1986 – Van 13 tot 26 juli: Voorbereiding Portugalreis van Korneel

“Reeds maanden wordt in Leest gewerkt aan de rondreis van volksdansgroep Korneel naar Portugal. Als ambassadeurs van de Mechelse regio zullen zij samen met de groep uit Antwerpen en Pulle, Vlaanderen vertegenwoordigen tijdens de XXIIIste Europeade voor Volkscultuur in Figueira da Foz in Portugal.

De reis begint op zondag 13 juli en gaat over Frankrijk en Spanje waar wordt kennis gemaakt met de eigen plaatselijke culturen en gebruiken en de historische kunststeden worden bezocht.

Tijdens de Europeade van 17 tot 20 juli in Figueira da Foz worden op donderdag 17 juli volksspelen uit de verschillende landen georganiseerd en een typisch Portugees avondfeest besluit de eerste dag.

Op vrijdag en zaterdag zijn verschillende optredens voorzien in en rond Figueira.

Op vrijdagavond heeft een koortreffen plaats in het Coliseum.

Zaterdagvoormiddag wordt een afvaardiging van de groep verwacht voor de officiële ontvangst door de burgemeester van Figueira en de voorzitter van het Internationale Europeade-comité. In de namiddag is een grootse internationale folklorestoet voorzien en ’s avonds een Europeadebal op het stadhuisplein.

Zondagvoormiddag wordt een katholieke en protestantse eredienst gecelebreerd en zondagnamiddag zal dan de 23^ste internationale Europeade voor volkskunst plaatsvinden in het Estadio Municipal Jose Bento Pessoa waar door de Vlaamse groepen de ‘Rozenwals’ wordt voorgesteld.

Na vier dagen inspanning gaat iedereen genieten van het kilometerlange fijne zandstrand aan de Oceaan, worden uitstappen georganiseerd in de prachtige natuur en naar de historische bezienswaardigheden en er zal zeker tijd te kort zijn om al het mooie dat dit land ons te bieden heeft te kunnen bewonderen.

De groep wordt opnieuw in Leest verwacht op zondag 27 juli met een vracht aan herinneringen en internationale vriendschappen.”
(GvM, 28/6/86)

1986 – Zondag 13 juli: Korneel op rondreis in Portugal

Op 13 juli begon de rondreis van volkskunstgroep Korneel naar Portugal. Als ambassadeurs van de Mechelse regio vertegenwoordigden zij samen met groepen uit Antwerpen en Pulle Vlaanderen tijdens de 23^ste Europeade voor Volkscultuur in Figueira da Foz in Portugal.

Het weergaloze verslag van Robert Verbruggen verscheen in verschillende nummers van het Leestse heimatblad "De Band" (van september ‘86 tot januari ’87). Die reis gaf hemzelf en zijn familie een extra positieve dimensie. Nadien is hij samen met zijn echtgenote, Bertha Smulders, Portugees gaan studeren en zijn ze beiden nog vaak naar dat land gereisd waar ze vrienden voor het leven hebben gemaakt.

Ik was zo onder de indruk van dit reisverslag dat ik het integraal weergeef, gespekt met foto’s die me bereidwillig door Robert en Bertha ter beschikking zijn gesteld. 

“Zwaar bewolkt, lichte motregen, zondag 13 juli…Leest sliep nog als de Toptoursbus met zijn 39 passagiers in Battel de autosnelweg opreed. Via Brussel, Mons, waren we snel in Péronnes, in Frankrijk, voor een eerste korte halte. Langzaam kwam de zon erdoor…Tegen elf uur waren we in Parijs dat we zonder problemen doorgeraakten. Even voor Orléans begonnen we op een parking en onder een stralende zon aan onze picknick. Verder ging het dan via Tours, waar we de Loire overstaken, Poitiers voorbij, door het land van de zonnebloemen (die nog allemaal in knop stonden) naar Angoulème aan de Charente. Na een lange rit waren we blij als we eindelijk ons onderkomen voor de nacht konden verkennen. Het was een jeugdherberg gelegen op een eilandje in de Charente, met een koel zwembad ernaast, de jaarlijkse 14 julikermis op de oever aan de overkant , goed zomerweer…wat wil je nog meer ? Na een plons in het water en het lekkere avondeten (meloen – paté gras – gebraad met spaghetti) brachten we een bezoekje aan de kermis en deden een korte wandeling door de benedenstad, vooraleer ons bed op te zoeken…de meest sportievenSonder ons hadden het sportveld ontdekt en hadden daar, vooraleer te gaan slapen de stramheid van een lange dag buszitten van zich afgeschud. 

