1984 – Van 11 tot 21 juli : Bivak Chiro meisjes te Zutendaal

De jongens traden in hun voetspoor van 21 tot 31/7.

Zoals elk jaar hadden de meisjes en de jongens van de chiro het dorp in twee verdeeld, om de dag voor het bivak ‘milde giften’ te gaan ophalen bij de mensen thuis. Dit onder de vorm van groenten, aardappelen en diverse winkelwaren.

1984 – Zaterdag 14 juli : Davidsfonds Leest – Drielandentocht

            De jaarlijkse reis voerde dit jaar naar de drielandspunten, met name de

            Voerstreek, Aken en Maastricht.

            Kostprijs : 380 fr (leden : 320 frank), gezinsprijs 1200 fr.

            Inschrijven kon bij de bestuursleden : Jeroom Verbruggen, Maria Lamberts, Martin

            Mollemans, Aloïs Hendrickx, Marleen Verschueren en Mia De Wit.

            (‘DB’, juli ’84)

1984 – Zaterdag 14 juli : Film en dia’s uit Chili

            door zuster Jeanne De Boeck, in de Parochiezaal om 19 uur. (‘DB’, juli ’84)

1984 – 16 juli – Gazet van Mechelen : Zuster Jeanne De Boeck opnieuw naar Chili

            “Eerlang gaat zuster Joanna De Boeck opnieuw naar Conception.

            Een stad in Chili, waar 15 jaar geleden, toen zuster Joanna er voor het eerst

            kwam, nog geen sociale voorzieningen waren.

            Maar daar is nu heel wat verandering in gekomen.

            Vanuit Santiago werd 15 jaar geleden een eerste ruwbouw opgericht dienstdoende

            als “Hospideria” of een dak voor daklozen.

            Met de komst van de zuster, die ook verpleegster was, werd ook een polikliniek

            opgericht, want aan medische verzorging was grote nood.

            Dit is ondertussen uitgegroeid tot een groot medisch centrum waar vrijwillige

            tandartsen werken, een dokter en de zuster zelf.

            Een derde stap in het ontwikkelingsproject was de oprichting van twee kleine

            woningen voor bejaarden.

            Nu is men volop bezig een nieuwbouw te plaatsen voor de opvang van 75 terminale

            patiënten. Rond het sociaal project werd ook voor kinderopvang gezorgd.

            Er kwam een school, en een gymnastiekzaal die ook een polyvalente opdracht kreeg.

            Jaarlijks worden zo’n 8 à 10.000 mensen opgevangen in het hospideria.

            Gedurende 10 jaar gingen meer dan 200.000 patiënten door de handen van het

            centrum.

            Dat dit allemaal een massa geld kost, hoeft geen betoog. Zo kan men op verschillende

            manieren het ontwikkelingswerk van zuster De Boeck steunen.
            Er is het systeem van het peterschap van kinderen. Men kan een bijdrage storten op

            het rekeningnummer van de zuster.

            Wie er meer over wil weten kan contact opnemen met de zuster die voorlopig nog

            verblijft op de Hombekerkouter 59 te Hombeek.

            (...)”

Jeanne (Maria Antonia Johanna) De Boeck was in de Winkelstraat te Leest geboren op 3 maart 1928 als dochter van Alfons en Henriette De Prins (een zus van burgemeester Pieter De Prins). Ze trad in bij de zusters ursulinen van O.L. Vrouw-Waver (1947)  en werd er regentes wiskunde-wetenschappen (1948).

Ze studeerde verder en behaalde het ‘Diploma Tropische Geneeskunde’ aan het Tropisch Instituut te Antwerpen (1952) en dat van koloniaal verpleegster te Leuven (1953). In hetzelfde jaar vertrok ze naar de missies, i.c. naar Belgisch Congo (Democratische Republiek Congo).

In de oostprovincie in de Uele te Titule werkte ze bij de melaatsen in de ziekenzorg (van 1953 tot 1960) en na de onafhankelijkheid (tot 1962) als leerkracht. Die twee jaren waren bijzonder moeilijk en ze kwam naar België.

