1990 – Dinsdag 6 februari : Eerste repetitie van het jaar van het zangkoor van Leest.

De Leestenaars hadden volgende oproep in hun bus gekregen :

“Mijnheer, Mervrouw, 

Zingt u soms in bad ? Terwijl U de afwas doet of de achterdeur herschildert ?
Zoja, dan hebt U alle kwaliteiten om lid te worden van het zangkoor “Soli Deo Gloria” van Leest (De naam is nieuw !!).
Want hoe gaan we daar te werk ?
Vooreerst dit : U moet geen noot muziek kunnen lezen of schrijven. De Beatles konden dat evenmin, dus.
Vervolgens dient U te weten dat er 1 repetitie per week is : dinsdagavond van 20 tot 22 uur.
Tenslotte, en wellicht hebt U daar al weet van, bestaat ons programma vooral uit kerkelijke liederen. Meer en meer worden er echter ook profane liedjes in het repertoire opgenomen.
Het ledenaantal van ons zangkoor is de laatste 2 jaar verdubbeld.
Deze uitnodiging is dus geen noodkreet maar wel een lokroep van een vereniging in de lift.
Mis deze muzikale trein niet en kom eens langs op de eerste repeititie van 1990 : dinsdag 6 februari om 20 uur in “ ’t Klooster” aan de Dorpsstraat.
Akke akke tuut en wij zijn weg !
           Namens het bestuur, Marc Keulemans.” 

Zingen
“In onze kerken wordt te veel gepraat en te weinig gezongen. Laten wij dringend onze kerkkoren en onze volkszang herwaarderen !” De man die ons dat onlangs als een prioriteit probeerde aan te praten, moest geen moeite doen om gezaghebbende citaten bij zijn (zangerige) stem te voegen. Wie een beetje in de voetstappen van Kardinaal Danneels loopt, kan daar geregeld uitspraken over noteren. Zopas nog in Leuven, waar studenten hem op zijn stokpaardje zetten.
Om te beginnen gaf de Kardinaal grif toe , dat in de kerk vaak een cliché taal wordt gebruikt, “gestolde lava van een vroegere religieuze ervaring die niet meer leeft”. De taal waarin wij het geloof doorgeven en beleven, klinkt dikwijls ouderwets en versleten. Wat wij nodig hebben, zo betoogde hij, zijn “mensen met een levende religieuze ervaring die werken als kalvernieuwende dichters”.
Tegelijk sprak de kerkleider voor de zoveelste keer zijn vrees uit voor “de inflatie van het woord”, die in onze kerken gepaard gaat met een overtrokken moralizeren. Laten wij opnieuw meer het accent leggen op de vreugde van het geloof, zoals die wordt opgeroepen in de muziek, in de psalmen, in de gezangen waarmee het onuitsprekelijke poëtisch benaderd kan worden.
“Als wij iets voor onze parochie willen doen, moeten wij ons koor opnieuw stichten”, beaamde een dorpsgenoot. “En ons orgel herstellen”, zei een jonge vriend. (GD)

1990 – Zondag 11 februari : K.F. St.-Cecilia trad op te Battel
Naar jaarlijkse gewoonte nam het Leestse muziekkorps deel aan de muziekavond van de Koninklijke Fanfare ‘Ons Genoegen’ uit Battel. Deze avond ging om 19.15 uur door in de zaal ‘Ons Huis’, Battelse Bergen. De muzikanten werden, in uniform, verwacht om 18.30 uur.
(Omzendbrief van 28/1)

1990 – 17 en 18 februari : Jaarlijkse eetdagen K.F. Sint-Cecilia.
“Die bleken opnieuw een gigantisch succes. Alle vorige records werden verpulverd. Vooral de zaterdagavond valt meer en meer in de smaak. Onze chef-kok en al zijn helpers hebben zich gedurende twee dagen de naad uit het vege lijf moeten werken om al deze hongerigen te spijzen en de dorstigen te laven. Vooral de Hasseltse koffie stak als afsluiter de kroon op het werk. Bedankt aan allen, die aan dit zware week-end hebben meegewerkt. Zonder dit succes zou onze vereniging financieel bijna niet meer leefbaar zijn ! Dus volgend jaar zeker terug !!”
(Verslag van Yves Dewit in ‘Toeters en Trompetten’ van maart 1990)

Op het menu :
Rode Porto : 70 fr.
Voorgerecht : kaaskroketten (80 fr) of tomaat met garnalen (140 fr).
Tomatensoep : 50 fr.
Steak au poivre & frietten : 325 fr.
Steak natuur & frietten : 325 fr.
Steak béarnaise & frietten : 325 fr.
½ gebraden kip & frietten : 200 fr.
Nagerecht : ijscoupe met chocolade (80 fr) of astridje (60 fr).

