1989 – Zondag 3 september : Caroluswandeling
“Het SP-CSC-SVV-bestuur Leest en onze SP-gemeenteraadsleden Jef Vloeberghen en Ivan De Borger nodigen u van harte uit deel te nemen aan De Caroluswandeling. Een originele wandeling met daarenboven nog een kroegentocht onder leiding van Kd. Celest Van Neck – stadsgids.” (Folder)

1989 – Zondag 3 september : Nationale groepsleidingsdag van de Chiro in Halle
“Rechtvaardigheid, gaarne zien en innerlijkheid. Met deze drie eigentijdse accenten wil Chirojeugd Vlaanderen de jaren ’90 intreden. Een doelbewuste keuze, die tijdens de nationale groepsleidingsdag in Halle samen met de voorstelling van het nieuwe jaarthema ‘Niet zomaar een zondag’ werd toegelicht aan 1.200 leiders, volwassenbegeleiders en proosten. Bij hen ligt nu de taak de 96.000 Chiro-jongeren in Vlaanderen op weg te helpen naar het realiseren van deze levensstijl.” (GvA, 4/9)

1989 – 7 september – Parochieblad : Pater René De Laet dankt…

“Pater René De Laet, die intussen terug naar Zaïre vertrokken is, houdt er aan alle mensen van Leest te bedanken voor het fijne onthaal en milde steun, die hij overal heeft mogen ontvangen tijdens zijn vakantie.
De omhaling tijdens de missen van 26 en 27 augustus bracht de som van 25.300 frank op. De zomer van 1989 zal geboekstaafd blijven als de zomer van het mooie weer, ook als het jaar dat wij, dank zij de mensen van Leest en vele anderen, de nodige middelen hebben kunnen bijeenbrengen om een brug te kopen, te verzenden en in een nabije toekomst over de Sharirivier aan te leggen in Badiya, op 45 kilometer van Bunia en 650 km van Kisangani, in de Oostprovincie van Zaïre. Zo zal een streek waar 20.000 mensen wonen, terug bereikbaar zijn met de wagen, nadat in 1985 de door de missie aangelegde brug met de opgezwollen wateren van de rivier, na een hevige regenval, meegesleurd was.
Moge die brug het symbool zijn van onze wederzijdse vriendschap !”

1989 – Zaterdag 9 september : Nationale Ziekendag
“Op zaterdag 9 september worden onze oudere en zieke mensen die enigszins buitenhuis kunnen, uitgenodigd om in de kerk van Leest om 18 uur de eucharistie bij te wonen. Mensen van onze afdeling “Ziekenzorg” zullen bij een bezoek aan huis de nodige inlichtingen geven en inwinnen om de mogelijke aanwezigheid praktisch te regelen. Indien nodig kan verzocht worden om vervoer te voorzien.” (Kerk en Leven, 24/8)

1989 – 15 september – Gazet van Mechelen : Ponyclub blikt terug
“Het ponyseizoen loopt stilaan ten einde en de prestaties van de Leestse ponyclub zijn dit jaar uitzonderlijk goed geweest. De club nam deel aan vier toernooien en won ze alle vier.
(...)
Deze ponyclub richt zich tot kinderen van 8 tot 15 jaar. Maar wie lid wil worden moet zelf over een pony beschikken. In de winter wordt er éénmaal per week geoefend en in de zomer komen de leden tweemaal per week samen. In juli, augustus en september worden de toernooien georganiseerd. In de provincie Antwerpen zijn de wedstrijden voor pony’s het populairst. De kleinere ponyclubs, zoals Sint-Nikolaas uit Leest er één is, bestaan uit viertallen. Grotere clubs brengen meestal acht ruiters aan de start.Wanneer de ruiters 15 jaar worden, zijn zij meestal op hun best. Maar op nieuwjaarsdag van het jaar waarin ze 15 werden moeten ze de club verlaten. Het is dus onmogelijk om een vaste groep van gevormde ruitertjes bij elkaar te houden.”

