1983 – 9 augustus : Katelijne Duysburgh uit de New World

“Maandagmorgen 9 augustus. It was the big day. De laatste omhelzing, de laatste kus, een ‘Hou je goed en braaf zijn hé’ en dan de bus op, op naar Schiphol. Daar konden de veel te zware valiezen nog net het vliegtuig op en kwam ik veilig en wel in New York aan. Daar een binnenvlucht genomen richting Hartford waar mijn familie me, met de Amerikaanse vlag in de handen, al stond op te wachten. Vermoeid van de reis, maar blij dat ik eindelijk aangekomen was en vol verwachtingen voor wat er allemaal  gebeuren ging, bereikte ik Tolland. Dit verhaal gaat niet veel zin hebben, als ik nu eerst niet wat meer uitleg geef over wat er tevoren gebeurd was. Neen, ik heb geen reis gewonnen naar de Verenigde Staten, en ook het groot lot niet. Ik heb ook geen rijke Amerikaanse tante die ik kan bezoeken. Wat is het dan wel ? Welnu, begin juni kreeg ik het bericht dat ik na een aantal selecties, één van de vele studenten was, die na hun middelbare studies, op eigen kosten een jaartje in de USA kunnen doorbrengen. Een maand later kreeg ik het adres van mijn familie want alle exchange studenten, zo word je daar genoemd, komen in een doodgewone familie terecht. Zo komt het dus dat ik nu al 6 maanden in de Verenigde Staten zit.

De familie waarin ik verblijf, bestaat uit zeven : Mam, dad, Andrea (16), Brigitte (16), Christina (16) (een drieling dus), Dianna (15) en Ed (14). Talland, het dorp waar ik dus woon, telt ongeveer 10.000 inwoners. Het is gelegen in het noorden van Connecticut en Connecticut is één van de kleinste maar toch ook één van de dichtbevolkte staten, is op zijn beurt gelegen in het Noord-Westen van de US. Het heuvelachtige landschap wordt voor het grootste deel bezet door bomen en bossen. De huizen zijn aan de buitenzijde meestal bezet met houten planken, en dan geschilderd in rood, groen, blauw, enz., kortom in alle kleuren van de regenboog. Voor de nieuwsgierigen vermeld ik graag dat ons huis een vuilgroen kleurtje heeft. Ondertussen is het hier ook winter geworden, en net zoals alle andere noordelijke staten betekent dat sneeuw. Gelukkig is het hier nog niet echt bitterkoud geweest en heb ik het voorlopig met een paar verkoudheden kunnen overleven. Maar de sneeuw kan wel een paar maanden blijven liggen, dus dat belooft.

Hoe heb ik die zes maanden hier nu zoal doorgebracht ? Natuurlijk wordt er, net zoals in België, ook naar school gegaan. Het schoolsysteem is wel een beetje anders. Iedere leerling stelt zijn eigen lessenrooster samen. Dat is trouwens niet zo moeilijk want iedere dag krijg je dezelfde zeven lessen, dus hoef je alleen maar zeven verschillende vakken te kiezen.

Voor mij zijn dat Business Survey, Spaans, Frans, Tekenen, US History, Engels en Computerwetenschappen geworden. Elke dag dezelfde lessen in dezelfde volgorde, dat mag misschien boring klinken, maar hoe meer je in school doet, hoe minder je thuis moet doen, dat is het Amerikaanse systeem, en daar is alles op gebaseerd. Om twee uur in de namiddag is de school uit en dan wordt er alleen nog maar gedacht aan sport, werk of hobby’s. Studeren kan later of nooit gebeuren. Als sportman (of vrouw) kom je goed aan je trekken. In schoolverband worden er verschillende sporten beoefend : basketbal, basebal, voetbal, hockey, atletiek, enz. Er zijn dan de competities tussen de scholen uit de buurt en wie de competitie wint gaat verder naar de stategames. De meeste leerlingen van 16 en ouder hebben na school ook een partime job. Extra money is hier immers altijd welkom want als je na 18 verder wil studeren, kost je dat 10 maal duurder dan je in België moet betalen voor de universiteit of hogeschool. Veel openbaar vervoer is hier niet en daarom is de wagen zo belangrijk. De meeste gezinnen hebben dan ook twee auto’s en vanaf 16 mag met de auto gereden worden. Zo komt het dat mijn vrienden al met een Amerikaanse car rondtoeren ook al zijn ze nog geen 18.

