1982 – 9 november : Overlijden Louis De Croes.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De “Wikkes van de Croes” was te Leest geboren op 27 november 1911 en gehuwd met Emerance Van Den Heuvel die hem twee kinderen schonk : Magda en Jean.

Wikkes en Emerance waren populaire figuren te Leest. Samen baatten ze jarenlang café ‘De Zwaan’ uit op de hoek van Dorpsstraat en Kouter (thans ‘Vivelamour’).

Emerance was een zeer gelovige, kindvriendelijke en gulle vrouw met het hart op de tong. Niemand klopte tevergeefs aan haar deur maar ook Wikkes hielp iedereen die hij kon helpen. Hij gaf zelfs anderen geld om een rondje te betalen en zei daarbij : ‘betaalt gij dat ! Ze moeten niet weten dat het van mij komt !’

Naast herbergier was Wikkes ook bierleverancier voor de Mechelse brouwerij Lamot wiens bier hij ook tapte. Hij  was bestuurslid van de N.S.B. en oud-krijgsgevangene 1940-45.

Hij was ook duivenmelker, supporter van Racing Mechelen maar vooral vaandrig van de Kon. Fanfare St.-Cecilia.

In Memoriam Vaandrig Louis DeCroes

“Vandaag brengt de Kon. Fanfare St.-Cecilia Mechelen-Leest haar vaandrig naar zijn laatste rustplaats. Deze man, deze mens die ruim 35 jaar voor de fanfare heeft opgestapt en voor het korps de weg baande op het platteland en in steden, in onze eigen gemeente, in het ganse Vlaamse land en zelfs buiten onze landsgrenzen, is niet meer !

Vooraan stapte hij wanneer de fanfare deelnam aan feestelijke optochten en ook wanneer er iemand van zijn kameraden naar zijn laatste rustplaats werd geleid Ontelbare keren heeft hij ons voorgegaan ! De ene keer was het vaandel feestelijk versierd, de andere keer was er een rouwsluier aan vastgeknoopt. De ene keer liep deze vaandrig met het hoofd fier geheven en het vaandel wapperend als een teken van levensvreugde, de andere keer met het hoofd neergeslagen en denkend aan een vriend die was heengegaan !

Vandaag bevond deze vaandrig zich waarschijnlijk voor de eerste maal achter de fanfare en deze keer maakte het muziekkorps de weg vrij om hem naar zijn laatste rustplaats te brengen.

Zoals de natuur troosteloos naar zijn winterslaap toeslentert, zo is ook Louis met stille trom van ons heengegaan. Bloemblaadjes en bladeren van de bomen beginnen in de nazomer van kleur te veranderen omdat ze zich gaan voorbereiden op hun naderende einde. En dan komt eens de dag dat de herfstwind, ofwel een briesje ofwel een storm, hen losrukt. Zo is het ook met Louis gegaan. In de nazomer begonnen de tekenen van zijn ziekte te verschijnen. Stilaan verdwenen zijn krachten tot hij dan op 9 november ll. een punt zette achter zijn welgevuld aards bestaan.

Voor onze vereniging is het dan toch de tijd van de vallende bladeren geworden, want in de loop van deze week is het al de tweede keer dat we een trouw lid én een goede vriend verliezen !

Beste vriend Louis, de muzikanten en de ereleden van onze vereniging zijn hier aanwezig om U een laatste hulde te brengen. Op ieder ogenblik, in om het even welke omstandigheden mocht onze vereniging beroep doen op uw daadwerkelijke hulp ! U verlangde hiervoor geen lofwoorden ! U volbracht uw taak in alle eenvoud ! Vooral de muzikanten zullen U missen, niet alleen als vaandrig maar vooral ook als aandachtig luisteraar die wekelijks naar de repetities kwam en urenlang kon zitten toekijken en toehoren ! U bent één van de weinigen die stap voor stap de muzikale kwaliteitsverbetering van onze vereniging heeft

meememaakt ! U zag en hoorde van week tot week hoe het groeide en bloeide. Die bloei en dat succes waaraan door iedereen werd gewerkt, waarvoor door elkeen ondenkbare offers werden gebracht, waren uw mooiste beloning en uw grootste voldoening ! U was er trots op erelid en vaandrig van de Kon. Fanfare St.-Cecilia Leest te zijn.

Uw heengaan is voor onze fanfare een groot verlies ! Maar wat is onze droefheid in vergelijking met het ontzaglijk leed van uw echtgenote en familieleden. Voor hen is uw heengaan een onherstelbaar verlies. U heeft steeds gezorgd voor uw gezin, niet alleen op materieel gebied maar op elk gebied ! De sfeer die U in uw gezin bracht, straalde uit over uw woonbuurt en verder ook in onze fanfare !

Diepbedroefde familie, uw echtgenoot, vader, grootvader of broer is niet meer ! Zijn aardse leven is voorbij, maar we zijn er zeker van dat hij voor eeuwig zal verderleven !

Duurbare familie, beste vrienden, uit erkentelijkheid voor datgene wat onze vriend Louis voor onze vereniging heeft gedaan, zal het vaandel dat door hem zo dikwijls én letterlijk én figuurlijk hoog werd gehouden, voor hem als afscheid neerbuigen en terwijl zullen wij allen samen nog enkele ogenblikken in alle stilte aan Louis denken. We zijn ervan overtuigd dat we met dit gebaar onze dank en onze eerbied uitdrukken, veel beter dan met miljoenen woorden, die we toch niet kunnen vinden !

Duurbare familie, wij delen in uw droefheid. Namens de Kon. Fanfare St.-Cecilia Mechelen-Leest bieden wij U onze innnige deelneming aan.

Beste vriend Louis, er is voor alles en voor iedereen een tijd van komen en gaan ! Ook voor ons die hier vandaag aanwezig zijn. Maar eens zullen we allen terug samen zijn. Ondertussen zullen we proberen verder te doen zoals U het zou gewenst hebben : met vriendelijkheid, met eenvoud, met eendracht, met solidariteit en met muziek !

Vaarwel, vaandrig van St.-Cecilia Leest ! Vaarwel, beste vriend Louis ! Rust zacht in vrede !”

(Toespraak van Stan Gobien bij het afscheid in de kerk op 13 november. ‘De Band’ november 82) 

-‘Wikkes van de Croes’ als werknemer van de Mechelse brouwerij Lamot.

-Vaandeldrager Louis De Croes voorop met de standaard van de Kon.fanf. st.-Cecilia op de schouder in 1979, op de begrafenis van Melanie Robijns. (Foto : ‘Leest in Feest’) 

-Vaandrig Louis De Croes.