|
Vervolg aanstelling pater Karel Van Aken tot pastoor van Leest.
Serge Takamba, sinds 2013 de nieuwe
priester van de Lieve-Vrouweparochie.
Betekenis
Pastoor Van Aken bezorgde de parochie een parochieploeg die zowat tweemaandelijks vergadert. Ook voerde hij de eerste gebedsdienst in wat voor velen wennen was. Behalve de jongste Mariakapel kwam onder zijn pastoorschap vooral de omvorming tot stand van de parochiezaal tot een modern en nuttig vergader- en feestcomplex : het huidige ‘Ter Coose’.
Op rust.
Op 7 september 2002 ging pastoor Van Aken op rust en in oktober verhuisde hij met zijn zus, tegelijk zijn hulp, naar zijn geboortedorp Malderen. Maar tot 22 februari 2003 en sporadisch ook erna verrichtte hij nog liturgisch werk in Leest.
Die 22ste februari 2003 nam de parochie van hem afscheid. Eerst vond in de kerk een geconcelebreerde eucharistieviering plaats met o.a. deken P. Van Hertbruggen, federatiepastoor én opvolger van pater Damiaan D. De Gendt. Na de viering was er de opening van de 34ste Davidsfondstentoonstelling : ‘Negen eeuwen Sint-Niklaasparochie’ (die plaats vond in de zijbeuken van de kerk tijdens de weekends en de donderdagavonden van 22 februari tot 9 maart 2003 en bezocht werd door ca. 800 bezoekers) en de onthulling van de bijgwerkte ‘pastoorsgedenkplaat’.
Daarna vond in het parochiecentrum ‘Ter Coose’ een huldiging met receptie plaats waarbij de parochianen hun oud-pastoor o.a. een Fatimareis én een fotocollage over Leest, werk van Pol Van Roy, aanboden.
Residerend priester.
Hoewel pater-pastoor K. Van Aken officiëel nooit een onderpastoor had, sprong F. Lornoy hem als residerend priester de vijf eerste jaren nog geregeld bij. Op zijn bidprentje wordt die laatste dan ook ‘medepastoor vanaf 1986’ genoemd.
Geen eigen Leestse pastoor meer (vanaf 2002).
Met het afscheid van K. Van Aken als de (voorlopig ?) laatste eigen pastoor begon ook voor de Leestse Sint-Niklaasparochie de periode van de niet eigen pastoors : priesters die tegelijk pastoor zijn in meer dan één enkele parochie en/of van de parochie-administrator : een priester die de feitelijke parochiepastoor vervangt.
Mechelaar Dirk De Gendt (°10/09/1963), eerder benoemd tot o.a. federatiepastoor voor Mechelen (2001), was de eerste die ook in Leest aan de slag ging. Hij was priester gewijd op 1 juli 1989. Jaren studie in Leuven en Rome hadden hem een stel diploma’s bezorgd : o.a. dat van licenciaat in zowel geschiedenis als in kerkelijk recht.
Op 1 september 2002 was hij benoemd tot pastoor van o.a. Leest (al werd hij in het parochieblad steeds ‘parochiepriester’ genoemd). Voorgaan in de vieringen gebeurde er door enkele priesters die elkaar afwisselden en -ook dit mag vermeld- het parochiewerk kon doorgaan dankzij een ploeg van een dertigtal vrijwilligers.
De Gendt bleef pastoor tot 31 augustus 2006.
Na hem werd Jan Arnalsteen (°Leuven, 22/01/1961) behalve federeatiepastoor op 1 september 2006 ook pastoor van o.a. Leest. Hij was priester gewijd op 14 augustus 1988. In Leest bleef hij in functie tot 26 januarie 2007. Voor vieringen en parochiewerk bleven de heersende gewoonten gelden.
Sinds 26 januari 2007 is Stefaan Callebaut (° St.-Amandsberg, 3/6/1961) de Leestse parochie-administrator. Hij is kandidaat godsdienstwetenschappen en werd priester gewijd op 5 juli 1986.
Op het ogenblik van zijn benoeming in Leest was hij reeds pastoor van twee Mechelse parochies (St.-Jan Berchmans en St.-Jozef Coloma), deservitor van twee Mechelse kapellen (Pius X en St.-Jacob) en parochie-administrator van Hombeek.