Het leven verschilt hier niet veel met het leven in Europa. Er wordt hier ook geslapen, opgestaan, naar school of werk gegaan, gegeten en gedronken, uit gegaan en natuurlijk ook naar TV gekeken. Amerikanen zijn op zijn zachtst gezegd gretige TV-kijkers. Van 6 uur ’s morgens tot 3 uur ’s nachts wordt er door de meeste TV-stations uitgezonden. ‘Sesamstraat’, ‘de Dukes of Hazzard’, ‘Love Boat’, enz. zijn hier dagelijkse kost. Natuurlijk zijn er ook nog ‘Dallas’, ‘Dynasty’, ‘Magnum PI’ en ‘Charlie’s Angels’, shows die ten minste één maal per week op de buis verschijnen. Wanneer je hier dan eens naar een goede film zit te kijken, moet je niet verbaasd zijn als die film iedere tien minuten –en meestal op het spannendste moment- wordt onderbroken voor reclamespots. De reclame is hier immers de geldschieter ‘number one’ voor de meeste TV-stations.

Een andere geliefde bezigheid, naast TV kijken, is ‘shopping’. Elke week wordt er minstens één maal naar de shoppingmarkt gereden. Daar kan je, in de verschillende winkelmagazijnen, zowat alles vinden wat je maar wenst. Na een paar uurtjes winkelen wordt er nog gauw eens binnengesprongen in een MC Donalds, Burger King of Roy Rogers voor een hamburger en French Fries. Een zakje frieten blijven de Amerikanen hardnekkig French Fries noemen, omdat ze kennelijk niet weten dat het uitvinden van frieten een Belgische aangelegenheid is geweest.

Als ik de afgelopen zes maanden beschouw, kan ik zeggen dat voor mij de Verenigde Staten zeer goed meevalt. Het is niet het land waar iedereen in een Rolls Royce rondtoert en iedereen gebloemde hemdsbloezen en geruite broeken draagt. Het is gewoon Westers met zijn eigen specialiteiten, zijn eigen cultuur. Dat maakt de USA juist zo aantrekkelijk en is het zeker een bezoek waard.

Ik hoop dat de komende vijf maanden net zo goed worden als de afgelopen zes en als ik J.R. of Ronald Reagan hier tegenkom, zal ik hen zeker de groeten doen.

Much love,

   Katelijne.”(‘DB,april 1983)  

1983 – 11,12 en 15 augustus : Wisselbeker Edward Huysmans

            Op donderdag 11, vrijdag 12 en maandag 15 augustus werd op het terrein van

            V.V. Leest gevoetbald om de Wisselbeker Huysmans.

            Tijdens en na de wedstrijden kon men in het chalet terecht voor mosselen of

            stoofvlees met frietten.

            In de finale, bijgewoond door ruim 500 toeschouwers, versloeg Willebroek de

            thuisploeg V.V.Leest met  3-1.

            S.K.Leest werd verrassend derde na een overwinning tegen Tisselt en Kapelle-

            op-den-Bos haalde het voor de vijfde plaats van Hombeek.

            Ramsdonk werd zevende en Heindonk achtste.

1983 – 13 en 14 augustus : Voetbedevaart naar Scherpenheuvel

            Met bezoek aan het recreatiecentrum te Averbode. (‘DB’, juli ’83) 

1983 – Zondag 14 augustus : V.V.Leest-Reet voor Beker van Antwerpen

            In de tweede ronde van de beker van Antwerpen moest Leest het opnemen tegen

            Reet.

            Al voor de rust was het duidelijk dat het pleit zou worden beslecht in het voordeel

            van de ploeg van trainer Emmeregs.

            Net op het halfuur kopte Jos Bogaerts een hoekschop onhoudbaar binnen en

            enkele minuten later was het weer Bogaerts die op een center van Ludo Goossens

            via de paal raak trof.

            In de tweede helft speelde Leest het eerste kwartier wat behoudend.

            Het experiment van trainer Emmereghs kwam in dit moeilijk kwartier goed van

            pas. De trainer had immers Selleslagh op de stoppersplaats gezet en deze maakte

            enkele gevaarlijke aanvallen onschadelijk.

            Wanneer Bart Hellemans ook via het doelhout raak trof was de wedstrijd volledig

            gespeeld.

            Dirk Pauwels legde via een mooie 1-2 beweging de 4-0 eindcijfers vast.

            De volgende tegenstander van Leest in de derde ronde was Wijnegem en ook

            die ploeg ging onderuit, V.V. Leest zou die wedstrijd winnen met het kleinste

            verschil.

            Uiteindelijk zou VV uit de beker gewipt worden door eerste provincialer Kontich.

            (Foto van het team onderaan)

1983 – Zondag 21 augustus : Ploegwedstrijd te Leest

            De KLJ Groene Kring van het Gewest Mechelen organiseerde om 14 uur zijn

            derde ploegwedstrijd op een terrein aan de Kouter te Leest.

