Vervolg schijnwerpers op Rik en Josephine Lauwens-Polfliet.

Rik als muzikant en koorleider

Zijn oom “Rik van ’t kot” had hem niet alleen de fijne kneepjes van het beeldhouwen bijgebracht, hij was ook verantwoordelijk voor zijn liefde voor muziek en onderkende snel het talent van zijn petekind. Onder zijn leiding ontwikkelde Rik zich tot een puik muzikant die verschillende instrumenten beheerste : trompet, hoorn, trombone en tuba.
Ook het slagwerk kreeg hij onder de knie.
Wat een aanwinst voor de Kon. Fanfare St.-Cecilia.
Zijn reputatie was ook doorgedrongen tot andere fanfares en brassbands en naast de fanfare uit Leest speelde hij ook in de fanfares van Tisselt, Kalfort en in de Brassband “Midden-Brabant” van Nossegem.
Deze Brassband nodigde hem ooit uit om een beroepstrombonist te vervangen bij een optreden in de Londense “Royal Alberthall”.
De man zou zich misschien niet kunnen vrijmaken en voor de trombone was er een belangrijke solo weggelegd.
Rik oefende tot hij het moeilijke stuk onder de knie had en toen het moment van optreden daar was mocht hij niet meespelen, de ‘professional’ was immers komen opdagen.
Deze laatste ging echter volkomen de mist in want toen de solo er aan kwam vergat hij in te vallen…
Rik hield er een gratis citytrip Londen aan over.

Als leider van het gemengd kerkkoor heeft hij ook geschiedenis geschreven.
In 1969 had Rik de aandacht getrokken van pastoor Lornoy, van koster Plaskie en van pater Van Aken toen hij als gelegenheidsdirigent optrad tijdens een speciale misviering ter gelegenheid van het twintigjarig bestaan van de Leestse K.W.B.
De toenmalige dirigent van het kerkkoor Leo Hellemans was na zijn huwelijk een heel eind uit de buurt gaan wonen en diende vervangen te worden.
Voor de meestal oudere koorleden was meester Hellemans hun gedoodverfde opvolger en toen pastoor Lornoy Rik verzocht om het koor onder zijn hoede te nemen zag hij daar tegen op.
Ook de koster en de pater opteerden voor een jongere dirigent die bovendien ook muziekpartituren kon lezen.
Schoorvoetend aanvaardde Rik de functie en bij zijn debuut als koorleider moest hij, naast meester Hellemans, werken met veteranen zoals Felix Van der Hasselt, Sooi Beullens en Victor De Laet en die mannen wilden enkel in ’t Latijn zingen.
Ze kwamen uiteindelijk tot een vergelijk en op zaterdagen zongen ze in ’t Nederlands en op zondagen tijdens de 10-urenmis zongen ze in ’t Latijn.
Toen Rik met de idee van een gemengd koor afkwam rees er weer protest op.
Pastoor Lornoy had de dames echter al aan het werk gezien en hij steunde zijn nieuwe dirigent.
Onder leiding van Rik Lauwens onderging het koor een ware metamorfose en lang heeft het niet geduurd voor de oude krokodillen “bekeerd” waren.
Sommigen zouden later hun excuses komen aanbieden voor hun tegenwerking in de beginperiode.

Op zaterdag 13 mei 1989 werd Rik gehuldigd voor zijn 20 jaar als zangkoorleider, hij ontving de Zilveren Sint-Romboutsmedaille.
Deze viering vond plaats na het einde van de Pinkster-eucharistieviering :

“Voor Rik
Als dirigent de zang aanleren
en noten langzaam-aan ‘verteren’.
Hij hield het twintig jaar vol.
Het ‘stokske’ heeft hij doorgegeven
maar is van plan ‘niet af te haken’,
komt steeds nog zingen als elk ander.”
(Kerk en Leven, 25/5/1989)

Vervolgt.

Foto’s :
-Rik was ook een talentvol muzikant.
-Met zijn broers Antoon en Willem. De familie Lauwens was erg muzikaal. Naast zijn drie zonen was ook vader Jan spelend lid van de Koninklijke Fanfare Sint Cecilia Leest.
-Pastoor Frans Lornoy verzocht Rik het kerkkoor onder handen te nemen…
-Rik met zijn koor.