De
kleine Theo Teughels in de armen
van
zijn vader Louis.
1983 Juli : Leestenaars
treden zo uit de oude doos. (Verzameling Stan Huysmans)
Een opstel van Theo Teughels van 28
maart 1954 :
GROOTVADERS
HOND.
We
reden voor een paar maanden naar de zee. Daar gingen we naar de familie
WAUTERS-TEUGHELS. Bij deze familie hadden ze een hond, die heette Cixi, en Cixi
had toen zeven jongskens. Mijn oom Antoon zegde : Als ge een hond moet hebben,
zeg het dan maar.
Grootvader
dacht even na en zegde : Ja, ik wil een hondje. Deze avond zal ik hem komen
halen. En hij zocht uit het nest het schoonste diertje.
Het
hondje was een paar maanden oud, het had lieve oogjes, lange oortjes, gekruld
haar op zijn lijf en een kort staartje zwierde achteraan. Het kon al wat keffen
en alleen eten.
s
Anderendaags, als we van de duinen terugkwamen, gingen we nog goeiedag zeggen,
wat praten en reden we met ons hondje weg. We hadden het in de auto gezet op
een kussen. Toen we onderweg waren vroeg grootvader : Maar, hoe gaan we de
hond noemen ? Max ? was zijn voorstel. Neen ! zeiden we allen. Even
nadenken
zegde hij dan weer.
Boel
zullen we hem noemen, zegde onze vader gauw. En t was dan Boel.
We
waren goed thuis gekomen. En s anderendaags zijn we de hond gaan aangeven.
Maar bij zijn naam is er iets bijgekomen. Thans heet hij : BOEL DE LA REINE DE
LA PLAGE.
Dat
is plechtig en hiermee wordt hij bijna van adel, zegt onze va.
Maar
het is toch een deugniet en een heel slimme hond. Hij ging dikwijls lopen en op
ne keer stond grootvader met een stok klaar tegen dat Boel zou terugkomen en
grootvader gaf hem een pak slaag.Dat heeft Boel goed onthouden.
Boel
is mijn beste vriend, mijn liefste Boeleke en met zijn vele krullekens precies
een warreboeleke.
De schrijver Theo TEUGHELS :
-Tijdens het schooljaar 1953-54
leerling in het 7de leerjaar.
-Geboren te Mechelen op 9 september
1942.
-Oudste zoon van Louis TEUGHELS en Mathilde ABSILLIS, Blaasveldstraat 26.
-Gehuwd te Rome in 1975 met Stef
MACHTENS uit Sterrebeek (onderwijzeres).
-Wonende Moorselstraat 15 Sterrebeek
(deelgemeente van Zaventem)
-Beroep : vanaf 1959 meubelmaker in
Mechelse firma, sinds 1978 Technisch leraar Houtbewerking (Technische vakken)
Leuven Groep T, Dekenstraat 3.
-Kinderen : Luc en Wim.
-Studies na het 7de leerjaar
: 1 jaar Oefenschool Mechelen, 3 jaar Vakonderwijs Houtbewerking TSM A3,
daarna 2 jaar avondonderwijs na dagtaak als volgt
onderverdeeld : 3 jaar meubeltekenen
TSM, 4 jaar meubelontwerp SITO B2, 1 jaar Academie Mechelen sierboetseren,
ornamentstekenen, 3 jaar Pedagogiek Pedagogisch diploma. Leuven.
Hobbys :
Mijn
werk is mijn hobby en vice versa, zegt Theo,liefst meubelen ontwerpen en
maken.
Maar
zijn hobby schoot onvoorziens volop in actie en hij voelde zich bijzonder hoog
in zijn element bij de aankoop in 1973 van het oud hoeveke in de Oude Leestse
Baan, nr.37 (=t Strijp). Een droom zou hij proberen gestalte te geven. Zijn
eerste raming was de restauratie te verwezenlijken in één jaar, wat
uiteindelijk uitliep tot vijf jaar. Maar het resultaat, lezer : aardig, fijn,
esthetisch, smaakvol, puik.
