1986 – Zondag 14 september : K.F.St.-Cecilia trad op te Luxemburg

Door de Toeristische Dienst voor Toerisme van de stad Luxemburg was de fanfare uit Leest uitgenodigd om er een concert te verzorgen. Van die gelegenheid maakte de fanfare gebruik om er een daguitstap van te maken. Er werd een bus ingelegd.
De ereleden betaalden 380 fr.
(Folder)

In ‘Toeters en Trompetten’ (jaargang 6, nr.2) verscheen daarvan een verslag, hierna ingekort weergegeven :

“..Met een 85-tal personen kwamen we die zondagmorgen vroeg bij elkaar op Leest-Dorp. De twee luxe-autocars stonden reeds te ronken terwijl zachte herfstdruppels de slaap uit onze ogen wisten. Onze bestemming was Luxemburg.

Tijdens het verlof waren Jefke Lauwers (zie addendum en foto) en Jan ‘James’Moons en familie er op uit getrokken om de eerste contacten te leggen. Op de bestuursvergadering konden ze iedereen begeesteren en werd de route en het tijdschema vastgelegd.

Het optreden in Luxemburg-stad kaderde in de toeristische politiek van het Groothertogdom om door culturele manisfestaties de toeristen aangenaam te verrassen.

In het verleden waren reeds verschillende Belgische korpsen aangezocht om de volksanimatie op de Place d’Armes te verzorgen. Nu genoten wij de eer om dergelijke prestatie af te leveren.

Toen de buscaravaan vertrok, verlieten we Leest in een typisch Belgisch hondenweertje. Boze tongen hadden ons gemeld dat het in Luxemburg ook geen fantastisch weer was…maar die zouden later ongelijk krijgen.

Onze eeste stop hadden we gepland in Marches. Het ontbijt en de kop koffie versterkten de innerlijke mens. Sommigen waagden zich aan een koel pilsje. In een mum van tijd zat de gelagzaal vol volk en buiten bliezen tientallen autobussen even stoom af. Even naar toilet, niemand vergeten, alles betaald en terug de bus op richting…goed weer !

Via Bastogne overschreden we de grens en volgde een kort stukje sight-seeing in de hoofdstad van het Groothertogdom. Langs mooie stukjes Luxemburg arriveerden we in Remich, ons einddoel voor deze middag. De Moesel vormt hier de grens met West-Duitsland.

Op deze mooie rivier was er een boottocht gepland. Op het bovendek namen de mensen plaats die graag een frisse kop opdeden. Onderaan in de bar kon je gezellig zitten, met een glaasje witte wijn, beschermd tegen weer en wind. Maar wie van Leest is, weet wel beter…

Het scheelde niet veel of enkele muzikanten en leden hadden gans de boot opgekocht.

(…)

In Luxemburg-city aangekomen, werden de burgerkostuums omgewisseld voor het keurig uniformjasje en –broek. Met z’n allen trokken we naar de Place d’Armes waar op de ruime, moderne kiosk plaats genomen werd. Het zonnetje dat ons de laatste uren partij gegeven had, verstopte zich even achter de dreigende regenwolken. Op de terrasjes kwamen geïnteresseerde luisteraars zitten en de toevallige voorbijgangers bleven even stil staan toen onze fanfare zijn concert afwerkte. Het aangenaam, lichte programma hield de op komst zijnde regenvlaag weg en creeërde een zalig sfeertje. Zelfs onze dirigent waagde een solo, samen met de andere cornettisten terwijl de penningmeester, Yves De Wit, als interim-dirigent fungeerde. Deze deed dat met zulke overtuiging dat hij direct gepromoveerd werd tot ‘chef d’orchestre’ van den derde dag. God behoede hem !

(…)

Na het concert werd in de vlucht een natje en een droogje genomen en trokken we per bus richting België.

Bij het vertrek van vanmorgen had men ons een verrassing beloofd. Die kwam er in de vorm van een gratis aangeboden avondmaal in een charmant restaurantje. De plaatselijke kok had voor iedereen een prachtige en heerlijke Ardeense vleesschotel klaargemaakt.

