1981 – Oktobernummer “De Band” : Werk aan de winkel in de Winkelstraatxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

“De nieuwe wegbedekking en verbeteringswerken waren voor de mensen van de Winkelstraat een gelegenheid om feest te vieren. “De Winkelstraatfeesten”, een initiatief dat veel bijval oogstte maar niet nieuw is. Dat vroegen we aan Frans Fierens, de oudste Winkelstraatbewoner, geboren en getogen in deze straat. Vroeger is er tot vier maal toe kermis geweest in de Winkelstraat. Er was een danstent en de mensen deden alles zelf: friet bakken en verkopen, den tap, enz. De drie staminees o.a. bij De Smedt, Vleminckx en Decok zaten vol volk. “Bij Miele Decok zat ik tussen ’t volk en achter mij zat den Blokmaker. Ik hoor den Blokmaker nog zeggen, hij was wel wa zat, hij zei tot zichzelf ‘als ik voor 1 frank verkoop en ik geef nu 75 centen uit dan heb ik nog 25 centen over, da’s goe.’ ’t Was nen echte commercant. Hoe die in zichzelf met ne zatte kop zat te rekenen !...Maar die 25 centiemen die waren natuurlijk ook op !

Mijn ouders : Jacques Fierens en Elisabeth Cuypers woonden in de Winkelstraat in ’t huisje van Gust De Wies, vlak voor Goyvaerts. Daar ben ik in 1902 geboren. In 1911 verhuisden we naar de Koeistraat, rechtegenover het Hof ter Haelen. Toen woonde daar de koster. Ons huis was van buiten met steen en binnen waren het lemen muren. We hadden twee grote stallen en een grote schuur. Te groot voor ons en daarbij in slechte staat, met een te lage schuurpoort. We zouden dan maar schuur en stallingen afslagen  en het latwerk voor een nieuwe dorsvloer gebruiken. We zaagden de balken door maar het dak bleef rechtstaan. Het was sterker dan we wel gedacht hadden. We hebben er nog drie paarden moeten bijhalen om het hele dak neer te trekken. De stenen hebben we gekuist en daarmee een kleiner schuurke gebouwd. Onze va heeft daarvoor in Dalsbergen nog twee bomen gekocht.

In 1912 was er noodweer. Een lelijke vlaag deed de pannen van ’t dak vliegen en bomen werden afgeknakt. We zaten in huis met een paraplu.

Ik heb als oudste van vijf (noot : ze waren met zeven maar twee stierven voortijdig) altijd goed moeten helpen. Ik zie me nog bij het graan kappen, op een stoel staan en schoven te binden. In dien tijd werd op de Zennedijk het gras verhuurd van sluis tot sluis. Ik en ons moe gingen dan gras maaien met een sikkel op de Zennedijk.

‘Krijgen we nooit af mee een sikkel moe !’ zei ik en nam de zeis stillekes mee op de kruiwagen en ik over ’t dorp langs Van Aken naar de Zennedijk. Ik was wat klein en moest op men tenen staan voor te maaien omdat de zeisstok zo hoog zat. Onze va was zone grote.

Pake, onze grootva, maakte voor mij ’n nieuwe zeisstok en zette er onze va z’n zeis op en zo zat ik dagen te maaien op de Zennedijk.

Bij Monne Van Baelen, die woonde in dien tijd op Scheurcapruin, waar we later zouden gaan wonen in 1920, daar ging ik helpen pikken en schoven binden. Ik pakte een goei scherpe pik en na ne pik of vijf pikte ik toch wel in mijn knoesel. Ik deed er een vod rond maar ik kon er toch gene weg mee. Pikkelend liep ik naar ons moe. ‘Ik wilde leren pikken en ik heb in mijn voet gepikt’, zei ik tegen ons moe. Ons moe waste de wonde uit en vijf dagen ben ik nog buiten dienst geweest. Pikken kunt ge en pikken zult ge ! zei Monne Van Baelen.

‘Ja, in mijn been, zeker,’ zei ik.

In dien tijd werd tussen terf en haver klaveren gezaaid en tussen het koren veldwortelen. M’n pik was slecht, ze stond te vlak, zo werd het koren te laag gekapt. Zo leerde ik koren pikken.

