Ik ben LEDA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LEDALU.
Ik ben een vrouw en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is nu mijn ouders helpen.
Ik ben geboren op 11/07/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zo wat van alles.
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
Mijn Man , Mijn Ouders
Ervaringen
11-06-2011
Regenen
Spijtig dat het weder nu toch volledig is omgedraaid. Het mocht dan wel regenen maar de temperatuur had toch mogen blijven. Nu is het momenteel wel een beetje aan de frisse kant en dat is helemaal niet zo aangenaam. De regen mag nog enkele dagen doorgaan natuurlijk. Er is teveel water tekort in de tuinen en op de velden. Het bloemstukje dat ik vorige zaterdag op het kerkhof ben gaan zetten is nu volledig uitgeregend. Ik heb het mee naar huis gebracht om morgen opnieuw te maken. Dus dat wordt morgenvroeg naar de bloemenwinkel om nieuwe roosjes te halen. En opnieuw mijn best doen om er iets moois van te maken. Ik heb er reeds alles voor klaar liggen zodat ik snel verder kan werken na het winkelen. Ook de ramen hebben ondertussen hun eindlaag gekregen. Het is nu een totaal nieuwe aanblik. Mooi opgefrist. Wat een klein likje verf toch kan doen. Volgende week kunnen we dan de ramen poetsen , de gordijnen terug hangen en misschien de kasten een beetje opboenen. Zo gaat dat ook nog volledig in orde komen. Een soort van late grote kuis op die kamer. Maar ja , beter laat dan nooit !
Vandaag is het een rustige dag geweest. Nadat ik gisteren de hele dag heb lopen janken, ging het vandaag stukken beter. Ik was er zelf content voor. Het rare is dat ik me buitenshuis altijd beter voel dan wanneer ik in mijn coconnetje blijf. Het is zo precies alsof ik niet mag thuisblijven. Dus, vandaag de ganse dag bij mijn ouders geweest. Al de donderdagtaken zijn rustig afgehandeld. Toch in die mate dat het mogelijk was. Mijn vader heeft besloten dat er nu hier en daar een likje verf moet bijkomen. Het is nodig op sommige plaatsen. Er werd ander glas in geplaatst en afgewerkt met fijne latjes. En deze latjes moeten nu eens dringend bijgewerkt worden. Dat is nu eens iets wat ik nog nooit echt heb gedaan. Ik zoek er niet meer aan te beginnen ook niet. Ik veronderstel dat het ook iets is dat op mijn zenuwen werkt. Zo fijn kan ik niet werken. Mijn vader schildert gewoon zonder afplakken en het is nog mooi binnen de lijnen ook. Dus, laat hem rustig verder doen zou ik zeggen. Deze avond ook een eerste echte les scrapbooking gehad. Voor mij was het iets nieuws. En het is wel plezierig om doen. Ik ga me er zeker mee amuseren. Tegelijkertijd is de avond zo voorbij gevlogen. Nu kan ik beginnen met het bij elkaar zoeken van nieuw materiaal. Hiervoor kan nu ook eens alles gebruikt worden zoals linten , knopen , parels , en al wat je kunt verdenken. Dus , één van de volgende dagen ga ik op zoek naar allerlei kleine prul. Iets wat anderen weggooien, ga ik waarschijnlijk kunnen gebruiken. We wachten af !
Kan er mij iemand zeggen wanneer die pijn om het heengaan van
iemand over gaat ? Zoals ik momenteel mijn huisje aan het beredderen ben kan het
niet meer. Bij al mijn huishoudelijke taken is er vandaag weer een
nieuwe waterval. Dievan Coo heeft er
niets aan. Ik heb nog speciaal muziek opgezet om me op te monteren maar
het helpt zo goed als niet. In plaats van nu gedaan te hebben met mijn taken ben ik
amper halverwege. Ik stel me de vraag : hoe doen andere mensen het die iemand
verloren hebben. Ik in ieder geval niet zoals ik deze morgen nog heb gehoord van kennissen. Een man heeft zijn vrouw ook in het begin van het jaar verloren, en hij is het voorbije weekend al zijn tweede vriendin komen voorstellen. Ik begrijp dat allemaal niet. Ben ik zo ouderwets ? Ik ben nochtans de zestig nog niet gepasseerd en voel me nog jong. Of is het omdat mijn man en ik zulk een hechte band hadden ? Zoals men dikwijls zegt : twee handen op één buik ! Ook de specialist heeft me gezegd dat ik het heel moeilijk zou hebben. Dat ik zou vallen en terug opstaan. Maar tevens zegde hij me dat ik mijn man moest gedenken op de manierdie mijn man zou willen. En mijn man ging genietend en zingend door het leven. Toch in de mate van het mogelijke. Maar ik kan het nog steeds niet. Het is me allemaal zo moeilijk om dat alleen te doen. Met ons tweetjes was het toch zo gemakkelijk ! Alles vlotte, soms gemakkelijk , soms moeilijk. Maar we waren met twee !
Wanneer er een "zeven " op de kalender komt is er een rotdag. Dan komt opnieuw die film naar boven. Die laatste film die ik nooit zal vergeten. Hij staat niet op een cd-rom. Hij staat alleen in mijn geheugen gegrifd. Het is niet dat ik op andere dagen niet aan mijn man denk, maar het is toch raar dat het telkens op de zevende het ergste naar boven komt. En ook het uur. Wanneer keek ik op de klok vandaag? