1960 – Zaterdag 6 februari : Huwelijk Alfons Polspoel-Lisette Fierensxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

            “De Heer en Mevrouw Jan Fierens-Christiaens en de Heer en Mevrouw Frans

            Polspoel-Maes, hebben de eer u het huwelijk aan te kondigen van hun dochter

            Lisette...en hun zoon Alfons...

            De huwelijksinzegening gevolgd van de plechtige Heilige Mis, zal plaats hebben

            op zaterdag 6 februari 1960 te 10 uur, in de parochiekerk van de H. Niklaas te

            Leest.

            Adres ouders bruid : Winkelstraat 17 Leest.

            Adres ouders bruidegom : Vinkstraat 3 Leest.

            Gelegenheidsadres: Winkelstraat 16 Leest.

            Fons Polspoel werd te Leest geboren op 14 november 1934 en hij overleed te

            Mechelen op 21 november 2000.

            “Lieve liefste, ik dank je voor de schitterende jaren die ik samen met jou

            mocht beleven. Je vrouw

            Ooit zei een man me : ‘Gij zijt zeker een dochter van Fons van Zillekes ?!

            Ik antwoordde verwonderd : ‘Ja, hoe weet gij dat  …? en de man zei :

            ‘dat spreekt voor zich !’ Een mooier compliment heb ik zelden gekregen…

            Hilde.  

1960 – 14 februari : Algemene vergadering van de Parochiale Vrouwengilde

            met voordracht over “Water, vriend en vijand”, dit voor 135 aanwezigen.

            De winnaressen van de Lourdesbedevaart waren Rosalie Simons-Hellemans

            uit de Mechelbaan en Victorina Lamberts-Verlinden uit Rennekouter.

            Deze dames vertegenwoordigden de gilde en al haar leden op de bedevaart die

            plaatsvond van 10 tot 17 mei 1960.

1960 – 15 februari : Voordracht Boerengilde

            Bij Apers aan de brug gaf de Boerengilde een voordracht met als thema

            “Slateelt”.

1960 – 15 februari : Bijeenkomst ijveraars mannenbond H. Hart in de pastorij.

1960 – 16 februari : Kaartavond in het parochiehuis.

1960 – 19 februari : “Deze dag werden de echtelingen De Croes-Van den Heuvel zwaar

            beproefd. In een tijdspanne van vijf uur overleed enerzijds de vader en anderzijds

            de schoonmoeder  uit dit huisgezin.”

1960 – 21 februari : Dansavond St Cecilia.

1960 – Van 22 tot 25 februari : Retraite te Antwerpen – Parochiale Vrouwengilde

            Predikant : E.P. Verfaille.

1960 – 23 februari : Spreekbeurt Pater De Laet

            Op initiatief van de BWB hield pater De Laet een spreekbeurt over zijn

            belevenissen in Kongo.

1960 – 23 februari : Kookdemonstratie

            “Een kookdemonstratie werd gehouden door de electriciteitsmaatschappij.

            Het ging over het klaarmaken van o.m. taarten bij middel van de electrische

            cuisiniere Deze demonstratie ging door in “Ons Parochiehuis”.

1960 – Zondag 6 maart : Afscheidsfeest van pater De Laet met filmavond

            Een overweldigend succes : het parochiehuis was tot de laatste stoel bezet.

            Om 19 uur werd de driedelige film “Tokende” vertoond, een prent waarin het

            verloop van een missieleven werd behandeld.

            De opleiding tot missionaris of missiezuster kwam aan bod, hun wijding,

            hun vertrek en afscheid en de aankomst in het missiegebied.

            De moeizame tocht naar hun bestemming door wouden en moerassen en

            hun eigenlijke taak aldaar : zieken verzorgen, onderwijs geven, missiewerk...

            Pater De Laet dankte in zijn humoristische stijl alle aanwezigen en gaf het

            startschot  voor te tombola.

            De hoofdprijs, een originele Afrikaanse speer, werd tot ieders genoegen in de

            wacht gesleept door pater Clementiaan.

            Tot slot sprak Miel Polfliet een dankwoord uit in naam van de parochiale

            organisaties en deed een oproep om de missies te blijven steunen.

                                                René De Laet

René werd in de Tiendeschuurstraat geboren als achtste kind van elf van de latere burgemeester Victor en van Julia Meuldermans. Tot en met het vijf leerjaar liep hij school in de jongensschool te Leest daarna volgde hij nog twee jaar les aan het Mechelse college. Zijn verdere humaniorajaren was hij intern aan het kleinseminarie te Hoogstraten, waar ook zijn vader op school was geweest. Dan trad hij in bij de Missionarissen van Afrika, de Witte Paters (1943). Dit betekende  : twee  jaar filosofie, een jaar noviciaat en nog vier jaar theologie respectievelijk te Boechout, Varsenare en Heverlee. Op 8 april 1950 werd hij priester gewijd. Zijn eremis deed hij te Leest op 16 april.

