|
1992 – 16 november : Overlijden van Eugeen VLOEBERGHEN (Foto’s onderaan)
Eugeen ‘Gène’ Vloeberghen was te Leest geboren op 13 augustus 1902. Hij overleed in het O.-L.-.Vrouw Ziekenhuis te Mechelen. Hij was gehuwd met Rosalie Kerremans (°Mechelen 24/10/1904, +Leest 06/05/1978) die hem drie zonen schonk : Jozef, Jules en Frans.
Hij was ere-muzikant van de K.Fanfare ‘De Werker’ uit Kapelle-op-den-Bos. Lid van de SP-afdeling Leest en lid van de Duivenbond ‘De Vrijheid’ uit Tisselt.
“Jij stelde geen hoge betrachtingen in dit leven, jij was tevreden met wat het leven bood voor jezelf. Jij wist nochtans het geluk te benaderen door te geven wat je bezat : je arbeid en je hart. De vreugde die je daardoor anderen verschafte, wasvoor jou meer dan genoeg.
Iedereen die je kent, heeft het mogen ervaren.” (Uit zijn doodsprentje)
Eugeen was ook muzikant bij St.Cecilia Leest
“Een van de meest kleurrijke figuren van onze vereniging van destijds was ongetwijfeld ‘Gène van Jefkes’ of ‘Gène de grafmaker’. Aanvankelijk was hij werkzaam in de Eternitfabrieken in Kapelle-op-den-Bos en later werd hij gemeentewerkman in Leest.
Eugeen was muzikant in onze vereniging en speelde tuba. Tijdens de periode van Rik De Bruyn waren de stukken voor tuba geschreven in fa-sleutel. Met de komst van J.-P. Leveugle werd er ook brassbandmuziek gespeeld en die stukken waren voor tuba (euphonium) dan weer geschreven in sol-sleutel. Deze laatste muzieknotatie was voor Eugeen zeer ongewoon omdat hij ze al wel dertig jaar niet meer onder de ogen had gekregen. En toch deed hij heel wat inspanningen om op zijn gevorderde leeftijd nog muziek in solsleutel te lezen.
Tijdens de middag of wanneer hij bij een training van zijn duiven wachtte op hun terugkomst, zat hij op een bank op het dorpsplein de muziekstukken te lezen en te zingen. Wie hem dan vroeg waarom hij dat deed, kreeg als antwoord : “Zolang ik muziek speel, wil ik dat ook op een goede manier doen en ik wil zoveel mogelijk goede noten spelen. Daarom leer ik terug de solsleutel en…ge moogt er zeker van zijn, op mijn ouderdom is dat niet zo gemakkelijk in ’t begin.”
Eugeen was voorzitter van de bond van duivenmelkers van Leest-Dorp en was zelf een vermaard duivenspeler. Hij zei wel dat hij al heel tevreden was wanneer hij aan ’t eind van ’t seizoen zijn geld terug had. Wat moet het dan geweest zijn voor de andere duivenmelkers die meestal niet vooraan in de rangschikking te vinden waren.
Naast het melken van duiven hield Eugeen zich ook bezig met het vangen van vogels in de periode van vogeltrek tot dat werd afgeschaft. Maar niet getreurd, hij was ook een fervent hengelaar. Meestal trok hij er maar enkel ’s voormiddags op uit. Je kon hem dan terugvinden in het Broek in Blaasveld of aan de Leuvensevaart tussen de brug van Battel en het Zennegat. Eugeen wist wanneer de vissen beten en meestal kwam hij dan ook terug met een flinke buit. De hobby die hij het liefst uitoefende, was echter naar de repetitie gaan. Hij was daarom ook muzikant van de K.F. ‘De Werker’ van Kapelle-op-den-Bos. In Leest, zo’n dertig jaar geleden was er nog een pauze tijdens de repetitie (van 10 tot 10.30 u.) en dan werd er gepandoerd. Eugeen speelde erg defensief en werd daarmee geplaagd door zijn zonen ‘Jef’ of Juul. Hij kreeg dan steevast de opmerking dat hij zijn kaarten hun waarde moest geven. Als hij dan toch eens aanvallend speelde en het liep mis, was hij er doodongelukkig om en…dan speelde hij daarna nog meer verdedigend als voorheen.
