Het is alweer schandalig lang geleden dat ik nog eens in mijn blog schreef.... Hoog tijd om mijn leven te beteren Sinds vorige week is de broer van mijn echtgenoot terug in het land. Hij woont in Australië, en het is bijna 24 jaar geleden dat hij nog in België was. Nu zijn zoon volwassen is, wou hij hem graag voorstellen aan de familie, en laten zien waar zijn vader vandaan komt. Gisteren namen wij vader en zoon in de gietende regen mee op sleeptouw. Nadat we 's middags samen thuis gegeten hadden, vertrokken we. Ons eerste doel was Scherpenheuvel, hoewel noch wij noch zij "echte" katholieken zijn. Bedoeling was om Liam te laten zien hoe het katholieke geloof toch nog leeft bij de mensen hier in België. De kaarsjes aan de basiliek werden uitgebreid gefotografeerd, zoiets kennen ze in Australië niet. Daarna ging het richting basiliek en tot onze verbazing zat de kerk zowat vol, en dat op een gewone woensdag... Er bleek zelfs een mis te beginnen. Voor ons was dat het sein om richting kraampjes te trekken. Je kan immers niet vertrekken uit Scherpenheuvel zonder dat je pepernoppen geproefd hebt! We kregen er dorst van en vluchtten een cafeetje in. De volgende halte was Lier, waar we eerst uitgebreid de grote Markt bewonderden, daarna net te laat waren om de Zimmertoren te bezoeken, en vervolgens naar het Begijnhof trokken. Het Lierse begijnhof is voor mijn part het mooiste wat ik ooit gezien heb. Het is voor ons niet alleen vlak bij, maar het is echt een plaats van rust, hoewel het toch vlak bij het centrum van Lier gelegen is. Het bleef maar water gieten en dus was de enige oplossing iets eten en iets drinken op het Zimmerplein. De regen hield niet op, en zo eindigde onze dag iets vroeger dan voorzien. Het was echt geen weer om langs de Nete te wandelen, of om zo echt eens te dwalen in de Lierse straten. Jammer, maar het zal voor een volgende keer zijn...
Vandaag naar de dwarsfluitles geweest en het was niet goed. De notenleer gisteren was ook al niet fantastisch, ik verlies er zowaar de moed van. Volgende maandag examen theorie notenleer, dat wordt geen lachertje. Vriendin Hilde gaat er niet zijn, en dat is mijn steun en toeverlaat bij ritmische problemen. Ik heb dan weer meer gevoel voor noten, dus we vullen mekaar goed aan. Onze juf doet alsof ze niet ziet dat we druk "vergaderen" als het examen is, maar we zijn dan ook de twee oudsten van de klas en die mogen wat meer... Het examen zang in juni is met jury, en ook bij het examen dwarsfluit begin juni zit een jurylid. Vorig jaar stond ik daar echt op flanellen benen, dat zal dit jaar niet beter zijn. Zingen is niet echt iets waar ik in uitblink, maar het hoort erbij als je een instrument wil bespelen. Zonder theorie geen praktijk. Ik vind het al bij al wel leuk allemaal, maar als er examens komen slaat de stress ongenadig toe. Vroeger brandde mijn moeder een kaarsje als ik moeilijke examens had. Ik denk dat ik er nu maandag zelf eentje ga aansteken.... Wat zeg ik eentje? een dozijn (hihi)
