|
Foto :xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Leon Bernaerts wordt gewijd door kardinaal Suenens.
(foto Cesar Apers)
1972 Zondag 25
juni : Vertrek Romereis KVLV
Voor vele Leestenaars werd dit hun
luchtdoop. Met 49 vlogen ze met een DC6
van Zaventem naar Rome en terug.
In de Italiaanse hoofdstad werd o.m.
het St.Pietersplein aangedaan. (DB)
1972 Zondag 2 juli
: IJZERBEDEVAART
Organisatie Davidsfonds met uitstap
door Frans Vlaanderen.
1972 6, 7 en 8
juli : Dansavond in een tent
De Duivenbond de Snelle Vlucht
organiseerde een driedaagse dansavond in een tent
aan haar lokaal Juniorslaan 110
Leest.
1972 8 juli : Leon
Bernaerts priester gewijd door kardinaal Suenens in de parochiekerk
van Leest. Leon is de enige
Leestenaar die te Leest werd gewijd.
(Wilfried Hellemans, 2009 Negen
eeuwen Sint-Niklaasparochie)
Feestelijke
priesterwijding te Leest (Gazet van
Mechelen 7 juni 1972)
Op zaterdag 8 juli wordt Leon Bernaerts in de
parochiekerk van de H. Nicolaas te Leest tot priester gewijd door kardinaal
Suenens.
De Leestenaars hebben deze unieke gebeurtenis
zorgvuldig voorbereid want zij willen dat die dag uitgroeit tot een hoogdag
voor de parochie en voor gans de gemeente.
De familie Bernaerts is altijd uiterst werkzaam
geweest in alle bewegingen en ze geniet een goede faam. Leon zelf staat bekend
als een zeer joviale en blijmoedige jongeman die steeds het leven beziet langs
zijn zonnigste kant. Hij hield er aan dat de plechtigheden sober en eenvoudig
zouden verlopen. Maar de feestvierende Leestenaars hebben hun eigen opvattingen
over soberheid en eenvoud en zullen de wijdeling en de kardinaal verrassen door
het feestelijk uitzicht zowel in de wijk Juniorslaan, als in het dorp en in de
kerk.
Leon werd te Leest geboren in 1944. Hij is steeds in
Leest op school geweest en deed zijn plechtige
communie in 1956. Tot 1962 was hij student aan het Sint-Romboutscollege
te Mechelen waar hij de Grieks-Latijnse afdeling volgde. Hij studeerde
filosofie aan het Sint-Jozef Seminarie en theologie in het Johannes XXIII
seminarie te Leuven.
Zijn
legerdienst deed hij in de jaren 66-67 te Aalst en als verpleger in het
militair hospitaal te Brussel.
Reeds tijdens zijn priesteropleiding werd Leon
getroffen door de nood in de wereld en hij begreep dat men gemakkelijk discussieert over ontwikkelingshulp maar dat alleen
effectieve hulp die mensen kan helpen. Daarom nam hij het koene besluit zijn
seminiariestudies te onderbreken om zich eerst te laten opleiden tot
ontwikkelingshelper en daarna gedurende drie jaar ter plaatse in de gebieden
van onderontwikkeling zijn steentje bij te dragen om de nood enigzins te
lenigen.
De opleiding tot ontwikkelingshelper vond plaats in
Klausenhoff in Duitsland in het kader van de Mijarc en ook enkele maanden in
Frankrijk. Daarna vertrok hij moedig voor drie jaar naar Luluaburg in het
huidige Zaïre. Het was daar dat hij vrij onverwacht een telegram uit België
ontving met de droeve tijding dat zijn vader, steeds zeer flink en gezond, door
een virus was aangetast en na enkele weken plots overleden was.
Leon mocht naar huis overkomen en nam na enkele dagen
terug afscheid van zijn moeder, om naar zijn armen in de broesse terug te
keren.
Volharding
Toen de termijn van drie jaar ontwikkelingshulp
voorbij was, meenden sommigen dat Leon nu voortaan een andere weg zou inslaan
dan deze van het priesterschap.
Het was immers de tijd dat hier en daar priesters
vaarwel zegden aan hun ambt, dat vele seminaristen voor goed naar huis
weerkeerden en dat er weinig roepingen te bespeuren vielen. Maar voor Leon
Bernaerts betekenden de drie jaar Kongo geen eervolle overgang van het
seminarie naar het burgerleven. Vastberaden zette hij zijn studies verder en
liet zicht op twee maart van dit jaar tot diaken wijden.
