|
1981 21 en 22 november : JAARLIJKSE TEERFEESTEN Kon.Fanf. St.-Ceciliaxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
t Was zaterdagmiddag ! Half Leest stond in rep en roer ! De Dames stonden
zelfs bijna allemaal op stelten. Zij hadden hun nieuwste kleedjes uit de kast
gehaald en zich extra opgemaakt want vandaag begonnen de teerfeesten. De mannen
hadden zich uiterst netjes geschoren want het zou een lange dag en misschien
ook een lange nacht worden. Voor de muzikanten zou het ook wat worden : zij
gingen voor t eerst naar het teerfeest in hun nieuw uniform.
Traditioneel
werd er gestart met een optocht naar de kerk en met een mis ter nagedachtenis
van de overledenen van de vereniging. De mis werd opgeluisterd met eigen
muziek.
Na
de mis trok heel de stoet naar de herberg bij Vic De Maeyer. Daar werd er al
wat bier naar binnen gegoten om toch maar goed geluimd en in vorm aan tafel te
komen. Deze aperitiefjes werkten bijzonder goed, zo goed zelfs dat het
dienstpersoneel niet kon volgen met het opdienen van het feestmaal. t Kon bij
die mannen (en vrouwen) van Leest niet rap genoeg gaan, gingen ze later
vertellen. Maar wat willen zij ? Zij weten nog niet wat er over de Leestse
dirigent wordt geschreven in een vooraanstaand muziektijdschrift. Daar stond
letterlijk : Jan-Piet Leveugle : stijl en dynamisme ! We gaan dat niet
ontkennen, maar deze titel is toch een beetje onvolledig ! Wij hadden daaraan
minstens nog toegevoegd : TEMPO ! TEMPO ! Wie concerten bijwoont, die door J.P.
worden geleid, zal begrijpen wat we bedoelen. Tussen twee werken hebben de
muzikanten nog geen tijd om zich het zweet van hun voorhoofd te wrijven of om
hun keel droog te slikken, zo rap moet het gaan. En dan komt het ervan dat er
toch nog een muzikant of zelfs meerdere bijzitten, die het condenswater niet
tijdig uit hun instrument krijgen. En dan krijg je zon opborrelende klanken,
zoals dat het geval was tijdens de mis. Maar nu gaat J.P. verklaren dat hij
toen niet dirigeerde, maar wel zijn vriend en hulpdirigent, Edward De Maeyer !
Inderdaad, maar die begint ook al stilaan het klappen van de zweep te kennen,
d.w.z. harde fysische training en tempo
tempo
tempo
De muzikanten liggen er na
de repetitie nog van te woelen in hun bed.
Miele
Van Steen en de echtgenoten van de muzikanten kunnen er nu zeker van zijn dat
het niet komt van al dat gerstenat maar van dat tempo
tempo
Daarom ook dat het
dienstpersoneel zoveel te verduren had die zaterdag ! Thuis kunnen de
muzikanten nog wel rustig eten maar eens dat ze samen zijn, moet het
vooruitgaan !
Het
financieel verslag liep eveneens van een leien dakje tot we in de goot
van
170.000 fr. terecht kwamen. Er waren leden die bleek werden van de schrik,
anderen tastten bijna onopgemerkt eens naar hun portefeuille en de meest
ongerusten verlieten stilletjes de eetzaal en gingen buiten achter een hoekje
hun brieven en briefjes eens natellen. Deze laatsten zaten al met dusdanige
schrik dat hun jaarlijkse teerfeesten naar de vaantjes waren.
En
dan waren er ook de geboren optimisten, die zeiden dat het wel in orde zou
komen want er zijn er in de fanfare die mooie brieven kunnen schrijven. Als de
Minister van Nederlandse Cultuur dan nog een vrouw is (of was), dan kan die
niet anders of die moet dadelijk ter hulp komen en een fikse subsidie
toekennen. Deze laatsten hadden het bij het recht eind, maar t heeft moeite
gekost.
Terug
naar de teerfeesten ! Er werd nog flink gegeten en na meer dan voldoende tijd
raakte iedereen voldaan. Ondertussen waren ook al de hoofdprijzen van de
jaarlijkse tombola getrokken. Een mevrouw in de zaal won de fiets en een meneer
die ook in de zaal was, won het t.v.-toestel. Het feestmaal werd besloten met
een lekker taartje van een Leestse bakkerij gevestigd aan de Dorpsstraat.
En
nu vlogen de muzikanten naar huis om van dat uniformpak verlost te raken. De
meesten kunnen zich niet uitleven in zon waardevol ding tenzij dan op muzikaal
gebied. En wat zouden de leden wel zeggen als er een vlekje op moest komen ?
Omstreeks
22 uur waren de meesten al terug in de feestzaal, die nu omgetoverd was tot een
balzaal. Anderen kwamen nog wat later, maar ja
die kunnen nog niet dansen met
een lege maag en wat zou het dan worden met een gevulde maag ?