Vandaag is het dus onze laatste dag in Londen. Een beetje zuchtend pakken we ons gerief bijeen, en na een laatste geïmproviseerd "ontbijt" is het tijd om de kamer te verlaten. Beneden mogen we onze bagage in een afgesloten kamer zetten. Vandaag gaan we naar Notting Hill. Op de metro is het weer verschrikkelijk druk, maar dat zijn we ondertussen gewoon. Voor we het weten zijn we aan "Notting Hill Gate" en benieuwd komen we uit het station. Het eerste wat we zien, is dat er zeker zes coffeeshops naast mekaar zijn en om ons verdriet te verdrinken, gaan we ons "bezinnen", de echtgenoot bij de onafscheidelijke koffie, en ik troost mijzelf met een "small" fruitslaatje. Het vele rondhossen van de vorige dagen laat wel zijn sporen na, de voeten en de benen protesteren, en wat voel ik daar in mijn onderrug?... Niet op letten is de boodschap en dus gaan we een stukje stappen. Portobello flea market, zie ik opeens. Dat moeten we zien! Na een hele tijd stappen (bergop-bergaf) besluiten we dan toch maar om de weg te vragen. It's Friday, so there's no Flea Market. Maar er zijn wel veel shops, en dat kan ook leuk zijn. We volgen de aanwijzingen van de dame, en belanden in het kleurrijkste stuk van Londen. Antiekwinkels, stalletjes buiten met kleren, fruit, groenten, je kan het zo gek niet bedenken of het is er. We wandelen door de hele Portobello Road en belanden ondermeer in een jeanswinkel waar in de etalage zonder overdrijven honderden Singer naaimachines staan. Ook binnen zijn nog vele oude Singer machines te bewonderen. Wat een verzameling.... Zo langzamerhand begint bij de echtgenoot de maag weer te knorren, en we keren terug naar Notting Hill. Ahaaa een italiaan... ah neen, gesloten wegens verbouwingen. Een beetje verder is zo een typisch Britse pub met de geweldige naam Prince Albert. Denkend aan onze koning die vroeger ook zo heette besluiten we om daar onze honger te stillen. We zitten er zeker al twintig minuten als we beseffen dat we aan de bar zelf moeten bestellen. De onvriendelijke barman grommelt iets en we zetten ons terug. Nu hebben we tenminste al iets om te drinken. Dan bemerken we ineens dat de "kok" in gang schiet. Lieve deugd, dat ziet er daar in dat "keukentje" vies en vettig uit.... Dat belooft. Eindelijk komt ons eten op tafel: bij mijn wederhelft een vettig worstje met puree en een soort verbrande krullen. Ik had op veilig gespeeld en kip besteld maar het ziet er al niet om te vreten uit. Mijn kip is vermoedelijk van ouderdom gestorven en het bord aan de overkant blijft ook verdacht vol... We zijn het er over eens, dit is de vierde keer Londen, maar het is de eerste keer dat we zo'n afkeer hadden van wat er op ons bord lag. We duiken terug de metro in en besluiten om terug richting Brompton Road te trekken. Misschien kunnen we nog eens in Hyde Park binnenwippen? Maar de voeten en de benen protesteren. We lopen gewoon even langs de etalage van Harrod's - die trouwens echt de moeite is - en besluiten om onze bagage te gaan halen, naar St Pancras te trekken en daar in het station nog wat rond te hangen. De vermoeidheid heeft nu echt wel toegeslagen, en als we in St.Pancras onze Oyster Pass terug verkopen, zijn we diep in ons hart blij dat het voorbij is. Nog snelsnel iets deftigs eten en dan is het tijd om de trein richting België te nemen. Het was weer een mooie trip, het weer was uitstekend en we hebben van elke minuut genoten.
