1989 – 22 april : Dansavond Landelijke Rijvereniging
In de Parochiezaal. (PB, 20/4)

1989 – Zondag 23 april : KWB Fietstocht – naar het Broekpad.(Folder)

1989 – 25 april : VV Leest verantwoordelijk voor ramp met tent
“Het Hof van Beroep van Antwerpen heeft zopas uitspraak gedaan in de zaak tussen VV Leest en het tentenbedrijf Veldeman uit het Limburgse Bree. Zowel VV Leest als het tentenbedrijf schuiven mekaar de verantwoordelijkheid toe inzake de ramp op Ons Hemelvaartdag 1983 toen de grote tentoonstellingstent op de terreinen van VV Leest het onder een rukwind begaf. Nadat de rechtbank van eerste aanleg te Mechelen in 1986 het tentenbedrijf verantwoordelijk stelde, ging Veldeman in beroep. Volgens het Hof is de huurder juridisch verantwoordelijk.

VV Leest dat destijds zo’n 700.000 frank eigen kosten had bij de ramp, ziet met dat vonnis een eventuele recuperatie van dat geld onmogelijk gemaakt. Er zijn bovendien nog voor circa 1 miljoen frank schadeclaims van benadeelden die gerechtelijk procedeerden. De kans op vergoeding wordt voor deze benadeelden terug groter. VV Leest heeft er bij haar verzekeraar op aangedrongen om tot uitbetaling over te gaan. Maar er blijft ook nog de mogelijkheid tot cassatie waardoor de zaak andermaal op de lange baan zou kunnen belanden.” (GvM,25/4/89)    

1989 – Zaterdag 29 april : Barbecue in de Stedelijke Basisschool, Ten Moortele.
Organisatie van de SBS met medewerking van de Vriendenkring.
Keuzemogelijkheden :
Schotel met forel (220 fr.), schotel met reuzensaté (180 fr.), schotel met twee pensen (150 fr.)
Kindermenu’s :
Schotel met kleine saté (100 fr.), schotel met witte pens (75 fr.), schotel met zwarte pens (75 fr.)
Nagerecht :
Taart met slagroom en koffie (80 fr.), taart met boterroom & koffie (80 fr.), ijs – dame Blanche (80 fr.), kinderijs (30 fr.)
Alle vis- en broodschotels met brood, groenten, appelmoes. (Folder)

1989 – Zaterdag 30 april : Recreatief Indoorvolleybaltornooi KWB
In de Sporthal van Leest. Contactpersoon was Jan Tiri uit de Cecilialaan 12.
Twaalf heren- en twee damesploegen namen deel.

Uitslag
1.Hofo, Hombeek
2. Rode Lantaarn, Kapelle-op-den-Bos
3.Studio Foert, Kapelle-op-den-Bos
4.Joslim, Kapelle-op-den-Bos
5.Joledi, Mortsel
6.Leyden, Mechelen
7.K.W.B, Leest
8.Coloma, Mechelen
9.Carré, Tisselt
10.Fikke Boys, Leest
11.Libertus, Mechelen
12.Drie Gapers, Leest.

De dames uit Heffen zegevierden over de dames van K.W.B. Leest.
(KWB-informatie, mei ’89)

1989 – Mei – “Toeters en Trompetten”, jg.8, nr.3 : Freddy Walschaers : TE STEREOTIEP ! 

“Heel lang geleden toen ik nog jong was, had je in Leest twee mogelijkheden om je zinnen te verzetten : eerst de chiro en daarna de ‘blekken of de sussen’. Dit al naargelang uit welk nest je kwam. Er was nog niet veel. De T.V. bezat slechts twee posten, er reden weinig auto’s en men kon nog op straat spelen. Men hoorde ’s avonds vele muzikanten repeteren omdat er eigenlijk niks anders was.