1989 – 15, 16 en 17 september :

Ceciliafeesten en 17^e Internationale Concertwedstrijd van K.F. St.-Cecilia Leest.
Voor harmonieën en fanfares onder auspiciën van het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, Administratie en permanente Vorming, het Stadsbestuur van Mechelen, het Muziekverbond van België en Fedekam. Ook met medewerking van de B.R.T.
Het feestweekend werd ingezet op vrijdag met een kaartavond in het parochiecentrum waarvoor men 280 inschrijvingen kon noteren. Winnaar werd Leon Fierens uit Keerbergen voor Jozef Van Pelt, M.J. De Decker, Jan Geerts en Arnold Teughels.  
In een reuzentent werd ’s avonds een “beach party” georganiseerd, dit in een exotisch kader van palmbomen, een reuze zandstrand, zuiderse schonen, frisse drinks en up-to-date-music van POWER LIMITS. De tent zat barstensvol.
Vanaf 20.00 uur, na de kaartwedstrijd, kon men in het Toetercafé met frituur terecht vanaf 19.00 uur.

Op zaterdag begon een muziekhappening met het optreden van verschillende muziekverenigingen (17 volgens Gazet van Antwerpen waaronder een Italiaans, een Tsjechisch, zeven Nederlandse en acht Belgische korpsen). De muzikanten werden in Leest opgevangen door gastgezinnen.
Vanaf 19 uur kon men tafelen in een Frans sfeertje in de grote zaal van het parochiecentrum en dit met aangepaste live-muziek. Deze organisatie trok aanzienlijk meer deelnemers dan de voorbije jaren. Vanaf 17 uur kon men terecht in de “Bar Tropical” met Studio Satan.
Op zondag vond de 17^de internationale concertwedstrijd plaats vanaf 10 uur in de feesttent, met korpsen uit Italië, Tsjechoslowakije, Nederland en België. Het restaurant was geopend vanaf 10u30.
Juryleden waren dit jaar Jan Segers, Jean-Pierre Laro en Karel De Wolf.
In de wedstrijd voor harmonieën werd de eerste prijs weggekaapt door de Kon.Harmonie Sint-Cecilia uit Zele o.l.v. Dirk De Caluwe met 89% van de punten. De tweede prijs werd weggekaapt door ‘Amicitia’ uit Banholt en derde werd harmonie ‘De Voortgang Sint-Cecilia’ uit Neeroeteren.
Bij de fanfares was de eerste prijs weggelegd voor “Moed en Volharding” uit Heist-op-den-Berg o.l.v. Maurice Van Mechelen met 91% der punten. Voor deze fanfare die op een indrukwekkende erelijst kan bogen, waaronder een Europese titel, een vice-wereldtitel en nationale titels, was het de eerste wedstrijd onder leiding van hun nieuwe dirigent Maurice Van Mechelen. Het was tevens een test voor het fel verjongde orkest. De gemiddelde leeftijd van de bugels bedroeg amper 19 jaar.
Tweede werd de Koninklijke Fanfare ‘Kempenbloei’ uit Achel.
De Heistse fanfare kreeg een beker als laureaat in de afdeling fanfare, een beker van de stad Mechelen als algmeen laureaat van de 17^de I.C.W. en een waardevol instrument geschonken door de firma Lemca.
Na de proclamatie werd de viering van 90 jaar Sint-Cecilia Leest afgesloten met een “Stuif-uit”. 

In “T&T” jg 8, nr.4 verscheen een verslag van Freddy Walschaers onder de titel :

                                                           I.C.W. – Memories :