Terwijl ze in Mechelen onderwees (ursulineninstituut, 1962-1965), leerde ze Spaans aan het COPAL (Collegium pro America Latina) te Leuven. Ze specialiseerde zich verder te Duffel en behaalde een A1-diploma verpleegkunde voor de centrale jury (1967). Daarop verwierf ze een getuigschrift van de Dienst voor Ontwikkelingssamenwerking te Brussel (1968).

Dan vertrok ze (in 1969) naar Cencepcion (Chili). Daar werkte ze in de Hogar de Cristo als madre Juanita in het opvangtehuis, de polykliniek, het ouderlingengesticht of de ‘hogar de ancianos’ en in de huizen voor verlaten meisjes.

Ze  leerde er met de computer werken en werd meer dan eens voor haar inzet en werk geëerd : zo ontving ze in Chili diploma’s voor jeugdzorg, drugbestrijding, gedragsverandering, bestrijding van HIV en vooral werd ze ereburger  van Concepcion (1984); bij ons ridder in de Orde van Leopold II.

In 1962, 1976, 1978, 1980, 1982 en 1984 was ze op verlof in België.

Na haar opruststeling kwam ze voorgoed naar België terug (eind 1992) maar zat er evenmin stil. Een hele tijd (tot 2000) hielp ze nog in de school in de Mechelse Hoogstraat en werd hulparchivaris van de congregatie in O.L.Vrouw-Waver. Ook was ze (van 1992 tot 2003) één dag in de week te vinden als ‘verkoopster’ in de ‘Trefzaal’ van het ‘Pastoraal Centrum’ te Mechelen.

(‘De Sint-Niklaasparochie in Leest’, 2009, Wilfried Hellemans)

1984 – 21 juli : Bierproefavond Vevoc

In het groot chirolokaal. Inschrijven (200 fr./persoon) bij Vic Smets.

(Brief voor de Vevoc-leden, 3/7/84)

1984 – Van 21 tot 31 juli : Bivak Jongenschiro te Zutendaal.

“…De gemeente Zutendaal is een bekoorlijke plek natuurschoon, een landelijke oase tussen de Limburgse industriekernen Lanaken en Genk. Dit ‘Zoete dal’ biedt de bezoekers alleszins de mogelijkheid zich te ontspannen en te genieten bij beek, bos of heide.
In elke seizoen ontspringt uit dit frisse dorp het wonderlijk gevoelen van schoonheid en rust. Een blijvend bezit van Zutendaal is zijn natuur. Dat weten de talrijke toeristen die hier ’s zondags rust en recreatie zoeken. Tijdens de zomermaanden ontmoet men overal kampeergroepen en jeugdbewegingen. Alhoewel Zutendaal (3.206 ha) op de rand van het Kempens plateau ligt, vertoont het haast uitsluitend Kempense aspecten, uitgestrekte naaldbossen, purperen heidevlakten met hier en daar een schrale berk en een helgele bremstruik.

In deze prachtige streek, op het bivakheem ‘De Ploeg’, hebben we ons samen met Matthias een 10-tal dagen tof geamuseerd.

“’t Zoete Dal” luidde ons bivakthema. Een thema vol mogelijkheden, vol kansen. Het bood ons een aanknopingspunt voor een aantal beleefde waarden op bivak aan : aandacht voor de grote en de kleine vrede, verbondenheid, fantasie, feest om het samenzijn !!!

Gedurende de volle 10 bivakdagen hebben we getracht in ’t Zoete dal door middel van spel, fantasie, sport en bezinning een ploeg van toffe mensen te vormen.

Een ploeg van toffe mensen betekent : ‘een (h)echte gemeenschap waar ’t plezant is, waar we de kans krijgen om te zingen, te dansen, te lachen, te springen, te bezinnen en te bewonderen.’

Samen met Matthias hebben we het spel op stelten gezet ! Matthias was een zonderling figuur. Dat vond iedereen van de chirogroep. Met zijn lange jas met wel ontelbare zakken opgenaaid en zijn strooien hoed wist hij direct iedereen nieuwsgierig te maken. Op één van zijn reizen was hij eens voorbij ons dorpke in Leest getrokken en zag hoe wij daar speelden.

Hij vond dat heel plezant en nodigde ons uit om naar zijn dorpke “’t Zoete dal” te komen. Hij vertelde dat daar een heleboel rare wezens woonden die ook heel graag speelden. Misschien konden we daar tesamen een ploeg vormen om een vredevol-spel-bivak uit te bouwen.