Voldaan en met een ‘zouten bek’ werd de terugreis aangevangen. Dat laatste probleem werd in de veilige thuishaven vlug opgelost met een plaatselijke gouden drank…, maar dat is een heel ander verhaal…”

Jef Lauwers

De mede-organisator van deze trip, Jefke Lauwers, was vanaf 1978 feestbestuurder van de Leestse fanfare. Hij was te Mechelen geboren op 25 oktober 1933 en gehuwd met José Keulemans. Jef werd erelid van de fanfare in 1969 en bestuurslid vanaf 1970. In 1971 werd hij aangesteld tot verslaggever, een functie die hij waarnam tot 1978.

In 1978 was hij samen met August Lauwers feestbestuurder. In 1980 kreeg hij alleen de verantwoordelijkheid voor deze functie omdat August Lauwers zich meer specifiek ging bezighouden met het aantrekken van leerling-muzikanten.

In 1985 kreeg hij daarbij nog de opdracht om St.-Cecilia te vertegenwoordigen bij officiële instanties en bij de plaatselijke verenigingen.

In die hoedanigheid schreef Jef Lauwers ook talrijke artikelen in het fanfaretijdschrift. Op muziekconcerten gaf hij als de organisatoren daar om vroegen inleidend commentaar bij de muziekstukken die de fanfare uitvoerde.

Na het overlijden van ereburgemeester August Lauwers was hij eveneens grotendeels verantwoordelijk voor de werving van nieuwe leerling-muzikanten en decennia lang droeg hij namens de fanfare gelegenheidstoespraken voor naar aanleiding van huwelijken, jubilea en begrafenissen. Vanaf 1984 schreef hij deze toespraken voornamelijk zelf.

Vanaf 1992 hield hij de archieven van de vereniging bij en was hij verbindingsman tussen de fanfare en het Muziekverbond van België. Wie café-zaal ‘St.-Cecilia’ wou huren, kon vanaf 1992 eveneens bij de feestbestuurder terecht. (‘Leest in Feest’, Stan Gobien)

Jef Lauwers overleed onverwacht thuis te Leest op 13 maart 2004. Naast oud-bestuurslid van de K.F.St.-Cecilia was hij ere-bestuurslid van de K.W.B., lid van het kerkkoor Leest, lid van K.V.G. Zennevallei, drager van het zilveren Rumoldus-kruis en van verscheidene andere ere-tekens.

“Liefste papa, jij was zoals je was. Jij gaf meer dan je nam, jij nam niet meer dan je toekwam.

Sinds een aantal jaren stapelden de gezondheidsproblemen zich op. De operaties volgden mekaar snel op. Wij verloren er allemaal bijna de moed bij. Maar jij bleef altijd sterk, en het verbaasde ons steeds opnieuw, hoe snel je iedere keer weer herstelde.

Je geloof in onze Heer en de liefde voor je gezin en familie waren hiervan ongetwijfeld de oorzaak. Je belangeloze helpende hand en trouwe inzet voor de verschillende verenigingen en vrienden, was voor jou een bron van levensvreugde en energie.

Na iedere operatie of ziekte kon je nooit lang wachten om terug aan de slag te gaan. Je bezorgdheid om ons moeke, gaf je steeds de kracht om door te zetten. Je hebt nog het korte geluk mogen ervaren, ons Lotteke te kennen. Je zag er zo naar uit, haar nog een lange tijd te kunnen zien opgroeien. Wij kunnen haar later, alleen vertellen wat voor een goed mens je was. En dan was er ons Shari. Zij bezorgde je heel veel vreugde en levenskracht. Voor haar geluk had jij alles over. Zij zal je heel erg missen, zoals wij allemaal !

Papa, bedankt voor alles, goede reis, en tot later !
Ons moeke en je kinderen.
(Aangrijpende woorden uit zijn gedachtenisprentje)

De andere organisator van deze activiteit Jan Moons verhuisde met zijn gezin naar Middelkerke.

Foto’s :
-Vertrouwd beeld van Jef Lauwers als commentator.
-Jef op latere leeftijd.