1986 – Zaterdag 22 maart : Prijsuitreiking KWB-Kaartkampioenschap

Vond zoals gewoonlijk plaats in “Ons Parochiehuis”.

Het etentje was samengesteld uit Goulash, fritten en wijn.

Na de prijsuitreiking volgde een gezellig samenzijn met Studio Kariek.

Deelnameprijs was 200 fr per persoon.

111 verschillende kaarters namen deel aan één van de 12 kaartavonden van het kampioenschap, een gemiddelde van 16 tafels.

Het hoogste puntenaantal op 1 avond werd behaald door Juul Sellslagh (150) en de laagste score door Raymond De Prins (70 slagen).

Het hoogste puntenaantal over de 12 avonden werd behaald door Jozef Vloeberghen maar

om kampioen te worden telden de hoogste acht scores en hier stond geen maat op Eduard Diddens die met 931 punten kampioen werd (zie foto). Tweede werd Jozef Vloeberghen met 919 punten en 3^de werd TheofielDe Prins met 913. (GvM)

1986 – 22 maart – Gazet van Mechelen :

           Sint Cecilia uit Leest, een klasse apart

Een muziekvereniging die steeds hoge toppen scheert is de Koninklijke Fanfare Sint Cecilia uit Leest. De geschiedenis van deze succesvolle vereniging mag dan ook eens grondig doorgelicht worden naar het brede publiek toe. De statuten van de muziekmaatschappij St.-Cecilia werden vastgelegd in de bestuursvergadering van 26 augustus 1899.

Stuwende kracht achter de geboorte en verdere ontplooiing was vooral Theophiel Verschueren, grootvader van de huidige voorzitter. Hijzelf nam van bij de start, tot aan zijn dood in 1942, het ambt van voorzitter waar en was tevens van 1924 tot 1927 burgemeester van Leest.

Het eerste officiële optreden dateert van 6 december 1899 en vond plaats in café “Het Kruispunt”.
In 1902 ontvingen de muzikanten hun eerste pet, waarde 2,50 frank en ook een naamplaatje “Sint-Cecilia Leest” werd eigendom van de maatschappij.

De standaard, nu nog steeds in dienst, werd reeds van bij de oprichting aangekocht.

Al snel werd er deelgenomen aan verscheidene “concours”.
Onder leiding van de muziekchefs Louis Verbeek en zijn zoon Ferdinand uit Tisselt, werden tussen 1900 en 1934 zowat 24 medailles verzameld.

Na het afsterven van deze twee verdienstelijke dirigenten nam Rik De Bruyn in 1938 de zware taak op zijn schouders.

Gedurende de oorlogsjaren 1940-45 lagen de muziekactiviteiten stil, maar onmiddellijk daarna werden alle overgebleven muzikanten weer opgetrommeld.
Voornamelijk onder impuls van ondervoorzitter Frans Piessens en dirigent Rik De Bruyn.

Pieter De Prins, burgemeester van 1944 tot 1954 nam het voorzitterschap waar en samen met zijn bestuur bundelde hij de krachten om tot een Sint-Cecilia-familie te komen.

De 38 diploma’s, eretekens, wimpels, bekers en andere trofeeën die ze behaalden getuigen van hun enorme geestdrift.
Het was trouwens onder de dirigeerkunst van Rik De Bruyn dat gedurende 20 wedstrijden uitsluitend eerste prijzen werden behaald, waarvan 12 met lof van de jury.
Onder zijn bewind werd ook voor de eerste maal deelgenomen aan een kampioenschap in eerste afdeling en behaalde men onmiddellijk een eerste prijs met lof van de jury en 95%.

De viering van het zilveren jubileum had reeds plaats gehad in 1924, maar ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan richtte de fanfare in mei 1949 een grote internationale muziekwedstrijd in.
Een 40-tal maatschappijen uit alle Europese landen namen deel aan deze voorloper van de latere Sint-Ceciliafeesten.
Gelijktijdig met dit feest werden ook Gaston Busschots en Frans Robijns als gouden jubilarissen gevierd.

Het jaar 1951 werd een nieuwe mijlpaal in het bestaan van de fanfare. Door toedoen van de koning kreeg Sint-Cecilia de machtiging van dan af de naam te dragen “Koninklijke fanfare St.-Cecilia”.

Ook op de wereldtentoonstelling augustus 1958 ontbrak de maatschappij niet, en ze vergastten er de vele bezoekers op een uitstekende stapparade en een prima concert.

In 1960 werd met een jaar vertraging het 60-jarig bestaan gevierd. Het ging gepaard met een Internationale Korps- en Marswedstrijd waaraan 43 muziekverenigingen deelnamen.
Rik De Bruyn overhandigde in 1965 zijn dirigeerstok aan Theo Fierens, twee jaar nadat hij zijn zilveren jubileum als dirigent gevierd had. Theo Fierens bouwde het werk van zijn voorganger verder uit en zorgde ook voor een meer doorgedreven opleiding van de jonge muzikanten.

Het behalen van eerste prijzen werd onder zijn leiding verder gezet. Slechts acht jaar later werd hij opgevolgd door Frans Dierckx. Deze dirigent drong er bij het bestuur vooral op aan om slechts muzikanten met een degelijke muziekopleiding tot het korps toe te laten.
En ook het bestuur bleef niet stilzitten. Met de komst van Pol Piessens als voorzitter werd in 1959 een eerste verjongingskuur aangegaan, en werden ook steeds meer contacten gelegd met buitenlandse groepen.

