|
1982 Parochieblad
25 februari : Totale uitverkoopxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
van textiel bij André Walschaers-Lauwens (Maria van Liza) Dorpstraat 3
te Leest.
(Mededeling in het Parochieblad)
Karel Dré
Walschaers (zie foto) was te Mechelen geboren op 14 februari 1921 en hij
overleed in het A.Z. Sint-Maarten te Mechelen op 16 oktober 2011.
Hij was gehuwd met
Maria Lauwens (Maria van Liza, ook Maria van den Taar).
Dré en Maria hadden
een drukbezocht textielwinkeltje naast café De Zwaan in de Dorpstraat. (zie ook
19/9/1995 in deze Kronieken bij hun gouden huwelijksjubileum)
Wat is het leven ? Je wordt geboren en je gaat dood
en ergens tussenin leef je met volle teugen of gewoon, daar kies je zelf voor.
Dré koos voor genieten en leefde voor twee : lang en met plezier.
Je lente gaf melkwitte bloesems in de geborgenheid van
Battel, tussen een meanderende Zenne en een strak Kanaal, tussen het bochtige
opgroeien en een ijzeren vadershand.
Je zomer bracht je lief en latere vrouw Maria, ons
witte, die je al dansend veroverde.
Je was een beau, een pallieter, die met handen-in-de-zakken-fluitend door de
vele kermissen van het seizoen liep. De zomer kent ook felle onweders als
oorlog en bezetting. Donder en bliksem troffen het jonge koppel recht in het
hart en namen Lisetteke van hen weg. Je reed je verdriet tevergeefs kilometers
weg langs Belgische en Franse wegen, semen met Dolf, de compagnon-de-route.
Zomerse fanfareklanken hebben je gered. In muziek kon je herleven en discuteren
over de concours. Je liefde voor de koperblazers kon je doorgeven aan je zoon.
Onze Freddy was weer den beste.
Leest werd je tweede thuis. Letterlijk
geprangd tussen het warme café- en dorpsleven groeide je uit tot een
schertsende maar altijd plezante kleine burgemeester van Leest.
Je herfst is mooi en zacht en leert je de geheimen van
de aarde kennen en het wassen van het witte goud. Het zien opgroeien van je
enige kleinkind en de verwennerij. Samen met Vanessa omarm je de ganse groep
schoolkinderen en krijg je de verdiende eretitel Chef bus.
De winter van je leven is soms hard maar in de warmte
van jouw thuis zorgen je kleine familie, je vele goeie vrienden en behulpzame
buren voor prachtige momenten vol leuke verhalen. De tuin en het café moeten
laten omdat het lijf niet meer wil, kon je niet verkroppen. Je was daar boos
over zoals over je laatste weken. Als je zelf had kunnen beslissen dan was het
anders en sneller gegaan.
Epiloog
Wiebelend op de twee achterste poten van je stoel kijk
je dromerig nergens naar. Een sigaret bengelt tussen twee geelgekleurde vingers
van je hand.
Je monkelt en vraagt : Zal ik eens iets zeggen ? We
kunnen je helaas niet meer horen.
God, wat zullen we je missen. Donderdagavond zal nooit
meer dezelfde zijn.
Ontroerende woorden
uit zijn gedachtenisprentje.
1982 27 februari :
Chirobal om 20 u.
1982 28 februari
: Kindernamiddag van Vevoc en KVLV
Om 14u30 houden wij onze jaarlijkse namiddag voor het
jonge volkje.
Wat staat er te gebeuren ? Al wat prettig is !
Er is het kindertoneel Verboden te lachen, opgevoerd
door grote mensen. Een mooi stuk over clowns die niet meer mogen lachen van de
koning. En wat er dan allemaal gebeurt
Er is wat lekkers te eten en dan gaan we zelf aan de
slag : zingen, dansen en liedjes uitbeelden.
Ook nog een verrassing voor de jongens en meisjes die vorig jaar meespeelden in
ons kindertoneel. Pierre De Wit zal het filmpje afdraaien dat hij maakte van
De Keizer in zijn hemd.
Een kleurwedstrijd met prijzen eraan verbonden is er ook nog bij.
Alle kleine mensen zijn er welkom en ook de grote mensen
mogen meekomen en een pannenkoek proeven. (DB,januari 1982)
In het maartnummer
van De Band verscheen daarvan volgend (ingekort) verslag :
Scaramouche, een enigszins vreemde naam voor een
bewonderenswaardig, talentvol jeugdtoneelgezelschap uit onze naburige gemeente
Muizen. Misschien was het deze geheimzinnige naam die zoveel jonge mensen naar
de parochiezaal hed gelokt, of was het de tekening van Artis en Jok waar
iedereen zijn hoop had opgesteld, na urenlang tekenen en kleuren.
Hoofdzakelijk chirokinderen, met hier en daar een
belangstellende ouder met één van de jonge telgen.
Na de spannende avonturen die werden aangedikt met
knappe muziek en belichting was het de beurt aan het gesmul der pannenkoeken.
En honger dat ze hadden
Pierre De Wit met zijn filmopname van De Keizer in
zijn hemd, een kindertoneel van Leestse kinderen, vorig jaar gespeeld, kende
heel wat bijval. Nu was het de tijd om zelf de keel open te zetten en lekker
mee te zingen met Mark en zn kameraad. Tot slot een spannend moment want de
tekenwedstrijd bracht aan het licht dat er heel wat creatief tekentalent in ons
dorp rondloopt. Ziehier de uitslag : De Wit Rebecca (4 jaar), Vloebergh Sandra
(5 jaar), Muysoms Kathleen en Kerremans Inge (6 jaar), Marque Sofie en Spruyt
Liesbeth (7 jaar), Van de Sande Els en Peeters Wim (8 jaar), Simons Hans en
Peeters Els (9 jaar), Vermeire Nadia en Marque Jessica (10 jaar). Proficiat aan
alle tekenaars, fijn dat je er bij was.
Dank aan de KVLV voor hun lekkere pannenkoeken, dank
aan Vevoc voor het verloop van de namiddag
-
Fotos :
-Maria Lauwens en Dré Walschaers in 95 bij hun gouden
huwelijksjubileum.
-Dré, zoals hij is afgebeeld op zijn doodsprentje.
|
