Vervolg - Terugblik op mijn kindertijd in Leest.

Dokter Stuyck.

Nog een vertrouwde figuur uit onze jeugd was dokter Stuyck.
Hij was zijn praktijk te Leest begonnen in het huis van Madame Voet aan de Sint-Jozefskapel in 1930. Achteraf bouwde hij z’n woning een tiental meter verder in de Dorpstraat.

Marcel Stuyck werd, als oudste van drie, geboren te Antwerpen op 11 augustus 1900. Een zusje stierf jong, een broer werd apotheker te Londerzeel en een andere werd pastoor te Lier.
Marcel Stuyck studeerde aan het St. Jan Berchmanscollege te Antwerpen waar hij in 1918 het einddiploma behaalde van “Oudere Humaniora”.
In 1925 behaalde hij het doctoraat in de geneeskunde aan de Katholieke Universiteit te Leuven.
Te Boechout oefende hij praktijk uit van 1926 tot februari 1932.
In 1931 huwde hij Maria Magdalena De Bot die hem vijf kinderen schonk : Els, Hugo, Lieve, Greet en Walter.

‘Stuyck’ bezocht zijn patiënten per fiets en zag hij iemand op het veld staan aan wie hij geboden had binnen te blijven, dan stak hij zijn vuist op.
Aan het soldatenblad “De Band” verklaarde hij in 1954 waarom hij de fiets prefereerde :

“Wel, de fiets dwingt ons nog wat aan sport te doen en houdt ons fit. De fiets is een ontspanning en kan dienen om er rustig op na te denken en om eens rond te kijken naar het natuurschoon. Daarbij komt nog dat men dichter bij het volk staat en dat autorijden een aanhoudende spanning van de aandacht vraagt…”

In dezelfde periodiek schreef hoofdredacteur Jan De Decker :
“In dokter Stuyck vinden wij een ware katholiek en een man van de daad. Eenvoudig en oprecht, nederig en loyaal, gewetensvol geneesheer en oppasser van zijn zieken : zo is onze dokter.”

“Stuyck” was een echte volksdokter en zijn vrouw rolde zijn sigaretten.
De dokter trok ook tanden en draaide zelf zijn pillen.
‘Zachte heelmeesters maken stinkende wonden’ was zijn devies. Onze buur, Rik Van Beveren, vertelde me ooit dat hij eens met schele tandpijn zat. Mechelen was ver af en dokter Stuyck dichtbij.
Zonder verdoving begon de dokter aan de zere tand te trekken en de sleuren… Brullend van pijn is Rik toen met stoel en al tegen de vlakte gedonderd maar de dokter gaf geen krimp. Met zijn knieën op de borst van zijn patiënt slaagde hij er uiteindelijk in de slechte kies te verwijderen…

Op school diende hij ook de vaccins toe tegen o.a. polio. Daar zag iedereen tegen op. Sommige kinderen trokken toen zelfs met ware doodsangst naar school.
Ik herinner me nog dat die prikken op de speelplaats gegeven werden en dat vele jongens van hun stokje gingen…

Op kerstavond 1962 sloeg het nieuws in als een bom : dokter Stuyck was verongelukt.
Op de Steenweg op Blaasveld te Heffen werd hij bij het oversteken van de baan verrast door een auto, tegen de grond gesmakt om zielloos te blijven liggen.
Tweeëndertig jaar lang hadden de Leestenaars hem door het landschap zien fietsen.
Op zaterdag 29 december werd hij, voorafgegaan door de K.Fanfare St.Cecilia en een massa volk, ten grave gedragen.
De kerk van Leest was veel te klein om alle rouwenden op te vangen en op het gemeentelijk kerkhof volgden nog ontroerende afscheidsgroeten uitgesproken door Gust Lauwers en door de Voorzitter van het Geneesherenverbond.
Marcel Stuyck was amper 62.

Vervolgt…

Foto’s :
-Dokter Marcel Stuyck.
-Deze vacature verscheen in september 1938 in een Mechelse krant.
-Nog enkele herinneringen aan de populaire dokter : een ziektebriefje, een bewijs van inenting, een overlijdensverklaring, een ereloonafrekening (van verstrekte medische zorgen aan mijn overgrootvader), zijn doodsbrief en gedachtenisprentje.

n