1985 – 12 maart : Ontslag dirigent St.-Cecilia

Na een meningsverschil met het bestuur nam Jan-Piet Leveugle, de dirigent van de Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia plotseling ontslag. Dit in volle voorbereiding van het palmzondagconcert. In allerijl diende een nieuwe dirigent gevonden om de repetities verder te zetten. Warre De Maeyer was hiervoor de geschikte en bereidwillige persoon.

Hij kreeg de zware taak om in 14 dagen tijd alles in de goede plooi te strijken en  daarin slaagde hij met glans. Na 6 repetities bracht St.-Cecilia een concert van eenzaam hoog niveau dixit Gazet van Antwerpen (2/4/85).

Jan-Piet Leveugle werd geboren te Nossegem in 1943. Op 5-jarige leeftijd leerde hij al muziek bij de fanfare “St.-Cecilia” Nossegem, bij zijn vader die daar dirigent was.

Hij studeerde slagwerk aan de Muziekacademie te Etterbeek en behaalde op 14-jarige leeftijd een eerste prijs notenleer en slagwerk aan het Muziekconservatorium te Brussel.

Van 1957 tot 1970 was hij achtereenvolgens verbonden aan het Nationaal Orkest van België, het Groot Symfonisch Orkest van de BRT en aan de Philharmonie van Antwerpen.

Als leraar slagwerk aan de Muziekacademie te Willebroek, het Conservatorium te            Mechelen en de Kunsthumaniora te Brussel kon hij een groot aantal leerlingen vormen die later hun weg maakten in de Belgische muziekwereld.

In 1969 behaalde hij een eerste prijs kamermuziek onder leiding van Jef Alpaerts.

Hij studeerde nog verder orkestdirectie bij Fernand Telby te Antwerpen en harmonieleer bij Peter Cabus en André Laporte te Brussel.

Vanaf 1970 droeg hij met Midden-Brabant enorm veel bij tot de brassbandbeweging in België.

Met St.-Cecilia Leest won hij het Wereld Muziek Concours te Kerkrade in de derde divisie fanfares (uitmuntendheid) in 1978 en in de tweede divisie fanfares (ere-afdeling) in 1981.

Onder zijn leiding werd de fanfare Belgisch kampioen in de afdeling uitmuntendheid in 1980 en in 1984 in de ere-afdeling.

Erg belangrijke overwinningen werden daarnaast behaald op het Nationaal Tornooi van de Stad Brussel in 1982 en op de Grote Prijs van de Lions Club in  1983.

J.P. Leveugle zou worden opgevolgd door Frans Violet.

De periodiek van de Leestse fanfare ‘Toeters en Trompetten’ (jaargang 5, nummer 2) :

‘De Koning is dood, leve de Koning !’

‘Oude koeien uit de sloot halen’ ligt niet in onze bedoeling met dit artikel toch vatten we ze bij de horens om een hoofdstuk in onze geschiedenis af te sluiten en een nieuw in te leiden.

Jan-Piet Leveugle heeft ontslag genomen als dirigent. Het bestuur had ondertussen reeds besloten niet naar Kerkrade te gaan omdat we nog nergens stonden met de voorbereidingen en er te weinig tijd was om met eigen muzikanten een programma van hoogstaande muziek op wereldniveau klaar te stomen.

Toch willen we een woord van dank richten aan onze gewezen dirigent Jan-Piet Leveugle. Vooral danken we hem voor wat hij ons korps heeft bijgebracht. Onze wegen van muzikale samenwerking zijn weliswaar gescheiden, maar dat neemt niet weg dat we zo maar over al die mooie herinneringen kunnen overstappen.

Al die resultaten en overwinningen die we met hem behaald hebben zijn onvergetelijk. Ze allemaal nog eens op een rij zetten, hoeft niet. Iedereen kent de waarde van ons palmares.

We moeten Jan-Piet Leveugle nogmaals bedanken voor die negen jaar lange samenwerking met muzikanten, bestuursleden en ere-leden. We wensen hem nog veel muzikaal succes toe !