In 1920 werd ons huis verkocht aan Rang Dehondt. Monne Van Baelen verhuisde naar ’t dorp en wij trokken in bij Monne op Scheurcapruyn in de Winkelstraat. Dat alles op enen dag.”

-“Wat denk je van de nieuwe Winkelstraat ?”

“’t Werd tijd dat ze er kwam. ’t Heeft goeie en slechte kanten. ’t Is een verbetering want de straat ligt proper en ’t is gemakkelijk. Maar voor René Schillemans, Dolf Peters, Constant Daelemans en Louis Goyvaerts, voor die mannen is’t kwaad, want de auto’s vliegen nu voorbij en vooraleer da ze ’t weten zijn ze erbij. ’t Is daarbij ook gevaarlijk voor mee den vlo te rijden. Ik durf nu niet meer op menen vlo komen in de Winkelstraat, de auto’s zijn bij u voor da ge ’t wet !

Zie da hebbe ze me gegeven omda ik de oudste van de Winkelstraat was. Ik heb het lint mogen doorknippen en die schone pot bloemen heb ik gekregen. ’t Zijn cyclamen en ze hebben wel veel water nodig, da heb ik al wel gezien. Ze hebben goed gevierd en ik heb gehoord dat ze nog geld over hebben. Ze gaan een mosselfeest geven in ’t chalet. Ik zit er zo aan te denken eens nen dans aan te leren. “De Zevensprong”, dien dans zou ik wel eens willen doen wanneer nog eens gefeest wordt in de Winkelstraat.”

Dus werk aan de Winkel in de Winkelstraat, want bij de volgende feestelijkheden leert “de Fak” ons de Zevensprong en dat nu hij bijna 80 is.

Neem daar eens een voorbeeld aan ! Proficiat Frans.

    Karel Soors”

Jan-Frans ‘Fak’ Fierens was te Leest geboren op 4 mei 1902 als zoon van Jacobus ‘Jaak’ Ludovicus en van Maria Elisabeth Cuypers. Deze laatste, (°Leest 12/2/1879, +30/12/1967) die zoals zovelen van haar generatie amper kon lezen en schrijven, was 80 toen ze voor het eerst de zee zag.

Het echtpaar Fierens-Cuypers kreeg zeven kinderen waarvan er twee vroegtijdig stierven. Zo wist Fak’s nicht Lisette Polspoel-Fierens te vertellen dat één van die twee overleed tijdens de Eerste Wereldoorlog te Boom. Vader Fierens liep met het lijkje in een doos rond toen hij door een peloton Duitsers werd aangemaand om de doos te openen. Toen die Duitsers de inhoud zagen verplichtte hun officier hen om allemaal het lichaampje te groeten  

Zijn bij- en roepnaam ‘Fak’ had Jan-Frans te danken aan zijn jongere broer Hendrik Constant. Die kon ‘Franske’ niet goed uitspreken en maakte er onze ‘Fak’ van en deze laatste is er mee blijven zitten. Zelf schreef hij zijn naam neer als ‘Vak’.

‘Fak’ was gehuwd met Anna Van Winge (°Mechelen 3/6/1895, +Leest 16/3/1981) en overleed te Mechelen op 1 januari 1990.  

(Zie ook jaar 1417 van deze Kronieken en Toponiemen onder : Scheurcappruyn)

Foto’s :

-Van links naar rechts : Fak Fierens, Louis en Maria Govaerts, kinderen van Stephanie Fierens  en Elisabeth Cuypers voor de schuur van Scheurcappruyn.

-Begrafenis van Anna Van Winghe, Fak’s echtgenote in 1981. Adolf Peeters en Frans D’Hollander dragen de kist buiten. Aan het kruis staat August Emmeregs, naast hem Frans De Smedt. Uiterst links : Eugeen Vloeberghen uit de Scheerstraat. Op de achtergrond : de hoeve Scheurcappruyn.

-Tweemaal ‘Fak’ Fierens zoals de oudere Leestenaars hem hebben gekend.

07-05-2014 om 19:25 geschreven door Ka569lHH0