Wijzigingen – aanvullingen Kronieken van Leest.

1900 – 22 maart – GvM : ARBEID ADELT “

Maandag namiddag bracht de fanfaren maatschappij Arbeid Adelt van Leest, die het puik der gemeente tusschen hare leden telt, aan den Z.E.H Pastoor, ter gelegenheid van zijn naamfeest St. Jozef, eene prachtige serenade. In hartelijke woorden dankte de Z.Eerw. Herder, het bestuur en de leden van de maatschappij Arbeid Adelt, voor dezen blijk van hoogachting en toegenegenheid, en hij drukte de hoop uit dat de maatschappij nog lange jaren, in vooruitgang en in bloei, tot ieders genoegen mocht blijven voortbestaan. Na nog eenige vroolijke aria’s te hebben uitgevoerd, trokken de muzikanten onder het uitvoeren van pas redublés naar hun lokaal, alwaar ze nog gezellig, op de meest vriendschappelijke wijze zich vermaakten.” (GvM-22/3/1900)

1900 – Zondag 9 december : Hevige vechtpartij te Leest

Het Nieuws van den Dag :

Bloedige vechtpartij.

“Leest. – Zondag was het alhier kermis. Rond 9 ure ’s avonds bevonden zich eenige mannen van Battel in de herberg en danszaal van De Backer. Eenige personen van Heyndonck en Willebroeck kwamen binnen. Er ontstond twist, weldra gevolgd door eene vechtpartij. Een Heyndonckenaar werd met een bierglas op het hoofd geslagen en zoo erg gekwetst dat hij moest weggedragen worden. Een half uur later kwamen de mannen van Willebroeck en Heyndonck, die de vlucht genomen hadden, in grooter getal naar de danszaal terug en de vechtpartij herbegon. De messen werden getrokken en twee jongelingen van Battel vielen kermend ten gronde; de eene, zekere J. Huyghe, landbouwer, had buiten verscheidene andere wonden eene snede over den buik bekomen zoodat de ingewanden uit de ijselijke wonde kwamen; de andere, zekere Frans Neutjens, 28 jaar oud, had eveneens gevaarlijke messteken bekomen. De pastoor en een dokter werden ontboden, alsook de plaatselijke politie. Huyghe kon nog slechts de H. Olie toegediend worden; wat Neutjens betreft, deze zal nog kunnen gered worden. Maandag morgend, rond 7 ure, is Huyghe overleden. Het parket zal mogelijk reeds ter plaats geweest zijn.”

Het Nieuws van den Dag : Vervolg van de vechtpartij.

Aangehouden.

“Leest. – Het is niet in de danszaal van De Backer dat de jongelingen van Battel gekwetst werden, maar wel in het midden van de straat recht voor de herberg De Zwaan, en het is ook in deze herberg dat de twee gewonden door den dokter van Thisselt verzorgd werden.
Een derde jongeling, zekere De Vos, van Heyndonck, werd ook zwaar gekwetst in het aangezicht. Wat den ergst gekwetste, J. Huyghe betreft, deze is nog niet dood zooals eerst het gerucht verspreid werd, doch de geneesheren hebben schier alle hoop opgegeven hem nog te redden. Een der vechters is aangehouden en naar het gevang van Mechelen gebracht. Drie groote veermessen werden door de gendarmen in den omtrek der plaats van het gevecht gevonden.”

Een man doodgestoken

“Eene hevige vechtpartij heeft zondag namiddag in onze gemeente plaats gehad. In het hevige van de worsteling werden de messen getrokken, en de genaamde Huygen, broeder van den ‘garde’ van den Leuvenschesteenweg alhier, werd door verscheidene messteken getroffen en is eenigen tijd nadien, aan de bekomen wonden overleden. Verscheidene der vechters zijn aangehouden en hebben den nacht in den bak te Leest doorgebracht. Heden morgen, Maandag, is het parket in onze gemeente afgestapt om een onderzoek ter plaatse in te stellen.” (GvA, 10/12/1900)

