|
1987 – Zondag 22 maart : Pensenkermis en Volksdans
Respectievelijk om 15 en 17 uur in de parochiezaal te Leest. Organisatie : Aspi’s van chiro Leest. Er waren ook vlaaien te verkrijgen. (Folder)
1987 – Donderdag 26 maart : Voorstelling Landelijke Gilde :
‘Over dorpen met stadsmanieren’.
“De voorstelling gebeurt aan de hand van vrij recent kaartmateriaal en een onderzoek van de gewestplannen naar grondgebruik en grondbestemming. Reacties en discussies zijn mogelijk.” (“Parochieblad”, 19/3)
1987 – 27 maart : Overlijden Simonne Nuytkens
“Getrouwd in oktober 1956 met Rik Kestens uit Ramsdonk en wonende in de Dorpstraat nr. 30.
Simonne, dochter van Gust Nuytkens, de dorpsfiguur met brommer en sigaar, maar die vorig jaar in september, vrij plots is overleden.
Op dat ogenblik was Simonne reeds aan ’t sukkelen met de gezondheid, zodanig dat zij zelfs de uitvaartdienst van haar vader niet heeft kunnen bijwonen. Zij vertoefde toen reeds in de kliniek. Gelukkig kon zij naar huis terugkeren. Dat bleek echter maar voor korte tijd. Zij scheen wel beter te weten en te voelen dat de toekomst voor haar niet was weggelegd of voorbehouden. Nochtans heel moedig, zonder klagen, heeft zij die lotsbeschikking aanvaard, vooral omdat zij wist dat de gewone levenszorgen in familieverband werden opgevangen. Dat feit bezorgde haar, spijts haar ongeneeslijke ziekte, een grote geruststelling.
Simonne was voorheen geregeld te zien bij de bushalte, vooraan in de Kouter, om een paar keer in de week oude mensen in het Mechelse wat dienst of gezelschap te bewijzen. Wist zij, mogelijk vanuit die ontmoeting, wat het leven met ziekte of ‘den ouden dag’ betekende. Zij heeft in ieder geval in grote berusting haar levenslot –haar vroegtijdig heengaan- gedragen en aanvaard.”
(‘DB’, mei ’87)
Simonne Nuytkens was te Leest geboren op 14 maart 1933. Haar echtgenoot Hendrik ‘Rik’ Kestens was te Ramsdonk geboren op 21 mei 1934 en overleed te Mechelen op 14 december 2010.
1987 – Zaterdag 28 maart : L.R.V Dansavond : om 20u30 in het parochiehuis. (“Parochieblad”, 26/3)
1987 – 29 maart : Sportdag Jos Vanroy in het Sportcentrum Leest.
1987 – Maandag 30 maart : Conferentie Davidsfonds Leest
De Leestse afdeling van het Davidsfonds nodigde iedereen uit om 20 uur in het parochiecentrum, Dorpstraat, voor een godsdienstige conferentie met als spreker de priester Hugo Vandekerkhof. Onderwerp : christelijk geloof en geestelijke gezondheid.
“We treffen in deze wereld noch het volmaakte geloof, noch de perfecte geestelijke gezondheid aan. Soms heeft men de indruk dat het geloof oorzaak is van vervreemding en de mens geestelijk doet desintegreren. Is het geloof een bedreiging ? Mag men het beschouwen als een geneesmiddel ? Zijn er psychologische vereisten voor een volwassen geloof. Toegang gratis.” (“Parochieblad”, 26/3)
1987 – Aprilnummer ‘De Band’ : Chiro Nieuws
“Na een drukke periode eindelijk weer 5 minuten tijd om de pen ter hand te nemen.
Het jaarlijks chirobal is weer achter de rug. De opkomst was weliswaar minder talrijk dan vorige jaren, maar we waren toch verheugd dat we deze keer meer chiro-ouders mochten begroeten. Een geslaagde avond was het in elk geval, en de deuren werden pas gesloten bij het krieken van de dag.
Daar weinigen van de leiding die dag hun bed hebben gezien, namen de Aspi’s ’s anderendaags de leidingstaak over, waarvoor ze terecht een pluim en een dank-u-welletje verdienen.
Intussen hebben we onze handen alweer vol aan de voorbereidingen van ‘Posse-Leest’ en…voor het bivak te Meerle, waaraan we met de leidingsploeg een vol weekend zullen knutselen.
