|
1984
Zaterdag 19 mei : Viering 65-Jarig
bestaan Nationale Strijdersbond
Alle leden, samen met hun dames,
waren uitgenodigd in het lokaal bij Mille
Van Steen. Op het menu : kip, sla,
appelmoes, aardappelpuré. (200 fr.)
Daarna was er een grote
kaartwedstrijd met 1 kip per tafel en een verassing
voor de dames.
- Zondag 20 mei : Mis voor de
overleden makkers en viering 65-jarig bestaan.
(Omzendbrief)
1984
Zaterdag 19 mei : Trefdag K.V.G.
Zennevallei
Ging
door in het Provinciaal Vormingsinstituut te Oostmalle.
Volgens
de uitnodiging werd het een ganse dag lachen,
eisen, praten, sporten, spelen, vieren, genieten, ontspannen, enz
De
trefdag werd rond 16.30 u. beëindigd met een sfeervolle eucharistieviering.
Inschrijvingsgeld
: 60 fr.
(Brief
van KVG Zennevallei van 6/4/84)
1984
Maandag 21 mei : Moederdagviering
in de Stedelijke Lagere School
Indien
de moeder niet aanwezig kon zijn was ook de grootmoeder of een ander familielid
of zelfs een niet-familielid welkom.
Op
het programma :
-voordragen
of liedjes zingen door de leerlingen van de klassen 1 t.m. 5.
-poppenkastvoorstelling
door de leerlingen van de 6de klas.
-daarna
konden alle deelnemers wafels eten bij een kop koffie. Voor de kinderen was er
melk of chocomelk.
(Brief
aan de ouders van 10/5/84)
1984
23 mei : Militaire bedevaart naar
Lourdes
Alle mensen
werden broeders.
Verslag
van de soldaat-miliciens Joost Duysburgh en Bart Lauwens :
Vijf jaar oorlog hadden de
mensen, en vooral zij die in n leger stonden, in twee kampen verdeeld; het zou
wel jaren duren om die koof te overbruggen. Lourdes werd die brug over troebel
water. Er groeide een voorstel om in het teken van verzoening soldaten op
bedevaart samen te brengen. En ze kwamen uit Amerika, Engeland, Italië, België,
Nederland en ja ook uit Duitsland (zelfs een bijzondere grote groep).
Er bleef echter een grote vraag
: hoe zouden de Duitsers ontvangen worden ? En hoe zouden ze zelf reageren ?
Voorzichtigheidshalve had men de Duitse soldaten door Frankrijk in burger laten
reizen, in Lourdes zou men dan het uniform aantrekken
Wat men durfde verwachten
gebeurde : het bracht geen problemen mee. Ze werden even hartelijk onthaald als
de soldaten uit andere landen. Er kwam wel een andere moeilijkheid aanzetten.
Tegen het openingsuur vernam men dat een Franse legerafdeling uit Algerië met
grote reismoeilijkheden had af te rekenen. Ze zouden met vertraging aankomen en
daarbij lag het tentenkamp nog bergop, op enkele kilometers van het station en
er was geen vervoer voorzien. De jonge Fransen kwamen na een zware zeereis met
een nachttrein doodmoe in Lourdes aan. Maar
er was een blijde verrassing. Op
het perron stond daar keurig opgesteld de Duitse vertegenwoordiging bestaande
uit officieren, onderofficieren en soldaten. De hoofdverantwoordelijke trad
naar voor, groette zijn collega en zei : we komen een hand toesteken, we
weten dat ge vermoeid zijt, laat je valiezen en rugzakken maar staan die dragen
wij wel !
En door dat ene simpele gebaar
was plots alle oorlogsherinnering gebroken. Ze zijn naar het kamp vertrokken;
de Duitsers beladen met bagage zodat de Fransen hun vermoeidheid vergaten. Ze
reikten handen, deelden hun sigaretten en fruit, wisselden vriendschap en
kentekens, spraken wel hun eigen taal, maar begrepen elkaar.
