Foto :xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

-Café Telstar : links bakker Fons Hellemans, midden Maria Peeters, rechts haar echtgenoot  Jean Van Dam. Hier werd FC Telstar geboren.

FC TELSTAR

De geschiedenis van SK Rapid Leest begon, zoals die van vele verenigingen in onze contreien, in een café.

We noteren 1967 en the place to be voor de Leestse jeugd was café Telstar, gelegen Dorpstraat nr. 5 waar veel later een bloemenzaak en begin 2006 het restaurant “Dorp 5” zou komen. Daar werd gedronken en gedanst en op het “kaske” gespeeld.

Daar werd gelachen en gezeverd over alles en nog wat en zo ook over voetbal.

Leest zat zonder ploeg en waarom kon hier niet wat elders wel kon ?

De sfeer was er, evenals de motivatie en regelmatig werd er gevoetbald.

Maar op welke manier. Pure improvisatie. Geen sinecure om een tegenstrever of een terrein te vinden. Ontelbare telefoontjes gingen er aan vooraf. Frustrerend was dat die tegenstrever vaak niet kwam opdagen wat resulteerde in morren en zagen.

Cafébaas Jean Van Dam zag dit met lede ogen aan en samen met bakker Fons Hellemans

besloot hij Leest een voetbalclub te schenken. Die twee kenden elkaar vanuit de lagere school te Hombeek en waren vrienden gebleven.

Nog promotors van het eerste uur waren Frans Van Baelen, Albert De Smedt en Ferdinand Put en Willy Van Hoof.

Het was evident dat men opteerde voor de benaming FC Telstar en intussen had de bazin van het café reeds voor een volledige uitrusting gezorgd.

De volgende stap was een geschikt terrein vinden.

Met man en macht werd gezocht en uiteindelijk gevonden :  naast de Zenne was een weide vrijgekomen en  die werd dra omgetoverd tot een heus voetbalveld.

Nu er zekerheid was van een eigen terrein werd er besloten om aan te sluiten bij de K.K.S.F.B.(de Katholieke Sportfederatie), een zuiver liefhebbersverbond.

Maar om een reglementair speelveld te bekomen waren twee doelpalen niet voldoende.

Met vereende krachten werden ontelbare vrachtwagens aarde aangevoerd.

Bij de start van de competitie 1968-69 was enkel het veld klaargekomen en zat de club nog zonder kleedkamer. Improviseren is echter een sterke kant van Vlamingen en ook voor dit probleem werd een oplossing gevonden. De zaal van “het Brughuis” bij Frans Apers kreeg tijdelijk een andere bestemming : met lakens werd het café in drie vakken opgedeeld, respectievelijk voor de bezoekers, voor de scheidsrechter en voor de thuisploeg.

Een metalen kuip op de kolenkachel zorgde voor warm water...

Jean Van Dam zou Celine van het Brughuis altijd dankbaar blijven.

Reeds na vier wedstrijden slaagden de mensen van het eerste uur erin om te voorzien in een basisinfrastructuur : een kantine en kleedkamertjes voor bezoekers en scheidsrechters.

De eigen ploeg bleef bij Apers.

Veel vooruitzichten hadden die pioniers oorspronkelijk niet.

Ze gingen van start met slechts zestien leden en werden ingedeeld in de afdeling A, maar na enkele wedstrijden vergrootte hun ledenaantal zodat ze verplicht werden om bijkomend vriendenwedstrijden te organiseren voor een reserveploeg.

Motiverend en verheugend was dat de club dat eerste competitiejaar afsloot met een tweede plaats, eindigend op slechts één puntje van de leiders. Jammer genoeg was er slechts één klimmer voorzien...