1992 – Zaterdag 4 januari : Grote Showavond van Supportersclub SK Leest
In de Omni-Sporthal te Leest met Jacques Vermeire en Luc Verschueren.
Aanvang 21 uur, deuren 20 uur. Toegang : 300 frank. (Folder)

1992 – Zondag 5 januari : Silvesterfeest
De Leestenaars hadden via een huis-aan-huis-folder volgend bericht ontvangen :
“Zaterdag 4 januari, voor je je huis verlaat, zet dan gewoon je oude dorre boom op straat ! Hij brandt dan mee in ’t vuur van ’t Silvesterfeest, je weet wel…aan de zennebrug in Leest. Vergeet dan zondag niet te komen om te drinken en te kijken naar al die brandende bomen.”

Gazet van Antwerpen blokletterde op 7 januari :

                                         Tweede Silvesterfeest komt er zeker

                    Een knetterend kampvuur met 450 afgedankte kerstbomen.
Met een 450-tal kerstbomen in lichterlaaie en veel volk over de drassige “vloer” werd de eerste Leestse kerstboomverbranding een erg populair feest, een succesvol Silvestergebeuren.
De nevenactiviteiten, opgezet in de rand van het kerstboom vuur, konden echter niet op evenveel publieke bijval rekenen. Na de geslaagde namiddagactiviteiten liep de feesttent voor het avondgebeuren bijna volledig leeg.
Nochtans toonden de organisatoren Dirk Teughels, Ludo Janssens en Winne Kerremans zich achteraf tevreden.
Deze week steken deze 3 collegestudenten de hoofden nog eens bij elkaar op een evaluatievergadering. Maar nu staat al vast dat een tweede keer er zeker komt.
Het studententrio, dat zich in de regio stilaan ontpopt tot organisator van allerlei alternatieve en vernieuwende gezinsactiviteiten, kwam enige jaren terug al op de idee van een kerstboomverbranding. Dirk Teughels kreeg de smaak te pakken op het strand van Oostduinkerke, waar reeds gedurende 20 jaar een soorgelijk kerstboomvuur plaatsheeft. Toen Dirk merkte wat een sfeer er rond zo’n immens kampvuur kon gecreërd worden, besloot hij dergelijk Silversterfeest in eigen streek op poten te zetten.
Uiteindelijk werd zijn idee dit jaar werkelijkheid.
Niks te vroeg, want momenteel starten tal van omliggende Mechelse gemeenten met een kerstboomverbranding. 

Alternatieve verbranding
De Leestse gemeente wou zich met de première-uitgave meteen onderscheiden van de omliggende kerstboomverbrandingen. Er werd een feesttent opgesteld en naast het traditionele glüwhein-drinken, kregen de bezoekers een dagvullend gezinsprogramma voorgeschoteld. Met het binnenhalen van “’t Kliekske” lukte dat vrij aardig.
In de jonge namiddag organiseerde deze volksmuziekgroep een instrumentenbouw waarbij een vijftigtal kinderen alternatieve muziektuigen als noneke, hanske knap en de rinkelplank leerden maken. Nadien volgde het gezamenlijk optreden van deze groep met de kinderen.
Voor de ouders had men een rits oude café-spelen opgesteld waar, via een wedstrijd, vooral vochtige prijzen te winnen waren.
’s Avonds werd het café geopend en mocht de volksmuziekgroep de bezoekers opwarmen met oude Vlaamse drinkliederen.
De kosten van dit Silvesterdagje liepen gevoelig op door het inhuren van een tent en verwarmingsinstallatie, de drank- en hapjesvoorziening en het optreden van de volksgroep.
Een risico dat het trio organisators er graag bijnam. Zeker als niet aan de basisprincipes hoefde getornd te worden : geen sponsoring en steun van verenigingen. 

Een gigantische toorts
Het kerstboomvuur kon een enorm succes genoemd worden. Bijna 450 bomen werden door ongeveer evenveel mensenhanden naar hun laatste rustplaats gebracht.
Toen het vuur omstreeks 17 uur vlam vatte, sloegen de gensters als een gigantische toorts de duisternis in.
Een indrukwekkend “kampvuur”, waaraan het publiek zich kon warmen en keuvelend een borrel drinken. Tot de motregen een half uur later de pret kwam bederven.
Dirk Teughels, op wiens terreinen de verbranding plaats vond, toonde zich achteraf realistisch.
”Laat ons stellen dat de verbranding en de namiddagactiviteiten een succes waren en het avondgebeuren, waarvoor slechts een 50-tal mensen bleven, een test.
We hebben ons misschien verkeken door de ganse dag dezelfde volksmuziek te brengen. Voor volgende keer zoeken we zeker wat om de gezinnen langer bij elkaar te houden. Liefst iets cultureels in plaats van commercieels. Toch zijn de respons van de kinderen en de indruk die het Silvestergebeuren op hen achterliet, voldoende beweegredenen voor een tweede familiefeest.”