Ook nu bleven alle bestaande regelingen behouden al is het zeker, zoals K. Verhoeven schreef, ‘dat de toekomst van de lokale kerk zeker niet van de gewijde priester zal komen’.
Vanuit dat besef verdedigde S. Callebaut al jaren mee de gebedsdiensten in zijn vier Mechelse gemeenschappen. ‘Als de kerk nu niet de kans geeft aan geëngageerde parochianen om gebedsdiensten te gaan leiden, zo zei hij, zal het er nooit meer van komen.’
Uitvaartdiensten verzorgde (en verzorgt) hij meestal zelf.”
(‘De Sint-Niklaasparochie in Leest’, 2009. Wilfried Hellemans)
En ‘Kerk en Leven’ (16/10/2013) :
“In 2003, toen de Leestse pastoor Karel Van Aken op pensioen ging, veranderde er heel wat in Leest. Als parochiepriester was hij tot dan toe de dragende kracht van een parochieploeg. Samen bereikten ze heel wat : o.a. de bestaande parochielokalen in de Kouter werden grondig verbouwd tot het hedendaagse ‘Ter Coose’, een stevig uitgebouwde ziekenzorgploeg kwam tot leven. Catechese met inbreng van heel veel ouders kende een bloeiperiode. Daaruit ontstond als kers op de taart de ‘Leestse Sobere Brunch’, als bekroning van de jaarlijkse vastenwerking. De binding met het bruisende Leestse verenigingsleven bleef sterk. Hij had oog voor de veranderende wereld en wou de parochie daaraan aanpassen. De inbreng van leken in de liturgie werd door hem bevorderd en aangemoedigd. De eerste concrete oefeningen in het voorgaan in gebedsvieringen en nevenvieringen voor kinderen werden opgericht.
Na die periode veranderde er in het kerkelijke landschap in Leest heel wat. Onze parochie werd een gedeelte van de grote Mechelse parochiefederatie. Voorgangers in de steeds maar verminderende wekelijkse eucharistievieringen wisselden onregelmatig af. Voor veel mensen werd dat vervreemdend. Velen, vooral jongeren, haakten af om velerlei redenen. Over de veranderende kerkelijke wereld werd met de bredere geloofsgemeenschap zelden of nooit gepraat. Het werd een sterielere tijd met een wekelijkse misviering, bijgewoond door een groep van gemiddeld een 60 à 80 kerkgangers. De kerkkoren bleven actief en richtten zich op kerkelijke hoogdagen en uitvaarten. Gelukkig hebben, dank zij een liturgische werkgroep, bepaalde zaken de moeilijkheden overleefd zoals het beklemtonen van sterke liturgische tijden. Goede-weekvieringen, herdenking van overledenen, voorgaan in uitvaarten.
De ‘Sobere Brunch’ werd op 17 maart 2013 voor de zestiende keer georganiseerd, mede door de catechese groep en de inbreng van Leestse verenigingen. We mochten meer dan 200 eters aan ‘onze lange tafel’ bedienen. De Leestse pastorie wordt nog enkel gebruikt door de kerkfabriek en parochievergaderingen, maar voor het negende jaar heeft Wereldwinkel er zijn verkooppunt.
Lokaal ingeburgerde vieringen blijven levend. De Leestse Lourdesgrot in de Kouter heeft een sterke en bezielde werkgroep die de Mariaviering in de meimaand hoog houdt. De Landelijke Gilde gesteund door andere Leestse verenigingen houdt jaarlijks op de avond voor Hemelvaart zijn bidprocessie door de Leestse velden met aansluitend een avondmis in de groentehal van een tuinder. Het is een gedragen gelovig gebeuren met veel jonge deelnemers.
Jaarlijks trekt een grote groep jonge Leestenaars te voet op bedevaart naar Scherpenheuvel. De groep wordt bij thuiskomst feestelijk onthaald met inbreng van de Leestse fanfare Sint.-Cecilia, en aansluitend een slotviering in de parochiekerk.
Bij een deel van de oudere kerkgangers leeft het gevoel dat ze hopen dat het parochiegebeuren rustig voortkabbelt zolang ze leven. Anderen hopen en verwachten een meer bezielde gemeenschap en willen er ook voor gaan.
