Dichterlijke schrijfselkes voor contactonderhoud met de tijd en mezelf
10-12-2006
dwarsdoorsnede
het ene besluit volgt logisch op het andere dient ter overleving doel gesteld op lange termijn
het ontslagrecht de vrije markt dicteert niks geen kapitalisme wil je soms de vrije demokratie afschaffen
het tij is niet te keren wat aan werk verplaatst kan worden moet verplaatst ook al om een vaste afzetstek op de nieuwe consumptie markten veilig te stellen ja wat wil je - toch
wij moeten ons wij moeten ons richten op onze core bizniz high quality informatie technologie daily invisible bewaken van onze doelstellingen door tijdige terugkoppeling niets ontziend op alle niveaus
het regent alle pannen worden nat de polders lopen onder polen smelten polen komen bij lobith ons land binnen stofjes in de steden iedere achttienjarige heeft stemrecht op een eigen autobaan een warm ingericht huis om bij te komen van het werk de file voor de financiering van de bijstandsmoeder
die haar handen wel eens uit mouwen mag gaan steken buitenshuis in de file in haar eigen auto oh sorry ik miste geloofik alle afslagen ziende blind nu draai ik geloof ik door maar zolang mijn bougies het doen overal shell en texaco is er geen enkele reden om te wanhopen vertrouwen op onszelf de liefde dan komt de rest vanzelf
Gesproken met mien uit het toch laconieke arnemuiden ze houdt het voor gezien want wij vrouwelijke kleine luyden worden toch altijd exgediscrimmunnizeerd
Ze heeft de hele dag gereisd bezeten aldoor bonbons verteerd nergens zag ze de lange lijst van moe depri zeurderig slapeloos onbestuurd humeurig vaak ook boos naar ze me veelzeggend zei zelfs de opvliegertjes ontbraken waar blijft de overgangspartij
zo raapte ik in de finalepartij het balletje op achter in de zaal liep terug naar de tafel tot bij het net liet het stuiteren vervolgens heel stil stuitend traag rollen naar mijn tegenpeler
en ja het werkte het publiek joelde hij lachte korzelig zei oh ja krijgen we dat serveerde pardoes veel te hard over de rand van mijn kant
zo won ik de vijfde beslissende set met veertien twaalf sprak dat was het its all in the game waarop hij zijn bat op de grond smeet
oh nee toch sprak zij het is toch niet waar en zij schreide bitt're tranen
nou ja zei hij zoals alles wat echt gebeurt is het een beetje waar het waren mijn oom en tante niet zij stootte hem niet echt af na zestig jaar huwelijkse trouw voor haar eeuwige liefde de vlam van hare jeugd en het was niet gisteren hij had alle twee zijn benen nog hij viel niet om hij kon er nog op staan zij hielp hem overeind
tegelijkertijd dacht hij ze zou eens moeten weten hoe het echt was
De dichter rijmelt thuis op 'n vreemde rijmmasjien met af en toe een interruptie voor een bakkie koffie buiten schijnt de zon ja graag melk en zoetje geef mij maar speculaas even geen marsepein pepernoot ja naai op taai taai prachtig dat sinterklaasgedoe alleen die stomme rijmdwang hoe raakt gemaakt ik word niet geraakt exploitatie breekt inspiratie ik moet er nog elf maken schaamrood op de kaken
buiten schijnt nog steeds de zon de dichter denkt ik zit abuis ik ga zeggen tegen honnepon naar twee vrije vrouwen die zitten in het Glazen Huis
mijn oude tante in Hobroken tachtig met vier kruisjes deed nog vier huisjes rechtop buigend ongebroken altijd onverflauwd in touw
anders dan haar man die sufte zweeg gelaten met nog maar één been waarbij hij telkens vroeg waar zij dat andere had gelaten ging hij in opstandigheid languit op het tapijt zij sprak kijk ziet welaan gij kunt op één been niet staan
neen met hem was het droef daarbij ook niet welgesteld bovendien moeilijk te bereiken hardhorend misschien zelfs doof
zij sprak daarom met toeters Jan dat was zijn naam - wij zijn nu zestig jaar saam we hebben veel lief en leed gedeeld ik heb echter nog meer leed dat ik immer alleen droeg gij had gelukkig geen weet van mijn ware lief in wachtstand het is uit met jou als remplacant
bejaard kwam haar besef van eeuwigheid het was ajuus aan zijn tijdelijkheid beter ook voor hem omdat hij nu zeker weet dat zij nooit meer zijn been vergeet