Vic Verschueren, de huidige voorzitter, volgde Pol Piessens op in 1965, en had met zijn zes werkende en musicerende zonen een groot aandeel in de daaropvolgende successen en in de beklimming naar de top van de Belgische liefhebberskorpsen.

In mei 1972 werd de start gegeven van de alomgekende en befaamde Ceciliafeesten-Leest en dit met de 3^de internationale stapmarswedstrijd.

Een 4^de Intern. Stapmars- en Showwedstrijd werd georganiseerd ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan. Engelse, Nederlandse en Belgische groepen, uitverkoren onder 117 kandidaten, traden tegen elkaar in het strijdperk.

Het was buurman “Kon. Fanf. Concordia” uit Tisselt die het hoogste puntenaantal scoorde in de hoogste afdeling.

In 1975 organiseerde Sint-Cecilia dan het Europees kampioenschap voor Brass Bands en in juni 1976 was de eer, voor de inrichting van het Europees kampioenschap Harmonieën en Fanfares, weer voor Sint-Cecilia weggelegd.

In september van dat jaar werd de zeer gewaardeerde musicus J.P. Leveugle als dirigent aangeworven, en nooit tevoren werd in Leest zoveel muziek gestudeerd en geoefend als toen Edward De Maeyer moest bijspringen als onderdirigent.

Slechts twee maanden nadien werd de K.F. Sint-Cecilia provinciaal kampioen derde afdeling.

De titels begonnen zich op te stapelen en gestaag beklom de vereniging de ladder der afdelingen.
In 1978 kwam ze op de wereldkampioenschappen in Kerkrade reeds uit in de afdeling uitmuntendheid en inderdaad, ze behaalde de eerste prijs en de gouden medaille.
De K.F. Sint-Cecilia uit Leest bleef vier jaar lang wereldkampioen. Het werk van J.P. Leveugle had zijn vruchten afgeworpen.

In 1979 werd het 80-jarig bestaan uitbundig gevierd.

Niet minder dan 19 ereleden met 50 jaar “dienst” werden in de bloemetjes gezet.
Victor Robijns met 69 jaar activiteit werd extra op het voorplan gezet.

Ook de jeugdfanfare trad dat jaar op het voorplan. Hun eerste officiële deelname aan het Intern. Muziekfestival werd voor hen en hun dirigent Ward De Maeyer een geweldig succes : meteen een eerste prijs.

1980 kreeg een domper op de successen, Ere-voorzitter Leopold Piessens overleed plotseling. Zijn vrouw Angèle Piessens-Van Praet aarzelde niet om de leemte op te vullen.

In 1981 plaatste de K.F. Sint-Cecilia opnieuw een prestatie van formaat : ze werden wereldkampioen in de ere-afdeling, tweede divisie, met een ongeëvenaard hoog puntenaandeel. Dirigent J. P. Leveugle werd letterlijk op de schouders gedragen.  

1982 werd het jaar van het gala-concert op het congres van het wereldmuziekverbond, en de bekroning als laureaat ere-afdeling van een nationaal toernooi in Brussel.

En in 1983 werd nog maar eens een Belgische kampioenstitel aan het rijke palmares toegevoegd.
Van dan af werd er gewerkt naar de wereldkampioenschappen 1985 in de Superieure Afdeling.
In maart ’85, in volle voorbereiding van het jaarlijks Palmzondagconcert ontvangt het bestuur het schriftelijk ontslag van Jan Piet Leveugle.
Wrijvingen binnen de vereniging waren aanleiding tot het afscheid van de zo gelauwerde dirigent. Maar Sint-Cecilia laat het hoofd niet hangen. Frans Violet neemt zijn plaats in en Edward De Maeyer komt als tweede dirigent meer op het voorplan. Het Plamzondagconcert werd prima afgewerkt, maar voor de wereldkampioenschappen werd forfait gegeven.

De Koninklijke fanfare Sint-Cecilia werd evenwel uitverkozen om het bezoek van de Paus aan de stad Mechelen muzikaal op te luisteren. Een nieuw succes in de lange rij !

Op tweede kerstdag 1985 werd de vereniging opnieuw getroffen, ditmaal door het overlijden van penningmeester Bert Robijns. De rekenkundige knobbel werd opgevolgd door muzikant Yves De Wit.

Dit jaar kende de vereniging reeds ruim succes met haar aperitiefconcert en met de jaarlijkse restaurantdagen. Maar nu wordt alle aandacht gespitst op het komende Palmzondagconcert van 23 maart. Op het programma staan ernstige en ontspannende werken, doorspekt met bekende melodieën.

Frans Violet en Edward De Maeyer, zullen samen met hun muzikanten weer borg staan voor een fantastisch muziekavondje uit.
Tevens worden 19 leden en ereleden gehuldigd voor bewezen diensten en jaren activiteit.
Het concert begint te 19u30 en heeft plaats in de zaal Sint-Cecilia.

     JT”

Foto’s :

-Rechts KWB-kaartkampioen Eduard ‘Warre’ Diddens.

-De dirigenten Edward De Maeyer en Frans Violet werkten keihard om met hun muzikanten de hoogste toppen te kunnen scheren.

-Een gedeelte van het bestuur : een hechte groep die weet wat ze wil en die de grenzen van de mogelijkheden steeds weer verlegt.