1987 – Juninummer ‘De Band’ : S.K. weer kampioen

“Ofschoon de kampioenentitel reeds in handen was, ontvingen we op de redactie van ‘De Band’ vijf inkomkaartjes om gratis deel te nemen aan de laatste wedstrijd van het seizoen 1986-87. Deze had plaats op het eigen veld tegen de ploeg van Schelle, vierde in de algemene rangschikking.

Na de match was er voor de spelers een korte huldiging met nadien vieringsfuif in het chalet. Onder het motto ‘je moet erbij zijn’ waren deze uitnodigingen overhandigd. Van onze kant vooreerst hartelijk dank aan het bestuur van de club voor dit initiatief en…graag gedaan !

Ondanks de gure, af en toe woeste noorderwind waren toch een paar honderd toeschouwers en genodigden komen opdagen om de overwinningsroes van de ploeg mee te maken. Het gure weer kon niet beletten dat vele gezichten glunderden wanneer hun vedetten op de grasmat verschenen.
Als spelers traden op : Boonen, Verschueren (die Caluwaerts verving), Van Moer, Van der Trappen, Foqué, Verschuren, Meul, Piscador, De Smet, Van Dam en Van Roy, terwijl Andries, Verschuren E., Verhasselt en Drué als reserven op het bankje zaten.

Even voor de aanvang gingen de elf gloriën op een rijtje staan om aan het publiek voorgesteld te worden en vlug een paar kiekjes te laten maken, onderwijl een vurig applaus van de supporters in ontvangst nemend.

Stipt te drie uur klonk het fluitsignaal en trapte de nog kleine Sven Pauwels uit Tisselt de ter dezer gelegenheid door vader geschonken bal het veld in, om aanstonds met kleine pasjes en wat onhandig zwaaiend met het gekregen ruikertje bloemen, het plein te verlaten.

Met een tikkeltje zenuwen in het begin lieten de blauwgele bezoekers van meetaf aan merken dat het hun ernst was. De kampioenenploeg in bedwang houden leek voor hen een erezaak te zijn. Voor de blauwroden daartegenover was de erezaak de titel waardig blijven. De spanning op het veld was voelbaar. Hardnekkig ging het leder heen en weer tot op de 37^e minuut Van Dam de bal krijgt toegespeeld, er mee naar het doel holt en door de hem achternalopende verdediger tegen de uitgekomen doelwachter gedrukt wordt. Daardoor verliest deze laatste de bal waarvan de blauwrode aanvaller handig gebruik maakt en rustig in het doel schopt. Een kort dispuut over een mogelijke strafschop ontstond maar de scheidsrechter verwees kordaat naar de middencirkel : 1-0 voor Leest. En zo bleef het tot bij de rust.

Na het kopje koffie scheen bij de thuisploeg, terende op hun voorsprong, een kleine malaise waar te nemen. Niet te verwonderen…er werd verteld dat een paar van hen het fuifaperitiefke de dag te voren reeds genomen hadden. Op de 26^ste minuut gelukten de mannen van Schelle er dan toch in een gelijkmaker te scoren. De Leestenaars stonden weer paraat en vielen weer aan.
Bij een foutieve aanslag op de midvoor Van Dam stond de scheidsrechter strafschop toe. Van Dam neemt hem zelf doch met een beetje geluk en een juiste safe wist de bijdehand zijnde Schellense doelverdediger de stand ongewijzigd te houden. 1-1 was dan de eindstand.

Deze uitslag was echter geen domper op het geluk van de S.K.-supporters.
In het aanpalend, indertijd zelf gebouwde clublokaal, heerste een drukte van belang. Handen werden gedrukt, glazen geklonken en gelukwensen te grabbel gegooid. Een paar afgevaardigden van het plaatselijk zusterverbond V.V. kwamen dadelijk met huldebloemen aangedragen.