Meer dan een halve eeuw was hij missionaris in Afrika (Belgisch Congo, later : Zaïre en momenteel : Demokratische Republiek Congo). Steeds in de Noord-Oost provincie met een ondergrond vol rijkdommen, mee de basis van de voortdurende spanningen en oorlogen.

René vertrok naaar de missie in Bunia. Hij werd er benoemd op de ‘aumonerie’ in Kilomines (waar ook de hoofdzetel van de goudmijnontginning van Kilo-Moto was). Hij leerde er Swahili, de taal in oostelijk Kongo en werd er professeur ‘en commerce’ aan de middelbare school voor het administratief personeel. Later (tot 1970) woonde en werkte hij als onderpastoor, daarop als pastoor in Badiya, veertig km westwaarts van Bunia en leerde daartoe Kibira, de plaatselijke taal.

Precies in die periode begonnen in Kongo, na de onafhankelijkheidsverklaring, de eerste politieke moeilijkheden  (juli 1960). Maar ze waren een lachertje in vergelijking met de bezetting en de terreur door de rebellenbeweging ‘Simba’ (van 1/9 tot 1/12/1964).

Hij kreeg nieuwe posten : eerst onderpastoor aan de kathedraal van Bunia (1970 tot 72) en dan acht jaar in Geti (tot 1980), zestig km bezuiden Bunia en bij de grens tussen (toen) Zaïre en Oeganda.

Na een verlof in Leest (1978) realiseerde René in Geti het ‘Centre des Jeunes’ met o.a. een bibliotheek. Zijn missiegebied was wel uitgestrekt : ongeveer honderdtwintig km van noord naar zuid en een veertig km van oost naar west met tezamen een honderdtal ‘schoolkapellen’.
En opnieuw verhuizen : terug voor zes jaar (van 1981 tot 1987) naar het vroegere Kilomines, nu Bambu. Een paar keer (1981 en 1986) was hij op verlof in Leest. Maar intussen had pater René, na vierendertig jaar verblijf in Kongo, voor het eerst moeraskoorts of malaria gekregen (1984). En in Bambu werd zijn ‘parochie’ overgenomen door drie inlandse priesters (1987). Zo verhuisde hij naar het hem bekende Badiya. Daar kreeg hij een tweede, zware malariacrisis (1990).

Het jaar nadien was er feest : een zesendertig m lange brug der vriendschap, een ‘Baileybrug’ over de Shari – een rivier op drie km van de missiepost – werd er ingehuldigd. Dankzij de hulp van heel veel mensen uit o.a. Heist a/zee (waar een confrater woonde), uit Leest en van elders kon het materiaal ervoor (in België) worden aangekocht en de brug aangelegd.

Omwille van een oogkwaal was hij (1993) in België. En al kreeg René drie jaar later een nieuwe benoeming in Geti, na amper drie maanden stond hij hier terug, nu omwille van de rebellenbeweging van Kabila, die ageerde tegen de dictatuurvan Mobutu (1996).

Met een Canadees en een Nigeriaan, confraters, ontsnapte hij te voet door het moerasgebied van de Semliki, een grensstroom tussen Kongo en Oeganda. Maar het volgende jaar (1997) was hij weer…in Geti.

Tijdens zijn eerste verlof erna werd hij op Pinksteren (2000) in Leest gevierd voor zijn gouden priesterjubileum. En daarna vertrok hij opnieuw : bestemming Geti.

Bij een overval op de missie werd hij er (begin 2001) bijna doodgeschoten. Dronken, gedrogeerde gewapende mannen eisten de missieauto op. De pater hield er een oorletsel aan over : zijn gehoorvlies bleek gescheurd en werd in België geopereerd. Toch vertrok hij nog maar eens (september 2001). En al zou zijn parochie in Geti (2002) doorgegeven worden aan inlandse priesters, geen enkele plek was nog veilig en noodgedwongen moest René terugkomen naar ons land (mei 2002). Tijdelijk verbleef hij bij zijn zus in Battel. Tot hij (in januari 2003) opnieuw – dit keer voor het laatst – naar Zaïre ging.

De onlusten in Bunia en ruime omgeving duurden echter voort en (in mei 2003) diende hij definitief terug te komen na meer dan een halve eeuw missiewerk !

Thans verblijft hij te Antwerpen op de Prokuur der Missionarissen van Afrika.

Ook dit mag vermeld : bij haar honderdste verjaardag vergat Stefanie Van Steenwinkel (°1905) haar overbuur in de Tiendeschuurstraat niet. In plaats van aan haar geschenken en bloemen te geven, vroeg ze te storten op een rekeningnummer voor de missie van Badiya, waar René vijfentwintig jaar gewerkt had ! Zo kon ze hem 1.157,5 euro schenken !

(Wilfried Hellemans : ‘De Sint-Niklaasparochie in Leest)   

Foto’s:

-Huwelijksfoto van Alfons Polspoel en Lisette Fierens.

-René De Laet, tijdens één van zijn vele afreizen.