1977 – Zondag 19 juni : Schoolfeest Meisjesschool Leestxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

             “Zeg hé ! Kom je mee ? Doe je mee ? Speel je mee ?

             Uw kinderen zingen en spelen voor u op zondag 19 juni 14u30.

             Kijk je mee ? Naar hun klasnummertjes ? Eet je mee ?

             Lekkere taart en Leestse schotel !

             Drink je mee ? Breugelbier en lekkere koffie ! “ (Flyer)

Ons  Schoolfeest

“Wat mooie dagen in het laatste jaar van mijn basisschool ! De dagen van mijn Plechtige Communie en vormsel waren nog maar pas voorbij en daar dachten we reeds aan het schoolfeest. Dagen waar ik vooraf van droomde, en die ik nooit zal vergeten. De zon kwam op ons feest maar niet tevoorschijn maar de blije gezichten deden de weinige regendruppels vlug vergeten. Al zingende en wuivend verwelkomden wij onze ouders van op het podium, want ieder moest onze  vreugde kunnen zien, al was het van op afstand.

De peuters van juffrouw Maria dansten met een grotere partner. Het was erg leuk.

Zij vroegen daarna hun vakes om eens vanop hun schouders een ballon te mogen stuk prikken. Zonder aarzelen ging het. Ze kregen immers daarna een nieuwe ballon om mee te nemen. Nu kwam juffrouw Amanda met ritmische oefeningen. De moeders werden opgeroepen om zich te laten verkleden door hun kinderen. Er werd gelachen maar ook flink geklapt.

Juffrouw Francine deed haar meisjes dansen met ballonnen en laste een voetbalwedstrijd in.

De vaders tegen de jongens. Einduitslag 1-3 ten voordele van de kleuters.

Weer het geklap van gelukkige ouders die hun blikken richtten op gelukkige kinderen.

Juffrouw Godelieve deed de boerinnekensdans met de leerlingen van het eerste leerjaar. Ze presenteerden hoe vader en moeder naar de markt gaan. Ze verzochten hun ouders eens mee te gaan op dezelfde manier. Of dat lukte hoef ik zeker niet te zeggen.

Juffrouw Mia toonde ritmische oefeningen in sneltempo. De moeders werden verzocht mee te komen doen. Dat was een verrassing. Voorbereiding kan je echt niet missen als je moet optreden, dat merkte je dan ook.  Het werd vier uur en pauze. Er werden verschillende schotels aangeboden. Wij snoepten koeken en ijsjes en dronken frisdranken. Onze ouders vonden vrienden om een praatje mee te maken.

De leerlingen van juffrouw Mia kleedden zich om in heksen. Wat waren ze fier in hun zwarte heksenpak. Daarna kwamen de vaders op het podium om de pap te smullen gegeven door hun verklede dochters. De dokter vond het zo lekker dat hij zijn potje uitlikte.

De leerlingen van het vierde leerjaar hadden een echte ezel in de klas en zongen met Will Tura het liedje mee.
Zaklopen deed de vaders weer naar voren komen. Er waren snellopers en sukkelaars onder hen.

Nu kwam mijn klas, met juffrouw Paula als leidster. Wij deden turnoefeningen. Iedereen sprak met lof over ons, want het was mooi naar voren gebracht.

Wij lieten de moeders breien, en Roza De Smet eindigde als vlugste breister.

Een pinguïngroep kwam plots tevoorschijn. Er werd gelachen en geraden naar de juiste persoon, want iedereen wist wel dat het ons onderwijzend personeel was…maar wie was

wie ?  De leerlingen mochten raden en de kaartjes aanbrengen. Op een paar vergissingen na was iedereen gekend.

Een mooi dankwoordje werd vertolkt door Kristel De Maeer aan allen die meegewerkt hadden aan die mooie dag. Wij boden een bloem aan. Nu kwam de verrassing. Een buiksprekende dame met Jerommeke deed ons een half uur lachen en meeleven.

