In  de periodiek “De Band”, editie oktober 1957 stond een “In Memoriam” :xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

            “In Memoriam : de oude bromfiets van Mr Pastoor (Nova et Vetera)

            ...Verleden maand is een bekende figuur van ons heengegaan : de oude brommer

            van onze Mr Pastoor... Het was een veelbesproken figuur. Gedurende de jaren

            dat hij onder ons verbleef, heeft hij zich doen kennen als een harde wroeter, die

            door weer en wind, over alle mogelijke modder- en slijkwegen, duizenden

            kilometers heeft afgelegd.

            En dat aan een snelheid die ons allen hartkloppingen heeft bezorgd, die het leven

            onzer kiekens en honden dikwijls aan de rand van de eeuwigheid heeft gebracht.

            Die onder druk van de pastoorlijke voet over de wegen snorde aan een tempo dat

            zwaantjes, gendarmen en gardes dikwijls deed schreeuwen van spijt.

            Omdat zij hem niet konden volgen...

            Ondanks dit alles, hebben wij hem met spijt zien vertrekken. Want onder zijn

            rammelende slijklap en vettige kettingkast klopte een warme moteur.

            Geboren in een bekende bromfietsenfabriek, was hij ingevet en opgesmeerd

            glanzend van levenslust, helemaal een kind van de wereld. Met als enig ideaal

            zoveel mogelijk te profiteren. Alleen ’s zondags werken, en dan nog over lichte

            makadamwegen, met als last een fijn opgedirkt heertje en desnoods van achter er

            nog een geparfumeerd juffrouwtje bij, van ten hoogste 55 kg. En heel de week

            uitrusten, in de beste kamer, met twee plankskens onder de wielen en een laken er

            over opdat er toch geen stofje zou op vallen.

            Het lot besliste er echter anders over. Hij viel in de handen van onze Mr

            Pastoor.. Weg makadam, weg dat pakske parfum, weg de blokskens onder de

            wielen, weg de achturenweek,...

            ...”

            Het ultieme “In Memoriam” voor Jan Baptist Coosemans verscheen in het Parochieblad

            van 6 december 1979 :

            Oud-onderpastoor Constant De Decker : Terwijl ten alle kante de goudgele

            bladeren neerdwarrelen is E.H. Coosemans stil heengegaan in volle herfsttijd :

            de Herfst van zijn leven

            De lente was voor hem die eerste jaren van zijn priesterschap, als actieve

            onderpastoor : vergaderingen, oprichten van jeugdbeweging, zorgen voor

            lokalen, op kamp gaan, alles gedragen door die liefde van de Heer Jezus zelf.

            De zomer heeft hij bijzonder beleefd als pastoor te Leest, de parochie waarvan hij

            zoveel heeft gehouden. Grote zorg heeft hij getoond voor het huis van God, die

            mooie kerk van de Heer Jezus temidden van de mensen. Dat was steeds zijn

            eerste bekommernis. Maar tegelijkertijd ook die zorg voor de mensen, die zeker

            tot uiting kwam in het bouwen van een parochiecentrum met feestzaal.

            Want Leest stak vol aktiviteiten van de KVLV, de Chirojeugd, E.K., de twee

            afdelingen van de B.J.B., de Milac, enz...

            Een man van gebed, eenvoudig, en gedragen door een ware bekommernis, dat

            waren zijn hoofdkenmerken.

            Kwam  dan de herfst van het leven, de periode dat hij afscheid heeft moeten

            nemen van Leest, om eerst te gaan wonen in Zemst, vervolgens verblijf te nemen

            in het rusthuis Emmaüs te Korbeek-Lo en dan te Erps-Kwerps. In die groeiende

            stilte en verlatenheid heeft hij zich voorbereid in volle bewustzijn op zijn

            heengaan van de mensen, om op te gaan naar God, de bron en het einddoel

            van zijn leven...”  

            Modest Van Steenwinkel : “...Hij kwam achter pastoor Beuckelaers, juist na

            de oorlog. De kerk was toen in zeer slechte staat : de plaaster was op veel

            plaatsen van bogen en consoles afgevallen. Zijn eerste werk bestond er in het

            dak te laten herstellen en de kerk te laten herschilderen. Ook de nieuwe klokken

            hebben wij aan hem te danken.

            Hij was een echte boerenpastoor, echt passend tussen de boeren op den buiten.

            Ik weet niet hoe hij het te Scheut in de stad zolang heeft uitgehouden.

            Hij was doorgoed, kon soms opvliegen, maar daarna was alles vergeten.

            Ge waart er steeds welkom, zowel bij de pastoor als bij Liza.

            “Ik ben arm op Leest gekomen,” zei hij altijd, “ik wil er even arm weggaan...”

            Ik geloof dat dit de waarheid geweest is.”

            Hilde Reinhard : “...Eén van zijn eigenschappen die me altijd is opgevallen :

            hij was geweldig sober voor zichzelf. Hij had bijna geen aandacht voor zijn eigen,

            alles voor de anderen. Hij was afkomstig van arme boerkes uit Perk.

            Zijn deur stond open voor iedereen. Ook de missionarissen waren altijd bij hem

            welkom...”

            Maria De Boeck : “...Mijnheer Coosemans kwam geregeld naar de school.

            Hij was een vriendelijk man die goed met kinderen kon omgaan. Hij was een

            echt en devoot priester. Hij ging ook geregeld zijn zieken bezoeken en op straat

            nam hij zijn hoed af voor iedereen. Alle mensen van Leest hadden spijt dat hij

            aanging...”

            Alfons Hellemans : “...Hij is hier bijna ongemerkt weggegaan en kreeg geen dank

            in verhouding met hetgeen hij voor Leest had gedaan.

            Hij kon misschien minder goed preken, en zingen kon hij in het geheel niet, maar

            hij was een echte priester die met alleman over de baan kon. Voor de processie

            was hij steeds geweldig in de weer... Hij had ook handen aan zijn lijf : als er in

            het patronaat iets kapot was, sloeg hij het zelf aaneen.

            Pastoor Coosemans was een goeie brave mens...”   

Bij de foto’s :

-de oude bromfiets van de pastoor.

-bij elk evenement op de eerste rij zoals het een notabele toekwam.

-pastoor Coosemans door de ogen van George Herregods.