1984 – Februari ‘De Band’ : Leestenaars treden zo uit de oude doos (Verz. S. Huysmans)     

Een opstel van RAYMOND DE PRINS van 7 november 1954

Een Voetbalwedstrijd

“Op een zaterdagavond vroeg vader mij : ‘Willen wij morgen eens naar de voetbalmatch gaan zien ?’ Vol vreugde sprong ik omhoog en riep : ‘Ja,ja !’

Zondagnamiddag 1 uur. We maakten ons klaar, namen onze velo en waren weg. Voor de match Willebroek - Boussu-bois. En vader is een vurige supporter van Willebroek, hé !

We kwamen spoedig aan bij mijn onkel in Blaasveld. En van daar trokken we verder naar het voetbalterrein van Willebroek.

Als we daar toekwamen waren Willebroek en Boussu-bois al aan ’t trainen. En daar kwam dan de arbiter, en gaf het fluitsein. Op iedere speelheft stond een elftal. De scheidsrechter gooide een geldstuk omhoog, dit was om te zien langs welke kant iedere ploeg zou spelen. Het spel nam kalm een aanvang en daar passeerde Van Neck naar Arnouds. Direct een pas naar voren, maar één van de backs van Boussu-bois had het gezien. Hij schoot de bal naar voren en daar was Boussu-bois in de aanval. Eén van de centervoors schoot op doel, maar Tack, keeper van Willebroek, greep de bal in. Van Neck mocht de bal uitstampen, de bal kwam tot bij de Buyser en die gaf een paske aan Eeraerts en school op doel. Ineens schoot er een felle luide kreet uit de menigte : goal !!! Ja, het was goal : 1-0 voor Willebroek.
Een beetje later was het half-time.

De tweede helft was pas aan gang, of daar maakte Engelen het tweede doelpunt voor Willebroek. Vijf minuten later maakte De Buyser er 3-0 van.

Op de vijftiende minuut maakte één van de backs van Boussu-bois er 4-0 van.
De vijfendertigste minuut was Meersman doorgebroken, hij maakte er 5-0 van.
Drie minuten voor het einde was het voor Willebroek een strafschop; deze zou Van Neck geven en het werd 6-0.
Zo kwam het einde van deze spannende wedstrijd.
Ik zie graag voetbal, schone voetbal en dan van goede ploegen.”

De schrijver DE PRINS RAYMOND

-tijdens het schooljaar 1954-55 leerling in het 8^ste leerjaar.

-geboren te Leest op 7 juni 1942.

-zoon van De Prins Frans en Mertens Constance, Winkelstraat 7 te Leest.

-gehuwd met Vercammen Hilda (Wiekevorst), schoonmaakster in een stedelijke kleuterschool te Mechelen.
-wonende Cecilialaan 3 Leest.

-onderwijs na de 4^de graad : Technische Scholen, Melaan Mechelen ‘metaalbewerking – elektriciteit A3’.

-beroep :

1)van 1960 tot 1969 : ijzerdraaier te Vorst (in firma gespecialiseerd voor het plaatsen van valdeuren (schotdeuren), afsluitkleppen en verlaten in sassen.

2)vanaf 1969 werkman-bediende bij NMBS, standplaats Antwerpen-Centraal, als elektrieker, gespecialiseerde afdeling HOOGSPANNING, bovengrondse leidingen. Inzonderheid plaatsen NIEUWBOUW  van hoogspanningscabines. Momenteel de aanleg van verwarminsinstallaties voor WISSELS.

-Raymond, wat betekent voor u : ‘standplaats Antwerpen’ ?

-Een standplaats is een centrum. Voor het ogenblik zijn er voor onze standplaats Antwerpen drie proefstations in uitvoering : ESSEN, waar we thans werkzaam zijn, HERENTALS en TURNHOUT. Hierna volgt dan nog BERCHEM.

-En zo is dat ook geregeld en ingedeeld voor andere standplaatsen, veronderstel ik ?

-Jawel, zo is er een standplaats LEUVEN, een standplaats VILVOORDE, een standplaats ST.NIKLAAS, een standplaats AARSCHOT, die de standplaats ANTWERPEN omringen en waar ook gelijktijdig proefstations in uitvoering zijn.

-Wellicht een enteressant werk voor u, en zo draait ge mee met de nieuwste uitvindingen en de jongste toepassingen op de vooruitgang van techniek en wetenschap. Ik veronderstel dat voorzichtigheid en kalme bedachtzaamheid van de ploeg  steeds vereist zijn en dat enige slordige onoplettendheid uit den boze is ?  Voor het ogenblik zijt ge te Essen doende, hoe komt ge daar dagelijks ?

-Wel, vanuit Antwerpen-Centraal verplaatsen we ons met een camionette. Daarin ligt ons gereedschap en materiaal, en is er bovendien zitplaats voor 6 man. Ik ben er ook de chauffeur van.

-En hebt gij een rijbewijs hiervoor ?

-Wees maar gerust, alles berust op verantwoordelijkheid en streng gereglementeerde voorschriften.

-Nog geen ongelukken meegemaakt ?

-Neen, toch geen erge.