Elkaar helpen, geen ruzie maken, elkaar niet uitschelden…allemaal dingen die niet zo gemakkelijk waren vond Matthias, maar zeker de moeite waard om te proberen.

Zelfs die rare ‘Zoetendalers’ vonden het geweldig om die 10 dagen bij elkaar te zijn.

Sam Wekkerman, die eigenaardige kerel die boordevol horloges en wekkers hangt, was content dat men steeds op tijd ging slapen en uit zijn bedje kon. Professor Bolleboos, verstrooid als altijd, zei dat het deze maal allemaal stoute kinderen en brave leiders waren.

Maar hij vergiste zich weer. Jan Donker, die in het schemerdal leefde en bang was voor het licht, dankt alle Chirojongens omdat hij zijn vriend Jack Firelli teruggevonden had.

Peregrijn Tolk heeft, sinds dat de speelclub en sloebers in ’t Zoete dal arriveerden, nog maar weinig kaboutertjes meer gezien. Maar die kleine mannetjes zijn nu druk bezig om zich op de wintermaand voor te bereiden.
Swiebertje Zwerf, de man die geen vlieg kwaad kon doen en overal reeds geweest was, stond er versteld van dat de chirojeugd de natuur zo respecteerde. Op tocht of op 2-daagse liep alles naar wens en dat vond Swiebertje fijn.

Tuba-eik, de muzikale boom van het dorp, speelt nu nog altijd maar chiroliedjes die hij van ons geleerd heeft. Uit naam van alle bomen  dankt hij de milieu-vriendelijke Zennedijkers die geen enkele boom pijn hebben gedaan. En dan was er nog Harry Kwispers, het jongetje dat alle spellekes van A tot Z kende. Hij had zoiets weg van Ciske de Rat en daarom speelden de kinderen graag met hem.

De Bikiwikis hebben ook voor de plezante noot gezorgd. Zij hadden voor de speelclub en sloebers een ‘kwisperbal’ georganiseerd en een groot Bikiwiki-spel met vele plezante spelletjes stond ook op het programma. Op een namiddag hebben ze zelfs getoond dat ze net als de leiding hun mannetje konden staan.

Tijdens het kampvuur zorgde Tom Sprokkel voor een groot, knetterend vuur. ’t Was tof met al die mannen, ’t was goed eten, ’t was reuze…Nu nog spreekt men erover.
Dit bivak is een stimulans om verder te doen aan de chirobeweging in ons dorpke.

  De Leiding.”

(‘DB’, september ’84)

1984 – 22 juli : Herdenking Nationale Feestdag met ‘Te Deum’.

Om 09u30 werden alle leden van de N.S.B.  in hun lokaal verwacht en een kwartier later begaven zij zich samen naar de kerk voor een ‘Te Deum’ . Na de kerkelijke plechtigheid volgde een bloemenhulde aan het monument der gesneuvelden en overleden makkers.

Op de uitnodiging stond vermeld dat de eretekens ‘gedragen worden’.

(Brief aan de NSB-leden van 17/6/84)

1984 – 29 juli : Flotschieten met Vevoc

In de tuin van de Vrije Basis- en Kleuterschool. Van 14 tot 18 u.

 “Met een stralende zon startten we om 14 u. het flotschieten . Er waren 2 groepen van 9 spelers waaronder 6 vrouwen. Na ongeveer anderhalf uur spel werd er gestopt. Ieder telde winst of verlies en er werd een klassement opgemaakt. De 9 besten speelden dan voor de ereplaatsen, de 9 minder goeien voor de rode lantaarns. Na weer anderhalf uur werd dan het eindklassement opgemaakt” :

1.De Maeyer Vic                    9.De Hondt Hilde

2.Van Medegael Marcel        10.De Smet Rita

3.Op de Heyde Paula             11.Smets Vic

4.De Wit Pierre                      12.De Laet Roland

5.De Decker Jan                     13.Clymans Paul

6.Dons Tony                           14.Spoelders Frans

7.Van den Heuvel Jan            15.Verbruggen Emilia

8.Tourné Ludo                                    16.Alewaters Liliane, Maximus Jeanine, Van Waeyenberghe

                                                          Marc.

(’t Kampvuurke, 15/9/84)