William Selleslagh.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

1983 – 27 januari – De Mechelse Week :  William Selleslagh :

‘Ik zou nog drie jaar in Leest willen blijven voetballen.’

“Zoals de lezers zeker weten doorliep Willam Selleslagh alle jeugdreeksen bij K.V. Mechelen en in 1972 dwong hij een vaste plaats af in het eerste elftal. Twee jaar geleden ging hij over naar Racing Jet Brussel en sinds dit jaar speelt hij voor V.V. Leest.

D.M.W. : ‘Waarom ben je uiteindelijk naar Leest gekomen ?’

William : ‘Dat heeft ook veel met mijn werk te maken. Verder woon ik vlakbij en de sfeer is er goed. De mensen kennen je allemaal. Er blijven veel spelers en supporters hangen na de match. Het bestuur werkt hard, organiseert feesten en werkt aan de jeugd. Toch hangt er erg veel van de resultaten af.’

D.M.W. : ‘Ben je tevreden over die resultaten ?’

William : ‘Het had beter gekund ! In het begin van deze competitie speelden we erg goed, maar we haalden er geen punten mee. Je kan er moeilijk uit wijs raken. Tegen kopploegen spelen we goede wedstrijden en op verplaatsing halen we de meeste punten. Hoe dat

komt ? Het speelveld van Leest is erg klein, zodat het moeilijk is in de diepte te spelen. We hebben het altijd moeilijk als we geen ruimte krijgen !’

D.M.W. : ‘Je bent nogal eens het mikpunt van kritiek bij Leest. De supporters verwachten van jou en Schöning dat jullie meer je stempel op het spel zouden drukken.’

William : ‘Ze verwachten alles van ons, en juist daardoor wordt het zo moeilijk voor ons. We krijgen al eens een persoonlijke lijkwacht mee en we worden extra in het oog gehouden. Bovendien is het verschil met nationale op conditioneel vlak veel kleiner geworden. Ik was steeds het type dat er negentig minuten conditioneel hard tegenaan ging, maar in provinciaal zitten er zo veel meer dan in eerste ! Ze zeggen ook dat we niet kunnen vechten !

Maar in eerste stond ik ervoor bekend een vechter te zijn. De mensen vergeten ook dat Schöning er reeds 36 is en ik ben ook al 31 : we maakten al veel mee, aan kwetsuren en we zijn allemaal geen Jean Janssens !’

D.M.W. : ‘Men verwijt je ook wel dat je veel boekingen krijgt en dus ook regelmatig geschorst wordt ?’

William : ‘Bij K.V.M. kreeg ik ook vele kartons te zien, maar nooit een rode ! Dat zit nu eenmaal in mijn karakter. Het gebeurt, en pas daarna denk je na ! Als je een duel dreigt te verliezen, laat je al eens vlug een beentje hangen. Met al die nieuwe reglementen zal het er niet rustiger op worden op het veld.’

D.M.W. : ‘Wat vind je van het transfer gerichte beleid van het Leests bestuur ?’

William : ‘Er zit nog niet genoeg in onze eigen jeugd. Om hogerop te geraken moeten ze wel transfers afsluiten ! Toch is de jeugdwerking prima. Bovendien trekt de eigen kweek meer volk ! Een Ludo Goossens brengt elke week  30 mensen mee ! Die komen voor hem kijken en dat heb je niet met vreemden. Eigen spelers is ook goedkoper natuurlijk, maar zoals gezegd, Leest heeft er nog niet genoeg die het kunnen doen in het eerste elftal. De transfers worden goed opgevangen, met de feesten en zo. Dan staan er 10, 15 man achter de tapkast ! Daar heb ik bewondering voor, zoals die zich inzetten…’

D.M.W. : ‘Wat zijn je plannen voor de toekomst ?’

William : ‘Die zijn er niet ! Ik zal alleszins aan sport blijven doen en dat liefst in Leest ! De sfeer is hier goed en ik ben hier thuis. Ik zou liefst nog een jaar of drie vier in het eerste elftal van Leest blijven spelen en daarna ga ik de plaatselijke veteranen versterken !’ “

1983 – 29 januari : Jaarlijks Boerenfrontbal

            In zaal St-Cecilia. Aanvang 20u30, eerste dans 21u00.

            Orkest : The Roland Boys.

            Kaarten in voorverkoop te bekomen bij Constant Van Alsenoy of Henri Van den

            Heuvel. Er was een tombola voorzien met een totale waarde van 75.000 fr.

            (Toeters en Trompetten)

1983 – 29 januari : Dansavond Vrije School in het parochiehuis