Wat vliegt de tijd... Al drie dagen hier, en nog zoveel te doen.... Na het ontbijt dat gewoon bestaat uit koffie (echtgenoot) en hotcemel (ik) zwaaien we mekaar uit. Vandaag trekt Guido richting RAF-museum terwijl ik Oxford Street onveilig maak. Winkel in/winkel uit en verwondering, want hier is de collectie van sommige winkels toch wel totaal anders als bij ons in pakweg Antwerpen. Het wordt ineens duidelijk waar de veelkleurige mensen met de verrassende outfits shoppen. Ik kom ogen tekort, en laat mij hier en daar toch verleiden tot een koopje. In feite begin ik maar net "in form" te geraken als mijn GSM rinkelt. Echtgenoot staat in metrostation Oxford Circus. Hem vinden is tot mijn verbazing heel gemakkelijk en in feite zijn we allebei dorstig. Bij een cola hoor ik het verhaal over het RAF-museum. Ongelofelijk groot, en vliegtuigen dat er staan... Er volgen een aantal namen van toestellen die ik niet ken maar ik begrijp, dit was een heel fijne ervaring. Vanavond is het grote moment daar, we gaan naar de musical en dus gaan we vlug terug naar het hotel om ons op te frissen. Ik wil mijn haren wassen, maar heb geen haardroger bij. Dan maar aan de vriendelijk man van de receptie vragen of hij mij uit de nood kan helpen en ja hoor. Gewapend met een vrij grote handdroger trek ik naar de kamer. Na de douche droog ik mijn haren, wat een kracht heeft die "vlammenwerper". Het resultaat is navenant: in de spiegel zie ik "coupe ontplofte matras", mijn haren die van zichzelf al breed staan omdat ze wat krullen, staan nu extra wijd.... Wel komisch. Uiteindelijk krijg ik de zaak toch wel min of meer onder controle en kunnen we eerst iets gaan eten. Om zeven uur worden we aan het Dominion Theater verwacht voor de musical We will rock you. Een zaal boordevol schoolgaande jeugd. Vanaf de eerste noot zijn we allebei betoverd: dit is fantastisch. Het verhaaltje is in feite niks, het is een aaneenrijgen van de hits van Queen. Pas na een tijdje krijgen we in de gaten dat het orkest in de coulissen staat. Onopvallend maar die mannen kunnen er wel wat van. Ook de acteurs zijn fantastisch! Acteren, zingen, dansen alles gelijk, je moet het maar kunnen. De voorstelling duurt anderhalf uur maar het lijkt slechts vijf minuten. We moeten hier even van bekomen.... In de buurt van het theater is nog een winkel open en we halen nog wat water om de nacht door te komen (hihi). Rond elf uur is het tijd om verder te dromen over de hits van Queen.
Héhé, in vergelijking met gisteren is dit langslapen... We drinken op onze kamer snelsnel een koffie en ik een hotcémel en daar gaan we weer. Vandaag staat een bezoek aan het Westfield Shopping Center op het programma. Een beetje een ingwikkelde metroreis, want er is ergens iets met de signalisatie, dus moeten we via een andere weg ginder geraken. Dit gaat echter heel vlot en al heel snel staan we met ingehouden adem voor een spliksplinternieuw modern gebouw. (1 jaar oud). Zelfs vanbuiten is het adembenemend.... Maar we zijn gekomen om ook de binnenkant te bekijken. We komen binnen en zijn opnieuw verbluft door zoveel licht en zo'n prachtige architectuur. Ik slaag er in een plan van het gebouw te vinden en mijn echtgenoot duikt opnieuw achter een koffie terwijl hij het plan bestudeert. Voor mij is het duidelijk: ik kom om te shoppen en begin dus winkeltje in/ winkeltje uit. Maar het is er allemaal zo groot dat ik vrees mijn halve trouwboek niet meer terug te vinden.... Dan maar terug naar de coffeeshop waar we samen kijken wat we zeker willen zien. Want echt overal gaan kijken op 1 dag is onmogelijk. We blijven verbaasd kijken naar de prachtige architectuur van het gebouw zelf, en hoe "verloren" hoekjes omgebouwd zijn tot gezellige zithoekjes waar je even de vermoeide voeten kan laten rusten. We zien steeds meer pijlen naar "The Village" en vragen ons af wat dat kan zijn. Daar stappen we binnen in de grootste pracht die we ooit gezien hebben. "The Village" zijn dus winkels waar pure luxe verkocht wordt, een winkel van de bekende diamantairs De Beers, een winkel van Dior, en verderop dan weer de handtassen van Vuitton.... Ook hier kijken we weer onze ogen uit, maar deze winkels zijn niet voor onze beurs... Jammer.... We gaan terug naar het "gewone" gedeelte en eten een hapje in de Marks en Spencer. De rest van de namiddag wordt er nog veel geshopt, maar tegen vier uur is onze kaars uit. De metro-perikelen zijn ondertussen opgelost en we koersen naar ons hotel, waar we even op ons bed uitpuffen. De maag van de echtgenoot laat weten dat het etenstijd is, en dus trekken we naar Leicester Square waar we een van de talrijke restaurantjes uitkiezen. Nadien wandelen we nog even door Chinatown - het lijkt wel een mierennest, zo druk. We komen ook langs Trocadero en ook daar is ontzettend veel volk op de been. Rond 10 uur voelen we het echt wel in de benen en keren we terug naar ons hotel. Ook nu duurt het na de douche niet lang voor we onder zeil zijn....
