1982 – Maart : in de ‘Schoolkrant’ van  de Stedelijke Lagere School, Ten Moortele 2 Leest stond het personeel van de school vermeld :xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Klastitularissen :

1^ste klas : Mw. Monique De Winter

2^de klas : Meester Jan Teughels

3^de en 4^de klas : Meester Aloïs Hendrickx

5^de klas : Mej. Frieda Aerts

6^de klas : Meester Stan Gobien

Taaklerares : Mw. Denise Lauwers

Bijzondere Leermeesters :

Katholieke godsdienst : Meester Frans Sablain en Zuster Josée Booten

Niet-confessionele zedenleer : Mw. Rita Van den Eynde

Lichamelijke opvoeding : Mw. Linda Van Quathem

Muzikale opvoeding : Mw. Marleen Van Mossevelde

Onderhoudspersoneel :

Mw. Rosalie Hermans.

In de ‘Schoolkrant’  nr. 1 jaargang 3  (december 1982) publiceerde Rita Van den Eynde, bijz. leermesteres N.C.Z.  een definitie van het vak Zedenleer :

Wat is zedenleer ?

Een vak dat anders is dan alle andere. Het is niet gebaseerd op een hoop van buiten te leren feiten maar op de ondervindingen, ervaringen en de noden of behoeften van de kinderen zelf. De bedoeling van de lessen moraal is kinderen te vormen tot kritisch denkende volwassenen die het leven –met al zijn vragen en problemen- aankunnen en die zelf een oordeel kunnen vormen over de gebeurtenissen in het leven. Daarom zal de leerkracht moraal nooit zijn mening opdringen maar samen met zijn leerlingen zoeken naar mogelijke oplossingen.

Wat is goed ? Wat is slecht ? Wat mag ? Wat mag niet ? En dan vooral…WAAROM ?

In de lessen moraal staat de mens centraal (en dus niet een abstract gegeven of een bovenaardse macht).

1982 – Maartnummer van ‘De Band’ : LAAT LEEST LANDELIJK

“Volgens een recente studie die het platteland bekijkt, moet het de wil zijn van de dorpsbewoners zelf om hun dorp leefbaar te houden. Zij moeten ‘het dorp’ willen beleven en er de nodige inspanningen voor over hebben. Dat is één van de slotbeschouwingen uit een omvangrijke studie ‘Leefbaarheid en ontwikkelingskansen van platteland en kleine kernen’, verricht door LISO de Limburgse Raad voor Samenlevingsopbouw.

Deze studie sluit aan bij een vernieuwde aandacht die bestaat voor de plattelandsgebieden.

Uit de studie komt naar voor dat de mogelijkheid tot bouw of woongelegenheid van  bepalende aard  is voor de leefbaarheid van het dorp. Deze beslist immers over het al dan niet blijven wonin in het dorp van jonge dikwijls dynamische mensen.

‘Inbreiding’ (het opvullen van openingen in de dorpskom) lijkt het meest geschikt, in zover het dorpskarakter blijft en men geen verstedelijkingseffect krijgt. In de studie worden een aantal voorstellen geformuleerd met betrekking tot een meer ‘dorp-vriendelijk’ beleid.

Er wordt bv. gewezen op de noodzaak aan elementaire handhaving van steunpunten in de sociaal-culturele onderbouw, met name dorpsschool, dorpswinkel, dorpscafé, dorpzaal en dorphuis.

In een dorp zoals Leest moet het leefmilieubeleid  een speciale aandacht krijgen. Vooral de rustige landelijke sfeer moet gevrijwaard worden. Grootschalige woonuitbreidingsgebieden, pretparken, enz. moeten geweerd worden uit deze landbouwgemeente. Wel is een gecoördineerde en grootschalige aanpak nodig, zoals wandelwegen, mooie dorpsgezichten, enz., om de vele kleine toeristische bezienswaardigheden als een geheel te kunnen aanbieden.

De fusie-overheid wordt gevraagd zich te bezinnen over de werking van de kleine kernen en deze niet laten wegkwijnen ten voordele van groter fusiedorpen.

Dit is het hart onder de riem voor een kleine gemeente als Leest die haar landelijk karakter ziet verloren gaan bij groots opgezette woonstuitbreidingen, grootscheepse aanpak van verbreden en betonneren van mooie landwegen en dreven.

Nemen we de woonuitbreiding langs de Kouterweg eens op de korrel. Het M.G.W. (Mechelse Goedkope Woningen) wil een 100-tal sociale woningen bouwen op de hooggelegen landbouwgrond te Leest, percelen 232, 243, 245, 246, 248, 248. Deze plaats is landschappelijk waardevol voor onze gemeente en bestaat uit beste landbouwgrond, sinds de middeleeuwen in cultuur gebracht.

De woonuitbeiding komt in de onmiddellijke nabijheid van het herenhuis (Voet), de Sint Jozefskapel en het boerderijtje van Denijn, dat samen een mooi dorpsgezicht van Leest uitmaakt. Op het gewestplan is dit gebied ‘woonuitbreidingsgebied’. Natuurlijk volgt daaruit dat alle grenzen gelegen tussen Kouterweg – Kerkweg en Dorpsstraat in de toekomst zullen opgevuld worden met woningen als de uitbreiding een feit wordt.

Het MGW is nog geen eigenaar van alle gewenste percelen en de stad heeft afgezien van de aankoop van perceel 234 en 231 . Jaren terug heeft de Landelijke Gilde Leest tegen de verkaveling gereageerd, maar nu is het stil geworden rond deze woonuitbreiding. Dit biedt een kans om samen : Leefmilieu en land- en tuinbouwers de handen in mekaar te slaan voor een eensgezind standpunt. De Landelijke Gilde van Leest en tevens het Schepencollege kregen een brief met het standpunt van Salem.

   Leefmilieu Leest.”   

1982 – Maart : “Onze dorpsgenote HILDE D’HOLLANDER opende DAMESKLEDINGWINKEL

            Mode ‘C’, O.L.Vrouwstraat 86 Mechelen.

            Exclusiviteit van het merk ‘CENACHERO’, ook grote maten.”

            (Advertentie in ‘De Band’)