Eugeen Vloeberghen was een eenvoudige maar plichtsbewuste man. Dat kwam tot uiting bij zijn werk als gemeentewerkman : hij zorgde er toen voor dat de gemeentelijke eigendommen in goede staat bleven. Eugeen was ook een trouw lid van onze vereniging !”
(“T&T”, juni ’86)
Meer over Eugeen Vloeberghen in deze Kronieken : juni 1987.
1992 – 18 november : Mechelse toneelkringen ontvingen 400.000 frank.
In het Mechelse stadhuis werden de jaarlijkse subsidies aan de Mechelse toneelkringen uitgereikt. Negen toneelverenigingen mochten in de rij staan om de koek van 400.000 frank te verdelen. De verdeling van deze subsidies gebeurde volgens een puntensysteem dat gebaseerd was op het aantal producties per jaar.
Rust Roest uit Leest, met zijn twee producties per jaar, kreeg 27.000 frank toebedeeld.
(GvM, 19/11)
1992 – 20 november : G.v.A. : Belangrijkste opgravingen ooit in Mechelen gebeurd (Foto onderaan)
OP ZOEK NAAR HET KLOOSTER VAN LELIENDAEL
Vorig jaar rond deze tijd sloot de archeologische vereniging “Oud-Mechelen” haar eerste jaar van de opgravingen te Hombeek af. Toen was het al duidelijk dat het 13de eeuwse klooster van Leliëndael zijn geheimen slechts met mondjesmaat zou prijs geven. Voorzitter Jean Willems sprak van een periode van 10 jaar, gezien de te verwachten omvang van de opgravingen. Inmiddels ligt, met de winter voor de boeg, het tweede opgravingsjaar bijna echter de rug. Tijd voor een tussenbalans.
In april werden de werkzaamheden terug aangevat.
Men ging verder met het uitgraven van de kloostergracht. De werken zitten nog maar aan de rand van het klooster en er valt dus nog veel te ontdekken.
Op basis van de resultaten weet men nu al dat de gracht niet volledig rond het klooster lag, maar stopte aan het begin van het kloosterhof.
Volgens de recente ontdekkingen en het blootleggen van de kloostermuur zou de gracht gelegen hebben tussen de muur en de gebouwen. Niet ongewoon voor kloosters en abdijen uit die tijd.
De gracht werd vermoedelijk gedeeltelijk gedempt begin 16de eeuw, voor de eerste verwoesting in 1566. Eén en ander valt af te leiden uit het aantal gevonden scherven steen en aardewerk uit het begin van de 16de eeuw.
De stukken werden ontdekt in de bovenste sliblaag wat betekent dat de gracht in die periode nog bestond.
Steuntjes
Onlangs werden er ook nog een vijftal bakstenen steuntjes blootgelegd. Deze staan evenwijdig met de buitenmuur op gelijke afstanden van elkaar.
Verder onderzoek zal in de toekomst zekerheid brengen, maar nu neemt men al aan dat op de steuntjes balken stonden die een dak schraagden dat tegen de buitenmuur was aangebouwd. Die overdekte ruimte zou kunnen dienst gedaan hebben als karrehok.
Inmiddels is uit archiefonderzoek gebleken dat het klooster in 1520 werd verbouwd. Tijdens de opgravingen zelf was reeds duidelijk geworden dat het in verscheidene fasen werd opgetrokken, afleidbaar uit de soorten baksteen die werden gevonden.
Dit jaar legde men ook nog een tweede gracht bloot en een constructie die het water van de ene gracht in de andere liet lopen.
Misschien stond op de tweede de watermolen waarvan sprake is in de documenten.
Het is duidelijk dat na twee jaar de archeologische vereniging “Oud-Mechelen” nog maar aan het begin staat van wat nu reeds de belangrijkste opgravingen ooit in Mechelen wordt genoemd.
(...)
Foto’s :
-Eugeen Vloeberghen als muzikant.
-En als gemeentewerkman.
-Opgravingen Leliëndael : wateroverlast was dit jaar oorzaak van ernstige vertraging in de opgravingswerken. Toch zijn de resultaten bemoedigend. Ook al is er nog een lange weg te gaan, men spreekt nu al van de belangrijkste archeologische opgravingen die ooit in Mechelen zijn gebeurd. (Foto : GvA)
|