Kindermenu’s :
½ steak & frietten : 165 fr.
¼ kip & frietten : 100 fr.
(Folder)

1990 – 24 februari : Jaarlijkse Cocktailparty van “De Stap”
In de Leestse Parochiezaal. Alles wat een dorstige ziel maar kon verlangen was er : een cocktail, een pintje, een porto en zelfs champagne... 

“Leest is de thuisbasis van de nog vrije jonge vereniging De Stap. Wanneer U deze naam leest, zou U kunnen denken dat het hier om een wandelclub gaat, maar dit is niet helemaal het geval. De Stap is namelijk een studentenvereniging en studenten wandelen nu eenmaal meestal niet door de natuur.
De initiatiefnemers hebben deze naam gekozen om aan te geven dat studenten heel wat ‘stappen’ zetten : ze zetten een stap in de wereld, ze zetten een belangrijke stap in hun leven en vooral, ze gaan op stap. Om dit te kunnen doen met De Stap is er maar een vereiste : men moet in Leest wonen of – studenten zijn altijd vindingsrijk – minstens een of ander lichaamsdeel in Leest verpand hebben.
De idee voor De Stap is ontstaan tijdens een kroegentocht tussen Mechelen, Brussel en Leuven. Natuurlijk is deze kroegentocht een klassieker in het programma van de vereniging. Andere studentenactiviteiten zijn o.a. cantussen, een toneelbezoek en een filmavond. Maar de grote happening is de jaarlijkse cocktailparty, die diet jaar op 24 februari in de Leestse parochiezaal zal doorgaan. Alles wat een dorstige ziel maar kan verlangen, zal er te krijgen zijn : een cocktail, een pintje, een porto en zelfs champagne.
De Stap heeft ook een eigen tijdschrift, ’t Boekske. Dit tijdschrift verschijnt elk trimester en bevat zowel informatie als ontspanning. Wie meer informatie wenst, kan terecht op volgend adres : Cecilialaan 6 Leest.”(GvA, 23/2/1990)

De Stap werd gesticht op 13 oktober 1989 (zie in deze Kronieken).

1990 – Maartnummer ‘Toeters en Trompetten’ : 

