|
De
Grot in de Kouter, anno 2012, volgens
een leerlinge van het 6de het mooiste plekje van haar dorp. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
1978 Jaar van het Dorp
Nadat vele gemeenten de bittere pil
van de Fusie hadden doorgeslikt, riep
de overheid, zeer ironisch, 1978
uit tot Jaar van het Dorp.
Bloemen op de begrafenis van de
gemeenten die ophielden te bestaan.
In elk van de vroegere gemeenten,
zo ook te Leest, werd, gestimuleerd door de
centrumgemeente, een werkgroep
Jaar van het Dorp opgericht.
Eind 1977 werd de start van deze
werkgroep gegeven met een
stichtingsvergadering, die plaats
vond in de lokalen van de jongensschool.
In aanwezigheid van de Mechelse
schepenen van Cultuur (Van de Sande) en
Landbouw (Fons Van Stappen) waren
alle Leestse verenigingen op de
vergadering vertegenwoordigd.
De werkgroep werd opgericht,
evenals een coördinatiecomitee, dat bestond uit
twee afgevaardigden per
fusiegemeente. Voor de werkgroep van Leest werden
Frans Teughels en Jeroom
Verbruggen verkozen.
Verschillende vergaderingen
resulteerden in diverse initiatieven.
Er werd een dorpsraad opgericht, er
werden drie wandelingen samengesteld en
via De Band werd een oproep
gedaan voor medewerkers om mee te
werken aan de samenstelling en
uitgave van een volksboek over Leest.
Leest Geweest kwam er en het werd
een begrip.
Er werd deelgenomen aan de
fietsenrally der fusiegemeenten en een teken- en
opstelwedstrijd georganiseerd.
Op de Hemo-jaarbeurs te Mechelen
pakte Leest uit met de maquette het
Dorpsplein van Leest ten jare
1900. Een realisatie van Frans Teughels met de
medewerking van aalmoezenier Herregods en Stefaan De
Laet.
Het Davidsfonds gaf, in
samenwerking met de kunstkring Voetspoor,
speciaal
in het kader van het Jaar van het Dorp
kunstkaarten uit. Ze omvatten 12
pentekeningen van de hand van
Leestse kunstenaars met zichten van Leest.
Een laatste initiatief was de
uitwerking van een project tot verfraaiing van
het
dorpsplein. Hiervoor werden
verschillende voorstellen op papier uitgetekend.
Op zondag 21 januari 1979 werd het
jaar van het dorp officieel beëindigd met
een
academische zitting en de prijsuitreiking van de teken- en
opstelwedstrijd.
Een leerlinge van het 6de
jaar uit de meisjesschool :
Ik
hou van mijn dorp.
Ik
hou van Leest
het dorp waar ik geboren ben. Het is er zo rustig en zo
landelijk.
Typisch
voor Leest zijn wel de weiden met hun rood-bonte koeien, of de velden en akkers
met spruiten en prei s winters en bloemkool s zomers. En heerlijk is het om
s avonds vanop de Kouter de zon als een roodgloeiende vuurbol te zien
ondergaan.
Eén
van de mooiste plekjes van Leest is wel de Zennevallei, een toevluchtsoord voor
vele dieren zoals de groene specht, de boomvalk, de fazant en de koekoek. Ook
enkele houtduiven en een blauwe reiger nestelen zich in het berschermd
natuurgebied.
Een
ander kenmerk van Leest zijn de vele kapelletjes. Tot voor kort waren de meeste
in zeer slechte staat. De kapelletjes van St.Anna, St.Appolonia en St.Jozef
zijn nu prachtig gerestaureerd.
Dan
hebben we nog een prachtig 18de eeuws kerkje met zijn spitse
torentje scherp afgetekend tegen de hemel. En bovenaan troont, met zijn neus in
de wind het koperen weerhaantje.
Iets
waarom de Leestenaars zeker te benijden zijn is hun verenigingsleven.
Zoveel
organisaties als in Leest vindt men haast nergens. Er is voor ieder was wils :
voor de kinderen is er de chiro, voor de volwassenen het Davidsfonds, de
landelijke gilde, KWB, de vrouwengilde enz.
De
sportieven gaan het zoeken bij de twee voetbalclubs.
De
soldaten worden door Milac en De Band op de hoogte gehouden van het nieuws
thuis.
Ja,
ik heb veel redenen om trots te zijn en ik ben blij dat ik kan zeggen :
IK
HOU VAN MIJN DORP !
En een andere leerlinge :
Het
mooiste plekje van mijn dorp
Ik
vind dat mijn dorp, Leest, veel mooie plekken bezit. Het mooist van al vind ik
toch de grot, daar is het altijd fris, soms met enkele kleine maar mooie
vlekjes zon op de grond.
Ook
voor onze oudjes is het er zeer aangenaam en rustig om te bidden.
Meestal
gaan de gelovige mensen in de maand mei alle dagen bidden.
Maar
het allermooiste vind ik toch de grot zelf. Het prachtige Mariabeeld, rechts
bovenaan, dat verlicht wordt onder de mis en als er gebeden wordt.
Als
de mensen komen bidden steken ze meestal wat geld in het offerblok.
Nu
een beetje over het uitzicht. De grot is gemaakt uit opeengestapelde ruwe
stenen. Ongeveer in het midden van de grot is er een soort klein spelonkje,
waar de pastoor staat onder de mis.
Daarom vind ik de grot het mooiste plekje van ons dorp. (zie foto)
|