            Na Hombeek en Sint-Kat.Waver was Leest aan de beurt. Een 15-tal jonge

            boeren en tuinders gaven elkaar partij in “om ter best rechte vormen ploegen”

            zonder dat nog één stukje gerstestoppel of onkruid te zien is.

            Voor de beste twee was een selectie weggelegd voor het provinciaal

            kampioenschap van 5 september te Turnhout.

            De toeschouwers kregen eveneens een demonstratie en wedstrijd spitten

            voorgeschoteld.

1983 – Zaterdag 27 augustus : Met het Boerenfront op reis

            Vertrek : 07u30.

            Reisdoel : 5 valleien : Sambervallei – Maasvallei – Samsonvallei – Bocqvallei –

            Moligneevallei.

            Via Namen over Marche-les-Dames, Spontin, Dinant...Maredsous...Gembloux...

            Op terugweg : café-dancing.

            Prijs per persoon : 350 fr, drinkgeld chauffeur  inbegrepen.

1983 – Zaterdag 27 augustus : Optreden van de K.F.St.-Cecilia te Mechelen

            Ter gelegenheid van 30 jaar ‘De Keeting’ gaf de Leestse fanfare een kioskconcert

            in de Nokerstraat te Mechelen. (‘Toeters en Trompetten’, nr.4, 1983)

1983 – 27 en 28 augustus : Maori-groep te gast bij Leestse gezinnen.

            Een Nieuw-Zeelandse Maori-volksdansgroep werd, op initiatief van de dansgroep

            Korneel, opgevangen door Leestse gezinnen.

            Samen met de buitenlandse gasten brachten de kinderen van Korneel een bezoek

            aan het speelgoedmuseum te Mechelen.

            Op vrijdag 26 augustus stapten Korneel en de Maorigroep mee op in de

            folklorestoet te Mechelen en het  daaropvolgende weekend werd besloten met een

            groot verbroederingsfeest met de Maorigroep en een Oostenrijkse groep uit

            Wenen. 

            In de tuin van het Kouterkasteeltje werd er gedanst en gezongen.

            (GvM,30/1/84)

Maori’s te gast

“Het was stralend weer zaterdag 27 augustus. Dus dat viel wel mee, want om drie uur aan het ‘Kouterkasteeltje’ zou alles van start gaan. Die dag immers, verbroederde onze eigen volksdansgroep ‘Korneel’ met de Maori’s uit Nieuw Zeeland. En tot onze grote verrassing arriveerde even voor drie ook een volksdansgroep uit Wenen. Na de verwelkoming door onze voorzitster, Leonie Windelen, kon het festijn beginnen. Als eerste lieten onze allerkleinsten zien wat zij allemaal konden. Daarna was het de beurt aan onze gasten uit Nieuw Zeeland. Zij brachten enkele van hun verfijnde kunsten naar voren. Buiten zang en dans bestonden deze uit : het zwaaien met pomponnetjes, werken met houten stokjes, enz. Het waren knappe maar moeilijk te doene bewegingen. Dit bleek toen er werd gevraagd om met hen mee te doen. Als volgt was het de beurt aan de Oostenrijkse groep. Deze konden niet wachten met verbroederen. En het was dan ook zo dat zij reeds na hun eerste dans iedereen vroegen hun voorbeeld te volgen. Na al die zang en dans werd het tijd dat we onze droge kelen gingen smeren en onze dorst gingen lessen. Daarna konden weer eens enkele ingewikkelde bewegingen van de Maori’s bekeken worden. Ook onze volwassenen kwamen aan de beurt. Deze lieten zien dat zij nog even goed kunnen dansen als de jongeren.

En ‘last but not least’ vroeg de Jeugd om samen met hen ‘Mieke Stout’ en de ‘Kuskesdans’ en nog vele andere dansen te doen. Na al dat verbroederen en kussen werd Leonie in de bloemen gezet, als beloning voor al het werk dat zij voor onze volksdansgroep ‘Korneel’ doet. En als uiting van dank kreeg Jan Soors nog drie dikke zoenen. Met deze namiddag hebben de mensen van Leest en omstreken kunnen zien dat niet alleen bij ons gevolksdanst wordt maar ook in andere landen. Dus deze mooie, oude kunst blijft bewaard !!

       Hilde en Ria.”

(‘DB’,oktober ’83)

Foto’s :

-Het elftal van VV Leest dat moeiteloos van Reet won in de Beker van Antwerpen.

-De zingende en dansende New-Zeelandse Maori’s aan het kasteeltje van Moyson.