“Maandag morgen vertelde men ten allen kante dat verscheidene personen, in een gevecht te Leest, doodelijk waren gesteken en dat één der aangeranden ’s nachts was overleden. In den voormiddag werden deze geruchten tegengesproken, verdraaid of wel verzwaard, zooals dit meestal in dergelijke gevallen gaat, en om der waarheidsliefde begaven wij ons rond den middag naar het kleine vreedzame dorpje, om zelf ooggetuige te zijn van van de bloedige worsteling, aldaar geplogen. Onderweg meldt men ons nogmaals het overlijden van Jan Huyghe, en een duizend meter verder, nabij den molen, over de brug van Battel, ontmoetten wij een achttal dragers, voorzien van eene draagberrie waarop een bed was uitgespreid, en waarop men den dodelijk gekwetste had neergelegd, die anders niet kon vervoerd worden, om naar zijne woning te Battel te dragen. Al weenend ging zijn broeder, politieagent in onze stad, achter de dragers, en sprak ons een oogenblik over den hopeloozen toestand van het slachtoffer, voor wiens leven men geen oogenblik instaat. Het was aandoenlijk om zien, hoe die brave buitenlieden eene helpende hand toestaken, om den lijder te ondersteunen, en behoedzaam en voorzichtig, eene halve uur verre, die zware en lastige taak met liefde volbrachten. Achteraan, sukkelde een tweede gekwetste, Frans Neutiens, langzaam en traag met gebogen hoofd voort. Ook dezen had eenen messteek bekomen onder de ribbenkas, doch niet gevaarlijk.

In het dorp

Het was hier St Niklaaskermis. Op de markt, nabij de kerk, staan een vijftal kramen en een paardjesmolen, links en rechts groepen te redekavelen over het verschrikkelijk gevecht van Zondag avond, en wij begeven ons regelrecht naar de herberg De Zwaan, gehouden door de Wed. Quintidi, alwaar de verschrikkelijke worsteling was voorgevallen. 

In de herberg ‘De Zwaan’

Wanneer we binnen treden, zaten een viertal personen met de oude weduwe bedroefd rond de brandende stoof, gansch vermoeid half te slapen ; want zij waren van gansch den nacht niet te bed geweest, en binst den dag overlast van bezoeke gehad, zelfs meer dan zij verlangden, om hen over het gebeurde te ondervragen. In den beginnen hadden wij ook groote moeite om van hen iets te weten te komen, edoch na een weinig dralen vertelde men gansch de toedracht der zaak en ziehier hun verhaal : 

De oorzaak van het gevecht.

Zondag namiddag hadden jongelieden van Battel een koppel van Heijndonck op hunnen weg ontmoet, en het meisje erg afgeslagen en mishandeld. Zij vermochten niets tegen deze zeven of acht personen; doch zij vervorderden hunne weg in de richting van Leest, en onderweg maakten zij kennis met een tiental personen van hunne gemeente, waaraan zij hun wedervaren vertelden en deze zwoeren zich te wreken. Rond 10 ure ’s avonds was men volop aan het dansen in de herberg De Zwaan. Een der dansers was met de mouw van zijne kiel, waaraan zeker een haak stond, in eenen vrouwenhalsdoek geraakt van een meisje en sleepte het kledingstuk mede. Men beweerde dat hij de halsdoek wilde robberen, en zie, dit was het signaal voor den aanval. Oogenblikkelijk was den twist aan den gang en stond de herberg overhoop. De bewoners uit De Zwaan deden al het mogelijke om de ruzie te stillen, doch het was vergeefsche moeite. Zij gelukten er in de oproermakers aan de deur te krijgen, en hier begon nu het spel eerst voorgoed.