Zaterdag a.s. zal hij dan tot priester worden gewijd.
In stoet voorafgegaan door de ruiterij van Hombeek, de Chiro en de
muziekmaatschappij Sint-Cecilia en door zijn buren en vrienden zal hij tegen
halfvier aan de Sint-Jozefkapel aankomen, opgewacht door geestelijken,
burgerlijke overheden en de koncelebranten.
Aan de ingang van de kerk wordt hij verwelkomd door
kardinaal Suenens.
In de namiddag zal er tweemaal een autobus rijden naar
de woning van de wijdeling, om 14u15 en om 14u30. Deze autobussen vervoeren
gratis iedereen die de wijdeling van thuis uit wil afhalen.
De Chiro en de muziekmaatschappij kunnen alzo
gemakkelijk ter plaatse aankomen.
Tijdens de plechtigheden zal het gemengd koor van
Leest de gezangen verzorgen.
Na de H. Mis met priesterwijding zal er een receptie
worden aangeboden in de parochiezaal. Iedereen is daar welkom en kan de
wijdeling gelukwensen en oude kennissen weer eens ontmoeten.
In de zaal is er een fototentoonstelling uitgewerkt
over het leven van de wijdeling.
De geschenken waarvoor elke inwoner zijn bijdrage
heeft gegeven zullen in de kerk na de mis aan de nieuwe priester worden
overhandigd.
Op de speelterreinen naast het parochiehuis is er
parking voor ruim 500 wagens.
Leo Bernaerts kreeg priesterwijding te Leest
Te Leest werd zaterdagnamiddag in de parochiekerk van
Sint Niklaas Leo Bernaerts, priester gewijd door kardinaal Suenens, in
tegenwoordigheid van meerdere priesters o.m. Leonard Bernaerts, pastoor van
Ruisbroek-Sauvegarde en oom van de wijdeling, pastoor Lornoy, de h. Moyson, de
h. Brieven, secretaris van de kardinaal, E. Paters Vermoesen en Bimwemyi uit
Zaïre, Stefaan Van Calster, president van het Johannes XXIII seminarie en
diaken Bert De Smedt.
Toen de wijdeling even voor halfvier zijn woning aan
de Juniorslaan op de Leestse Heide verliet hadden de grijze wolken plaats
geruimd voor enkele zonnestralen.
Aan elke huisgevel hing ofwel een spreuk of een vlag,
want iedereen vierde mee met de wijding van Leo Bernaerts.
In de stoet, geopend door de ruiters van Hombeek,
stapten tevens alle verenigingen van de gemeente mee op.
De Kon.Fanfare St.-Cecilia zorgde voor de muzikale
omlijsting. Achter deze fanfare ging de wijdeling met zijn moeder, broers en
zusters, omringd door een grote groep familie, vrienden en kennissen.
Aan de St-Jozefskapel werd de stoet opgewacht door de
gemeentelijke overheid. Burgemeester Lauwers, schepenen en raadsleden stapten
vervolgens mee op naar de parochiekerk.
Overvolle Kerk
Gelukkig had hier de Leestse pastoor zijn voorzorgen
genoemen. Voor vier uur mocht niemand in de kerk. Nadat de familie en
genodigden het godshuis hadden betreden werd de poort voor iedereen opengezet.
Het duurde slechts enkele minuten alvorens de kerk vol was gelopen. Het was
voor Leest de eerste maal in de geschiedenis dat een priesterwijding in hun
parochie gebeurde.
Na de lezing van het evangelie gebeurde de
priesterwijding van Leo Bernaerts, met de handoplegging door de bisschop op het
hoofd van de wijdeling gevolgd door een inwijdingsgebed. Aan deze handoplegging
namen ook alle aanwezige priesters deel ten teken dat de priester niet alleen
de medewerker van de bisschop is, maar ook van heel het priesterkorps. Deze
handoplegging werd voorafgegaan door een toespraak van de kardinaal. De
bisschop vroeg de steun van de bevolking, opdat niet alleen deze wijdeling,
maal al de priesters hun werk zouden kunnen voltooien. De priesters moesten
openstaan voor de gelovigen, omdat Christus zou kunnen binnen dringen in de
harten van de evenmensen. Hierna ging de wijding verder met een ondervraging
van de wijdeling gevolgd door iin litaniegebed, samen met de aanwezige
kerkgemeenschap.
Dan kwam de kleding van de priester met de liturgische
gewaden, het zalven van de handen, en de eucharistieviering besloot deze
plechtigheid.
