1986 – Vervolg Feestviering bij ‘Rust Roest’.

Het voorblad van ‘Rust Roest Ontmaskerd, Deel II’ van 1987 met centraal de aangepaste sculptuur
die Guido Hellemans ooit kreeg bij zijn vijftigste verjaardag n.a.v. zijn toneelactiviteiten.

“Rust Roest Ontmaskerd, Deel II.

In het jaar 2007 schreef Guido Hellemans een vervolg op ‘Rust Roest Ontmaskerd, 1921-1986’, het werd ‘Rust Roest Ontmaskerd, Deel II’ en behandelde de periode 1986-2007.

Omdat wij deze Kronieken afsluiten in het jaar 2000 geven wij nog enkele wetenswaardigheden mee : 

Herman Emiel Mertens, Em.Prof.Theologie KUL,schreef toen het voorwoord :

“Graag ga ik in op het voorstel van Guido Hellemans het voorwoord te schrijven van dit gedenkboek van de Leestse toneelgroep ‘Rust Roest’, naar aanleiding van haar vijfentachtigste verjaardag.

Twintig jaar geleden werd door voorzitter en regisseur Guido Hellemans een gedenkboek uitgegeven van de in 1921 opgerichte theatervereniging. Dat memoriale is opgedragen aan de twee toen nog levende stichters Alfons Hellemans en Jaak Publie, stille, trouwe medewerker achter de schermen.

Op de vraag van Guido Hellemans heb ik onmiddellijk ja gezegd, niet alleen omwille van onze jarenlange vriendschap, maar ook uit oprechte waardering. Vaak ben ik komen zien en luisteren naar de opvoeringen te Leest, zowel naar blijspelen als naar drama’s. Je moet het maar kunnen én doen. Mensen ervoor warm krijgen om er zich voor in te zetten, repetities bijwonen, rol van buiten leren, taalvaardigheid inoefenen, zich laten kleden en grimeren, publiek op de plank staan, zich geconcentreerd inleven in de rol.

Om nog niet te spreken van wat er achter de coulissen moet gebeuren. Ik citeer vriend Guido, de bekwame en ervaren regisseur :
‘Amateur toneelspelen
is ook :
decors timmeren,
kaarten verkopen en affiches plakken,
stoelen verplaatsen, glazen spoelen…’

Inderdaad, er komt veel bij kijken. En alles gratis niets, want amateurwerk. Bovendien mag je familie er niet onder lijden. Je man/vrouw en andere gezinsleden moeten het tolereren. Liefst hartelijk steunen.

Maar het loont toch echt de moeite. Het culturele peil van een dorpsgemeenschap stijgt dank zij de voorbereidingen en de opvoeringen van de toneelwerken (twee maal ’s jaars). Ook sociaal is de weerslag heilzaam. Samen repeteren, samen de rolverdeling accepteren, samen het werk achter de schermen uitvoeren, samen spelen, samen genieten van het applaudisseren van de volle zaal.

Lof mag worden toegezwaaid aan de huidige bezieler Guido, waardige opvolger van zijn vader Alfons. Maar wat is een regisseur zonder geschikte, toegewijde acteurs ? Zij maken het tenslotte waar dat Rust niet Roesten zal. Lang leve en werke de Leestse ‘Rust Roest’ !” 

De inleiding van ‘Rust Roest Ontmaskerd, Deel II’, uit 2007.

“Zoals in ‘Rust Roest Ontmaskerd’ Deel I reeds werd vermeld, ontstond Rust Roest als gevolg van een spanning tussen twee gevormde groepen in het ledenbestand van de vroegere Leestse toneelvereniging ‘Eendracht en Vrede’.

Dit ontstaan van een nieuwe toneelvereniging was een dynamisch proces dat tot hiertoe niet stilgevallen is. Mogelijk komt ooit de tijd dat de gloeiende lava die toen uit de bron omhoog gestuwd werd, eens stilvalt. Maar voorlopig is dit nog niet het geval want Rust Roest is 85 jaar geworden.

Al wat bestaat wordt geschiedenis. Rust Roest heeft op eigen wijze Leestse geschiedenis geschreven. Met dit boek schrijven wij ook geschiedenis, wat een poging is tot een halt toeroepen aan de onherroepelijkheid van de onachterhaalbare tijd.

Wij speelden en spelen toneel, tweemaal per jaar en goddank niet voor een lege zaal. Er bestaat een wisselwerking tussen spelers en kijkers. Wij brachten/brengen op deze manier toneel te Leest, toneel als venster op de wereld, toneel als verrijking van alle deelnemers : actieve en passieve, toneel als ontspanning (inspanning is ontspanning als men het graag doet).

