1985 – 20, 21 en 22 september : 13^de Ceciliafeesten.

“Voor de Leestse fanfare was 13 duidelijk een geluksgetal. Drie dagen feesten in een nokvolle tent en een internationale concertwedstrijd uitbouwen met geweldige korpsen uit verschillende landen was zeker niet iedereen gegeven.

Vrijdagavond was de kaartavond de voorbode van het succes. Een behoorlijk aantal tafels speelde voor de grote prijzenpot en uiteindelijk schoot Marie Van Alsenoy de hoofdvogel af met 136 punten, gevolgd door Jos Kerremans  en Ludo Tourné.

De reuzentent aan de chirohemen op de Kouter was ondertussen al aardig volgelopen en de jeugd wriemelde door elkaar op de tonen van “Track United Special Supershow” een populaire discobar.

Zaterdagnamiddag startte dan het 13de I.C.W. en het was de fanfare “St.-Cecilia” uit Steenhuffel die mocht openen.

’s Avonds op de “Leestse Dolle Nacht” met Joe Harris, Chrissy, Stella en Classic Illustration, was het weer drummen voor een plaatsje.

Op zondag liep dan vanaf  13u30 het 13^de I.C.W. verder. Er waren iets minder korpsen dan de vorige jaren maar de kwaliteit en het peil lagen zeker niet onder.

De jury had het niet gemakkelijk om de prijzen te verdelen.Uiteindelijk was het de fanfare “St.-Gertrudis” uit St.-Geertruid Nederland die het hoogste scoorde : 92,33 %, een eerste prijs met lof bij de Hogere Fanfares. Zij ontvingen een instrument samen met het plaket van de minister van kultuur. Een eerste prijs met lof bij de Hogere Harmonies met 90,66% en een instrument, een klarinet, waren weggelegd voor het korps Mlado Boleslav uit             Tsjechoslovakije. Zij kregen eveneens de beker van de stad Mechelen.En de jongeren van de Banda Musicala “Stanislao Silesu” met Samassi deden hun muziekschool alle eer aan met een eerste prijs met onderscheiding bij de Hogere Harmonies en de Beker van burgemeester Ramaeckers.

Het was, zoals schepen Van Esbroeck zei, een eer voor de stad Mechelen, dat een            dergelijke wedstrijd, met zulk niveau en zo’n geweldige sfeer, nog kan plaatsvinden in Leest. Hij dankte dan ook de organizerende fanfare, alsook de mensen die als pleeggezin de buitenlandse gasten zo goed opgevangen hebben.”

(GvM, 24/9/1985)

Diane Van Medegael (‘DB’ november ’85) :

Bezoek van achter ’t IJzeren Gordijn

“Het septemberweer was mild die avond toen ik voor het eerst de hand drukte van de heer Malina uit Tsjechoslovakije. 150 vreemde ogen keken me aan. Ze kwamen naar België om hoog te scoren in onze 13^de Internationale Concertwedstrijd.

Ik was blij dat er in mijn dorp genoeg mensen wonen met gastvrije huizen en gastvrije harten, bereid om onbekenden te herbergen. Ik was blij dat die mensen aan de muzikanten uit een ver land de kans gaven om, via dat unieke communicatiemiddel, de muziek, te vertellen dat overal in de wereld mensen hunkeren naar schoonheid, naar vriendschap en vrede.

Ze waren eenvoudig gekleed. Ze leken eerder verlegen. Aldoor had ik het gevoel dat ze het ijzeren gordijn hadden meegebracht en zich daarachter verscholen.

Maar mijn dorps- en stadsgenoten integendeel kenden geen beperkingen.

Ik heb oren zeggen dat…ze naar Mechelen reden waar hun Tsjechische gasten foto’s namen van de etalages. In hun land liggen er hoogstens tweer artikels ten toon. Foto’s om aan te tonen hoe wij winkelen kunnen !!

…ze naar Brussel reden om de grootstad te bewonderen.

Ik ken iemand die…60 kg sinaasappelen en 20 kg bananen bestelde en prompt meegaf. De reisleider was er niet gerust in en vroeg een leveringsbewijs om bij controle aan de grens moeilijkheden te vermijden. Ingevoerde vruchten zijn bij hen niet te koop of onbetaalbaar.

…in een plastiek zak meisjesklederen bijhad. Er waren slechts twee jonge meisjes in de groep. Ik heb hun blije gezichten gezien, bloesjes passend, afsprekend wat aan wie toekwam, zich spiegelend in een vensterraam. Ze durfden slechts 3 à 4 kledingstukken mee te nemen om vooral geen argwaan te wekken in geval dat hun valiezen gecontroleerd zouden worden.

…zijn frigo met vleeswaren liet bewonderen. Zijn Tsjechische gasten konden hun ogen niet geloven. Zo’n hoeveelheid vlees hadden ze waarschijnlijk nog nooit gezien.

…hen meenam en rondleidde in zijn tuinbedrijf. Ook daar rees verwondering en de vraag : ‘is dat allemaal uw eigendom ?’

Het harmonieorkest uit Mlada Boleslav was vergezeld van een tolk, een vertegenwoordiger van Skoda, een reisleider, een speaker, de voorzitter, allemaal ‘heren van de discipline’.