We kunnen rustig stellen dat dit nu eventjes veranderd is. Daar waar vroeger 90% van de jongeren kwamen proberen of ze geschikt waren voor de edele kunst der muziek, omdat er niks anders was, is het aanbod nu wel anders. In Leest zijn zo mogelijk misschien meer verenigingen dan in de rest van Groot Mechelen. De jeugd wordt reeds zeer vroeg aangezocht om deel uit te maken van de een of andere vereniging.
We hebben twee volledig uitgebouwde voetbalploegen in de Belgische Voetbalbond, er is de Vevoc, Rust Roest, Korneel, de Kwak, de Slak, de Stap, enz…

Dit maakt het voor onze fanfare ver van gemakkelijk om nog een jongeling te vinden die bereid is aan al deze verleidingen te weerstaan en de muziek boven alles te stellen.
Wanneer we ons de vraag stellen : ‘Wat trekt de jeugd aan in een bepaalde vereniging ?’, leiden we hieruit het volgende af.
Een belangrijk element is de aard van de activiteit. Iemand die van voetbal weg is, zult ge moeilijk toneel laten spelen. Een geboren muzikant zult ge geen voetballer zien worden. Toch is er een zeer belangrijk element in de aantrekkelijkheid van een vereniging. Dit element is het jaarlijks programma dat afgewerkt wordt.
Bij de jeugd zijn er heel wat die geen uitgesproken mening hebben op zo’n jeugdige leeftijd. Dus komt het erop aan zaken in het programma op te nemen welke de jongeren aanspreken. Ik meen hierin bij onze vereniging een zeer zwak punt te ontdekken. Wanneer we de afgewerkte programma’s van de laatste drie, vier jaar bekijken kunnen we rustig stellen : VEEL TE STEREOTIEP !!!

Eerst het Nieuwjaarsconcert, dan de Eetdagen, Palmzondagconcert, Ceciliafeesten, Teerfeest en Kerstfeest. Daartussen zweven de traditionele optredens te Battel, Heindonk, Elewijt, Perk en andere Hofstade. In zo’n aanbod zit teveel de tendens : ‘Allez, we zijn weeral een jaartje ouder !’
Niemand zal betwisten dat we een hardwerkend bestuur hebben dat ervoor zorgt dat het nodige zaad in het bakje komt om de werking van onze vereniging mogelijk te maken. In de vorige ‘Toeters’ las ik in het artikel van Jefke Lauwers : ‘Zo moet blijken dat bestuurslid bij een muziekkorps niet zomaar een erepostje is, maar een engagement’.
Volgens mijn bescheiden mening zijn er nog teveel bestuursleden die denken dat hun engagement eindigt bij het steeds vervullen van dezelfde taken in het steeds terugkerend stereotiep programma. Bij de voorbereidingen der inrichtingen valt me dat steeds op, door uitspraken zoals : ‘Zeg mannen, waar stonden die stoelen verleden jaar !’ of ‘He, waar hing dat plakske verleden keer, die nagel is hier weg !’ of ‘Zeg, verleden jaar was die ingang zeker tien centimeters breder !’

Op zeker moment richt men een schitterende reis in naar Luxemburg. Proficiat voor de mensen die deze reis uitstippelden en op touw zetten. Het jaar daarop…O ramp, o ramp !!! ’s Morgens op hetzelfde uur, op dezelfde busjes, rijden langs hetzelfde wegske, eten in ’t zelfde cafeeke, spelen op hetzelfde kioske, eten in hetzelfde restaurantje, varen met hetzelfde bootje, ’s avonds huiswaarts langs dezelfde binnenwegjes, eten in hetzelfde afspanninkje met hetzelfde dineetje en op de oververhitte busjes langs dezelfde wegskes naar huis. Ik denk dat ik nog nooit in mijn leven zo blij was dat ik met mijn gezwollen ledematen van een bus kon stappen.
Deze anekdote om aan te tonen hoe gevaarlijk het is in het stereotiepe te vervallen, wanneer men elk verrassingselement op voorhand uitsluit. Richt men deze tweede reis gewoon drie jaar later in, wordt het gegarandaard een succes.

Deze trend van ‘steeds hetzelfde’ zit er teveel in ons jaarlijks programma. Willen we de jeugd blijven aantrekken en de toekomst van onze vereniging blijven veilig stellen t.o.v. al de andere concurrentie ? Wel vrienden, dan zullen we uit een ander vaatje moeten tappen !!!
Zoals ik in mijn vorig artikel de muzikanten opriep om een frisse wind door onze rangen te laten waaien, wil ik thans een oproep tot onze bestuursleden richten. Heren bestuursleden, geef onze vereniging troeven in handen om de jeugd aan te trekken. Laat ons afstappen van dat afgezaagde, oude en stereotiepe programma. Laat ons eens ergens anders gaan spelen i.p.v. altijd naar Battel, Heindonk, enz…