Niets blijft bestaan maar ook ‘niets mag verloren gaan’ zegt men soms, allleszins niets waardevols. Niet in de harten, niet in de herinnering en daarom deze geschiedenis.

Wij spelen en werken met inzet, liefde en enthousiasme en de buitenstaander beoordeelt ons resultaat. Maar sociologisch/heemkundig ‘mag en moet’ geboekstaafd worden wat een vereniging als Rust Roest (naast de vele andere) doet. Daarom dit tweede deel van onze geschiedenis. Uit plicht tegenover het geïnteresseerde publiek, uit sociaal/cultureel oogpunt en uit dankbaarheid tegenover al onze voorgangers en tegenover de huidige groep. De vroegere naam hebben we behouden –met de toevoeging Deel II- omdat de titel duidt op zowel een blootlegging der feiten alsook op het specifieke van de toneelspeelkunst zij het symbolisch, nl. het MASKER.

‘Rust Roest ontmaskerd, Deel II’ behandelt de periode vanaf toneeljaar 1986-1987 tot einde van het toneeljaar 2006-2007.

Wij danken de welwillende lezers en meer nog de sympathieke kijkers die ons in het verleden, heden en toekomst steunden/steunen en blijven steunen.

Tot slot : als ingewijde heb ik het voordeel op de hoogte te zijn van alle inwendige aangelegenheden en stoot tegelijkertijd op het nadeel niet volledig objectief te kunnen zijn. Maar naast het feit dat objectiviteit niet bestaat, beperk ik mij tot de feiten en spreek geen kwalitatief waardeoordeel uit over onze prestaties. Ik wil de lezer geen verguld noch naïef zelfbeeld opdringen. Dit laat ik beter over aan anderen. Van ganser harte.
   Guido Hellemans.” 

Guido Hellemans speelde voor het eerst op 10-jarige leeftijd mee in ‘Sloeber de geluksvogel’. Sindsdien was hij als ‘kind van den huize’ onafgebroken betrokken bij het leven van Rust Roest waar hij zowat alle loop-, knutsel- en barricadewerk opknapte.

Hij werd in 1970 bestuurslid, in 1973 voorzitter en in 1976 regisseur van de toneelvereniging.

Hij speelde een vijftal jaren in de Mechelse toneelvereniging ‘De Vlaamse Toneelstrijders’ o.l.v. de bekende acteur Marc Leemans, trad op als gast bij ‘De Peoenen’ eveneens te Mechelen en werkte sporadisch mee aan de TSM toneelgroep ‘Opus’.

Daarnaast werkte hij een paar maal mee aan amateurfilms en draagt geregeld gedichten en proza voor bij diverse gelegenheden.

(Uit de programmabrochure van ‘Het Schone Verscheiden van Peter Broeckx’, december ‘86)  

1986 – Zaterdag 20 december : Finale Belgisch Kampioenschap Playback en Soundmix
In het Sportcentrum Leest.
“Die dag komen de beste Belgische Playbackers en Soundmixers naar de Sporthal te Leest, om mee te dingen naar de titel van ‘Kampioen van België’ !!
Voor deze uitzonderlijke muzikale gebeurtenis bestaat er zeer grote belangstelling.
Zelfs de Nederlandse KRO zendt de producer van de KRO Soundmixshow naar onze Sporthal. Teneinde de mensen van Leest en omgeving een behoorlijke plaats te kunnen geven, bieden wij de mogelijkheid om tot en met vrijdagavond uw inkomkaarten aan te schaffen, inkomkaarten die een gereserveerde plaats waarborgen.
Programma : 15.00 uur Finale Mini-Playbackshow (30 kandidaten)
                    18.30 uur Finale Maxi-Playbackshow (50 kandidaten)
                    23.00 uur Finale Soundmix (20 kandidaten)
Wij hopen U te mogen verwelkomen en wensen u veel plezier !!”
(Folder)                      

1986 – Zondag 21 december : Afzwaaiende chiroleiding in bloemetjes gezet

“Op zondag 21 december werd de pas afgezwaaide leiding welverdiend in de bloemetjes gezet, voor hun inzet gedurende hun ganse chiroloopbaan. Dankjewel Bert, Luc, Jan en Renild voor alles wat jullie voor de chiro hebben gedaan !!

Drie dagen na dit feestelijk gebeuren kwam de ganse leidingsploeg weer samen om voor onze zieke en bejaarde dorpsgenoten een kerststukje ineen te knutselen. Goochelend met klei, hout, takjes groen en kaarsen kwamen stilaan ware pronkstukjes tevoorschijn, die op kerstdag zelf door vrijwillige chiroleden op het juiste adres werden bezorgd.”
(‘DB’, januari ’87)