De Band (1956) schreef volgend verslag :xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

            “Zondag 11 augustus 1946 was heel Leest in feest. Een prachtige stoet trok door

            de gemeente.

            Z.E.H. Kan. Leys, deken van Mechelen-Zuid, voltrok de aanstelling.

            Als getuigen traden op : de Z.E.Heren Clicteur, pastoor van Zemst en De Clerck,

            pastoor te Tisselt. De heer burgemeester hield een feestrede waaruit het volgende

            werd ontleend :

            “Ter gelegenheid van uw aanstelling als herder van Leest is het voor mij als

            burgemeester een groote eer u hartelijk welkom te mogen zeggen in onze

            gemeente.

            ...Gij hebt u kunnen overtuigen dat het grondgebied van onze gemeente, uw

            parochie, uitgebreid is en dat bijgevolg het werk, waaraan gij u dag en nacht

            kunt wijden, zwaar zal zijn. Doch wij weten dat gij komt om u ten volle te wijden

            aan het welzijn van uw parochianen. Gij brengt vrede in onze huisgezinnen,

            vreugde in onze harten, licht in onze zielen.

            ...Gij zult onze kinderen opleiden en hun den weg toonen die leidt naar het

            schone, volmaakte goddelijk Wezen, en hun sterkte geven opdat het geloof niet

            wankelbaar maar rotsvast in hun zielen bewaard zoude blijven.

            Daarvoor zullen wij u gansch ons leven dankbaar zijn.

            ...Moge gij verblijven, vele jaren, in ons midden, daarvoor zullen wij God, den

            Heere, bidden.”

            Leestenaars over pastoor Coosemans :

            Jan De Decker in De Band 1956 : “...Zijn eerste bekommernis is gegaan naar een

            Parochiezaal en lokalen. Steeds heeft Mr Pastoor geijverd voor zijn kerk.

            Vele moeilijkheden moesten overwonnen worden. Maar wij weten nu dat deze

            werden overwonnen.

            Op een bepaald ogenblik, -hij was nog niet lang hier-, viel hij zonder

            onderpastoor, zonder dienstmeid, zonder koster...

            In ’t begin was ’t overigens een geweldig gesukkel met de meiden, b.v. niet minder

            dan 5 kwamen...en gingen. Tot op 7.7.48 mejuffer Elisa Van Waelhem (Elewijt)

            kwam. Mogen wij van deze gelegenheid profiteren om ook haar in de bloemen te

            zetten voor haar algehele plichtsbetrachting en gemoedelijke omgang ?

            Uit goede bron weten wij dat haar gerechten bij de pastoors van ’t omliggende

            beroemd zijn, evenals bij de predikanten !”   

            Miel Polfliet vertelde in 1982 :

            “Ik herinner het mij als was het gisteren. Het was in de mis van halfzeven en

            pastoor Coosemans stond op de preekstoel.

            Ineens begon hij over de verkiezing te praten en vroeg tamelijk rechtstreeks niet

            voor de “Blekken” te stemmen.

            Toen is mijn grootmoeder (Colette Van Praet-De Prins) verontwaardigd

            rechtgesprongen en vroeg letterlijk : “Mijnheer pastoor, zijn wij dan geen

            kristelijke mensen ?” Waarop de pastoor het antwoord schuldig bleef, hij verliet

            de kansel en zette de mis verder alsof er niets was gebeurd.

            Nog even was er spanning in de kerk toen mijn grootmoeder ten communnie ging.

            Heel de kerk keek ademloos toe, maar de pastoor behandelde haar net zoals de

            andere communicerenden en legde de H. Hostie op haar tong.

            Onmiddellijk na die mis staken enkele “Blekken” de koppen bij elkaar en

            verzamelden in een mum van tijd enkele tientallen muzikanten van hun fanfare

            (Sint-Cecilia).

            Die zijn dan dezelfde dag uit dankbaarheid bij mijn grootmoeder thuis in de

            Alemstraat, een serenade gaan spelen.”