We zijn dus op 13 augustus in Brussel geland. Alles was vlot verlopen en zoals gezegd wilden we naar huis fietsen. Tijdens het monteren van de fietsen is er een gauwdief in een mum van tijd aan de haal gegaan met mijn handtasje. Alles belangrijke dingen zaten erin zoals bankkaarten, siskaart, de laatste 20 dollar, 40 , huissleutels, adresboekje, Gsm; Maar ook mijn klein camera met de foto's van de laatste 6 weken. Alles is vervangbaar behalve de foto's natuurlijk. En dat is een kleine ramp. Ze hebben wel even op de harde schijf van mijn laptopje gestaan maar zijn dikwijls overschreven zodat daar ook niet veel van rest. Dus wel even brutte pech, in ons hoofden zitten nog wel wat beelden maar kunnen die moeilijk delen met anderen. Hoop om ooit de camera terug te krijgen is ondertussen ook wel vervlogen zodat we het met een 1000- tal foto's moeten stellen die op 2 andere geheugenkaartjes stonden. Maar terugblikkend op de ganse reis is die heel tof geweest, soms hard door de veel tegenwind en de hellingen, soms spannend om een slaapplaats te vinden, soms heel fijn als we toffe mensen tegen kwamen, soms prachtig door de mooie natuur. Een ervaring die smaakt naar nog......., maar dat moeten nog wel even bekijken!!!!!!!!
1. zeeleeuwen op de steiger in Astoria 2. De brug in Astoria, 6,5 km lang, levensgevaarlijk om over te fietsen. Gelukkig vonden we weer een lieve dame die ons overreed met een pick up. 3. fietsen onder de laaghangende wolken. 4. met mijn voeten in de Pacific. 5. op de boot voor Seattle. 6. Seattle
Nadat we Astoria wat verkent hebben zijn we in 4 dagen naar Seattle gefietst. We hebben het dus tot de laatste kms volgehouden. Gelukkig was het niet meer zo heet. Het was zelfs in de voormiddag heel bewolkt en kwam de zon er maar tegen de middag door. De ferry van Bremerton naar Seattle was een prachtig tochtje, je zag Seattle stilaan uit de mist opdoemen om dan in volle zon aan te komen na een uurtje varen. We zijn gisteren naar de luchthaven geweest om onze tichetten te herboeken en komen dus wat vroeger naar huis dan voorzien. Om 12 augustus komen we 's morgens aan in Zaventem en fietsen dan nog naar huis want we hebben dan 24 uur stilgezetenen die 65 km kunnen er nog wel bij. We hebben onze 7000km net niet gehaald, maar ach wat doet dat er toe!!!!! 6800kn is ook al wat. We hebben al wat sightseeing in Seattle gedaan, een fantastische, levendige stad. Morgen varen we naar Victoria opVancouver island en komen overmorgen terug. We logeren weer bij heel lieve mensen. Dit is ons laatse blad in het blog, bedankt voor het lezen en voor de vele lieve reakties. Ik heb3 dikke schriften volgeschreven en als ik de tijd vind schrijf ik misschien wel een boek hierover.
1. de graanvelden in Walla Walla 2. de oogstmachine in aantocht 3. Jos verdwijnt in de zandwolk 4. oud fordje 5. Columbiarivier 6. Hoofd koelhouden met een kletsnatte vod onder mijn helm. 7. Twin rocks in Oregon 8. Mount Hood 9. plat rijden op de autobaan en dan maar pompen. 10. Hier rijden de vrachtwagens soms maar op 2 wielen!