Er
was heel wat jong volk. Volgens sommigen wij zijn die mening niet toegedaan-
waren het zelfs snotneuzen. Maar die jonge mensen brachten sfeer en beweging
in de massa. Er werd geen dansje overgeslagen door die jonge snaken. Soms
trapten ze wel eens op de tenen van een ietwat oudere dame of heer, maar die
vonden dat niet zo erg omdat het toch teerfeesten waren. En dan kwam er weer
eens een erfelijk verschijnsel te voorschijn ! t Komt ook nog van de Oude
Belgen : ze dronken en dronken en ze
gokten. In hun tijd speelden ze met stenen
dobbelsteentjes en de Belgen van deze tijd spelen op de lotto.
In
de vroege uurtjes werden ze dan toch eindelijk moe. Het was een opperbest
orkest geweest die avond. Die muzikanten speelden alles en t was niet zo
klassiek of vooruitstrevend als dat bij de fanfare het geval was; Maar we zien
nog niemand dansen op muziek als Canadian Impressions of Resurgam. Degenen
die nog niet moe waren, herinnerden zich dat er morgen nog een dag kwam en in
de late of vroege uurtjes trokken ze dan ook maar naar huis.
t
Was nu al zondagmorgen. De mensen van Leest Dorp werden wakker gemaakt door het
klokkengelui voor de hoogmis. Bij sommigen waren dat geen klokken meer, maar
mokerslagen.Ze dachten dat de wereld verging en sprongen in een
razendsnel
tempo
van tussen de lakens.
Enfin,
ze waren nu toch wakker en ze zouden maar eens hun beafstuk gaan eten. t Was
zoals steeds een lekker brokje, maar dat kon ook niet anders want die kwam van
een Leestse slager. Het vlezig hapje ging er smakelijk door en de meesten
voelden zich herboren en een nieuw mens worden.
t
Weer was ook niet te best. Om te natte pakken te vermijden, besloot het bestuur
dat er van de muzikale rondgang in Leest niets kwam. Dan maar met de wagens
naar de Heide. Er werd afgesproken dat wie zou rijden geen alcoholische dranken
zou gebruiken of toch met mate. Er zijn er die zich aan die afspraak hebben
gehouden, maar voor een groot gedeelte was het een ijdele belofte geweest. Na
een paar uurtjes reed de hele karavaan terug naar het Dorp.
Een
paar honderd meter voor de feestzaal
werd er geprobeerd de muzikanten terug in optocht te krijgen. Sommigen
hadden zoveel op dat hun kepie als een aureool van een heilige wel tien
centimeter boven hun kruin zweefde.
Tenslotte
geraakte iedereen zonder al te veel ongelukken toch terug in het dorp. De mars
Alte Kameraden werd op zodanige wijze uitgevoerd dat het meer leek op die
andere compositie Beschonken Muzikanten.
Vroeger zei men : Als de wijn is in de man, is de wijsheid in de kan,
en nu hebben er (misschien) velen gehoord Als het bier is in de muzikant,
hoort men de gekste muziek van t land. En t klonk gek, maar t was toch nog
wat plezant
Zo plezant dat de dirigent bijna de ganse weg krom liep van het
lachen, of was dat ook van wat anders ?
De
muzikanten schrokken zich bijna een dronken aap toen ze de dames daar zo bijna
broodnuchter zagen zitten. Die wisten zich tenminste te gedragen !!! Gelukkig
maar, want die hadden nog meer weg afgelegd dan de muzikanten en de leden !
Iedereen
raakte tenslotte aan een tafel. En daar begon het ! Er waren nog een 200
deelnemers en de man die de eetmalen leverde, had slechts 4 personeelsleden
gezonden. Met het voorgerecht ging het nog, maar de soep liet al wat langer op
zich wachten. En de rest kwam met uren vertraging op tafel. Gelukkig waren er
nog bereidwillige leden die de wenende dienstertjes niet alleen gingen troosten
maar ook helpen. Na een onnoemlijk lange tijd had iedereen toch wat gekregen.
Er waren er die de volgende plechtige eed aflegden : Dat nooit meer !!!
s
Avonds was er weer een bal en het ging er nog plezanter aan toe dan de avond
voordien.
Sommigen
dachten al dat het carnaval was. En weer in de vroege ochtend trokken ze naar
hun slaapstede. Het moet een opluchting geweest zijn als ze daarin terecht
kwamen.
Voor
een groot deel van de muzikanten en de leden waren de teerfeesten afgelopen.
Een
aantal muzikanten en leden gingen ook nog de maandag door. Die zouden wel weken
doorgaan
als ze dat konden, maar hun tempo zou dan ook zienderogen vertragen.
De week die volgde op de jaarlijkse teerfeesten was te Leest een van de rustigste uit de geschiedenis. Velen
krijgen nog steken in het achterhoofd als ze aan de teerfeesten 1981
terugdenken, maar t is een zoete pijn, zeggen ze. Maar je moet niet alles
geloven wat de mensen zeggen
(Toeters
en Trompetten, Januari 82)
Menu van zaterdag (prijs : 500 fr.)
-Voorgerecht : pâte du chef
-Cresson roomsoep
-Twee soorten gebraad + groenten +
kroketten
-Nagerecht : gebak met koffie
Menu van zondag
-Beafstuk met brood (120 fr.)
Namiddag : (230 fr.)
-Kardinaal roomsoep
-Koude vleesschotel met aardappelen
-Nagerecht : gebak met koffie
De muzikanten en de drumbandleden
mochten gratis aan tafel.
|
