|
1984 Donderdag 12 april : Open schoolvergadering in lagere school
te Leest.
De Sted.Lagere school organiseerde
in eigen huis (Ten Moortele) een algemene
oudervergadering voor iedereen die
intresse had in wat op dat ogenblik aan het
gebeuren was in het onderwijs.
In het eerste deel van de avond, om
20 uur, sprak schoolhoofd Gobien over
Waarheen kan of moet het met de
Stedelijke Lagere school Leest.
Volgens hem moest de school mee
evolueren met de maatschappij. Het onderwijs
moest kunnen inpikken op nieuwe
maatschappelijke ontwikkelingen. De school
diende als het ware een verlengstuk
te zijn van het gezin, de centrale cel in de
samenleving. Om dit te
bewerkstelligen was een goed contact met de ouders van
leerlingen noodzakelijk.
Wat het onderwijs zelf betrof, elke
vernieuwing op pedagogisch vlak diende
kritisch onderzocht te worden en
indien de vernieuwing zin had, toegepast.
Zo liep er dat jaar in de Leestse
lagere school een experiment inzake
niveaulezen met als bedoeling
leerlingen volgens hun lees-capaciteit bij
elkaar te brengen en niet zoals
klassiek volgens hun leeftijd.
Tot slot van zijn toespraak zegde
Constant Gobien te zullen blijven ijveren voor
pluralisme in zijn school. Respect
voor andermans ideeën, diende immers
van jongsaf aangeleerd te worden,
opdat het de volwassen mens zou sieren.
Daarna kon men in de klassen de
tentoonstelling Esthetica bezichtigen, een
tentoonstelling van zowel de
vroegere typisch vrouwelijke handwerkjes, als
van knutselwerk uit de lessen
handenarbeid.
In de eetzaal kon men terecht voor
een gratis glas bier of een kop koffie.
Om 21 uur sprak schepen van
onderwijs en zelf ere-hoofdinspecteur G. Joris
over De plaats van de Lagere
School Leest in het Mechels Sted.Onderwijs.
Ook over de vernieuwingen,
mogelijkheden en problemen van het onderwijs
in de toekomst maar hij stelde tot
zijn spijt vast dat hij haast niets aan de zo
volledige uiteenzetting van
Constant Gobien kon toevoegen.
Niettegenstaande de felle
concurrentie van de televisie, simultaan stonden
de populaire reeksen Dallas en de
Doornvogels geprogrammeerd, waren er
toch nog ruim 70 aanwezigen.
(Samenvatting van artikels uit de
Gva, het HLN en de Schoolkrant)
1984 12 april De Mechelse Week :.
Ons jeugdig Voetbaltalent
Jeugd op VV Leest :
doorstroming komt op gang.
In
onze reeks over het jeugdbeleid sluit 2de provincialer VV Leest het
rijtje af.
Wij babbelden met dhr. Emiel Spruyt, voorzitter van de club en tevens
afgevaardigde van miniemen en preminiemen.
VV Leest komt in competitie uit sinds 1974 en is dus een relatief jonge club.
Wel kon er 10 jaar geleden al onmiddellijk gestart worden met scholieren en
kadetten als gevolg van een intensieve mond aan mond reclame in de Leestse
scholen.
Een
jeugdbestuur is er op VV nooit geweest, dhr. Spruyt is trouwens geen
voorstander van 2 beleidsorganen binnen één en dezelfde club.
Momenteel
telt VV 5 jeugdploegen, maar slechts zon 75 actieve jeugdspelers. Dit toch
vrij klein aantal is volgens onze zegsman vooral te wijten aan het geringe
bevolkingscijfer van een plattelandsgemeente als Leest. Wel is het gros van de
spelers in Leest zelf woonachtig. Bovendien is het een principe van de
clubleiding dat er nooit mag overgegaan worden tot het ronselen van
jeugdspelers, maar dat de jongens steeds spontaan en uit eigen beweging naar de
Leestse terreinen moeten komen afzakken.
De
huidige stand van zaken op VV toont aan dat dit principe aardig in ere gehouden
wordt.
Miniemen en preminiemen trainen 1 x per week én apart, maar wel onder dezelfde
trainer. De scholieren en kadetten komen wekelijks 2 x bijeen, eveneens onder
leiding van éénzelfde oefenmeester. Bovendien trainen zij ook gezamelijk, en
dit vanwege de relatief kleine kernen.
De juniors tenslotte trainen apart, onder leiding van William Selleslagh, de
ex-KV Mechelen speler die zoals bekend nu de kleuren van VV Leest verdedigt.
