Vervolg Portugalreis Korneel.

Vrijdag 25 juli…
We laten Bilbao achter ons. Door het groene berglandschap van het Baskenland rijden we oostwaarts naar de Pyreneeën toe. De Spaans-Franse grens passeren we ditmaal zonder probleem. Via Biarritz, Bayonne en Capbreton rijden we het monotone landschap van de Landes in. We weten nog van de heenreis dat er nu een paar uur lang enkel nog pijnbomen zullen te zien zijn. Het middaguur is al voorbij, de honger begint serieus te knagen en we vinden maar geen eethuis. Tot we midden in de bossen in Castets-Landes toekomen. De ‘patronne’ was allesbehalve gastvrij. ‘Het kan als het om een tuchtvolle groep gaat’ zei ze tegen de vooruitgezonden groepsafgevaardigde.  ’14 FF…sandwich avec jambon’. Was er die scheurende honger en die verlaten streek niet geweest, dan had ze met haar sandwiches blijven zitten ! Vergeten zullen we dat ‘vriendelijke mens’ niet zo gauw.
De late namiddag en vooravond brachten ons via Bordeaux en Barbezieux in Angoulème. In de jeugdherberg stond het avondmaal al klaar: groenten als voorgerecht, gevolgd van stoofvlees met rijst, alles overgoten met een lokale landwijn. Het smaakte uitstekend !
Na het eten trokken we naar het ontspanningslokaal voor een ‘bonte avond’ door onze groep georganiseerd. Het werd een gezellige avond waarin we het verschil leerden tussen het varken en de man, we met stomme Lisa kennismaakten, de liefdesperikelen van Romeo en Julia leerden kennen, de morgen make-up voor kleuters konden volgen, en vooral een ludiek overzicht kregen van de voorbije reisdagen. Nagepraat werd nog bij een glaasje wijn, waarna we allen tussen de lakens kropen, nu ja…allen ? Een paar nachtraven speelden het klaar, om in echte jeugdherbergstijl, bij de klank van banjo, mandoline en viool, op de tonen van oude kampvuurmuziek, te verbroederen met een engelse overjarige jeugdherbergklant en een door autostop hier gestrande Duitse globetrotter… 

Zaterdag 26 juli…
Vandaag staat Parijs op ons programma. We stoppen zo weinig mogelijk, zodat we via Poitiers, Tours en Orléans, in de vooravond in de Parijse voorstad Choissy-le-Roy toekomen. Na het avondmaal reden we naar het hartje van de lichtstad. Onze chauffeur verraste ons aangenaam. In een minimum van tijd presenteerde hij ons het hart van de stad. De Notre Dame, het justitiepaleis, l’Arc du Triomphe, Rochechouart en Clichy, de luxueuze winkels van de Boulevard Hausemann, les Champs Elysées…en nog zoveel meer werd ons voorgesteld…o.a. ook de drukte van de voorbereiding voor de aankomst van de ‘Ronde’ ’s anderendaags…
Laat in de avond deden we nog een magnifieke wandeling. Vanaf de Place Trocadéro ging het onder de reusachtige boog van de Palais de Chaillot naar beneden toe. Voor ons kregen we dan een prachtig zicht op de verlichtte waterkanonnen en de Eiffeltoren, die zijn naam als ‘symbool van de lichtstad’ alle eer aan deed. Ondertussen vlogen plastieken vogels flapperend boven ons hoofd en rond onze oren…ze werden te koop aangeboden door zwarte studenten. Vroeg in de morgen ging het weer naar bed toe. 

Zondag 27 juli…
Wat zijn die twee weken voorbijgevlogen…
’s Morgens reden we via de Périphérique naar de Boulevard de Rochechouart. Van daar trokken we te voet naar de hoger gelegen Basilique du Sacré Coeur op Montmartre. Eens boven genoten we van het groots panorama van de stad. In de basiliek woonden we de H. Mis bij, zeer stemmig…en werkelijk opgesteld voor hen die van heinde en verre komen en vertrekken…Nadien gingen we nog een uurtje verpozen tussen de kunstenaars van de Place du Tertre.
En dan non stop naar Leest…met een omweg over Kampenhout, waar we met ons laatste kasgeld, onszelf trakteerden op echte vlaamse pannenkoeken met stroop en bruine suiker…en dan thuis, werden we opgewacht door ‘Lowie en Hilda’ die ons vergastten op ‘frieten met koude schotel’, hun ‘welkom thuis’ voor de groep…en alsof het niet opkon, werden we door Elvire verrast met eigengemaakte ijsroom…en of het smaakte…dan voel je maar eerst hoe lang je weg was, wat een wirwar aan indrukken en ervaringen je opdeed, en vooral, je beziet je streek en dorp totaal met andere ogen, en je ziet ‘in welke mooie streek wij wonen’, ons dorp moet niet onderdoen voor alle idyllische plaatsjes die we gezien hebben…maar je moet een tijdje weggeweest zijn om het te zien…”

Met dank aan Leonie Windelen, Bertha Smulders en Robert Verbruggen voor de terbeschikkingstelling van de foto's en met dank aan Karel Duysburgh voor de bewerking ervan. Extra dank aan Robert voor de prachtige en leerrijke reportage, het was een waar genot om deze uit te typen. (Marcel Van Hoof) 

Foto’s :
-De groep tijdens de Europeade.
-En tijdens hun optreden.