1987 – Zondag 30 augustus : K.V.G. – Eetdag
(‘DB’, juli ’87)

1987 – 30 augustus : Optreden van de K.F.St.-Cecilia Leest te Mechelen
De Leestse fanfare verleende haar medewerking aan een ‘Verbroederingsnamiddag’, georganiseerd door het Mechels-Harmonie-Orkest.
Dit ging door in het parochiecentrum Libertus op de Nekkerspoel.

1987 – Septembernummer ‘De Band’ : De Bal rolt
“September, begin van het schooljaar maar vooral de start van het nieuwe voetbalseizoen. En voor de 2 Leestse clubs V.V. en S.K. een belangrijk seizoen.

V.V. moet zo snel mogelijk het débacle van vorig jaar doen vergeten om eindelijk eens wat volk op de tribune te brengen. Na promotie van 1^e provinciale naar bevordering waren de verwachtingen hoog gespannen. De accomodaties werden vernieuwd (bouw van een zittribune) en het bestuur spaarde noch moeite noch kosten om ervaren en talentrijke spelers aan te trekken. Er werd o.m. Eddy Bogaerts (van KVM) en Rudy Van Hoof (van RCM) binnengehaald. Het ambitieuse V.V. van voorzitter Gust Emmeregs slaagde er echter niet in verder te komen dan een 11^e plaats (op 16) met 27 punten, wat resulteerde in een magere publieke belangstelling.

Voor het nieuwe seizoen blijft V.V. met beide voeten op de grond : geen spectaculaire aankopen, op Mertens (KVM) en Van Hoof (Antwerp) na, een jonge kern en wat vooral opvallend is de ‘jeugdige’ speler-trainer Rudy Geens (24).

Het seizoen werd in mineur gestart door in de 1^e ronde van de Beker van België op verlies met de strafschoppen te eindigen tegen de provincialer Oud-Heverlee.

Daar waar V.V. alle ambities lijkt te hebben opgeborgen ziet het bestuur van dorpsgenoot S.K. het grootser, mede dank zij de investeringen van sponsor Boghemans was S.K. in staat om een hele reeks aankopen te doen, o.a. Schiettecatte (Lierse), Mariën (SC Mechelen), De Preter (VV), maar vooral de technisch onderlegde spelers Spiessens en de kleurling Lafombo zullen het publiek bekoren. Na 2 opeenvolgende kampioenstitels stelt het bestuur zich tot doel 2^e klasse te bereiken voor 1990. Hierin zal de ploeg zeker gesteund worden door zijn trouwe schare supporters die eindelijk de weg naar het terrein aan de Zenne gevonden hebben.

Ondertussen kwam de verhoopte bekerderby tussen S.K. en V.V. er niet. S.K. won wel in de 1^e ronde van Crossing Elewijt maar stootte in de 2^e ronde op de kersverse 3^e klasser Heist Sport. Het maakte dan ook geen enkele kans en werd zwaar ingemaakt. Hiermee werd bewezen dat de weg naar 4^e nationale voor S.K. nog lang is.
Het is echter de vraag of deze klasse zoveel voordelen biedt. Bij buur V.V. bleek immers duidelijk dat spelen in 4^e nationale niet noodzakelijk meer toeschouwers betekent.

Om te besluiten wensen we beide ploegen nochtans veel SUCCES toe voor het komende seizoen.
   P.F. – L.V.”
(‘DB’, september ’87) 

1987 – 4 september : Jules GEENS en Melanie VAN PRAET 50 jaar getrouwd.
Gazet van Mechelen drukte daarvan volgend verslagje af in de editie van 1 september.
De krant publiceerde daarbij de officiële voornamen van het echtpaar :

“Die dag (Noot : 29 augustus) vierden Felix Geens en Francisca Van Praet hun 50-jarig huwelijk. Ze ontvingen het bezoek van schepen Vanderaerschot. Het echtpaar was op 4 september 1937 in het huwelijk getreden. Felix en Francisca, wiens huwelijk gezegend werd met één dochter en één kleinzoon, hebben steeds aan de Juniorslaan gewoond.

Hij was een fel KV Mechelen en VV Leest supporter en legt nog graag een kaartje. Beiden zijn ze graaggeziene gasten bij de bond der gepensioneerden.”
           (GvM, 1/9/87)

‘De Band’ van juli 1987 : 

“Aan het woord is Melanie…’Als wij dan getrouwd waren moesten wij van mijn ouders zo dicht mogelijk bij mijn thuis wonen. Eerst dachten wij er aan in Battel te gaan wonen, maar dat was veel te ver. Zo hebben we dan hier gebouwd. Wij waren het eerste huis aan de Juniorslaan –van aan de hoek tot aan het kapelleken- geen enkel huis.

In 1938 was dat, en het heeft geduurd tot in 1947 dat wij ‘lektriciteit’ hadden. Gans de oorlog licht moeten maken met carbuur en petrol, gene radio en als ons Leontine van school kwam moest ze haar huiswerk maken onder de carbuurlamp.

In ’47 is er dan ‘elektriek’ gekomen. In dat jaar mochten er in Leest 5 huizen, die nog niet aangesloten waren, aangesloten worden. Wij moesten wel de ganse kost van de aansluiting zelf betalen en achteraf kregen wij dan van de staat 75% terug. Wij waren nog niet bij de 5 die in aanmerking kwamen, maar een kandidaat had zich teruggetrokken : die had schrik gekregen dat hij zijn 75% niet zou terugtrekken. Zo kwamen wij dan toch bij die 5 en kunnen wij zeggen dat wij een vierde van de leiding van hier tot aan de hoek in eigendom hebben.’

