|
Vervolg Delphine “Fien” Selleslagh-De Wit : een mensenleven in beeld.
Het familiefeest van de dag nadien.
Dit was de kers op de taart voor moeder Fien. Haar familieleden hadden voor een sprankelend feest gezorgd.
Het menu van de feestmaaltijd bestond uit : aperitief, garnaalcocktail, aspergeroomsoep, ossehaas met groenteweelde en kroketten, ijsroom met aardbeien en slagroom, koffie met versnapering. Voor de wijnen werd geopteerd voor Bergerac, Caves sigoulès, Saint Chinian Dom. Grasset.
Er was een gesmaakt optreden van buikspreker Gert Boelaert en in naam van haar kroost las dochter Maria :
“Lieve moeder, onze kinderjaren zijn al lang voorbij en allemaal staan we reeds lang op eigen benen. De herinneringen aan t‘ huis zijn talrijk. Er zijn goeie en minder goeie. Dat is zeer natuurlijk, maar de eerste soort overtreft toch ver al de andere. Dat we nu stevig op eigen benen staan, heeft ieder van ons aan jou te danken. Graag zouden we je vandaag een speciale decoratie aanbieden. Maar we hopen met fierheid zelf uw zegebulletijn te kunnen zijn, door aan mekaar te tonen wat jij voor ons jarenlang volkomen belangloos hebt verwezenlijkt.
Wij wensen voor jou te mogen zijn en te blijven, hetgeen jij voor ons al zo lang bent, een hartelijke t’ huis en een grote zegen. Moge het zo blijven nog vele gelukkige jaren.
Zeer veel dank Moe…”
Een verrassing was het optreden van de kleinkinderen :
“Wij zijn hier nu allen tesamen in Leest
Bonneke is weer eens jarig geweest.
We drinken en eten hier om t’ er meest.
Is dat nu geen reuze gezellig feest,
alop haar honderd jaar.
En is dat nu niet tant Irma
ja, dat is hier tant Irma.
En is ze d’aatste van de schaa
ja, z’is d’aatste van de schaa.
En is dat niet den brandweerman
ja, dat is den brandweerman.
En zegt hem nie dat’m alles kan,
ja, hij zegt dat’m alles kan.
En is dat niet ons Tante Tit
ja, dat is ons Tante Tit.
En heeft ze niet een stem vol pit,
ja, ze heeft een stem vol pit.
En is dat hier niet Tante Raf
ja, dat is hier Tante Raf.
Zonder vent, is dat niet straf,
zonder vent, dat is heel straf.
En is dat hier niet Nonk’l Cyriel
ja, dat is hier Nonk’l Cyriel.
En is die thuis niet altijd stil,
ja, die is thuis altijd stil.
En is dat ook geen van den Dens
ja, dat is één van den Dens.
En is dat nu geen heel braaf mens,
ja, dat is een heel braaf mens.
En is dat hier niet Nonkel Frans,
ja, dat is hier Nonkel Frans.
En is dat gene zonder zwans,
ja, da’s ene zonder zwans.
En is dat hier niet Tant Rosette,
ja, dat is hier Tant Rosette.
En et ze geire Crêpe Suzette,
ja, z’et geire Crêpe Suzette.
En is dat hier niet Nonkel Hubert,
ja, dat is Nonkel Hubert.
En is dat na geen voetbalster,
ja, dat is een voetbalster.
En is dat hier niet Tant Maria,
ja, dat is hier Tant Maria.
En ga ze niet gere naar de Malinwa,
ja, ze gaat gere naar de Malinwa.
En is dat hier niet Nonkel Stuyck,
ja, dat is hier Nonkel Stuyck.
En eit die gene malse buik,
ja, die ei n’een malse buik.
En is dat hie niet Tant Maria,
ja, dat is hie Tant Maria.
Is’t de leste van de schaa,
ja, t’is de leste van de schaa.
En is dat hier niet Bomma Fien,
ja, dat is hie Bomma Fien.
En is ze nu niet 10 x 10,
ja, ze is al 10 x 10.
En is dat gene schone gateau,
ja, dat is ne schone gateau.
En is dat niet onze cadeau,
ja, dat is onze cadeau.”
Na deze gezongen persiflage kreeg moeder Fien van haar kleinkinderen 100 rode rozen en een reusachtige koninklijke taart ten geschenke.
Vervolgt.
Foto’s :
-De eretafel.
-Buikspreker Gert Boelaert was zijn geld meer dan waard.
-Het optreden van de kleinkinderen.
-Honderd rode rozen.
-De koninklijke taart.
|