Ik
stel t volgende vast : toen Theo de Leestse school verliet, heeft hij een
jarenlange kamp ingezet voor hogerop. Veel moed en kiemend zelfvertrouwen, het
nodige moreel, sterke en rustige kracht, drijven hem taai en koppig door, niet
bang voor de hele lange inzet. Er groeit in hem iemand die zijn doel niet wil
loslaten. In de dingen die hij stelt, let hij op het einde, mikt scherp naar
wat hij op het oog heeft. Elf jaren avondschool na zijn dagelijks werk is een
lastig pak en een zware torn, waarvoor men veel moed moet scheppen en houden.
Daarbij
mag ik vermelden, dat Theo lange maanden een voor zichzelf moeilijke en voor
zijn ouders een bijzonder beangstigende tijd heeft doorgemaakt, toen zijn
gezondheid, langzaam, maar steeds erger, en uiteindelijk uitzichtloos de
sukkeldreef in geraakte. Maar een jongen, die van kleinsaf geleerd werd, voor
allerlei werk en moeilijkheden niet om te gaan, die geoefend is zich pal te
zetten, zich veel te kunnen ontzeggen, heeft door die taaie levensregel zijn
wil gestaald, beschikt meer dan een ander over de nodige reserve WIL en HOOP
en KRACHT en VITALITEIT en STUWING en ENERGIE en DOORZETTINGSVERMOGEN.
Waar
hier in België geen hoop meer was voor hem, zonder amputatie van zijn been,
heeft hij, met een straal van hoop, de weg naar KASSEL (Duitsland) genomen. Een
zeswekenlange behandeling in een kliniek aldaar zette hem weer op de weg naar
de volkomen genezing.
Gelukkiglijk.
Maar voor mij zit ook Theo zelf daar voor iets tussen. In elk geval, ik meen
dat hij tot hiertoe voldoende spreuken ere heeft aangedaan : willen is kunnen.
Met de wil kan men bergen verzetten. Waar een wil is, is een weg. En bijzonder
deze : een mens zijn wil is een mens zijn leven. Om deze vaststelling ben ik
blij dat zijn opstel uit de oude doos heden in mijn handen is gevallen. Kranige
jongen, taaie kerel.
Wie is wie in het opstel ?
-De grootvader : Theodoor Teughels
(Dore van Noldus), schrijnwerker te Leest, Dorppl. (+).
-De familie Antoon en Virginie WAUTERS-TEUGHELS, hoteliers in DE HAAN aan
Zee, schoonbroer en zus van Theodoor Teughels (++).
-De vader : Lode Teughels (Lowie van
Dore).
Theo groet langs deze Band vanuit
Sterrebeek zijn medeleerlingen van het 7de leerjaar : De Prins
Raymond, Lauwers Willy, Moons André, Nuytkens Daniël, Somers Herman, Spoelders René, Verbruggen
Leon en Verhoeven Herman. Wat ik me nog goed herinner, zegt hij, is dat onze
klas in 1954 enkele weken in de Kouter (nu parochielokalen) gehuisvest was.
Daar had de meester een heel hoge lessenaar staan, zon antiek katheder
Inderdaad Theo, dat herinneren we ons
nog. Die lessenaar was een oud en zeldzaam stuk, haast versleten door de tijd
en t gebruik door Juffrouw Hellemans Mathilde en haar voorgangers. Zeker, dat
waren daar plezante dagen. Een oud en muf lokaal, met de sfeer en lucht van
1879, maar nieuw begeesterd door frisse jonge harten. We lieten ze maar
schilderen, letterlijk en figuurlijk, in de jongensschool. Blij dat we waren,
dat ons klaslokaal in de Scheerstraat daar, moest dienen om beurtelings
ingenomen te worden door de andere drie klassen, wegens schilderwerken
(uitwendig en inwendig) voor een nakende grote
en plechtige conferentie. Gelukkige tijd van toen
Stan Huysmans.
|