Met de regelmaat van een klok krijg ik de laatste tijd klachten van jonge bestuursleden die zich geremd en versmacht voelen door de ouderen wanneer ze eens iets nieuws willen proberen. Het is vanzelfsprekend dat ouderen en ervaring noodzakelijk zijn om alles in goede banen te leiden. Dit mag echter niet leiden tot het systematisch in de kiem smoren van alle vernieuwing. Laat de jeugd aan bod komen. Willen we de jeugd aantrekken laat dan die jeugd voor een groot stuk mee het programa bepalen.
Gaan we even terug naar de vorige Ceciliafeesten. Weet ge het nog…de jeugd had ettelijke tonnen zand in de tent gekapt en palmbomen gezet. Toen waren de ouderen in paniek. Wel, is het geen succes geworden ?! Wat deed het deugd aan mijn hartje toen ik met Paasmaandag onze tent zag staan. Dat was eens iets nieuws. Wel, is het geen succes geworden ?!

Ik roep tevens iedereen op : waar je ook komt, trek je ogen open ! Wat doen ze op een ander om zaad in het bakje te krijgen ? Wat richt men op een ander in ? Laten we het bestuur steunen met ideeën zodat we eens iets nieuws kunnen beleven.
Mannen van het bestuur, heb toch geen schrik om iets te doen. Wie niks doet, kan niets misdoen. Waar ik op hamer is : breng een programma waarvan de jeugd zegt : ‘Kom, we gaan bij de Blekken spelen, daar valt iets te beleven !’
Natuurlijk hoor ik de meesten al zeggen : ‘Ja, hij heeft makkelijk praten, dat hijzelf eens voor de pinnen komt !’ Wel beste mensen, ik ga dat proberen in mijn volgend artikel dan heb ik nog drie maanden de tijd om mij te beraden. Trouwens van wie komt het idee van een Beach Party en wie heeft er ooit eens gezegd van met Paasmaandag op het dorp een spiegeltent te zetten ?! (de tent stond er nu al, enkel de spiegels ontbraken…)

Omdat mijn schrijfruimte beperkt is, wil ik besluiten met een anekdote waarmee ik iedereen die met de Blekken begaan is, wil laten aanvoelen wat de echte bedoeling van mijn artikel is…
Zaterdag 17.00 uur. Plaats van het gebeuren : aan de frituur op de Leestse Dorpplaats. Een tiental jongeren staan te wachten op frieten. Onder hen Charelke, muzikant bij de Blekken. De Jef, speler bij de voetbal, komt op zijn fiets aangereden.
‘Oepzaij ! Veu moa a groeat pak frut ? ‘k Em ze wejal verdiend ! Vijfhonderd ballen ! Memme gewonnen !!!’
‘Zeg Jef, weurde goa beteuld veu te sjotten ?’
‘Das zeker, 500 ballen veu as we winnen en 250 ballen veu nen dro !’
‘En as ge verliert ?’
‘Niks gedoemme ! Ma pas oep hé, we winne veul. En manneke, geen kwaad woord van de voetbal hé ! Welle geun alle joare oep toernoe nat buitenland. Me hiel de ploeg na Deutsland of Iteulle ! Das plezant se mannen !!!’
Marieke repliceert : ‘Zeg Jef, goa me ave voetbal altij. Ik zen bij de volksdans. Welle hemme al in ’t sportpaleis van Antwerpen gedanst veu dettigduizend man. Veu zoeveul volk hedde goa nog ni gesjot, hé Jef ? En daabijoa, alle jaren geumme ok weg, gelak na Portugal enzoe.’
De Jef : ‘Zeg Charelke, bloasde goa oep gene tuter bij de Blekke ?’
Charelke antwoordt : ‘Das zeker joeng, das plezant. Welle treden ok oep in Battel en in Haandoenk. En alle joare geumme vissen na Hummek !!!’
Waarna een algemeen lachsalvo volgt…”    

De oproep van Freddy Walschaers was schijnbaar niet in dovemansoren terechtgekomen. In het daaropvolgende nummer van ‘Toeters en Trompetten’ stak hij de loftrompet over het baanbrekend werk van het bestuur inzake de jeugdwerking.