“Rond negen uur ’s morgens me aangemeld met een houten kop. Zou de ‘Franse avond’ daar iets mee te maken hebben ? Alleman was reeds flink in de weer, zelfs de jury was op tijd ! Naar de tent gestrompeld, tafels goedgezet, de veldslag kon beginnen.
‘He, ze mogen maar drie minuten inspelen, mannen’ zegt de commissaris, ‘anders bellen we ze af.’ ‘Waar is de bel ?’ ‘Die komt nog !’
Het eerste korps gaat van start om 09.25 uur, want we mogen geen ‘retaar’ maken. Inspeelwerk Aida : 4 minuten ! Waar is de bel ?! Te laat !
Op het blad van de heer De Wolf landen twee reuzenmuggen, die door deze laatste onmiddellijk vermoord worden en op de grond gedeponeerd. Plots wordt er een bel op tafel geplaatst. ‘Zeg secretaris’, zegt Karel De Wolf, ‘het is hier toch geen gong-show, ze moeten ze maar op voorhand verwittigen.’ ‘O.K.’.
Het wordt warmer buiten. Dikke lekken nat vallen op onze papieren. De voorzitter zegt : ‘Wat is dat’. ‘Condensatie !’ ‘Hebben jullie regenjassen ?’ ‘Neen !’
Een korps speelt een werk, op de directiepartituur staat : ‘Beiaard’. We zien wij geen beiaard op het podium. Geen nood. Plotseling begint de pater de beiaard van de kerk te luiden. Er moet toch iets misgaan. De klokken staan vals en de pater klepelt volledig uit de maat ! Of ziet hij de dirigent niet. In elk geval kan hij geen partituur lezen want hij laat de klokken 56 maten te lang luiden. We halen de middag zonder ‘retaar’. ‘Eten mannen’. ‘Waar dan ?’ Alles is volzet, nergens is nog een plaatsje te vinden. Dan maar drie ‘palmen’ opgegeten en terug onze stoel op. De spanning in de tent begint stilaan te stijgen. De presentatrice moet nu voor elk werk om stilte verzoeken. Aan een der togen heeft een personeelslid beslist om de koffiebedeling te versnellen, en een toren tassen en ondertassen op te stapelen. Nu we juist in een dubbele pianopassage zitten. Aan de klank te horen zouden het wel eens Romboutstassen kunnen zijn. Tik, ondertas, tik, tas, enz. Om het nog wat kracht bij te zetten worden acht koffielepels met besliste tik op elk der acht verdiepingen gedeponeerd. Tak, tak, tak,…Het is geen slagwerker want het is niet in de maat.
Een tijdje later fluit een vat dat af is. Het publiek is nu niet meer in te tomen. De Heer Laro steekt zijn achttiende dikke sigaar op. Zou hij zijn record van vorig jaar dan toch verbeteren ? Wanneer een korps van heel sterk plotseling op heel zacht overschakelt, dramt de massa nog drie tijden door in dubbele forte vooraleer ze ontdekken dat de muziek weg is. Het is net een grote luchtpijp die stilletjes en te laat, langzaam dichtgeknepen wordt.
De punten worden steeds eerlijk en waarheidsgetrouw toegekend na rijp overleg. Toch laat de jury een grote puntenopening in de hoop dat er eens een uitstekend korps komt. Spijtig komt het die dag niet. Zo loopt een marathondag op zijn einde met 15 minuten en 12 seconden ‘retaar’. Toch wel straf. Nodig je twaalf korpsen uit op een dag dan geven er minstens drie forfait. Nodig je er zestien uit, in de hoop van een paar forfaits, dan komen ze toch wel allemaal zeker.
Toen ik daar zo een ganse dag geimmobiliseerd op mijn stoeltje zat, heb ik de volgende bedenkingen gemaakt. Moeten we na zeventienmaal toch niet terug aan onze formule gaan sleutelen ? Zouden we toch niet naar een andere accommodatie uitwijken ? Echte topkorpsen spelen toch zelden in een tent. De grote meerderheid der Nederlandse korpsen zijn ‘subtoppers’ in het beste geval, maar meestal ‘tweede klassers’. Ze beginnen onze wedstrijd te bekijken als de ‘Pak de Poen-show’. Voor hen is dat een leuk uitstapje. Niet teveel verteren, spelen, een fameuze prijs, hups de bus op en weg ! Zijn wij ooit niet naar het W.M.C. in Kerkrade geweest, gewonnen en…een bespoten medaille en een diplommeke en gedaan !
Wanneer het hoogste percentage 91% is, dan is het duidelijk dat het peil niet denderend hoog was. Wel vond ik het gemiddelde peil hoger dan het jaar tevoren. Toch zal de situatie serieus moeten doordacht worden in perspectief van het volgende jaar.
Hoofstuk afgesloten !” 

De Koninklijke Fanfare St.-Cecilia werd 90. Het bestuur was toen als volgt samengesteld :
Ere-voorzitter Mevr. Pol Piessens, voorzitter Victor Verschueren, ondervoorzitter Frans Piessens, secretaris Johan Vandeputte, secretaris Sint-Ceciliafeesten en I.C.W. Diane Van Medegael en feestleider Jef Lauwers. De overige bestuursleden waren : Antoon Lauwens, Rik Lauwens, Pol Huybrechts, Marcel Van Loo, Emiel Verschueren, Kamiel Verschueren, Jan Moons en August Lauwers als contactman tussen bestuur en muzikanten.
De muzikale leiding was in handen van Frans Violet en Luc Vertommen en de lesgevers van de muziekschool van de fanfare waren Johan De Win, Luc Vertommen, Jan De Decker en Freddy Walschaers. (GvA, 14/9) 

Bijgevoegd :
-Het menu van de gastronomische avond.
-Gemeenteraadslid en Leestenaar Louis Vloebergh feliciteerde één van de winnaars.
-De Koninklijke Fanfare St.-Cecilia werd 90.