Thuisgekomen waen wij allemaal echt gelukkig. Iedereen had zijn best gedaan in de school en allemaal voor hetzelfde doel : ‘een gelukkige onvergetelijke dag maken voor elkander’.

     Een leerlinge van het zesde.”^.

1977 – 3 juli : Derde Vevoc Fietsrally

Ruim 300 deelnemers namen de start aan de parochiezaal waar ze de nodige onderrichtingen hadden ontvangen. De voorziene afstand van 25 km leidde langs de landelijke wegen van het dorp waar één en ander moest gevonden worden.  Vervolgens ging het langs de Dorpstraat tot aan de reeds opgesmukte St.-Jozefkapel, langs Tisseltbaan, Lindenlaan, Biest om uit te komen in Kapelle-op-den-Bos waar men moest schatten hoeveel het ophaalgedeelte van de brug wel woog. Dan naar Ramsdonk waar een rustpauze ingelast was bij de mooie grot aldaar. In Tisselt moest men de oorsprong van de dorpsnaam opzoeken en terug in Leest de hoogte van de watertoren.

Rond 19u30, na een welkomstwoord en dankzegging door ondervoorzitter Paul Willems, werd overgegaan tot de prijsuitreiking.

Voor de gezinsdeelneming ging het plaket van de stad Mechelen naar de familie Verschueren (zie foto). Dit werd overhandigd door schepen Charlier.

Mia Lamberts was de winnares bij de individuelen. Zij kreeg eenzelfde plaket dat werd overhandigd door schepen Van den Sande.

1977 – 4 juli : Met de KVLV naar Brugge

            Met een vijftigtal waren ze. Na Brugge ging het naar de dolfijnen van St.Andries

            Brugge, Zeebrugge en van daaruit per boot naar Holland.

            Helaas waren de eerste mosselen voor 11 juli.

            Op de terugreis werd aangelegd in de “Castel”. (DB)

1977 – 5 juli : Vrijwillige en kwaadwillige vernieling partij bloemkoolplanten

Landbouwer Paul Neefs uit de Kapellebaan deed aangifte bij de veldwachter van de kwaadwillige vernietiging van een partij net gezaaide bloemkoolplanten op zijn veld langsheen de Bist.

De prille plantjes waren uitgedroogd en verbrand.

De landbouwer stuitte op een onbekend wit poeder dat zich tussen de planten bevond, vermoedelijk een onkruidverdelger die daar kennelijk kwaadwillig was rondgestrooid.

De landbouwer leed een verlies van ruim 10.000 planten. (VVH)

Paul Neefs, gehuwd met Rosa Peeters, was te Leest geboren op 10 februari 1929 en hij overleed in het A.Z. Sint-Maarten te Duffel op 19 januari 2003.

“Va, je leven was werken en zorgen. Ons moe, zes zonen, je bedrijf, het verenigingsleven. Vaak was het als een rijpwiegend tarweveld in de zomerzon. Er waren tijden dat het stormde, de oogst mislukte en mensen je ontgoochelden. Niettemin bleef je een in-goed man. Bij het einde van je leven pakten de onheilswolken boven je samen. Jijzelf besefte dat de strijd ongelijk was. Op je sterfbed sprak je ons jouw levensvisie uit : ‘Niemand sterft voor zichzelf alleen’. Dit indachtig zetten wij uw levenswerk verder. Rust in vrede.

Moe, Va is niet meer. Zevenenveertig jaar stond je aan zijn zijde. Een toonbeeld van moed, inzet en zelfopoffering : je was zijn levenskracht.

   Guido, Paula, Miel, Leen, Luc, Koen, Willy en Dirk.” (Uit zijn gedachtenisprentje)

Foto’s :

-Moeder Verschueren (Scheerstraat)  ontving namens haar familie een plaket van de stad Mechelen uit handen van de Mechelse schepen Charlier.

-Paul Neefs.