Ondertussen was het al duidelijk dat onze fanfare niet naar de concertwedstrijd te Kerkrade ging. Toch moesten we trachten een concertprogramma op te bouwen om het concert te Steendorp en het jaarlijks palmzondagconcert vol te blazen

Tijdens een spoedvergadering werd er beslist een interim-dirigent te zoeken die samen met hulpdirigent Eduard Da Maeyer deze zware taak tot een goed einde zou brengen.

In de persoon van Frans Violet werd de juiste man gevonden. In een korte tijdspanne hebben ze de programmastukken doorgenomen en aangeleerd.

Dat was een Titanenwerk maar er werd goed en degelijk samengewerkt. Het succes van de beide concerten zegt genoeg.

Na het Palmzondagconcert moest een opvolger gezocht worden voor Jan-Piet Leveugle. Zoals velen het verwachten werd Frans Violet gekozen. Samen met de Warre en het bestuur zou een programma ‘gekroesjteerd’ worden om dit jaar enkele optredens af te werken.

Een hoogtepunt zal zeker en vast het optreden voor de Paus moeten worden op 18 mei op de Grote Markt te Mechelen. Diegene die geïnteresseerd zijn in het nieuwe muziekbeleid van onze fanfare worden die dag beloond voor hun moeite en komst.

De fanfare van Leest zal enkele nieuwe werken spelen en dit volksfeest opluisteren met lichte muziek. Het beloofd wat te worden !

In de agenda vindt u de data’s van de komende repetities en optredens. In een volgende ‘Toeters en Trompetten’ wordt deze lijst aangevuld en bijgeschaafd.

Frans Violet, Eduard De Maeyer en het bestuur verwachten de muzikanten zo voltallig mogelijk op de repetities en optredens, zodat we gezamenlijk een mooi en nieuw concertprogramma kunnen instuderen.

De mensen die ons graag aan het werk zien en horen, zijn altijd welkom op de repetities.

We hopen dat onze jonge muzikanten tijdens de examenperiodes een korte muzikale verpozing komen zoeken tijdens de repetities. De boog moet niet altijd gespannen staan. Zij die geen examens hebben maar het dikwijls moeilijk hebben om op een repetitie aanwezig te zijn, kunnen we enkel de volgende raad meegeven : ‘Waar een wil is, is een weg !’.

In ‘Leest in Feest’ schiep Stan Gobien wat klaarheid i.v.m. het ontslag van de dirigent :

“Ook in 1984 werd beslist in te schrijven voor het Wereld Muziek Concours te Kerkrade, dat zou gehouden worden in ’85. Dit keer zou de fanfare deelnemen in de eerste divisie, de concertafdeling. Het bestuur besliste dat St.-Cecilia Leest zou worden aangevuld met een aantal saxofoonspelers. Er werden plannen gemaakt om een fanfarebewerking van de ‘Beelden  van een Tentoonstelling’ van Moessorgsky – Ravel te spelen, aangevuld met een nieuwe Vlaamse compositie. Omdat de deelnemers in de concertafdeling een vrij uitgebreid programma  moesten brengen werd zelfs gedacht aan een nieuwe creatie voor fanfareorkest met zangstem. In eerste instantie viel de keuze op de Antwerpse zangeres Sofie.

Het is bij plannen gebleven. Er kwam onenigheid over de uitbreiding van de fanfare met saxofoonspelers die niet echt lid van de fanfare zouden worden. Sommige leden bleven fervente aanhangers van het groot koperorkest en stelden alles in het werk om saxofoonspelers te weren. Anderen waren van oordeel dat het WMC-bestuur voor de concertafdeling de fanfare zou declasseren indien er geen saxofoonspelers aan het orkest werden toegevoegd. Toen bekend raakte hoeveel de fanfare moest betalen voor één goede saxofonist werd er zelfs niet meer naar andere gezocht. Van deelname aan het Wereld Muziek Concours 1985 werd afgezien.

