Louis Van Den Heuvel en zijn echtgenote Stephanie Van
den Broeck aan hun woning in de Elleboogstraat.
1984
8 juni : Louis Van den Heuvel voor 60ste keer te voet naar
Scherpenheuvel
Proficiat
In Tisselt trekt men ieder jaar
op voetbedevaart naar Scherpenheuvel met het Pinksterweekend. Dit jaar gaat
onze parochiaan Louis Van Den Heuvel, Elleboogstraat voor de 60ste
keer. Daarom een korte hulde en gebedsstonde in onze kerk aan het O.L.
Vrouwbeeld
met Pinksteren om 14u30.
Hartelijk proficiat aan de deelnemers.
(Parochieblad
7/6/1984)
In
De Band van juli 1984 verscheen een interview van de Pater met Louis Van
Den Heuvel :
Jubileum 60 maal bedevaart-toch te voet naar
Scherpenheuvel.
Louis Van den Heuvel, wonende Elleboogstraat 7, bijna
76 jaar. Genaamd : Louis van Jang van Soy Van den Heuvel, trok op vrijdag 8
juni om 23 uur, voor de ZESTIGSTE maal mee op bedevaart naar Scherpenheuvel, en
was op zondag (Pinksteren) met de groep van Tisselt om 14.30 u.klokslag in de
kerk te Leest terug, waar een korte hulde werd gebracht aan
Louis-Scherpenheuvel-jubilaris.
P. Louis, wanneer zijt gij voor de eerste maal
meegegaan naar Scherpenheuvel ?
L. In 23. Ik was een manneken op mijn 15 jaar, nen
hele kleine. Die mannen van Scherpenheuvel die vroegen aan ons moeder of dat
ik mocht meegaan. Ha, zei ons moeder, die kan tot ginder niet geraken. Maar de
mannen antwoordden : als ze jonger zijn, gaan ze gemakkelijker. Allez, ik
moest dan toch meegaan.
P. Was er in die 60 jaar een onderbreking ?
L. Ja, twee keren. In 29 dan kost ik niet gaan, ik
was bij den troep. En dan in 35, dan was ik pas 8 dagen aan een nieuw werk :
het stadsvuil van Antwerpen lossen in Battel. Dan kon ik den baas toch nog gene
congé vragen, dat dierf ik niet.
P. Zestig maal naar Scherpenheuvel. Waarom ? Een recordpoging,
een belofte ? Wat bezielde u daartoe ?
L. Een belofte van in 40, in den oorlog aan het
front. Als ik goed terug kwam, dat ik
dan alle jaren naar Scherpenheuvel zou gaan, zolang ik kon. En nu na die
60 maal, heb ik aan O.L.V gevraagd, als ZE die op mijne kop hebben gezet, om er
nog 10 jaar bij te doen. Ik hoop dat ik dat kan doen.
P. Sinds Leest als parochie geen jaarlijkse
voetgangers-bedevaart mer heeft, met wie ging gij dan toch naar Scherpenheuvel
?
L. Moederziel alleen, twee of drie keren, en dan met
die van Tisselt. Als ik de 48ste keer ging, dachten zij dat het mijn
50ste keer was. Zij kwamen aan mij toen vragen met hen mee te gaan.
Dat is twaalf jaar geleden en zo ben ik sindsdien met Tisselt meegegaan. Zo
hebben ze dan ook met de 50ste keer mij afgehaald aan t kapelleke
bij de Zenne. En voor de 60ste keer, een kleine hulde gehad in de
kerk van Leest.
P. Hoeveel volk ging er zoals mee in de jaren 30-40 ?
L. Gewoonlijk 50-60 man.
P. En na de oorlog, in de jaren 45-55 ?
L. Dan is dat gaan verminderen, allez zo een 40 man
nog.
P. Zijn er van al die jaren speciale herinneringen ?
(feiten, voorvallen,
weersomstandigheden ?)
L. Ivo en Frans Van den Broeck broers van Stanne de
103-jarige- zijn ook 50 jaar naar Scherpenheuvel meegegaan. En een ander feit,
in 26 of 27 heb ik op t werk mijne voet verbrand in de week dat we moesten
optrekken. En toch ben ik gegaan. Ne goeie windel rond, niemand die dat wist,
en de weg heen en terug niet anders dan regen, regen. En t schoonste van de
zaak : na 8 dagen was mijne voet volledig genezen.
P. Hoe verloopt zoals tegenwoordig een bedevaart
onderweg ?
L. Zingen, muziek spelen, ne rozenkrans bidden, maar
Tisselt leest (Noot : lezen=
bidden)
zoveel niet als dat Leest leesde.
P. Gij die nu 60 jaar ondervinding hebt, hebt ge soms
een of andere raadgeving voor wie te voet op bedevaart trekt, om fit en goed te
kunnen stappen ?
L. Voeten wassen met koud water is het slechtste dat
er is. Dat hebben we ne keer meegemaakt met den ossenboer Jacobs (heeft gewoond
bij het patronaat, waar nu Tomme Verbruggen woont). Die kreeg er puur een
opdrang van, maar daags nadien was hij weer fit om mee op te stappen. Best
niks wassen, ik zag nooit naar mijn voeten, wel van kousen veranderen.
P. Louis : PROFICIAT. Ook al zegt gij dat ge de
moeilijkste voetganger zijt met wiëren onder de voeten, wij wensen u een
goede gezondheid voor nog vele jaren, opdat uw wens : nog 10 jaar
Scherpenheuvel in vervulling zou mogen gaan. Dat menigeen naar u zou kunnen
luisteren bij uw verhalen over de voetgangersbedevaart naar Scherpenheuvel.
Als geschenk en souvenier voor deze 60ste
bedevaart kreeg Louis een tinnen schotel van het logement, een medaille van
het Bedevaart-oord en een Brandglasraam met O.L.Vrouw van Scherpenheuvel van de
bedevaartsgroep van Tisselt.
De Pater.
Louis Van den Heuvel
was een broer van Emmerance van de Croes de waardin van café De Zwaan op de
hoek van de Dorpstraat en de Kouter. Hij
was geboren te Leest op 6 september 1908 en gehuwd met Stephanie Van den
Broeck. Hij overleed in het O.L.Vrouwziekenhuis te Mechelen op 7 oktober 1989.
Vader is niet meer
Maanden geleden is het
begonnen
Gevallen met de fiets, heup gebroken. Nadien was het voortdurend over
en weer van thuis naar de kliniek, tot op die kille zaterdagavond, toen was het
zo ver
Als geboren buitenjongen was hij een echte natuurmens.
Zo lang hij kon was zijn tuin zijn leven, zijn trots. Altijd was hij tevreden,
maar een keiharde doorzetter voor zichzelf.
Een stille eenzame fietser langs de Mechelse
wegen
eenmaal per week lootjes gaan kopen was een diep menselijke betrachting
om eens te winnen.
De oorlog had diepe groeven voor hem achtergelaten.
Hij mag dan ook met recht en rede een oud-strijder in hart en nieren genoemd
worden.
Zijn diep christelijk geloof, zijn voortdurend gebed
kwam vooral naar boven bij de bedevaart van Scherpenheuvel. Wij danken God voor
zijn eenvoud : deze boom legde zich neer bij zijn lot, zoals wij ons neerleggen
bij Uw wil, Heer.
Dag va, je leeft verder in onze herinnering en
bedankt voor alles !
(gedachtenisprentje)
Nog
meer over Louis Van den Heuvel : mei 1970 in deze Kronieken.
|