Freddy Walschaers : ‘SPORTMANIE’.
“Laatst zei Rik : ‘Sport maakt alles kapot.’ De Pater moet zelfs wijken met de catechese voor de plechtige communie. Hij zou moeten twee of drie lessen geven de woensdagnamiddag want ze moeten allemaal op andere uren gaan sjotten; hij krijgt ze niet samen. De jeugd kiest sport boven de godsdienst.
Het O.L.Vrouwekoor van Mechelen heeft in de krant een dramatische oproep gedaan voor zangers. Het was vroeger een koor met internationale faam. Wel, het gaat kapot. De jeugd kent niet anders dan sport, alles gaat eraan kapot. ‘Pas op hé mannen, als het zo voort gaat, is onze fanfare tussen nu en tien jaar ook teniet.’
Toen ik over deze woorden eens goed ging nadenken moet ik toegeven, onze eerste trombone heeft gelijk. Vroeger waren er in Leest twee fanfares die het beeld bepaalden. Nu zijn dat twee voetbalploegen, maar ik moet toch een paar zaken aanstippen.
De jeugd van heden heeft het zeker niet gemakkelijk en wordt langs alle mogelijke fronten beïnvloed. Door de media staren ze zich blind op mensen zoals : Gullit, Van Basten, Koeman, enz. De jongeren gaan voetbal spelen, van in het begin krijgen ze een prachtige uitrusting en er is een ganse entourage die hen doet geloven dat ze ook al zulke vedetten zijn. Hierbij worden ze tot in het fanatieke gesteund door hun ouders. Tijdens de mooiste jaren van hun jeugd wordt alles op de sport gezet. Maar de weg van de topsporter is lang en hard. Men moet over een gezegend lichaam beschikken, gekoppeld aan een formidabel doorzettingsvermogen en een enorme dosis talent. Heeft men één van deze zaken niet, vergeet het dan maar.
Nu heb ik de sporttraining van de jongeren in onze voetbalploegen eens wat van nabij bekeken. Ik wil al heel wat ouders gerust stellen : hun zoon zal geen topvoetballer worden. De beginners gaan trainen en daarna als de wind naar ‘het frutkot’, een flink pak frieten met een curryworst ‘special’. Als ze wat ouder zijn, gevolgd door ettelijke pinten bier.
De conclusie is snel gemaakt. Half Leest sjot. We hebben twee voetbalploegen en hoeveel van onze jongeren hebben een vaste stek in het eerste elftal. Vier of vijf. Triestig nietwaar. Deze mensen hun beste jaren van aanleren zijn voorbij als ze vaststellen : voetbal is toch maar niks voor mij. Ik vraag me dikwijls af, is onze jeugd bereid om echt nog systematisch serieuze inspanningen te leveren ?
Verleden week in Panorama : onze jeugd rookt steeds minder, nu zuipen ze. Hetgeen ik daar gezien heb, awel merci. Dan waren wij in onze tijd andere kleppers. Wij dronken ook een pintje na de geleverde inspanningen ‘in het eerste elftal’.
Nog een klein voorbeeld. Kortelings word ik veertig jaartjes jong. Verleden jaar eind oktober tijdens de stratenloop in onze gemeente win ik de beker van Louis Vloebergh voor de beste lange afstandsloper van de gemeente Leest over de vijftien kilometer. Triestig nietwaar. Een oude bok zonder enige achtergrond als loper, komt onze jeugd daar aftroeven. Waar zit onze jeugd dan, die toch zo graag sport doet.
Natuurlijk, dit is wel wat anders dan efkens een paar ballen gaan wegtrappen (goed of slecht) en daarna een pak frut en tien palmen. Hadden die jonge mannen in hun jeugd maar wat anders bijgedaan zoals bijvoorbeeld een instrument leren bespelen. Dan zouden ze een hobby gehad hebben na de sportbelevenissen.
Wanneer ik sommige van de gestopte voetballers bekijk nadat ze zo een tiental jaren stilliggen, wel dan zie ik meestal struise wrakken die op fysiek vlak nog weinig in te brengen hebben. Triestig nietwaar. Zoals ge ziet vrienden, in de sport is het ook niet allemaal rozengeur en maneschijn. Ik zeg altijd : doe aan recreatiesport, dat is veel gezonder en ge hebt nog tijd voor andere zaken. Doe iets maar doe het goed.
In het kader van deze spreuk heb ik laatst nog iets erg meegemaakt. Gedurende het laatste krokusverlof waren we toevallig in Oostduinkerke, toen daar een kanjer van een carnavalstoet passeert. Wij vol spanning aan het kijken. Prachtige wagens en groepen, sfeer alom. Gingen er in die stoet vier fanfares mee. Ik heb de muzikanten geteld, 16, 22, 25 en 30. Het muzikaal peil varieerde van archieslecht tot schandalig. De fanfares met de minste muzikanten hadden hun toevlucht gezocht tot majoretten. Mooi was dat zeg ! Wat een knappe verzameling dooreen. Lange en korte, met dikke billen en stekkebenen, dikke borsten en geen borsten, lelijke en heel lelijke. Amaai, mijne frak ! Wanneer men dat gezien heeft, hoeft het voor mij niet meer. Ik durfde daar tegen niemand zeggen dat ik ook een koperblazer was. Toen ik wegging had ik een wrang gevoel van binnen.
Hetzelfde gevoel had ik ook toen ik laatst in de zaal Piessen de ‘eer’ had van met amper 20 muzikanten te mogen optreden voor de ganse vergadering van het Muziekverbond van België. Met in de veertig muzikanten zijn, praktisch niemand die verwittigt en daar zit ge dan in een volle zaal als een hoop ‘clochards’.
Wel vrienden, op die manier hoeft het voor mij niet meer. Ik heb mij het volgende voorgenomen : in mijn binneste heb ik een aantal muzikanten bepaald, zowel voor concerten als voor repetities. Wanneer dat aantal niet bereikt wordt, wel dan pakt de Fred in en gaat huiswaarts. Ja        maar, zullen sommigen zeggen : hij is er toch ook al eens niet. Juist, maar dan is het bestuur duidelijk en tijdig verwittigd zodat indien nodig de passende maatregelen kunnen getroffen worden.
Eind mei kan ik onmogelijk meegaan naar de wedstrijd in Bornem, wel van de dag dat het bestuur de wedstrijd aankondigde op de repetitie, heb ik deze mensen op de hoogte gebracht. Dat is 5 maand op voorhand. Indien we met 40 muzikanten zijn en er zeggen er direct 20 dat ze belet zijn, wel dan ligt de oplossing voor de hand. En geloof me vrienden, het is me nu zo een tweemaal overkomen dat ik zo iets voorgehad heb, en bedenk, bij driemaal is de maat vol. Op zulke wijze hoeft het voor mij echt niet, en mijn besluit zou bij velen wel eens verrassend kunnen overkomen.
Bedenk vrienden, als ge iets doet, doe het goed en neem uw verantwoordelijkheid, anders loop het mis.”  

1990 – Donderdag 8 maart : C.S.C. Leest : “Zelf eigentijdse juwelen maken”.
Raadsleden Jef Vloeberghen en Ivan De Borger en het bestuur van CSC (voorzitter Daniël Njytkens en secretaresse Tinneke Vloeberghen) en SVV (voorzitter Mariette De Bont) nodigden iedereen uit in de Stedelijke Basisschool Leest voor deze activiteit. (folder)

1990 – 8 maart : Ouderbijeenkomst Eerste Communie
Voor de ouders van de eerstecommunicanten werd een ouderbijeenkomst belegd om 20 uur in het parochiehuis, Kouter. (Pb, 8/3)