‘Ik ben 79 jaar,’ zegt Jules, ‘ons Melanie is een stuk jonger. Ik kom uit St.Katelijne Waver, uit een huishouden met 8 jongens en 1 meisje. Twee zijn er nog in leven. 5 jongens zijn soldaat geweest : 2 in de eerste en 2 in de tweede oorlog. Van mijn 12^e tot mijn 16^e jaar heb ik in Leest gewoond bij mijn zuster en ging ik in Kapelle-op-den-Bos naar school bij den Everaert.
Als ik 18 jaar was is mijn vader gestorven. In Kontich ben ik naar de vakschool geweest : metaalbewerking. Ik ben dan beginnen werken : het ging niet gemakkelijk want het was crisis : 1930.

Eerst in Boechout in een walserij van platen waar ze emmers uit maakten, dan bij Rateau in Muizen, in 1932 ben ik in de Eternit begonnen. In 1936 was ’t slechte tijd voor Eternit en dan ben ik bij Lamot begonnen als chauffeur, daar ben ik gans de oorlog gebleven.

In 1945 ben ik bij den Blokmaker in Leest begonnen en toen het daar slecht ging ben ik in 1963 –ik was toen al 55 jaar, terug op Eternit begonnen.

’t Beste fabriek is de Eternit, kijkt maar eens rond. Maar het liefst ben ik bij den Blokmaker geweest : ik was daar ook chauffeur. Om de 14 dagen moest ik naar het Groothertogdom Luxemburg. Op een dag moest ik daar wel in 50 winkels sloefen gaan leveren. Dat was om 3 uur vertrekken en ’s avonds laat terug thuis. ‘Dyla shoe’, waar is de tijd. Er zijn nog dikwijls vrienden van mij meegereden, dat was voor hen een toeristisch uitstapje.

Ik heb wel een bewogen leven gehad : want buiten mijn werk was ik 16 jaar gemeenteraadslid, 25 jaar ondervoorzitter van de K.W.B. –dat heb ik heel gaarne gedaan-, 25 jaar bestuurslid van de Fanfare, 15 jaar in de Kerkfabriek , 2 jaar voorzitter van de gepensioneerden. Toen ik al met pensioen was zijn wij drie jaar naar Davos in Zwitserland geweest, in een vakantiehuis van de mutualiteiten – Intersoc. Telkens voor meer dan 3 maand. Ik was daar nachtwaker’.

Melanie heeft al een tijdje gezwegen, nu is ze weer aan het woord. Ze is van de stam ‘Van Praet’ en wat dat betekent vertelt ze zelf.

‘Wij waren thuis –bij Charel Van Praet- met 12 kinderen. We zien mekaar allemaal heel gaarne. Nooit of nooit hebben wij tegeneen ruzie gemaakt. Ik ben altijd thuis geweest. Tot 16 jaar ben ik naar school geweest, eerst in Tisselt, dan in Bornem. We hielden café. Jules heeft lang met mijn vader kaart moeten spelen. Ik mocht niet weg, wij hebben lang moeten wachten om te trouwen. Maar ik heb een goeie thuis gehad en nu nog komen we goed overeen. Op de feest van onze jubilee op 29 augustus zullen ze er allemaal weer zijn, de broers en de zusters, de neven en de nichten. Wij zullen wel met 130 man zijn. Er zijn er 5 koppels bij die ook al hun jubilee van 50 jaar getrouwd gevierd hebben’.

‘Ik heb veel alleen gezeten,’ zegt Melanie, ‘Jules was de baan op of naar vergaderingen. Maar ik zat daar niets mee in. Ik was nergens in een beweging, een keer hebben ze me meegekregen naar de Vrouwengilde : het ging daar over een kweek van kalveren en ik ben er nooit terug gegaan. Ik was en ik ben gaarne thuis.’

Jules en Melanie, typisch voor zovele Leestse gezinnen van hun generatie : de man actief in het verenigingsleven, de vrouw sterk op het thuisfront.
De Band wenst jullie een prachtig feest en nog VELE GELUKKIGE JAREN SAMEN.” 

Jules Geens was te St.-Katelijne-Waver geboren op 26 juli 1908 en hij overleed in het A.Z. St.-Jozef te Mechelen op 2 oktober 1992. Op zijn doodsprentje vonden we : “Ere-lid van het kerkfabriek van Leest. Ere-lid van de Kristelijke Bond der Gepensioneerden. Lid van de KWB. Ere-lid van de Kon. Fanfare Sint-Cecilia. Vereerd met het Zilveren Sint-Rumolduskruis.” 

Melanie Van Praet was te Leest geboren op 22 oktober 1913 en overleed in het St.Elisabeth te Mechelen op 20 juli 1997. Haar doodsprentje vermeldt : “Lid van de Kristelijke Bond van gepensioneerden. Erelid van de Kon. Fanfare St.-Cecilia. Lid van Ziekenzorg.”

Het echtpaar liet één dochter na : Leontina Geens, gehuwd met Louis Polfliet.

Foto’s :
-De woning van Jules en Melanie in de Juniorslaan anno 1979.
-Jules Geens en Melanie Van Praet klinkend tijdens hun feest. (Foto : familie Lauwens-Piessens)