1982 – Maandag 22 februari – Het Laatste Nieuws :xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

            “LUT VIVIJS UIT LEEST WIL BERG VAN  8.000 m. OVERWINNEN;

            Als enige vrouw in Vlaamse expeditieploeg.

Lut Vivijs, een 25-jarige licentiate lichamelijke opvoeding en kinesitherapie, uit de Kapellebaan te Leest, is één van de negen Vlaamse bergbeklimmers die zaterdag 27 februari aan een expeditietocht beginnen van ruim 3,5 maanden naar Nepal, met de hoop de Dhaulagiri (ook bekend als “De Witte Berg”) te overwinnen.

Deze bergreus van 8.172 meter hoog in de Himalaya was een van de laatste pieken boven de 8.000 meter die alpinisten de baas konden.

Het is de eerste maal dat dergelijke tocht door Belgen wordt aangepakt.

De voorbereiding startte in 1975 met de aanvraag tot toelating aan de koning van Nepal, om deze zesde hoogste wereldberg te beklimmen. In 1979 kwam het langverwachte bericht en werd door expeditieleider Edward Abts (35), een leraar wiskunde, onmiddellijk een homogene ploeg samengesteld uit alpinisten die stuk voor stuk jarenlange ervaring hebben en zelfs nog andere expedities op hun palmares hebben staan.

De hele expeditie, de eerste op zulk niveau voor ons Belgen, kost miljoenen en wordt grotendeels door sponsoring gedragen.

De Leestse lerares is enorm gemotiveerd voor deze expeditie, zoals overigens alle andere leden van de groep.

Lut zegt hierover : “Weinig vrouwen doen in ons land aan alpinisme. Deze sport wordt nog teveel beschouwd als een typische mannensport, waarvoor ge dan nog een stoere bonk moet zijn. Niets is minder waar. Het is een kwestie van drempelvrees te overwinnen”, zegt Lut.

De lerares uit Leest offert al haar vacantie op om haar geliefkoosde sport te kunnen beoefenen. Dan vertoeft ze meestal in de Zwitserse of Franse Alpen, waar vierduizenders worden aangepakt. Volgens Lut is bergbeklimmen aan te leren.

Men moet wel gemotiveerd zijn en over veel wilskracht en doorzettingsvermogen beschikken.

Voorbereiding

De expeditie zelf vraagt een enorme voorbereiding. Lut Vivijs :

“Vooral op administratief vlak is zo’n expeditie een zware dobber. Voorts valt de persoonlijke uitrusting, die toch al gauw 60.000 fr. kost en de verzekering ten laste van elke deelnemer.”

Lut Vivijs leeft al maanden naar deze expeditie toe. De fysieke conditie moet uiteraard ook scherp staan. Daarvoor oefent Lut nu ook alle dagen. Loopoefeningen in Leest en Hombeek, tochten in de Hoge Venen (met zeer zware rugzak), klimmen in de Ardennen en geregeld powertraining, moeten haar in optimale conditie brengen voor de zware beklimming.

Zaterdagnamiddag wordt in Zaventem opgestegen, met bestemming Bangkok. Vandaar gaat het naar Kathmandu, de hoofdstad van Nepal. Met de autobus gaat het vandaar naar Pokhara waar dragers en sherpa’s de expeditieploeg begeleiden.

Na een 280 km lange voettocht wordt de voet van de berg bereikt, waar op een hoogte van 4.800 meter, het basiskamp wordt geïnstalleerd.

“Vanaf 10 april beginnen we met de opbouw van de hoogtekampen op de berg zelf en na een rustperiode van enkele dagen zullen we op 5 mei een eerste poging ondernemen om de top van de Dhaulagiri te bereiken.”

De expeditiegroep hoopt dat met minstens vier personen tot een goed einde te kunnen brengen.

Moeilijkheden

Lut Vivijs, die in het onderwijs staat in het Technisch Instituut van de Urselinnen te Mechelen, wijst ons op een aantal factoren die, zeer waarschijnlijk een aantal alpinisten zullen uitschakelen tijdens de beklimming van de Dhaulagiri. Zo zijn er de niet te voorspellen sneeuwlawines, storm en de koude.