Ook de bivakplaats voor 1988 staat reeds vast. Omdat dat ons jubileumjaar is trekken we wat verder dan gewoonlijk nl. naar het mooie Maredsous in de Ardennen.
Hoogtepunt van het chiro-jaar wordt traditiegetrouw Posse-Leest, waarover we elders nog wel meer vertellen en…als extraatje trekken we er op 27 juni een ganse dag op uit naar Bellewaerde, en dit met de gehele chirobevolking. Hopelijk is ook de zon van de partij.
Verder gaat het chiro-leven z’n gewone gangetje…
Tot dan…de Chiroleiding.”
1987 – Van 1 tot 5 april : Missiewerking en Broederlijk Delen
Tot steun van de missies werd een inzameling georganiseerd van kleding, schoenen en bewaarbaar voedsel. Dit alles door eigen inbreng (geen ophaling). Geefgrage mensen konden alles kwijt in een leegstaand lokaal achteraan naast het parochiecentrum “Het Klooster”. (‘DB’, april ’87)
1987 – Donderdag 2 april : K.V.L.V.-Kookles (“Parochieblad”, 26/3)
Om 19 uur in het groot chirolokaal. “Rijst kan zowel zoet al hartig zijn’.
(‘DB’, april ’87)
1987 – 2 april : Paus op bezoek in Chili – Relaas van Jeanne De Boeck
“Dit is een brief die ik met overgrote vreugde schrijf om vele redenen. Eerst en vooral een zalig Paasfeest. Voor ons zal dit een heerlijk feest zijn dit jaar daar we nog volop voortleven in de sfeer van het Pausbezoek.
Alhoewel de buitenlandse pers niets gedaan heeft dan valse berichten doorsturen kan dit van onze vreugde niets wegnemen. Derde reden : zondag 12 april, palmzondag, worden de 3e en 4e verdiepingen ingehuldigd en daarmee is dan de grote, schone en nuttige bouw af.
Wat van het Pausbezoek ! Onmogelijk te beschrijven wat we hier beleefd hebben. Op 2 april kwam de paus aan van uit Uruguay. Bisschoppen en regering waren er om de H. Vader te ontvangen – 1,5 miljoen mensen langs de wegen – zieken en gebrekkigen waar de Paus steeds naartoe ging. Vandaar naar de Kathedraal en dan in de late avond naar een berg in de stad gelegen en waarop een groot Lieve Vrouwebeeld staat.Van daaruit zegende de Paus Chili en zijn inwoners. De volgende dag vereniging met meer dan 600.000 mensen uit de buitenwijken van Santiago en, in de namiddag in Valparaiso met meer dan 300.000 families.
Volgende dag in de Hogar de Cristo, waar ik uitgenodigd was. Ik heb de Paus toen aangeraakt. Het was zo ontroerend zijn gebed op het graf van Pater Hurtado en zijn bezoek aan de stervenden. In de namiddag naar het park O’Higgins waar de eerste Chileense zalig werd verklaard. Een karmelites die op negentienjarige leeftijd stierf aan tyfus, maar slechts 6 maand als kloosterzuster had geleefd : Zr Teresa de los Andes.
In die namiddag gebeurde het dat enkele communisten alles op stelten zetten, met voorbedachte redenen georganiseerd en daar waar de buitenlandse pers was opgesteld.
Het was een beetje erg maar de Paus, die alles merkte, deed voort alsof er niets was. Gelukkig werd alles door de ordediensten gekalmeerd.
Een ding is spijtig dat de buitenlandse pers alleen dit voorval doorseinde naar hun land. 1% spijtig voorval – 99% machtige getuigenis van geloof, liefde voor de Paus en de Kerk.
Op 4 april ’s avonds kwam de Paus naar Conception, na een reis naar Punta Arenas –uiterste stad in ’t Zuiden waar hij, samen met de Chilenen en de Argentijnen de vrede vierde tussen de twee landen waarvan hij de tussenkomst had gehad na zes jaar onderhandelen. Dan in Puerto Montt, waar de Paus als ‘Kapitein’ in een boot vaarde en dan de mis opdroeg aan de ‘Costanera’ van de zee.