1992 – Donderdag 9 januari : Officiële opening “Ons Parochiehuis”.
In aanwezigheid van minister Luc Van den Brande vond de plechtige opening plaats van het herbouwde parochiehuis. Dat gebeurde in het bijzijn van bisschoppelijk vicaris Jean De Wulf en deken Wim Mariën. Gelijklopend daarmee vond de vernissage plaats van de tentoonstelling met schilderwerken van Chris Verheyen en grafische werken van Walter Theuninck.
Projectleider en algemeen coördinator ir. Paul Peeters hield een gelegenheidstoespraak en heette de talrijk opgekomen genodigden en sympathisanten welkom waarna hij het woord gaf aan minister Van den Brande. Die sprak, alvorens het kunstwerk van de hand van Georges Herregods in de inkomhal te onthullen, woorden van waardering uit over het hele initiatief : “Afgaande op een eerste gevoel toen ik dit gebouw hiernet betrad, spreek ik over warmte, vernieuwing en durf. Het resultaat van dit gedurfde initiatief mag gezien worden. Het is uiteindelijk veel meer dan een face-lift geworden. Wat de initiatiefnemers siert is het behouden van de naam Ons Parochiehuis. Het was, is en blijft hier de bedoeling mensen met elkaar in contact te brengen.”
Nadien zegende pastoor-pater Van Aken het kruisbeeld dat eveneens door Georges Herregods werd ontworpen.
Van de oude gebouwen, opgericht in 1879, bleef enkel de ruwbouw overeind. Oorspronkelijk was het parochiehuis, na de schoolstrijd einde vorige eeuw, een parochiale school, gebouwd met bijdragen van de inwoners van Leest. Kort na de Tweede Wereldoorlog kreeg het gebouw een andere bestemming en werd voor het eerst “Ons Parochiehuis”, in de volksmond beter bekend als ’t Patronaat.
In 1951 werd, de tot vorig jaar dienstdoende feestzaal, er door een schare van bereidwillige werkers aangebouwd. De uitbating van het parochiehuis was tot vorig jaar steeds in handen van de pastoor. In 1990 werden de parochiale verenigingen verzocht dat zelf te doen en er werd prompt een vzw opgericht. Statuten werden goedgekeurd en een raad van bestuur aangesteld. Deze kreeg als opdracht voor een totale renovatie van de bestaande gebouwen en de latere uitbating van “Ons Parochiehuis” te zorgen. Ingenieur Paul Peeters werd algemeen coördinator. Op 2 april 1990, de dag na “Posse Leest”, startte een groep werkers van het eerste uur de afbraakwerken. De daaropvolgende bouwwerken verliepen precies volgens tijdschema en zijn inmiddels zo goed als afgewerkt : er werden reeds twee familiefeesten in de zalen georganiseerd.
Het nieuwe complex heeft 2 zalen van respectievelijk een vijftigtal en een tweehonderdtal plaatsen. Beiden beschikken over een autonome tap en toog. De kleine zaal kan tevens dienst doen als vergaderlokaal en heeft een aparte ingang en de grote multifunctionele zaal beschikt over een podium voor theater- en concertvoorstellingen met complete geluidsinstallatie en verlichtingsarmaturen. De industrieel uitziende keuken, afkomstig van een groot petroleumbedrijf, kan 200 warme maaltijden aan en is netjes gescheiden door een nat en droog gedeelte. De tapinstallaties zitten functioneel met doorgeefluiken en volledige vatuitrustingen in een apart, ruim lokaal. Naast de ruime inkomhal met vestiaire liggen de moderne, onderhoudsvriendelijke sanitaire voorzieningen, aangepast ook voor mensen met een handicap.
Ondertussen heeft de vzw, via het Subregionale Tewerkstellingscomité, ook een halftijdse werkkracht kunnen aantrekken. Mogelijk komen daar nog twee part-time schoonmaaksters bij. Voor de eigenlijke activiteiten bij de uitbating en de coördinatie is men nog op zoek naar vrijwilligers.
“Ons Parochiehuis” dat mits giften, sponsoring, aandelenverkoop en een lening bij het bisdom zijn geplande budget kon nakomen, hoopt binnen tien jaar uit de schulden te zijn.
Het feestcomplex zal straks plaats bieden voor de parochiale en andere verenigingen en voor families in en rond Leest. De kalender voor 1992 en zelfs 1993 raakt al aardig volgeboekt. 
(Zie ook januari 1990)

Foto’s :
-Paul Peeters heette de talrijk opgekomen genodigden en sympathisanten welkom.
-De enthousiaste werkers van het eerste uur voor het oude parochiehuis. Uiterst rechts : coördinator ir. Paul Peeters.
-Voor- en achterzijde van de brochure.