In de cruciale fase van de beklimming (rond 7.700 meter) kunnen temperaturen voorkomen van 50 tot 60 graden onder het vriespunt. Min 35 graden is zelfs een constante temperatuur op die hoogte. Het gevaar voor bevriezingen van oren, neus, maar vooral van vingers en tenen –wat men niet voelt- is dan bijzonder groot. Maar we beschikken wel over een zeer goede medische begeleiding. Maar niettegenstaande dat is de “mountainsickness” (bergziekte) die onder meer veroorzaakt wordt door zuurstofgebrek op grote hoogte, de meest gevreesde ziekte. Daartegen is tot nog toe geen enkele middel afdoend gebleken.

Lut Vivijs heeft er moed op. Ze heeft wilskracht om letterlijk en figuurlijk bergen te verzetten. Dat zal ook nodig zijn. Slaagt ze in haar opzet, dan is zij meteen de eerste Belgische alpiniste die een reus van achtduizend de baas kan.

“Mocht dat nu niet het geval zijn, dan zal ik er niet om treuren. Als er maar iemand van ons negental de top bereikt, is de expeditie een succes,” zegt Lut.”

De Vlaamse Dhaulagiri-expeditie werd een ware triomf.

Op woensdag 5 mei bereikten instructeur paracommando Rudy Van Snick (26) uit Heverlee en de Leuvense ingenieur Philip Cornelissen als eerste Vlamingen de top van de 8.167 meter hoge “Witte Berg” of de “Berg der Stormen”.

Samen met deze twee Vlaamse alpinisten stond ook sherpa Ang Rita op de top, voor hem de vierde maal.

Dezelfde dag bereikten Lut Vivijs, Jan Van Hees, Marnix Lefever en sherpa Ang Jangbo kamp 5, met de bedoeling de dag nadien een aanval op de top te wagen.

Op 6 mei bereikten de licentiaat lichamelijke opvoeding Jan Van Hees (25) uit Haacht, de electricien Marnix Lefever (25) uit Elverdinge-Ieper en de enige vrouw in de ploeg, lerares Lut Vivijs (25) uit Leest na lang zwoegen op hun beurt de top. Dit samen met sherpa Ang Jangbo.

Lut Vivijs was meteen de eerste vrouw die de Dhaulagiri overwon.

De ploeg van leider Eddy Abts was minder fortuinlijk. Het plotseling omslaan van het weer noodzaakte hen vroegtijdig de klim af te breken, vlakbij de top.

Op 8.015 meter namen zij de wijze beslissing terug te keren naar veiliger oorden.

Na hun exploot werden de expeditieleden ontvangen door koning Boudewijn die hun

een uitnodiging bezorgde om de Muur van Stuyvenberg uit te proberen, een 10 meter hoge en 20 meter brede oefenrots voor alpinisten die koning Leopold in 1936 had laten bouwen.

In juli gingen vijf leden, waaronder Lut Vivijs, daar op in. Ze werden op Stuyvenberg ontvangen door de intendante van het kasteel, mevrouw De Maere en door Rudy Wiedmann, koninklijk consul-generaal voor Nepal in België. Prinses Paola die beloofd had dat ze naar de prestaties van de Vlamingen zou komen kijken, werd elders weerhouden en telefoneerde om zich te verontschuldigen. 

Op het palmares van de lerares lichamelijke opvoeding stond ook al de beklimming van de Pic Lenin tijdens de Pamirexpeditie 1980 en de beklimming van de Mont Blanc langs de Innominatagraat.

(Lut Vivijs : zie ook 8/8/1980)

Foto’s

-Lut Vivijs.

-Lut  (rechts zittend), de eerste vrouw op de Dhaulagiri, in gesprek met dr. Vreugde.

-Lut Vivijs met haar familie.

-V.l.n.r. : Marnix Lefever, Jan Van Hees, Nico Smeets, Herman Detienne, Lut Vivijs, een vriend, Philip Cornelissen en Herman Tettelin.

-Lut en haar teamgenoten ontvangen door koning Boudewijn.