1976 – Zondag 4 juli :  Tienjarige deelnemer wint Leestse fietsrally van Vevocxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

132 deelnemers hebben verleden zondag de tropische hitte getrotseerd om deel te nemen aan de 2^de fietsrally, georganiseerd door Vevoc, te Leest.

Het vrij vertrek mocht genomen worden tussen 11 en 14 uur en de aankomst was uiterlijk gepland om 17u30. Per minuut dat de vertrekkers te laat kwamen kregen ze één strafpunt. Op deze tijd hebben ze kunnen genieten van de warmte, alsook van het prachtige natuurschoon in Leest en omliggende gemeenten.

Tijdens de prijsuitreiking bedankte de voorzitter, de heer Louis Vloebergh, alle deelnemers alsook alle medewerkers, die zich gedurende een ganse tijd met hart en ziel hebben ingezet voor het welslagen van deze rally.

Iedere deelnemer werd bedacht met een prijs. Ook de ongelukkigste deelneemster, Emerance Van den Heuvel, kreeg een speciale prijs, omdat zij zich tijdens deze rally gekwetst had. Ook de mannen met de speciale tweewieler (Karel De Borger) en deze van de driewielers (Jos-Constant-Louis) kregen een speciale prijs.

Daar er individueel of per gezin mocht gestart worden, werd er natuurlijk ook een klassement gemaakt voor de gezinnen waarvoor de familie van Miel Dons eerste werd met 595 punten voor de familie van Staf Tuyaerts met 588 punten. Als derde kwam de familie Soors met 458 punten voor de familie Verbruggen met 506 punten. Vervolgens was het de familie van Jean Van Dam met 499 punten voor de familie Verschueren met 491 punten en de familie De Borger met 463 punten.

Bij het individueel klassement was het de 10-jarige Leestenaar Bart Hellemans die met 188 punten als laureaat werd bekroond.

Maria Lamberts werd 2^de  voor J.P.Potoms, Staf Tuyaerts, Conny Vervack, Godelieve Verbruggen, Jan Van den Heuvel, Jurgen Tuyaerts, Emiel Dons, Liliane Alewaeters, Benjamin Jrine, Karel Soors, Frans Spoelders, Stephan Dons, Bart Soors, Lief Lamberts, Hugo Casteels, Renilde Polfliet, Agnes Lamberts en Lieve Dons.

(GvM)

1976 – 5 juli : Distels

            Veldwachter Van Hoof, op dienstronde binnen de gemeente, stelde op een perceel

            land op het Hertsveld ((Sectie A,nr. 406) vast dat er distels in volle bloei stonden.

            Een overtreding van de provinciereglementering in het kader van distelbestrijding.

            Eigenaar van de grond : M. Driessens uit Mechelen.

            (VVH)          

1976 – Vrijdag 16 juli : KVLV-Reis naar Holland

            De trip ging naar Ierseke met zijn oesters- en mosselkwekerijen, naar Goes

            met de grootse fruitveiling en indrukwekkende Grote Markt.

            Zierikzee werd bereikt met een overzetboot. Na Middelburg, Domburg,

            Vlissingen, Breskens, Sas Vangent over Axel naar Sint Niklaas en Leest.
             (DB, augustus 1976)

1976 – Van 21 tot 31 juli : Bivak Chirojongens te Maasmechelen.

            De meisjes gingen naar dezelfde locatie van 31/7 tot 10 augustus.

            De 78 monden op het jongensbivak verorberden 30 broden en  5 emmers

            aardappelen per dag.

In De Band van september verscheen volgend (samengevat) verslag :

“ ’Op zoek met Tijl naar Cupido’s pijl’, zo luidde het thema  van het jongensbivak. Het vertrek en aankomst van fietsers en autocar-reizigers werd waterrijk ingezegend en bovendien zegenrijk met water besloten.

Daartussen lagen echter heerlijke dagen vol actie en levenslust om die pijl van Cupido te vinden.

Met een totaal van 78 monden werden dan ook ettelijke broden (30 per dag) en patatten (5 emmers per dag) in de keuken en aan tafel verwerkt en binnengewerkt.

Pelagie (haar negende bivak) had gelukkig jongere werkkrachten bij zich, nl. Maria Joos uit Buggenhout-Briel, en vanaf de bezoekzondag met de komst van de kleinste pagadders : Maria Lamberts – Mevr Dons.

Onze piotten-leiders Patrick, Jan en Kamiel hebben een paar bivakdagen moeten prijsgeven, kwestie van verlof of voor de inlevering van de ‘kakkie’-broek.

Een zeer ruime bivakplaats (gebouwen en speelruimte) bood een aangenaam en gemakkelijk werkend bivak.

De prijs van de ongeluksvogel moest toegekend worden aan Mark Keulemans die bij het spel gekwetst raakte en bij ‘dokter-kleermaker’ even diende genaaid te worden.

Op de bezoekdag mochten we niettegenstaande de verre afstand (ongeveer 112 km) heel wat Leestenaars begroeten. Een uurtje volksspelen en koordtrekken, waarbij enkele wijken van de parochie tegen elkaar werden uitgespeeld, bracht de nodige sensatie in deze namiddag.

De dagen vlogen, ge zaagt het aan ons ogen : moe en spijt dat het ging eindigen. Al vrijdag en de laatste avond. Kampvuur ?! Kampvuur-avond zonder rook. ’t Was erg fris en bovendien : ‘Maasmechelen heeft van vuur genoeg’. Dan maar binnen de laatste uurkes flink beleefd met een Eucharistieviering en met aangename lachnummerkes om elkaar en ook alle mensen te bedanken die ons bivak hebben mogelijk gemaakt.