Niet zo toevallig, dat op het
juiste ogenblik het juiste gebaar gesteld werd; sinds vele jaren komen er heel
wat meer landen naar de internationale bedevaart; het gebaar is gebleven.
Ook wij waren dit jaar van de
partij.
Op woensdag 23 mei stonden we
beiden, nogal ongemakkelijk in onze
groene coca-cola-uniformen van de
medische dienst, op het perron te Schaarbeek, tussen een heleboel andere
militaire bedevaarders, op de blauwe trein te wachten die ons voor een rit van
14 uren naar Lourdes zou brengen. Toen scheen de zon nog en droomden we zeer
voorzichtig, van het heerlijk zuiderzonnetje dat ons de volgende dagen zou
koesteren met haar warme zonnestralen. Maar
was het nu omdat het een militaire
bedevaart was, of had men daarboven iets tegen het leger, vanaf Parijs
scheurden de wolken open en vergastte men ons op een heerlijke regendouche die
ons gans de bedevaart heeft parten gespeeld.
Snotneuzen en lastige
hoofdverkoudheden waren het gevolg van het voortdurend rondlopen in vochtige
uniformen en natte hoofdharen. Maar niets heeft ons een strobreed in de weg
gelegd opdat de sfeer te Lourdes zou verpest worden.
Op de heenreis kregen we al de
gelegenheid om kennis te maken met de andere miliciens van ons
treincompartiment en onze latere hotelgenoten.
Het thema van deze 26ste
internationale bedevaart was : Jezus leeft; geef Hem stem en handen. Dit
hebben we heel concreet zelf mogen meebeleven tijdens de vele momenten van
samenhorigheid, vriendschap en verbroedering.
Er heerste een geweldige sfeer
onder alle militairen die uitte zich door het spontane dansen, zingen of een
simpele handdruk of knipoogje. Dat maakte ons binnenste warm waardoor we de
neergutsende regen vergaten.
Je kunt je als buitenstaander
moeilijk inbeelden hoe een Italiaan, Duitser, Belg en anderen in een universele
taal van gebaren en vriendschap kunnen
hebben. Hoe later op de avond, hoe vlotter de verbroedering werd. Dat lag
hoofdzakelijk wel aan het stimulerende effect van het Franse bier en de pastis.
Maar dit alles hoort bij een bedevaart. Je kunt moeilijk op je stoel blijven
zitten als een Schotse doedelzakspeler of een Duitse blaaskapel een serenade
ten beste geeft op straat of in één of andere afspanning. En gedanst en
gezongen werd er !
Deze gevoelsuitingen kwamen ook
sterk aan bod tijdens de internationale opening.
Weer werd iedereen in alle
talen welkom geheten en merkte men de sterke verbondenheid tussen ons allen op
basis van dat ene geloof. Het geeft je wel een kick als je samen met meer dan
20.000 gelovigen kunt zingen, bidden en vieren.
Dat gevoel hebben we de ganse
bedevaart meegedragen.
Ook op momenten als de
kaarskensprocessie voel je die diepe verbondenheid tijdens het gebed en de
bezinning en is het een hartverwarmend schouwspel als al die duizenden lichtjes
één groot licht vormen.
Velen onder ons werden ook diep
aangesproken door de kruisweg, de ziekenzalving, de andere religieuse vieringen
maar vooral door de vurige preken van aalmoezenier Sooi Willems.
Als welkome afwisseling maakten
we een bezoek aan cité St.Pierre, waar minder begoede pelgrims tijdens hun
bedevaart gratis kunnen logeren. Dit bezinningsoord, dat op een bergflank is
gebouwd, wordt door vrijwilligers onderhouden. Vele jongeren offeren zich in de
zomerperiode op om hier op een zinvolle manier hun verlof door te brengen. De
apotheose van deze militaire bedevaart was voor ons wel de slotviering die
vooral een zeer symbolische waarde meekreeg en de aanleiding gaf tot een
niet-aflatende vreugde-explosie door
dans en zang. Het alleluia van Taizé klonk uit duizenden stemmen en je zag de
gekste tonelen van uitbundigheid. Rang en orde speelden geen rol. Iedereen
voelde zich gelijk in de reuze-mensen-ketting die op het esplanadeplein gevormd
werd.