-Als ge al 15 jaar op en tussen en boven de sporen leeft en beweegt, kunt ge d’ er wel van meeklappen ?

-Ja, in ’t jaar ’71 bv. In Deurne. Daar gebeurde het dat een goederentrein, waartussen wagons met paarden geladen, ontspoorde. Erge slachtoffers…bij de paarden natuurlijk. Dan hebben de gendarmen en de bijgeroepen veearts er verschillende moeten afmaken (doodknallen).

-En wat behoort NIET tot uw groepswerk ?

-Ons werk bestaat erin, alleen de opbouw of aanleg van NIEUWE WERKEN. Nu eens in de hoogte, zoals het plaatsen van hoogspanningskabels. Dat is plaatsen en uitwerken tot alles best werkt. Eens geplaatst en goedgekeurd is ons werk af.

-Welke zijn uw hobby’s Raymond ?

-Vooreerst voetbal. Ik ben bestuurslid van VV Leest en verantwoordelijk-afgevaardigde der JUNIORES C.

-Ik mag dus zeggen : na de hoogspanning van ’t werk is voetbal uw ontspanningsveld.

Ja, zo leeft ge in evenwicht. En misschien lag uw opstel van 1954 over die Willebroekse match toen reeds in uw belangstellingssfeer en mogen we dat aan zien als een verre aanloop van uw huidige hobby.

-Verder doe ik aan vogelliefhebberij (in volière).

-Hazo ! Na de vrouw komen de zangvogeltjes. Liefde voor de kanaries. En ook de Japanse nachtegaal hoort er bij. Goed zo, een mensenleven kan ook gevuld worden met vriendelijke kleine dingen. Vragen die vogeltjes speciale zorgen ? En krijgen ze ’t niet te koud bij strenge vorst ?

-Wat afschermen tegen snerpende wind en er goed op letten dat er steeds (vloeibaar) water is. Een gloeilamp volstaat hierbij.

-Raymond, ik herinner me dat ge een vrij goede leerling waart indertijd, en mijn nota’s die ik nog gevonden heb over uw schooljaar 54-55 bevestigen dit. Voor lessen kreegt ge meestal een 9, dus ge deed er thuis iets aan, voor huiswerken regelmatig een 10, dat wijst op secuur werken, voor vlijt…voor gedrag…oja ! Alles was O.K..Ik ben er zeker van dat Hilda u heden ook goede punten zou geven, en dat bij de NMBS uw dienstoversten uw werk appreciëren, daar twijfel ik niet aan. Doe bijgevolg maar rustig voort.
Uw geluk moet ge zelf opbouwen.
Waar is de schooltijd van toen…!?                  

(Stan Huysmans)

1984 – Februari ‘De Band’ – Susse Teughels over ‘Posse Leest’.

“Die tijd zouden de mensen het wel een heiligschennis gevonden hebben wanneer iemand op Paasdag had gewerkt of even de bloemetjes buiten gezet. Van uitgaan was er die dag geen sprake en van kermis vieren evenmin. Alles mensen vierden die dag gezellig op eigen manier in de huiskring.
Op tweede paasdag was het wat anders. Daar had Sint-Cornelius voor gezorgd met zijn begankenis.

Kort na middernacht kon men het geruzie van de marktkramers al horen. Dikwijls kwam het zelfs tot vechten om het best zichtbare plaatsken te veroveren om er zijn houten kraamken op te slaan.

Van in de prille morgen kwamen de bedevaarders uit alle hoeken van de streek; een half uur voor de eerste mis begon zaten er al mensen in de kerk.
Gedurig aan zegenden de paster en zijn helpers in naam van de Heilige de devoot knielende menigte. Ondertussen trapten ze almaar door op het steeds groeiende slijk in sollekens.

Voor een briefken stapten ze in die tijd nog wel uit de weg want die waren zeldzaam. Onderwijl ging buiten op het dorp de jaarmarkt open. Ook de herbergiers waren er als de kippen bij om de klanten op te vangen. Met dampende koffie lokten ze de mensen binnen en daar werd soms ook wel eens van de donkere fles geschonken, in het genipt natuurlijk.
Om acht uur  leek het dorpsplein reeds een drukdoend bijennest. Familieleden en kennissen troffen er elkaar en zetten veelal bij een van hen de begankenis verder. Sommigen trokken de hele dag van het ene kapelletje naar het andere. Velen hadden ’s avonds het dubbele van de weg nodig om thuis te geraken en daar verder naar het sermoen te luisteren.

Sinds heuglijke tijden werd die dag besloten met een feestelijk bal.

Voor mij waren die feestelijke feestdagen in onze gemeente de droevigste van de hele almanak. Na dagen aan een stuk hard zwoegen ving vanaf de vrijdagmorgen tot een stuk in de nacht het opruimen van het werkhuis aan. De avond van de grootste dag van Leest moest dat stuk gebouw er als een feestzaal uitzien.

De dag zelf, wanneer mijn vrienden uitgingen en de bloemekens buiten zetten, had ik de handen vol ; zowat alles diende nog afgewassen of afgestoft. Daarbij kwam nog dat gewoonlijk veel moest aangesleurd worden…”

(“Van een Krokodil en nog andere beestjes”)