Toen vorige zaterdag plots Serge Takamba voor voorganger opdaagde, werd dat voor meerderen een teken van hoop. Anderen dachten aan de omgekeerde wereld van weleer, toen Leest ‘zijn zonen en dochters’ uitzond.
Nieuws over de nieuwe parochies
Begin 2014 wordt de herstructurering van de nieuwe Mechelse parochies doorgevoerd. Dit betekent dat Landelijk Mechelen ophoud te bestaan en dat Battel, Heffen en Leest samen met OLV over de Dijle, OLV van Hanswijk, Heilig Hart en Muizen de ‘Lieve Vrouweparochie’ vormen. Hombeek wordt bij Zuid gevoegd en vormt samen met St-Jan Berchmans, Coloma, Pius X en St-Jacob de ‘Emmaüsparochie’. Deze nieuwe namen zijn nog niet officieel, ze moeten door het bisdom nog bekrachtigd worden.
De ‘Lieve Vrouweparochie’ is alvast gestart met een voorstellingsronde. Elke week stelt één van de acht parochies zich voor met de bedoeling elkaar te leren kennen of nog beter te leren kennen, een eerste vereiste om op een vruchtbare manier tot gelovig samenwerken en gelovig samenleven te komen.”
Begin 2014 fuseerden de 23 kerken en kapellen in Mechelen tot drie grote parochies : de Catharinaparochie (het vroegere ‘Centrum’ en ‘Noord’), de Emmaüsparochie (het vroegere ‘Zuid’ plus Hombeek) en de Lieve-Vrouweparochie (Muizen, Onze-Lieve-Vrouw van Hanswijk, Onze-Lieve-Vrouw over de Dijle, Battel, Heffen en Leest).
Die nieuwe parochies kregen elk een priester en een centrale zondagskerk toegewezen. De Lieve Vrouweparochie kreeg Jan Arnalsteen als pastoor en hij kreeg Serge Takamba als helper. Daar zijn ze bij Ziekenzorg Leest zeer over te spreken omdat Serge zich geëngageerd heeft om contact te onderhouden met zieken en ouderen.
Een andere belangrijke wijziging betrof het tijdstip van de eucharistievieringen. In de Sint-Niklaaskerk van Leest werd er op zaterdagavond om 17.30 eucharistie gevierd. De overledenen werden herdacht op de derde zondag van de maand die volgde op de uitvaart.
Serge Takamba
Sinds oktober 2013 heeft Leest een nieuwe priester. Serge Takamba, een 35-jarige man van Afrikaanse origine. Sommige gemeenschappen reageerden verrast tijdens de zondagvieringen maar hij werd overal goed onthaald.
Serge Takamba werd geboren in Kinshasa Congo, op 20 mei 1978, als 5de zoon in een gezin van 6 kinderen.
Op 6 juli 2013 werd hij priester gewijd in Rome.
Hij zal vooral contacten onderhouden met de parochieploegen, met zieken, ouderen en jeugdbewegingen. Als kind was hij zelf ook lid en leider van een plaatselijke jeugdbeweging in Kinshasa.
Zijn pastorale uitvalsbasis werd de pastorie van Hanswijk in de gelijknamige straat te Mechelen.
Kerkmechelen vroeg hem naar het verschil tussen gelovigen in Congo, in Rome en hier :
“Overal is het erg verschillend, in België zijn de mensen erg geseculariseerd, velen hebben geen binding meer met geloof of kerk. Maar wie wel naar de kerk komt, is overtuigd christen, hij weet waarom hij komt en wat hij komt doen. De kerkgangers hier zijn veelal ouderen. In Afrika is er altijd veel volk in de kerk, ook veel jonge mensen. Zij komen vooral omdat zij het sociaal contact zo belangrijk vinden.”
En wat is voor hem zijn roeping als priester ? Als hij de mensen ziet, voelt hij zich geroepen om zijn werk als priester goed te doen. En hij houdt steeds een vers van Jezus Sirach in gedachten : “Mijn kind, als je de Heer wil dienen, bereid je dan voor op beproevingen.”
En het motto van Serge is “Met jullie ben ik christen – Voor jullie ben ik priester.”
(Website Kerkmechelen 21/10/2013)
|