Wat een schandalig lange pauze.... Een beetje beginnersangst, en dan het drukke leven.... Ondertussen zijn we enkele dagen naar Londen geweest. Voor de vierde keer, maar even fantastisch als de eerste keer! Een samenvatting van onze reis: 19/4 Half vijf 's morgens: piep piep piep kerm kreun zucht... Tja, wie met de eerste Eurostar wil vertrekken, moet vroeg uit zijn bed. Met slaapogen arriveren we in Brussel Zuid en kijken verbaasd om ons heen. Er staat een massa volk aan te schuiven voor aankoop Eurostar tickets. De gevolgen van de aswolk... Tijdens de treinreis worden we in slaap gewiegd. Oeps, we zijn in Londen voor we 't beseffen. Eerst een koffie en voor mij een chocomelk bij Costa. Als je een "large" vraagt, krijg je een kom waarin je bijna zelf verdrinkt. We genieten er van! Dan sporen we met de metro naar ons hotelletje, en we kunnen meteen inchecken. Wat een geluk! Onze eerste bestemming: Leicester Square, want we willen eigenlijk wel graag naar de musical "We will rock you" met de hits van Queen. We dweilen de verschillende kantoortjes af en jaja, voor woensdag zijn er echt "half price" tickets te verkrijgen. Daarna volgt een wandeling door de Chinese wijk. Lieve deugd, al die eethuisjes, niet te doen... Min of meer per ongeluk belanden we aan de Portrait Gallery. Even piepen, maar de lopende tentoonstelling kan ons niet echt boeien. We rusten even uit op een bankje onderweg, en bellen het thuisfront. Na de lunch trekken we richting Harrod's. Lieve deugd, we hebben dit al wel eerder gezien maar toch is het met ingehouden adem dat we rondkijken. In de food market loopt het water uit de mond, hoewel we net gegeten hebben. We verlaten Harrod's en wandelen door Brompton Road. Opeens staan we voor een ingang van Hyde Park. We zetten ons even langs de Serpentine en genieten van het schouwspel op het water. Mensen met waterfietsen, een eendenfamilie die ruzie maakt, ongelofelijk dit is hartje Londen. Even verder ontmoeten we een brutale eekhoorn, die tot vlak bij ons komt om te kijken of we voor hem niks bij hebben. Jammer, 't zal voor een volgende keer zijn. Onze maag begint te knorren, en dus trekken we naar Picadilly Circus, waar we in een klein straatje een Italiaan vinden. Lekkerrrrrrrrrrrrr. We zijn doodmoe, en besluiten om recht terug naar ons hotel te gaan. Na een douche vallen we al rond half 9 in een diepe slaap....
Vandaag zondag, stralend zonnig en dus ideaal voor een wandelingetje, dachten wij. En aan wat denkt een mens bij zon? Aan het strand. De Belgische kust ligt hier een dikke 150 km vandaan, maar waarom zo ver rijden als er op 40 km iets is waarover de Strangers al zongen? 't Strand van Sint-Anneke... dat zou het dus worden. Wij met gezwinde spoed de auto in richting Linkeroever, St.Annastrand. Het zou ons eerste bezoek aan St. Anneke worden, maar dat werd een vluggertje.... Eenmaal uit de auto was het zonneke er nog, maar ook een venijnige wind. Normaal gezien kan ik heel goed tegen de kou, maar dit was van het goede teveel. Wat is het dan geworden? Rap op de dijk eens gaan kijken, en dan op een drafje naar het eerste het beste café. Daar eindigde onze wandeling....
Welkom in kuri's hoekje. Hoera, het is gelukt! Een blog aanmaken is dan toch niet zo'n onmogelijke zaak Bedoeling is een soort "dagboek" bij te houden, met fietsbelevenissen en andere dingen. We gaan wel zien wat het allemaal wordt...
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://blog.SeniorenNet.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Het examen zang in juni is met jury, en ook bij het examen dwarsfluit begin juni zit een jurylid. Vorig jaar stond ik daar echt op flanellen benen, dat zal dit jaar niet beter zijn.