Als gevolg van dit alles nam dirigent Jan-Piet Leveugle op 12 maart 1985 ontslag. Met Sint.-Cecilia Leest aan het WMC te Kerkrade deelnemen in de concertafdeling was voor hem nog het enige doel. Nu dat doel er niet meer was, vond de dirigent dat hij met St.-Cecilia Leest had bereikt wat er te bereiken was. Als gevolg van zijn ontslag verlieten ook dit keer een aantal muzikanten de fanfare. Sommigen deden dat direct en anderen na een paar maanden. En weerom moesten maatregelen genomen worden om van een trapje lager te beginnen…

Met het vertrek van Jan-Piet Leveugle als dirigent werd een bijzonder mooie periode afgesloten in de geschiedenis van St.-Cecilia Leest. Spijtig kon deze dirigent net zijn viering van tien jaar Leestse fanfaredirigent niet halen…

Als opvolger werd een jong en talentrijk musicus gekozen, Frans Violet. Op de Ceciliafeesten hd hij tijdens de vorige jaren al eens de hoofdprijs weggekaapt. Nog meer was hij toen al bekend als brassbanddirigent. Het jaar dat Frans Violet dirigent werd van de Leestse fanfare was ook zijn eerste succesjaar met de brassband Willebroek. In 1985 won deze brassband het Blazersfestival te Dronten (Nederland), de wedstrijd op het Wereld Muziek Concours in de 2^de divisie brassbands met 96% en vooral het Belgisch kampioenschap brassbands in de A-afdeling. Het fanfarebestuur had deze dirigent aangetrokken met het rotsvaste geloof dat hij in de komende jaren het muzikaal peil van de fanfare nog hogerop zou brengen en dat hij met St.-Cecilia Leest nog vele muziekwedstrijden zou winnen.

De Leestse fanfare werd in 1986 nog maar eens provinciaal kampioen fanfare uitmuntendheid te Meerhout met 92,5 %. Het was de eerste wedstrijd waaraan werd deelgenomen onder leiding van Frans Violet.”

Frans Violet – dirigent van 1985 tot 1994

“Frans Violet is geboren in 1954 te Leuven. Hij deed schitterende muziekstudiën en haalde aan het Kon. Muziekconservatorium een eerste prijs notenleer met het maximum van de punten en een eerste prijs trompet in de klas van E. Maes, geassisteerd door A. De Keyser.

Hij debuteerde als beroepsmuzikant met het orkest van de Muntschouwburg. Later gaat hij over naar ht Symfonisch Orkest van de BRT.

Vanaf 1984 legde hij zich verder toe op het muziekonderricht en werd hij leraar koperblazers aan de Muziekacademie te Willebroek. Hij stichtte in 1979 brassband Willebroek en is daar nog steeds de dirigent van.

Sedert 1988 doceert hij de cursus harmonie, fanfare en brassband aan het Lemmensinstituut te Leuven. In september 1992 startte hij met de cursus saxhoorns  aan het Kon. Conservatorium te Antwerpen.

Frans Violet wordt vrij dikwijls uitgenodigd als gastdirigent, workshopleider en jurylid zowel in het binnen- als buitenland.

Met St.-Cecilia Leest deed hij mee aan zeven muziekwedstrijden. Het werden allemaal eerste prijzen waarvan vijf met lof van de jury. Op het palmares staan een drietal provinciale kampioenstitels in de afdeling uitmuntendheid, twee Belgische kampioenstitels in dezelfde afdeling en een algemene overwinning op de internationale concertwedstrijd te Heist-op-den-Berg in 1990. Op het WMC werd onder zijn leiding een uitstekende en schitterende vertolking gegeven en werd eveneens een eerste prijs behaald, maar kon de fanfare niet in de uitslag opgenomen worden omdat ze te zeer afweek van wat de Nederlanders als een standaardbezetting voor een fanfare beschouwen.

De directe samenwerking tussen Frans Violet en St.-Cecilia Leest werd beïndigd in 1994 maar er zijn nog altijd goede wederzijdse relaties blijven bestaan.”

(‘Leest in Feest’, Stan Gobien)

-Jan Piet Leveugle.

-Frans Violet.