Ik mocht met 18 kinderen tussen 8 en 10 jaar op de vlieghaven de Paus gaan verwelkomen. Daar hebben mijn kinderen hem de hand gegeven. Ze trilden van emotie. Ik had juist een kindje dat die dag jarig was. Ze had hem tweemaal aangeraakt. Ze was zo gelukkig !
De volgende zondag vertrokken we te voet, om 4 uur in de morgen, naar de plaats waar de Paus de mis ging opdragen met de werklieden. We waren met 27 van de Hogar, al onze grotere meisjes en enkele tantes. Om 9 uur begon de mis. We moesten dus rechtstaan tot na de mis – 12 uur en dan 1 uur terug te voet. Het was precies of we er maar een paar uur geweest waren. Meer dan 300.000 mensen, zonder duwen in en uit, zonder lawaai maar zeer gelukkig en enthousiast. 100.000 mensen langs de wegen. Een prachtige mis. Diepe bezinning.
Vandaar ging de Paus naar de Indiaanse stammen in Temuco, dan naar het Noorden. Overal was er een ander thema, en overal waren er duizenden mensen op de been.
De uitslag was zeer positief; zelfs de negatieve noot heeft de ogen van de bisschoppen opengedaan. De mensen waren zeer diep onder de indruk. Persoonlijk heeft mij vooral getroffen de manier van bidden van de Paus en de zeer diepe inhoud van zijn toespraken. Heel Chili heeft een zesdaagse retret gedaan. Daar ik drie dagen in Santiago was, kon ik alles volgen op de televisie.
Hier hadden we maanden op voorhand dit pausbezoek voorbereid : aanleren van liederen, radiogesprekken die dan in groep besproken werden, gebeden…Nu gaan we naar de post-periode van het bezoek. Moge het vele vruchten voortbrengen. We hebben weer eens ondervonden hoe vals de mensen zijn en met leugens of halve waarheden heel de wereld op stelten zetten en hoe machteloos we tegenover zulke mensen zijn.
De Paus was zeer tevreden en zei dat hij moeilijk afscheid van Chili kon nemen.
Ik stuur enkele dagbladen mee. Hier waren twee Belgische verslaggevers. Maar alleen de Heer van de Gazet van Antwerpen was de goede. Die andere, die ooit priester was, wou naar geen enkele gebeurtenis gaan en volgde maar op de televisie. Maar toen er troebels waren, kwam hij van achter het scherm weg om gauw wat te gaan filmen. O.L.Heer vergeve hem zoals ook wij hier trachten naar ‘reconsilfacion’.
Wat er nu op 12 april gaat gebeuren schrijf ik in de volgende brief want nu is eindelijk mijn grote wens in vervulling gegaan : de bouw is af ! Bijna drie jaar hebben we gebouwd maar het is schoon. Er zijn nu al 24 zieken. Na Pasen zullen we dus 66 zieken kunnen opnemen.
De polykliniek gaat de naam van Paus Joannes Paulus II krijgen. Dank om naar dit alles te hebben willen luisteren en te hebben gelezen. Ik hoop dat jullie het allemaal goed stellen.
Zeer genegen groeten, J. De Boeck.”
(‘DB’, mei ’87)
Noot : de politieke toestand was in die periode in Chili zeer gespannen. De junta, die al 14 jaar aan de macht was, ondervond steeds meer openlijke oppositie. Een openluchtmis met de paus moest door de militairen uit elkaar geslagen worden, omdat anti-Pinochetdemonstranten hun kans zagen zich ten overstaan van de wereldpers te manisfesteren.
In 2004 zou Paus Joannes Paulus II de belangrijkste opposant van Pinochet, kardinaal Juan Francisco Fresno Larrain van Santiago, prijzen omwille van zijn evangelische ijver, voorzichtigheid, pastorale zorg en dienstbaarheid aan het Chileense volk en de Kerk.
Mgr. Fresno slaagde er in de oppositie tegen de Chileense dictator op één lijn te krijgen en dat resulteerde in 1985 in een stappenplan op weg naar democratie en in 1988 organiseerde Pinochet, onder druk van de verenigde oppositiepartijen, een volksreferendum wat moest beslissen over zijn politieke lot. Het volk koos tegen hem en verwierp hem als president. Pas twee jaar later zou Pinochet vrije verkiezingen uitschrijven.
(“Kerknet, de website van de kerk in Vlaanderen”26/2/2014)
|
