen van 1917 en 1918 : tarwebloem per 100 kgr : 850 a 950 fr.

Rundvlees per kig : 30 fr. Varkensvlees : 45 fr. Schapenvlees : 30 fr.

Hesp (ham) : 45 fr. Spek : 45 fr. Vet : 63 fr. Boter : 40 tot 45 fr.

Melk per liter : 1,25 a 1,50 fr. Eieren per stuk : 1,50 a 2,40 fr.

Koffie per kg :  80 fr. Bruine zeep : 30 fr per kilo. Lampolie : 25 fr.

Petrol : 25 fr. Rooktabak : 70 tot 80 fr per kilo.

Velen vergenoegden zich met het roken van allerhande gedroogde bladeren van struikgewassen.

In november 1916 verscheen er een verordening waarbij, op straf van een zware boete, verboden werd zichtbaar licht te maken, om het gevaar van luchtaanvallen tegen te gaan.  

De voorraad steenkolen die de arme bevolking van het steunkomiteit kon bekomen, bedroeg slechts 120 kg per maand en per gezin.

Op het einde van 1917 waren voedingsstoffen en kleedsel niet meer kopelijk.

Vele werklieden zag men langs de straten slenteren met gescheurde broeken en vesten.
Vrouwen met kledingsstukken van allerlei lappen aaneengenaaid.

Katoen of saai konden de arme mensen niet meer kopen.

Een enkel bobijntje naaigaren betaalde men tot 16 a 20 fr.

Door de verschrikkelijke duurte van het leder (230 frank per kilo op het einde van 1917), werd het vele burgers onmogelijk schoenen te kopen. Het dragen van klompen werd algemeen ofschoon men ze 8 tot 10 frank het paar betaalde, tegen 1,05 fr voor de oorlog.

Een hoed was onmogelijk te kopen, een gewone klak betaalde men tot 25 frank.

(“De Duitschers te Mechelen” – Frans Verhavert – Drukkerij L.A.Godenne 1919)

1914 – Einde november stierf er een koe van landbouwer Jozef Polfliet uit de

            Tisseltbaan.

            Veearts Van Passen uit Willebroek keurde de vier kwartieren goed, de afval werd

            afgekeurd. Het vlees werd verkocht voor 70 en de huid voor 29 frank. (GA)

1915 – “Gedetailleerde opgaven van de bevolking der gemeente volgens de nauwkeurige

            telling gedaan, bij de uitgaaf der bloemkaarten, voor de verdeeling van het meel

            en bloem :

            1. mans, gezinshoofden                     245

            2. gehuwde vrouwen en weduwen   255

            3. getal kinderen boven 2 jaar          844

            4. andere personen                           157

                                                 totaal                      1501

            De kinderen beneden de 2 jaar zijn niet begrepen.”

            GA-19/4/1915)

1915 – In de gemeente zijn (opnieuw) twee graanmolens werkzaam :

            1. De stoommolen van de weduwe Bonifacius Lauwers, die per dag 1500 kg kan

            malen.

            2. Een graanmolen “met naphte” van Alfons Maes, goed voor 1300 kg per dag.

            (GA-21/10/1915)

1915 – Schatting van de gemeente omtrent de oogst van 1915 :

            er werd 28 hectaren tarwe verbouwd, “gevende of kunnende opbrengende” 2000

            kg het hektaar.

            166 hektaren rogge, geraamde opbrengst 2000 kg het ha.

            105 ha wintergerst, geraamde opbrengst 2500 kg per ha.

            Voor de 25 ha haver “slecht zijnde van wasdom, is de schatting onmogelijk”.

1915 – Voor 1915 voorzag het gemeentebestuur :

            “Noodige meel of bloem gehalte noodig per dag : 40 zakken.

            Idem rijst :  30 kg, erwten : 10 kg, boonen : 15 kg, aardappelen : 1500 kg,

            verschillige zout : 15 kg, petrol : 100 liter, meel tot veevoeding : 1200 kg.

            Het getal rechthebbenden op militievergelding was 57, er waren 78 daklozen

            in  de gemeente, 45 huisgezinnen zonder bestaansmiddelen, er werden 24

            werklozen geteld van de “Nijverheid”.

            Er was hoogdringend nood aan meel, rijst, vet of reuzel. Bonen, zout, erwten,

            kledingsstukken, schoenen, blokken en petrol.

            Beschikbaar geld op dat moment : Weldadigheidsbureel : 2.000 fr, Vicentius a

            Paulo : 500 fr, Het Hulp Comiteit : 1.000 fr.

            (Uit een brief aan het Arrondissements Hulp Comiteit)

1915 – De jaarwedde voor de veldwachter voor 1915 beliep 1.000 fr.

1915 – 8 februari : de gemeente diende, op basis van de onderrichtingen van het

            provinciaal Land- en Tuinbouwcomiteit, over te gaan tot de benoeming van een

            “plaatselijk bureel van schade-opnemers”, dit in verband met de geleden

            oorlogsschade. Volgende leden werden aangeduid :

            Selleslagh Ivo, als sekretaris te Leest, Teughels Arnold, meester-schrijnwerker,

            Vloebergh Jaak, meester metser, Verbruggen David Alfons, landbouwer en

            Selleslagh Joseph, gemeenteraadslid. (GA)

1915 – 15 februari :

            “...Bij de landbouwer Karel Verbeeck, Tisseltbaan, is er eene veers gestorven,

            die een onvoldragen kalf had afgeworpen. Het dood dier is verkocht geweest aan

            Frans Selleslagh, kalverkoopman te Leest voor 90 franken.” (GA)

1915 – Op 20 februari schreef burgemeester Bernaerts een brief aan de voorzitter van het

            “Hulpcomiteit” te Mechelen, waarin hij stelde dat de gemeentekas leeg was zodat

            “de wedden der onderwijzers, veldwachter en secretaris niet meer kunnen

            gekweten worden voor de loopende maand, zoo ook andere dringende uitgaven.”

            (GA)

            Te Mechelen bestonden er “Comiteiten” waar de burgers tegen verminderde

            prijzen eetwaren konden bekomen, die voor elk huisgezin en per hoofd

            gerantsoeneerd waren.
            Brood en aardappelen moest men in de huizen, door de “Comiteiten” daartoe

            aangewezen, afhalen.

            Het brood bevatte meer rogge en zemelen dan tarwe. Slechts enkele bakkers

            mochten, met een bijzondere vergunning, tarwebrood verkopen.

            (MC-F.Berlemont)

1915 -28 februari :

            “...Gezien en overwegende de overgroote milddadigheid en bijzonderen

            bezorgdheid, zoo van de Amerikaansche Natie, als deze harer afgevaardigden

            aan ons Vaderland gegund tijdens den oorlog, besluit het Schepencollege in

            naam van de bevolking der gemeente Leest, onze innige dankbetuiging uit te

            drukken voor de geschonken giften en behandelingen.” (GA)

            Tijdens de oorlogsjaren werd door het “comiteit” aan de bevolking voedsel

            uitgedeeld  : bloem, rijst, vlees en spek uit Amerika “Wilsonspek” genoemd.