Maar als je dan die zondagavond meemaakte wat hun gratis concertoptreden uit hoffelijke dankbaarheid voor hun gastgezinnen dan brachten ze ons in vervoering en lieten hun enthousiasme de vrije loop. Die avond traden ze moeiteloos doorheen hun ijzeren gordijn en waren ze heel dicht bij ons.

Net zoals de vrijheid, bestaat geluk enkel uit vluchtige momenten.”  

En enkele sprokkels uit het verslag in ‘Toeters en Trompetten’ :

“…Na de wedstrijd roepen de ‘officiëlen’ hun mensen aan de bussen bij elkaar en werd onder het waakzaam oog van de blonde ‘reisagent’ en onze duivel-doet-al, Diane Van Medegael, de Tsjechen toegewezen aan de gastouders.

Enkele ‘ouderen’ hadden direct contact met hun gastfamilies in het Duits, terwijl de jongere Tsjechen zich in een mengelmoes van Tsjechisch – Engels en Duits voorstelden.
Emmerance liet haar ‘dochters’ van gans de avond niet meer los en was echt een toonbeeld van de Vlaamse gastvrijheid.
Die zaterdagavond zal er heelwat afgebabbeld geweest zijn in de Leestse huiskamers. Warme ingetogen gesprekken, anekdotes of oorlogsherinneringen, praatjes over muziek, studies en misschien wel over de politieke systemen. Vriendschapsbanden werden gesmeed, cadeau’s gewisseld of hier en daar T.V. gekeken.

Vele gastfamilies namen hun gasten mee naar de LEESTSE DOLLE NACHT. Het werd voor velen een fijne bal- en showavond met veel volk in de tent.

Het enthousiasme laaide op bij de optredens van Joe Harris, Chrissy en Stella.

In de ‘bar’ werd er nog laat doorgefuifd terwijl anderen thuis nog een gezellige babbel hadden met hun Tsjechische vrienden over uiteenlopende onderwerpen met een goed glas ‘pivo’ bij de hand.

Tijdens de pauze van de tweede wedstrijddag traden onze Italiaanse vrienden uit Samassi op voor een gezellig gelegenheidsconcert. Enkele jonge Tsjechen herkenden de muziek van de Beatles en neurieden spontaan mee. De Italianen hadden hun best gedaan op het podium en palmden daarna onze ‘bar’ in, terwijl ze onze Vlaamse ‘sconen’ rond hun vingers wonden.

Na de wedstrijd zorgde de harmonie uit Mlada Boleslav voor een fantastische apotheose met zang en muziek. De polka’s deden gans het publiek in de handen klappen. Enkele dolenthousiaste tifosi en stapelgekke Hollanders dansten in treinvorm door de menigte.

Het Tsjechische orkest was opgehitst en legde nog meer vuur in de pan met enkele prachtige solo’s en shownummertjes à la James Last. De tent puilde uit van de sfeer. De Tsjechische ‘begeleiders’ waren zelfs in hun nopjes en konden alleen maar toekijken hoe hun mensen met het aanwezige publiek één werd door de warme volksmuziek.

De prominenten van dienst vergaten even de verkiezingen en hadden alléén maar lof voor de muzikale prestaties, de puike organisatie en het prettige gevoel van gebondenheid. De heer Convents was nog enthousiaster dan de heren politici en kon zijn 3 minuten-speech afmaken in 8 minuten 46 seconden en 5 tienden.

Het was een geslaagd einde van deze Ceciliafeesten en 13^e I.C.W. maar ’t was moeilijk afscheid te nemen van de mensen uit Mlada Boleslav…”  

Op 21 oktober schreven de Tsjechen een dankbrief aan hun Leestse vrienden. Hierna de vertaling :

“Dierbare vrienden,

Sinds ons bezoek en deelname aan uw muziekconcours zijn reeds een paar dagen verstreken en pas nu kom ik ertoe u te schrijven. In naam van alle deelnemers wil ik jullie bedanken. We waren zeer verrast door uw uitstekende voorbereiding. In alle families, waar wij verbleven, waren woordenlijsten met de belangrijkste uitdrukkingen klaargelegd, zodat zelfs diegenen, die geen Frans noch Duits kenden, zich verstaanbaar konden maken. Het logement was uitstekend – de verzorging perfect.
Alle leden van het korps vinden het behaalde resultaat zeer goed. Alle deelnemers kwamen naar uw stad om te winnen, de vreugde was des te groter omdat de jury ons genadig was. Jammer dat onze afvaart onmiddellijk na de prijsuitreiking moets plaatsvinden en wij niet samen met onze Belgische vrienden en gastgezinnen konden feestvieren.

De terugreis verliep rustig en probleemloos. We verheugen ons reeds op het weerzien met de organisatoren en de orkestleden.
Vele hartelijke groeten en succes met de voorbereiding van het 14^de Internationale Muziekconcours.

    Milos Selemberk (afgevaardigde plaatselijke cultuurraad).”

(‘Toeters en Trompetten’, jaargang 6, nr.1)

Foto’s :

-De ‘top of the bill’ op zaterdag was het optreden van Stella.

-Schepen Van Esbroeck had woorden van lof voor de organisatoren.

-De dankbrief uit Tsjechoslowakije.