Het werd een prinselijke priesterwijding waarop
verschillende mensen hun dankbaarheid uitspraken.
Openbare hulde
De reeks van toespraken werd geopend door burgemeester
Lauwers. Namens de bevolking dankte spreker vooreerst de kardinaal omdat hij
naar Leest was gekomen om zelf de wijding te doen. De feesteling wenste hij
daarna een vruchtbaar apostolaatschap toe. Namens de kerkfabriek drukte
Constant Buelens zijn vreugde uit omdat Leest weer een priester rijker werd.
Als geschenk van de gemeente werd dan een
schrijfmachine en een draagbaar altaar aangeboden. Pastoor Lornoy wees nadien
op het vruchtbaar apostolaatswerk dat Leo Bernaerts gedurende drie jaar heeft
verricht.
Namens de geburen was het Maurice Van de Putte die
enkele woorden van dankbaarheid en lof uitsprak over de nieuwe wijdeling.
Daarna kwamen er nog gelukwensen van honderden
kajotters en kajotsters uit Zaïre. Deze gelukwensen in het Frans opgesteld,
werden afgelezen door Pater Vermoesen.
Alvorens de feestzitting verder werd gezet in het
parochiecentrum, dankte de nieuwe priester iedereen, maar vooral zijn moeder,
broers en zusters en zijn grote familie omdat deze het hem hadden mogelijk
gemaakt voor priester te kunnen studeren.
Aan zijn moeder bood hij een ruiker bloemen aan, wat met een geweldig applaus
van de honderden aanwezigen werd beantwoord.
Ook bleef hij in gedachten even stilstaan bij zijn
vader zaliger, die hem veel te vroeg was ontvallen. Tenslotte vroeg Leo
Bernaerts de steun van gans de bevolking opdat hij zijn roeping vruchtbaar zou
kunnen toltooien. (GvM)
Leo drukte
schriftelijk zijn dank uit op 29 augustus datzelfde jaar in De Band :
Leo Bernaerts
Kapelstraat 4
2660 Willebroek
Willebroek, 29 oogst 1972.
Vriend,
Ik kom tot u vandaag om u te bedanken. Het is wel wat
laat, maar ik hoop dat u me dit niet kwalijk neemt. Van harte bedankt om uw
aanwezigheid en uw blijken van meeleven op de dag van mijn priesterwijding. In
een tijd waar priesterzijn niet onbesproken is, kwamen uw sympathiebetuigingen
mij als een riem onder het hart, als een bevestiging van mijn roeping en
zending. Ik hoop op deze steun te mogen blijven rekenen.
Mag ik u ook en niet zonder fierheid meedelen dat
mede door uw toedoen ik op deze dag 68.335 BF heb kunnen overhandigen aan mijn
JAC-vrienden in Zaïre.
Zij zullen het investeren in vormingswerk van kaders
uit het landelijk milieu. In een zee van onrecht ben ik blij om dit stukje
redding dat wij samen mogelijk maakten op de dag van mijn priesterwijding.
Mogen wij nog lang samen blijven in eenzelfde aandacht en inzet voor deze
mensen opdat onrechtvaardige verhoudingen niet langer meer onze
vriendschapsbanden met hen belasten.
Dat ik zo laattijdig tot u kom is niet alleen en zelfs
niet op de eerste plaats te wijten aan de verlofperiode. (ik hoop echter dat u
er deugd aan gehad hebt. Ik voor mijn deel heb de Wittebruidsweken te Taizé
doorgebracht, was op een chirokamp te Kasterlee met de mannen van Heffen en was
met een KWB-KAV bedevaart te Lourdes als medeverantwoordelijke van het
jongerenprogramma)
De ware reden van dit laattijdig schrijven ligt hierin
dat ik zolang gewacht heb om u ook mijn toekomstige werkplaats te kunnen
meedelen. En dit ben ik nu te weten gekomen. Kardinaal Suenens heeft me benoemd
tot medepastoor van Mr. Verbeek in de parochie van het H. Kruis te Willebroek.
Het is een arbeidersparochie (5.000 inwoners) jong en in volle expansie.
Ik woon voorlopig in bij de pastoor (adres vindt u
bovenaan) tot ik binnenkort elders in de parochie een huis hoop te betrekken.
U zijt hier steeds welkom !
Dat is dan mijn bijzonderste nieuws dat ik u mocht
meedelen. Dat het met u goed blijve en wij aan mekaars vriendschap nog lang
gelukkige mensen mogen zijn.
Leo Bernaerts.
|
