12de Kerstwandeling op donderdag 29 december 2005 VERSLAGJE

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Een  Kerstsfeer moet je proeven en voelen , want beschrijven is vele malen moeilijker. Maar we doen toch een poging om verslag uit te brengen van het gevoel dat hing in en boven de zesde wandelgroep. Deze groep, samengesteld uit rustige, vriendelijke en ook wat nieuwsgierige mensen, startte rond 20 uur 30 aan de Nobele Donk. Goed en wel gelanceerd wachtte ons aan de Oude Pastorie een eerste groepje mensen op die ons vertelden dat het goed was om eens uit ons kot te komen, en nog beter om aan te sluiten bij een vereniging uit de wijk. Die meneer met zijn blauwe muts kon het goed zeggen, want wij luisterden allemaal. Ook toen hij ons uitnodigde om een drankje op ons aller gezondheid te nuttigen, waren wij er als de kippen bij om dat met graagte en smaak te doen.

Wat verder, in de Patio Donk, was het weer van dat : lekkere Glühwein en een fijne voorstelling van de Big Band St Cecilia erboven op. ’t Was moeilijk kiezen, maar we kozen niet en genoten van beide. Op de Donk wonen veel slimme mensen, noem ze gezonde opportunisten.

Dan richtten onze verlichte leiders hun tred richting kerk H.Hart , waar hemelse KKBG stemmen ons tegemoet zweefden. Sommige engelen waren niet meer van de jongste, maar hun zoetgevooisde klanken klonken alsof ze ons wilden vertellen dat het bouwjaar eigenlijk niet zo belangrijk is, wel de liefde voor de muziek. Prompt werden ook wij uitgenodigd om mee te doen en dat moesten ze ons geen twee keer vragen.

En toen begon een lange tocht door de Donkse woestijn, gelukkig goed en soms mooi verlicht en met een paar vrolijke bochten. Echter onze patrouilleleider van dienst oordeelde op een bepaald moment dat we dringend onze schreden moesten richten naar de meer belangrijke dingen, hij wist blijkbaar van wanten,  en kortte onze tocht met de glimlach in. We konden echter niet snel genoeg aan de poort van de Hemel staan ( niet die van Brasschaat maar die van Ekeren-Donk) voor ons allen beter bekend onder de naam Hof de Bist.  

Sint Pieter vonden we iets verder op ne velo met ne vuurtoren , de inkom van den Hemel was ook verlicht tot in de nok en een stel stoere djembéers en djembésters  gaven katoen. Sommigen van ons zonderden zich even af om te genieten van het gevlamde Vikingschip, anderen warmden zich eerst op aan de heerlijk warme Estetika-chocomelk. De meesten combineerden alles samen, je moet het kunnen.  Over een met speelse vogels versierd bruggetje, liepen we recht naar het leuke huisje van een vertellende schouwveger. Hij zorgde ervoor dat het – onderweg - uit volle borst zingende jongste gedeelte van onze groep, plots de stem kwijtraakte en de oren spitste. Het werd muisstil toen we , rond een opnieuw verlicht eilandje heen draaiden, pardoes  in de armen van een soort druïde die er met zijn blokfluit  voor zorgde dat er plots heel veel lichtjes verschenen, die leken te bewegen en te dansen op de wat vreemde tonen van zijn blokfluit.

Onze, voordien nog joelende en zingende jeugd, trok de rest van de groep zonder enige moeite mee in het stiltebad. Adembenemend mooi, en dat voor hun zesde ( en laatste ) keer. Den bloemeké waarschijnlijk ? En toen, nadat alles even was doorgeslikt, belanden we in een stuk van het park, waar je normaal in verlopen loopt als het wat donker wordt. Nu echter wandelden we door een kronkelende  lichtlaan, langs kunstwerken die uitblonken, ook in originaliteit. Dag Driekoningen, dag Hout op de grond en Spa in de lucht. Je hoorde de monden openvallen, een prettig geluid, en deze zijn vermoedelijk pas dichtgevallen in de Marcel De Backerstraat, waar de meesten onder ons en in rechte lijn De Nobele Donk binnenliepen. Watersnood ?

Eten en drinken kon je daar, zolang de voorraad strekte, en ook gezellig – rond mooie bloemstukjes - napraten. Sommigen gingen  reeds plannen voor volgend jaar en anderen op het standje van Cunina nog wat informatie inwinnen. Of zich tegoed doen aan de lekkere loempia’s van Mensen zonder Papieren . En nagenieten, want dit was enig mooi en als alles meezit en ze ons volgende jaar vragen , komen we zeker terug !      

Langs deze weg wil ik, in naam van onze en alle andere groepen, Vik Engelbeen en zijn ploeg bedanken voor deze schitterende en hartverwarmende avond !