Om zes uur ving de viering aan. In aanwezigheid van de heer Burgemeester Joris, schepenen Nason en Van Esbroeck en een paar gemeenteraadsleden, nam de voorzitter Jean Van Dam, duivel doe ’t al van de ploeg, de micro ter hand, dankte in een paar woorden, zonder zichzelf te vernoemen, alle aanwezigen, het hele bestuur van de ploeg, de spelers en iedereen die op één of andere manier zijn steentje had bijgedragen tot het welslagen van deze triomf.

Na een hartelijk applaus nam de Burgemeester het woord om deze Leestse zege te beamen en besloot, in naam van het stadsbestuur, de vereniging en haar ploeg uit te nodigen op een plechtige ontvangst op het stadhuis.

Als eresaluut daarop knalden de flessenstoppen tegen de zoldering en borrelden duizenden fonkelende belletjes in het heerlijke gouden vocht van de champagneglazen. Uit de keuken kwam men met allerlei zelfbereide heerlijke snuisterijen aandraven. Geen wonder dat de feestelijkheden doorgingen tot in de nacht, voor sommigen zelfs tot een stuk in de morgen.

Ook voor volgend seizoen in tweede provinciaal wensen wij de mannekens van over ’t Zennewaterke veel sportgenot en roemrijk succes !

     Frans Teughels.”

1987 – 6 juni : 7^de Prijs Jef Vloeberghen

Internationale liefhebberskoers met medewerking van K.W.C. De Hombeekse Sportvrienden en voor 20.000 frank aan prijzen.

Voor de overwinnaar was er een Palm geschonken door B.B.S. Sportartikelen plus de Beker J. Vloeberghen. De tweede kreeg de Beker J. Ramaekers en de derde ontving de Beker van de Stad Mechelen. (Folder)

1987 – 6, 7 en 8 juni : Voetbaltornooi SK Leest – Wisselbeker “Jean Van Dam”.
Dit werd georganiseerd samen met de “Eetdagen” in het chalet van S.K.

1987 – 7 en 8 juni : Eetdagen – Dag zonder afwas – van de Supportersclub SK Leest
In het chalet aan de Zennebrug. Op het menu :
-Aperitief SK KLeest (60 fr.)
-Voorgerecht : kaaskroketten (70), tomaat met garnalen (100).
-Bouillonsoep (50)
-Steak au poivre, natuur of champignons (300), ½ gebraden kip met of zonder champignons (200) dit alles met of zonder friet. Kinderen : halve prijs.
-Nagerecht : Ijsroom, aardbeien, slagroom… (70).
(Folder)

1987 – 13 juni : Zaalvoetbaltoernooi van Huyghebaert in Sportcentrum Leest
(GvM, 20/3)

1987 – Vrijdag 19 juni : Opening “Hof ten Moortele”.

Marcel De Win (‘Snor’) en diens echtgenote Luske Peeters openden die dag hun gloednieuwe taverne ‘Hof ten Moortele’ in de gelijknamige straat. Het vroegere boerderijtje van Antoon en Bertha Polspoel-Pateet werd getransformeerd tot een gezellige ‘place to be’ waar het goed toeven was.

Eén van de specialiteiten van ‘de snor’ was Côte à l’os met beenmerg, een enorm stuk rundsvlees gesneden uit de zesrib. Overheerlijk en zeer populair. Na het opsteken van de ‘gekkenkoeienziekte’ bedankten vele klanten voor het merg. Andere specialiteiten waren ‘Reuze Brochette”, ‘Reuze Noorse schotel’ en ‘speciale bieren’.

Marcel De Win is een zoon van Ernest en van Dominica De Greef. 

Het toponiem ‘Hof ten Moortele’ is afkomstig van de oude hoeve op de hoek van de Molenstraat en de Vinkstraat alwaar pastoor De Heuck zich zou verscholen hebben voor de Franse overheersers (zie jaar 1373 in deze Kronieken).

In 2008 kreeg het gebouw een nieuwe transformatie en werd ‘Privésauna NoordZuid’, uitgebaat door Stella De Kock.

Bijgevoegd :
-De uitnodiging van de opening van de nieuwe taverne ‘Hof ten Moortele’.
-Het boerderijtje van de familie Polspoel-Pateet in de jaren ’50.
-Het visitekaartje van het ‘Hof ten Moortele’.