Op zaterdag 31 juli : de aflossing van de wacht. Fietsende meisjes waren al komen opdagen omstreeks 11u30 (zonder platte banden). Meteen waren de jongens geklopt ‘in tijd en zonder stukken’.

Omstreeks 14u30 arriveerde de autobus met een peleton meisjes en de aanval van de bivakplaats kon beginnen.

Echt zomerweer kwam er pas toen de kleinsten kwamen op donderdag 5 augustus.

Gezongen werd er met de vleet : liedjesteksten, nieuw en veel en bovendien nog actueel, klonken luid en overal.

De kooksters Emmerence en Liza moesten soms hun oren stoppen. Josefine van Jang De Wit kwam met de kleinsten het keukenwerk wat verlichten, want voor zo’n 85 kwelers is er meer dan werk genoeg.

Met 17 à 18 broden per dag, met anderhalve emmer patatten en de nodige groenten, met soms 30 liters melk, werd de honger uit de puttekes van de hongerige maag verdreven.

De bezoekdag kende echt zomers weer en lokte nog meer volk van Leest naar Maasmechelen dan bij het jongensbivak.

Het zeer zeldzame ongeluksvogeltje op het meisjesbivak kwam op diezelfde zondagavond bij Karine Schillemans terecht. Gelukkig zonder erg, hoewel ook hier de ‘dokter-kleermaker’ even diende te naaien.

De laatste namiddag werd flink genoten van de verwarmde zwemdok te Eisden.

De avond verliep glansrijk bij het licht van de ‘Olympische toorts’. Allen waren zelf in vlam en vuur zodat er onnodig nog rook moest bij te pas komen. Ook deze avond werd de Eucharistie in dank gevierd.

In de late uurkes werd overal en door iedereen gebedeld om hun bivak-aandenken met tekeningen te versieren, want niemand mocht vergeten worden van dit bivak, dat voor iedereen de moeite waard was en beleefd werd onder het motto en met stuwkracht van het bivaklied : ‘gewoon buiten is buitengewoon’.”

In dezelfde periodiek gaf Miel Peeters nog meer details van het jongensbivak :

“Met veel moed vertrokken de jongens op bivak. Doch onze aankomst viel in het water, figuurlijk wel te verstaan. Gewoontegetrouw werd de eerste dag de omgeving eens duchtig uitgekamd. De rakkers hadden direct al de goede plaats gevonden. Op 8OO m. van ons kamp vonden ze een meisjesgroep, natuurlijk hadden ze allemaal direct een lief. (U hebt toch al wel eens over kalverliefde gehoord ?)

Voor hun leiders werd ook gezorgd. Die kleine kadékes kunnen gemakkelijk een huwelijksbureau openen.

Ons eerste avondmaal werd genuttigd : PAP !! Ge weet het misschien nog niet, maar op een bivak leeft men van pap, stoemp en poepgelei.

De eerste dag vloog voorbij, maar de eerste nacht !! De Volksfeesten van Leest kunnen er niet aan rieken. Zoveel lawaai wordt er op geen enkel bal gemaakt. Maar ja, aan alles komt een eind en om drie uur sliep iedereen, maar om vijf uur waren ze reeds uit hun veren gesprongen en onze eerste werkelijke bivaksdag kon beginnen. Het regende, dus zet men dan een bivak in met waterspelen, de eerste wolkbreuk barstte los en er zouden er nog vele volgen.

De speelclubleiding had die eerste dagen echter een schoon leven. Vijf dagen zonder speelclubbers dan kun je je wel eens amuseren en zo werd er naar de Olympische Spelen op de T.V.gekeken. Die avond volgde de eerste schildertocht van de kerels. De bedoeling was van iedereen te beschilderen, het resultaat viel echter anders uit. Ze werden spijtig genoeg betrapt…

De volgende ochtend was het kamp herschapen in een pottenbakkerij. De aspiranten hadden klei buitgemaakt en vierden hun boetseerkunsten bot op dat spul.

De volgende nacht was het weeral ‘opgelet’ geblazen. De aspiranten namen het initiatief en ontvoerden Eddy De Smet. Ze waren vermomd als makak. Den Eddy kwam er echter met de schrik vanaf.
Op een bivak is er natuurlijk een bosspel voorzien. Er liepen een paar vieze mannen in het bos en die moest men daar proberen te pakken of te ontwijken.

’s Avonds kwam er daan dan ook nog een klein Hollanderke en beetje boel zoeken, maar hij was rap afgekoeld, want een koud bad doet soms wel eens deugd. Hij heeft dan maar snel de aftocht geblazen.

De volgende avond verliep rustig. Natuurlijk gewoontegetrouw waren de leiders de mannen van de nacht. Maar ja, er mag ook wel eens rustig nagekaart worden, bij een lekker schuimend glaasje Jupiler.
De estafetten verliepen feilloos, ze waren in handen van de aspiranten en het was echt een knap spel en mon merken dat er voorbereiding aan voorafgegaan was.

Op bivak past er natuurlijk ook een avondspel en er mag wel eens geknokt worden en de besten hebben weeral gewonnen.

Op een bivak moet natuurlijk ook een slot komen. Gewoontegetrouw vieren we de laatste avond met een kampvuur maar dat is niet doorgegaan, we hebben een binnenkampvuur moeten houden…”