De bloedige aanranding

Op den steenweg vocht men links en rechts ; de mannen van Heyndonck tegen die van Battel. Men ging als razenden te werk en men vreesde voor ongelukken, daar er reeds was gezegd, dat de dag maar aardig zou afloopen. Opeens hoorde men gesmoorde kreten slaken. Het was Jan Huyghe die uitriep : ‘Ik ben gestoken !’ En inderdaad , het slachtoffer zakte ineen en viel ten gronde. Hij had eene gapende wonde van meer dan vier centimeter lang, onder de ribben in den buik bekomen. Ook Neutiens was gestoken en voelde het bloed over zijn lichaam stroomen. Op het geschreeuw van bloed, was de verslagenheid algemeen, en men zorgde vooreerst, voor den doodelijk getroffen Huyghe, die alle oogenblikken kon den geest geven, met hem terug in de herberg De Zwaan te dragen. Deze verloor machtig veel bloed, en het is aan Juffrouw Hellemans, dat Huyghe, alhoewel nog in stervensgevaar verkeerende, nog in het leven is. Meer dan 2-1/2 ure heeft deze edelmoedige dame de gapende wonde, waaruit de ingewanden te voorschijn kwamen, gedurig toegenepen, om de bloedstorting zooveel mogelijk te beletten. Intusschen liep men naar Thisselt om den geneesheer en deze kwam rond 2 ure op de plaats der misdaad. Ook de geestelijken van Leest waren dadelijk in de Zwaan en dienden het slachtoffer de H. Olie toe. Terwijl men hier binnen al de mogelijke hulp verleende aan de twee gekwetsten, bleef men buiten niet onledig met de laffe aanranders op te zoeken en de veldwachter, bijgestaan door de gendarmen, deed al het mogelijke om de daders op te sporen. Een der hevigste twistzoekers, de genaamde De Keyzer, van Heyndonck, werd gevat en in het gemeentehuis opgesloten. Een der gendarmen ging op zoek met eene lantaarn, en vond nabij de school twee lange puntig geslepen messen vol bloed. Deze verschrikkelijke moordtuigen zijn aan het gerecht overhandigd. De Keyzer is Maandag middag naar het gevang van Mechelen overgebracht. Het parket is ter plaatse geweest en zet het onderzoek voort. Jan Huyghe, oud 22 jaar, zal zijne wonde niet overleven. 

Een derde slachtoffer

Er is in dit verschrikkelijke messengevecht nog een derde slachtoffer, de genaamde De Vos, van Blaasveld. Deze heeft eene snede ontvangen, dwars over het gezicht, neus en oogen. De toestand van Huyghe blijft hopeloos en men vreest dat hij alle oogenblikken zal sterven. De geneesheer Tambuyser, van Mechelen, heeft hem thans zijn zorgen toegediend. Gisteren liep het gerucht in de stad dat De Keyzer volledige bekentenissen had gedaan. Welnu, tot hiertoe is daar nog niets van waar. Het parket is met hem ter plaatse geweest, vergezeld van verscheidene getuigen van Battel. Ook heeft het een bezoek gebracht te Blaasveld. (GvA, 12 en 13 december 1900) 

“De Keyzer, van Heyndonck, die als een der bijzonderste aanvallers beschouwd wordt in deze laffe aanranding, blijft nog altoos zijne plichtigheid loochenen, en dit niettegenstaande de bevestiging der slachtoffers en van verschillende getuigen. Op het oogenblik zijner aanhouding door een der gendarmen, riep het volk tegen den gerechtsdienaar die hem wilde vastgrijpen : ‘Pas op, voor zijn mes !’ Het moet alsdan geweest zijn, dat hij het heeft weggesmeten, om alle plichtigheid van zich te weren, doch Jan Huyghe ook, heeft in De Keyzer zijnen aanrander herkend. Huyghe heeft dinsdag nacht erge koorts en gehad en fel geleden, doch Woensdag morgen was zijn toestand iets beter. Men wint tijd, en, zolang er leven is, bestaat er hoop ; laat ons dus het beste hopen. Het onderzoek duurt nog altoos voort.” (GvA, 14/12/1900)

1901 – 24 januari : Militiekantoor Willebroek – Loting

Het militiekantoor van Willebroek telde in totaal 234 lotelingen waarvan 43 uitgestelden van vorige jaren. Het hoogste getal was dus 277. Het laagste 44. Voor Blaasveld waren er 15, voor Heffen 18, Heindonk 7, Hombeek 23, Ruisbroek 25, Tisselt 17, Willebroek 110 en Leest 19 lotelingen. (GvA, 26/1/1901)

1901 – 25 april : Buitengewone toelage door barre winter

“Overwegende dat de Winter van 1900-1901 langdurig is geweest en ingezien den prijs der kolen zeer hoog was, besluit de Raad een buitengewone toelage te verlenen te weten aan den Heer Dumon 50 franks en aan jufvrouw Nees 25 franks.”

1901 – 6 maart : Woning uitgebrand

“Bij deze doen wij u kennen dat de militaire kleedingsstukken en het livret van den verlofganger Karel Loudewijk Geerts, militiaan van 1894, van het 8e Linie regiment, op 6 meert laatstleden vernield zijn bij het afbranden van zijne woonplaats. Dien tengevolge zal dezen verlofganger, de heerschouwing slechts in burgerkleederen en zonder livret kunnen bijwonen. Het gemeentebestuur van Leest, bij bevel VandenBosch secretairs.”
De brief van 7 november 1901 was gericht aan ‘Den Heere Bevelhebber van het Krijgsdistrikt te Mechelen’.