1985 – 2 mei – Gazet van Mechelen :

             VV Leest Kampioen en naar eerste provinciaal.

“Wat reeds door velen, zo wel vriend als tegenstander, enkele weken verwacht werd is dinsdagavond op het terrein van Pijpelheide werkelijkheid geworden.
VV Leest won er de wedstrijd en oogstte hiermee de ontbrekende punten om zich met absolute zekerheid reeds kampioen van tweede provinciale te mogen noemen.

Als eerste ploeg uit de Antwerpse provinciale reeksen telt VV zeven punten voorsprong en is hierdoor, met nog drie wedstrijden te spelen, onbereikbaar geworden voor de achtervolgers.

Op het einde van de eerste helft, waarin VV duidelijk overwicht had, kon Ludo Goossens met een knap schot via de onderkant van de deklat zijn ploeg op voorsprong brengen.

Tijdens de tweede periode verliep het spel evenwichtiger en kwam Pijpelheide meer in de wedstrijd. Omdat het tweede en verlossende doelpunt uitbleef gingen ook de zenuwen een aardig woordje meespraten, zowel bij de spelers als bij de talrijk meegereisde supporters.
Pijpelheide werd nog herleid tot tien man en pas in de slotminuut kon Guido Slachmuylders na een slechte terugspeelbal het zo bevrijdende doelpunt tegen de touwen jagen. Meteen was de ban gebroken en kon men aan het jubelen gaan.

Voor trainer Yvan Emmerechts was dit echter van korte duur, want toen hij één van zijn

spelers even op het terrein ging feliciteren, werd hij prompt achter de omheining gestuurd.

Een nochtans degelijk leidende scheidsrechter miste hier wel psychologisch doorzicht.

Achteraf kon Yvan aan dit incidentje niet zo zwaar tillen : “Ik heb de scheidsrechter gefeliciteerd voor zijn voortreffelijke leiding en voor het in de hand houden van de wedstrijd want sommige lokalen zagen niet op een fout meer of minder.
Maar wanneer bij het verlossende doelpunt de bal in het doel ging en ik even het terrein betreed moet men toch ook even menselijk redeneren en niet alleen het reglement hanteren.”

Eerste felicitaties

Onmiddellijk na het fluitsignaal konden de filicitaties beginnen.

Buiten in het halfduister  werden de eerste foto’s geschoten, in de kleedkamer klonken de kurken van de champagne tegen de zoldering en de spelers en bestuursleden hadden handen te kort om de vele gelukwensen in ontvangst te nemen.
Later in het chalet werden ook de eerste bloemen uitgedeeld, waaronder ook een prachtig bloemstuk van de tegenstrevers, iets wat door Gust Emmeregs zeer op prijs werd gesteld.

En de toekomst

“Voor de onmiddellijke toekomst”, aldus Yvan Emmerechts, “blijven wij de resterende wedstrijden op het normale ritme afhandelen. De titel is geen eindpunt en vermits wij tegen drie degradatiekandidaten moeten aantreden mogen wij deze duels niet vervalsen.

Voor volgend jaar in eerste provinciale zal er zeker een uitbreiding in de breedte moeten komen. De kern was dit jaar wel te smal. Wil de club ook volgend jaar een toonaangevende rol vertolken dan zullen er minstens twee waardevolle elementen moeten bijkomen.” 

Op de eerstvolgende thuismatch werden trainer en spelers van VV Leest op een bijzondere manier bedankt voor deze titel. Alle toeschouwers kregen een tulp en het verzoek deze te overhandigen aan een speler van hun keuze of de trainer.

Ook werden er eregasten uitgenodigd, o.a. via KV Mechelen voorzitter Cordier waren verschillende fanionspelers aanwezig, evenals Leestenaar Rudi Van Hoof, spelend voor Racing Mechelen.

Op het kampioenenbal van 19 mei (ter gelegenheid van de Leestse Volksfeesten) kregen spelers en trainer van Will Tura –tussen twee optredens door-  persoonlijke felicitaties.

In de eindstand van de beste doelschutter van de provincie Antwerpen eindigde  Danny Willems van VV Leest tweede met 29 doelpunten.

De winnaar was Eddy Claes van Wavria met 37 treffers.

Yvan Emmerechts

Deze Mechelaar die afgelopen maand 40 werd, is geboren en getogen in de buurt van Sporting Mechelen.

Bij die club debuteerde hij en werd er als aanvaller topschutter.

Een tijdelijke overgang naar Hever liep falikant af. Bij zijn terugkeer naar Sporting liep het vlot maar Yvan wou meer.

Op aandringen van voorzitter en stichter Leon Van Loey nam hij de kadettenploeg onder zijn hoede en daar begon het.

Yvan Emmerechts liet zich inschrijven aan de Heizelschool voor trainers, aanvankelijk met de idee één jaar te volgen “om eens te zien wat het gaf”.

Het liep erg goed en Emmerechts behaalde na drie jaar zijn trainersdiploma.

Inmiddels was hij op 28-jarige leeftijd gestopt met voetballen en ging al zijn aandacht naar een trainersloopbaan. Tussendoor een extraatje naar Racing Basket, waar hij jarenlang een fervent aanhanger was, o.a. mee de finale van de Koracbeker in Cantu mee beleefde maar na een mislukte verplaatsing naar Oostende, waar men langs Mechelse zijde wel kaarten had beloofd maar voor gesloten deuren bleef staan. ‘Toen was de liefde voor Racing Basket uit’, vertelde Yvan Emmerechts.

Bij Racing Mechelen trainde hij de kadetten, werd er na één seizoen weggehaald door concurrent KV waar hij de scholieren onder zijn hoede kreeg.

Daarna trainde hij vijf seizoenen Muizen. Toen hij er kwam speelde deze club in vierde provinciale, toen hij er wegging speelde Muizen in tweede.

Bij VV Leest werd het na twee seizoenen de titel en promotie.

‘Ik moest het als voetballer van fysiek en snelheid hebben’.

Yvan Emmerechts is eerlijk. ‘Het is toch spijtig dat ik pas tijdens de Heizelschool leerde hoe je een bal op de borst moet opvangen. Niemand die me dit tijdens mijn jeugdjaren op Sporting had aangeleerd. En het is slechts een klein voorbeeld’.

Hij is van oordeel dat de voetballende jongeren het nu gemakkelijker hebben. ‘Meestal goede jeugdtrainers die iets meegeven. In mijn tijd was dat niet het geval’

(Samengevat uit GvM, HLN en DMW, van 4/5 en 10/5/85)

Foto’s :

-Trainer Yvan Emmerechts kreeg van de scheids een gele kaart omdat hij na het verlossende doelpunt één van zijn spelers ging feliciteren. Gust Emmeregs keek toe.

-Yvan Emmerechts.

-Lachende gezichten bij de spelers van VV. Na de overwinning op Pijpelheide was het team meteen zeker van de titel én de promotie naar eerste provinciale.