Hees van het zingen en moe van
het dansen togen we voldaan naar ons hotel om de dag daarna in alle rust en met
vele prachtige herinneringen huiswaarts te keren.
Joost en Bart.
(DB,
Juli 84)
1984
28 mei Het Laatse Nieuws :
Leest : 10.000 kg. prei verwoest
Een
hevige uitslaande brand heeft zondagochtend om 8 uur een loods van
ruim 700 vierkante meter, eigendom
van tuinder Henri Verbeeck, Juniorslaan
38 te Leest, in de as gelegd.
Niemand raakte gewond, maar de
schade bedraagt meer dan 10 miljoen fr.
In de loods bevonden zich 10 ton in
plastic zakken verpakte gedroogde prei.
Verbeeck is gespecialiseerd in het
drogen van seizoengroenten.
Zijn hiertoe eigenhandig gemaakte
installatie werd volledig vernield.
De brand is vermoedelijk ontstaan door
een kortsluiting in een schakelkast
van een der droogmolens.
De brandende zakken prei
verspreidden een geweldige rook.
De brandweer van Mechelen vorderde
dan ook een graafmachine te Willebroek
om de groenten uit elkaar te
trekken.
L.D.N
Gazet
van Mechelen :
Zondagochtend omstreeks 8 u.
is, waarschijnlijk door kortsluiting, brand ontstaan in het tuindersbedrijf van
Henri Verbeeck aan de Juniorslaan 38 te Leest.
Hoewel haast onmiddellijk alarm
werd geslagen en de stedelijke brandweer kort nadien ter plaatse was, kon niet
verhinderd worden dat een grote loods, volgepropt met 10 ton gedroogde groenten
en verwerkingsmachines, haast volledig werd vernield.
Een voorzichtige raming van de
opgelopen schade loopt in de miljoenen.
Tuinder Henri Verbeeck was tot
zondagochtend twee uur voor de brand uitbrak, nog aan de slag geweest.
Zijn bedrijf specialiseert zich
in het drogen van allerlei groenten. De voorbije dagen waren ettelijke tonnen
prei tot droge groenten verwerkt en lagen zij klaar om te worden uitgevoerd.
De groenten worden in een
achter de villa van de eigenaar gelegen loods van 526 m2 via allerlei machines
behandeld. Het machinepark werd grotendeels door Verbeeck zelf ontwikkeld. Men
vermoedt dat de brand is ontstaan na kortsluiting in de schakelkast waarin alle
machines worden in werking gezet. De brand die daar ontstond breidde zich in
minder dan geen tijd uit naar de gedroogde groenten en vervolgens naar de
machines.
Toen de brandweer ter plaatse
kwam brandden de gedroogde groenten met uitslaande vlammen. Het dak van de
loods stortte wegens de hevige hitte in, wat het vuur nog aanwakkerde.
De brandweer ging langs diverse
zijden de strijd met de vlammenzee aan, en deed een beroep op een graafmachine
van de firma De Maeyer uit de nabijgelegen Tisseltbaan om de brandende
hoeveelheid groenten uit elkaar te trekken. Het duurde nog tot na zondagmiddag
vooraleer de brand helemaal onder controle was en de hulpdiensten de aftocht
konden blazen. (FOJ)
Fotos :
-De brandweer had de grootste
moeite met het blussen.
-Een hele opdracht om de vele
tonnen gedroogde groenten uit elkaar te trekken.
-Enkele bakken prei konden
gered worden : een magere troost.
|