Joepie, we hebben al even de Pacific gezien. Om 18 u zijn we in Astoria aangekomen, Het einde van onze tocht. Ons doel is bereikt, na 4 maanden trappen. We hebben 6400 km op de teller staan en de fietsen zijn moe!!!!!!!! Wij misschien ook wel een beetje maar gaan dat niet toegeven want we moeten nog naar Seattle trappen. Dat zal nog wel een 4-tal dagen vragen. We hebben het vandaag al gevierd met een lekkere T-bonestaek en een flesje Merlot. Morgen gaan we het hier wat verkennen en een goede wegenkaart zoeken om niet te verdwalen. De voorbije dagen hebben we zowat gewisseld tussen Oregon en Washington naargelang de kant van de Columbiarivier want die vorm de grens tussen de twee staten en we staken nogal eens over naar de overkant. Het weer is om omver te vallen, 5 dagen al temperaturen gehad van minstens 45 ° C. In de voormiddag ging dat nog, maar na de middag was het gloeiend heet op het asfalt. Ik had zo mijn eigen manier om het hoofd koel te houden. De rivier was ook nooit ver weg om wat af te koelen! Alleen was het pikzwarte zand zo heet dat je niet blootsvoets kon lopen. In Portland vonden we geen onderdak: jeugdherbergen en motels allemaal vol. Het park met junkies was niets voor ons. Dus maar verder gereden tot het donker werd, dan nog geen plekje gevonden om de tent te zetten of zomaar in open lucht te slapen. Maar dan weer net op tijd lieve mensen gevonden die ons te logeren vroegen!!!! Dat is het avontuur dat we zo plezant vinden.
Gisteren zijn we Washington binnengereden, de voorlaatste staat. We gaan even nog in Oregon maar dat is maar een paar km. Vandaag was het weer snikheet, en zijn om 15 u gestopt in Walla Walla. Toen we het toeristisch bureau binnenstapten om naar een camping te informeren deden we ons verhaal ,zoals we al zo dikwijls gedaan hebben. De dame was zo onder de indruk dat ze prompt de plaatslijke krant belde voor een intervieuw, maar daar was niemand beschikbaar. Ze bleef maar bellen en toen we zeiden dat ze ons op de camping konden vinden kniktte ze. Toen ik terug kwam van boodschappen doen stond daar ineens de plaatselijke TV. Ikke in mijn beste Amerikaans maar antwoorden op hun vragen. Na 5856 km zijn we ineens wereldberoemd in Walla Walla. We kunnen het zelf niet zien want we hebben geen TV bij ons, en Jos was zo zenuwachtig dat hij vergat een foto te maken. Morgen fietsen we tot aan de Columbiarivier. Gisteren hebben we wild gekampeerd en in open lucht aan een verlaten boerderij tussen de afgedankte autowrakken. Ik heb een massa sterren gezien, de melkweg en veel vallende sterren. Er was ook een coyote in de buurt die ik hoorde huilen en dat kwam altijd maar dichterbij. Geen oog meer dichtgedaan natuurlijk. Mes, muggenspray em fluitje lagen klaar!!!! Maar we hebben hem niet gezien, gelukkig maar. Ik wil iedereen al eens bedanken die via het blog of via hotmail een reaktie sturen, dat is altijd prettig om te lezen.
We zijn nu in Idaho en eindelijk goed weer. Op de grens van de staat hebben we voor de laatste keer de klok een uur teruggezet, er is nu 9 uur verschil met thuis. We zitten ook al niet meer zo hoog, we zijn al 600m lager en dat voel je. 's Nachts is het niet meer zo koud en mijn lip begint spectaculair te genezen (eindelijk). De voorbije 2 dagen zijn we door een prachtige vallei gereden naast de Losha River. De rivier, de weg en verder hoge bergen (1000m) met sparren, dennen, en ceders. Niets dan groen. Gisteren heeft Jos zijn 7de lekke band gehad en nu zijn de rustinnekes op. Hebben vanmorgen al nieuwe gekocht want we zijn nog niet klaar met fietsen. We zijn in Kooskia en morgen veranderen we van route: we gaan over op de Lewis en Clarktrail. Dat wil zeggen minder hoge bergen en dus minder klimmem (beter voor de knieen!). Die eindigt ook in Astoria, maar in Portland kunnen we eventueel de trein nemen naar Seattle. We zien wel als we daar zijn. Onze banden geraken stilaan kaal, onze teller staat ondertussen al op 5550 km.
1. IJsberenspecial: Op de Togwoteepass (3217m) ligt er nog sneeuw en is er een meertje waar ik, ijsbeer, in volle zomer nog koud water vind voor een zwemmetje!! 2. Bizon, die de weg verspert in Yellowstone. 3. Ols Faithfull. 4. Montana 5. Jos zijn dagelijkse job, voor hout zorgen 6. Ons kampvuurtje 7. Virginia City: een goudzoekersstadje waar de tijd is blijven stilstaan 8. ikke