Maandag 14 juli …Na het klassieke Frans brood, café au lait en confituur reden we via de bovenstad van Angoulème naar Bordeaux. Door een zonnig golvend land van cognacdruiven en zonnebloemen reden we de Dordogne en Garonne over. We lieten Bordeaux achter ons en reden de eindeloze pijnbomenstreek ‘Landes de Gascogne’ binnen.
Even voor Biarritz, in Lolenze, verorberden we met smaak het uitgebreide lunchpakket (zie foto’s onderaan). De hoogstammige pijnbomen zorgden gelukkig voor wat schaduw, want de zuiderse zon was nog altijd van de partij. Sommige van de meisjes konden niet wachten tot ze de zee en het strand zagen en ze begonnen hier, op het asfalt te zonnebaden!...of was het kwestie van : "de zon schijnt en daar moeten we van profiteren" !
Na een serieuze passencontrole reden we in Irun de Spaanse grens over en plots veranderde het landschap. De mooie groene bergen van Baskenland deden ons meer aan Zwitserland dan aan Spanje denken. Al vlug kwamen we toe in de mooie stad Donastia, bij ons beter gekend met zijn Spaanse naam San Sebastian. Deze ‘parel van Cantabria’ gelegen aan een mooie schelpvormige baai wordt bovendien nog prachtig afgebakend met twee bergtoppen : de Monte Igueldo en de Monte Urgulu. Hier werden de busreizigers opgesplitst: de ene helft trok naar de top van de Monte Ugueldo, de andere verkoos de strandgenoegens beneden in de baai. Boven op de berg was een pretpark. Men had er een enig uitzicht op de stad beneden en op de steile terugweg naar beneden hadden we een wisselend uitzicht op de stad en op de golf van Biskaje: zó aantrekkelijk dat regelmatig de fotoapparaten klikten. De groep van het strand had zich ook niet verveeld, maar hun commentaar ’het was nogal frisjes’ klonk niet zo opgewekt, want de zon had ons laffelijk in de steek gelaten. Toch tevreden trokken ze mee de bus in op weg naar ons eindpunt voor die dag: Bilbao. Deze stad ligt op 11 km van de zee aan de Nervion-stroom. Het is een haven- en industriestad zoals Antwerpen, maar helemaal niet zo mooi. We overnachten er op de campus van de universiteit, beheerd door de paters Jezuïeten. We vonden er nette studentenkamers en een goede keuken. Het was er prima, maar het was wel een bedevaart om er te geraken. De campus hing als een zwaluwnest tegen een steile rotswand geplakt, en de enige straat ernaartoe liep onder een spoorwegbrug die te smal en te laag was om onze bus door te laten…dus…iedereen neemt het nodige mee voor één overnachting…met als gevolg dat al die valiezen daar in het midden van de straat opengingen… best mogelijk dat de Basken dachten dat we daar in de gauwte nog een avondmarkt wilden organiseren. De bus mochten we achterlaten op de parking van de universiteit (met politiebewaking). 

Dinsdag 15 juli…Na een stevig ontbijt vertrokken we naar Burgos. Al klimmend door de groene Baskische bergen kwamen we via mooie bergpassen op de oneindige Spaanse hoogvlakte ‘meseta’ terecht (foto). Het zicht wordt er door niets gehinderd en door het golvend terrein kan men langs alle kanten enorm ver zien. Geen wolkje aan de hemel en mateloos warm. Gelukkig hadden we airconditioning in de bus en was de lucht zeer droog, zodat de warmte draaglijk was. In Burgos bezochten we de prachtige gotische kathedraal waarvan de altaren zo rijkelijk met goud en zilver getooid zijn, dat het lijkt alsof in de jaren van opbouw van de kathedraal dit edele metaal aan de bomen groeide. Ook het aan de kathedraal grenzende klooster werd bezocht en hier vonden we het praalgraf van ‘El Cid’ en een ganse kapel vol herinneringen aan deze beroemde inwoner van Burgos.
Daarna gingen we als echte Spanjaarden ‘tapas’ eten in een ‘cerveja’ –rechtstaande aan de toog- helemaal niet duur- voor een goede 50 BF had iedereen zijn gading.
Weer de bus (foto) in en eens de industriestad Valladolid voorbij, hielden we een korte halte in Simancas. Het kleine stadje lag te slapen in de verzengende zon. We zochten even lafenis in een klein café. De deur was vervangen door een doek uit jute. Binnen vonden we een druk gezelschap –allemaal mannen die aan het kaarten waren. Bij ons binnenkomen werd het plots muisstil. Begrijpelijk, in dit ‘etablissement’ komen niet alle dagen vrouwen binnen; als die vrouwen bovendien jong, blond en uitheems zijn kijkt men wel even op –hebben ze op de koop toe weinig textiel op het vege lijf (kort shortje) – dan verslikt men zich ! Spijtig (of gelukkig?) verstonden we daarna hun Spaanse commentaar niet. We voelden ons als indringers, dronken de koele KAS-limonade op en verdwenen via het jute gordijn in de verblindende Spaanse zon naar de autobus. Verder ging het over de schrale zonovergoten velden tot in Salamanca. Hier vonden we recht over de arena ons hotel : een meisjesinternaat van een nonnenklooster…klasse!
Ons slaapmutsje namen we in een kroeg achter de arena en eens terug in het klooster duurde het wel even vooraleer ieder tot de kloosterstilte bijdroeg. 

Foto’s :
-Even voor Biarritz, in Lolenze, werd het lunchpakket verorberd.
-De pijnbomen zorgden gelukkig voor wat schaduw.
-Geen wolkje aan de hemel en mateloos warm op de oneindige Spaanse hoogvlakte ‘meseta’.   
-De bus die de Korneeltjes naar Portugal bracht.

Vervolgt…