Misschien,
zegt dhr. Spruyt, zou het beter zijn, moesten we voor elke ploeg een andere
trainer hebben, maar anderzijds mag toch ook niet over het hoofd gezien worden
dat alle trainers op VV Leest betaald worden en dat, als men nieuwe mensen
aantrekt, in de zin dan van buitenstaanders, men nooit vooraf weet welk vlees
men in de kuip heeft. Nee, dan werken we liever zoals dat nu gaat, met een paar
zeer degelijke trainers, die door de jeugd gekend, vertrouwd en gerespecteerd
worden, besluit onze gesprekspartner. Het is een redenering die steek houdt.
Bovendien heeft men niet te klagen van resultaten in de jeugdreeksen. Zo wonnen
de miniemen drie jaar geleden nog de beker Van Looy, meteen een aanleiding voor
deze knaapjes om het in die beker, vanwege alles bereikt, voor bekeken te houden
en zich op de competitie te storten.
In
tegenstelling tot veel andere clubs, organiseert VV Leest geen jeugdtornooien.
Mechelen is al verzadigd van dergelijke tornooien, zeft dhr. Spruyt. Wel is er
o.a. het jaarlijks tornooi voor eerste elftallen, of de Volksfeesten, die dit
jaar hopelijk van windhozen gespaard zullen blijven. Eveneens een verschil met
veel andere clubs, is dat VV geen problemen kent op het vlak van terreinen
en/of accomodaties. Het 2de veld is ondertussen zelfs al eigendom
van de club geworden !
Het
bestuur omvat 12 leden, waaronder de jeugdafgevaardigden, die op de
maandelijkse vergaderingen de eventuele problemen van hun ploeg op tafel kunnen
werpen. Via deze afgevaardigden hebben ook de trainers hun zegje in het
bestuur. Met betrekking tot de coördinatie tussen de trainingen van de
verschillende ploegen, beleggen de trainers onderling soms ook vergaderingen,
waarvan het bestuur dan verslagjes krijgt.
Vanaf
de leeftijd van kadet tenslotte houden de trainers van elke speler een fiche
bij, waarop gegevens genoteerd staan
m.b.t. prestaties, mentaliteit op en rond het veld, enz.
Drie
juniors zijn momenteel vaste keus in het eerste elftal. Nu pas valt er dus een
begin van doorstroming waar te nemen, logisch als we weten dat de club nog maar
vanaf 1974 met jeugd bezig is, en als we de normale doorstromingscyclus in acht
nemen. Bovendien is, vanwege het hogere spelpeil, de stap van juniors naar
eerste ploeg veel groter in 2de provinciale dan dat bv. In 4de
het geval is. Toch hoopt VV Leest de doorstroming geleidelijk aan te verbeteren
en op punt te stellen. Verder verkiest VV de huidige gang van zaken, te weten
het behoorlijk meedraaien in 2de, boven een staartpositie in 1ste
provinciale. Het is een wens die blijkt geeft van realiteitszin, niet in het
minst met het oog op de publieke belangstelling.
Tot
slot doet dhr. Spruyt langs deze weg een oproep tot de ouders om méér naar de
wedstrijden van hun kinderen te komen kijken en vraagt hij ons ook nog om de
damesploegen van VV die eigenlijk ook jeugd zijn, ééns in de schijnwerper te
zetten. Dat doen we natuurlijk graag ! VV Leest is inderdaad, naast
gemeentegenoot SK, de enige club in het Mechelse, die met een damesploeg in
competitie uitkomt in de al evenzeer enige provinciale reeks, die Antwerpen rijk
is. Ofschoon eigenlijke jeugdcompetitie bij de dames niet bestaat, kunnen we de
meisjes van VV toch als jeugd beschouwen, vermits zij in leeftijd variëren van
15 tot 18 jaar. De voetbalbond bepaalt trouwens dat er pas vanaf 15 jaar in
competitie mag gestart worden. VV Leest heeft in totaal zon 25 dames, die
verdeeld zijn over 2 ploegen, één voor de competitie en één die nog te jong is
en zich dus dient te beperken tot vriendschappelijke wedstrijden. Op aanvraag
van de dames zelf, is de club er mee begonnen in 1982 maar dit is slechts het 1e
jaar competitie. Nu nog komen er geregeld meisjes bij, die voor 95% uit Leest
zelf afkomstig zijn. Er wordt 1 x per week getraind en naar verluidt zou het
niveau van de trainingen overeenstemmen met dat wat de scholieren te verwerken
krijgen.
Ons
jeugdig voetbaltalent, waarom zou die titel ook niet voor meisjes kunnen opgaan
?
(Sven
Hendrickx)
Fotos :
-Emiel
Spruyt (°Hombeek 22/9/1938, +Leest 29/9/1999) was een schoonbroer van Gust
Emmeregs.
-De
juniorsploeg van V.V. Leest.
|
