2000-2001xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Tweede Provinciale A.

Trainer : Theo De Smet.

Kern

Marc Asseloos, James Bosmans, Tom Cauwenberghs, Kevin De Donder, Benny De Smet, Jeroen Forçeville, Tom en Yves Heremans, Bjorn Jansen, Jean Lumuanganu, Serge Posthumus, Jurgen Tambuyser, Bart Thielemans, Jan Van Cauwenbergh, Yvan Van Campenhout, Tom Van den Brande, Bart Van Dessel, Kris Van der Trappen, Koen Van Praet, Roel Van Sweefelt, Joel Verhaegen, Stijn Verrept, Kevin Verschueren.

Met slechts een drietal overgebleven spelers ten opzichte van het jaar voordien wou Rapid een zwart seizoen uit zijn geschiedenis wegvegen.

De 44-jarige Theo De Smet werd de nieuwe trainer.

Hij had bij Rapid al een verleden van vijf jaar achter de rug als hulptrainer en was de ploeg in november 2000 komen vervoegen onder hoofdtrainer Van Den Broeck.

“Dat we met de grove borstel door de kern zijn gegaan, is geen toeval,” vertelde hij bij aanvang van het nieuwe seizoen. “De mentaliteit van de groep was niet al te best. Daarnaast brachten sommige spelers rond wie de ploeg gebouwd was zoals De Buyser, Buelens en Makrini, niet wat van hen verwacht werd. Met een degradatie als logisch resultaat. Het gevolg is dat het nu vooral zoeken en tasten is naar de automatismen.”

Rapid bouwde zijn nieuwe ploeg vooral rond kapitein en libero Marc Asseloos, voor wie het bestuur een extra inspanning deed om hem te behouden.

Daarnaast hoopte men met het aantrekken van Jansen, Van Cauwenbergh, Van den Brande en Van Dessel vooral over een sterke centrale as te beschikken.

Ook van de terugkeer van verloren zoon Jean Lumuanganu, die net als Bjorn Jansen van Burcht overkwam en daar het seizoen voordien goed was voor 14 doelpunten, werd veel verwacht.

Jeanke kreeg in november 2000 het goede nieuws te horen dat het Antwerpse hof van beroep hem definitief had vrijgesproken voor zijn ongelukkige tackle op Sporting Tisselt-speler Youri De Vos.

Het werd een middelmatig seizoen voor SK Rapid dat 8^ste eindigde met 40 punten.

De Ploeg boekte 9 overwinningen, 8 nederlagen en liet 13 gelijke spelen noteren.

Er werd 51 keer gescoord en 60 tegendoelpunten geïncasseerd.

Veteranen kampioen

Beter nieuws lieten de veteranen noteren. Voor het tweede opeenvolgende seizoen werd Rapid Leest kampioen in de veteranencompetitie.

De ploeg had dat seizoen slechts vier maal verloren en eindigde met zeven punten voorsprong op rechtstreekse concurrenten Hombeek en FC Duffel.

De veteranenploeg van Rapid Leest ontstond tien jaar geleden door het toenmalige samengaan van Rapid met SK Leest.

Onmiddellijk werd ook beslist om met een veteranenploeg te starten.

Het opzet was om ex-provinciale spelers, die omwille van blessures of andere redenen uit de boot waren gevallen, de kans te geven hun favoriete hobby te blijven beoefenen.

Eén keer per week werd er getraind.

Zeer veel belang werd gehecht aan de sfeer en daar werd danig aan gewerkt want na iedere training of wedstrijd werd er stevig nagekaart in de cafetaria.

Ook de samenwerking met het clubbestuur verliep zeer harmonisch.
De club stelde de infrastructuur  ter beschikking en stond in voor de betaling van de scheidsrechters. Sponsor JB Systems zorgde voor een volledig nieuwe spelersuitrusting.

Het drama van het seizoen 2001-2002

SK Rapid kende een moeilijke start en na vier opeenvolgende nederlagen viel de kop van trainer Theo De Smet. Hij werd opgevolgd door Benny Meurs.

Die slaagde er in zijn ploeg in de middenmoot van de rangschikking te houden maar toen volgde het grootste drama uit de clubgeschiedenis.

Begin april gaf speler Jeroen Forceville aan secretaris Jean Apers te kennen dat hij andere oorden ging opzoeken. Als reden gaf hij op dat hij in de ploeg geen vaste stek kon verwerven. Jeroen Forceville schreef zich af. Twee maanden later, eind juni, keerde hij op zijn stappen terug. Hij verkoos toch bij Rapid te blijven. Op het moment van zijn terugkeer was de secretaris met verlof. Diens vervanger, Jan Van Den Heuvel, was niet op de hoogte van het afschrijven van Forceville en toen Jean Apers uit verlof terugkeerde ging die ervan uit dat alles geregeld was. Niets was echter minder waar.

Op de 26^ste speeldag op Tisselt liep Forceville tegen een gele kaart aan en meteen ging de bal aan het rollen.

Op de Belgische Voetbalbond kwamen ze tot de vaststelling dat Forceville niet bij Rapid Leest was aangesloten.

Sancties bleven niet uit : alle wedstrijden waarin de naam van Forceville op het wedstrijdblad voorkwam, werden als verloren beschouwd.

In zijn totaliteit waren dat 20 punten.

Het gevolg was dat de club degradeerde naar derde provinciale en dat secretaris Apers vele weken in de put zat.

27 jaar lang had hij zijn functie vlekkeloos uitgeoefend, nooit had men hem op een fout of tekortkoming kunnen betrappen.

Jean wou er mee stoppen, wou het bijltje er bij neerleggen.

Uiteindelijk konden mensen van de club hem op andere gedachten brengen en Rapid

kon verder beroep bliijven doen op zijn secretaris.

Na de voorlaatste speeldag stond SK Rapid 9^de met 37 punten gerangschikt.

De laatste wedstrijd tegen Heikant werd nog verloren met het kleinste verschil.

Rapid had dat seizoen tien overwinningen laten noteren naast dertien nederlagen en zeven gelijke spelen.

Er werd 39 keer gescoord en de club incasseerde 46 tegendoelpunten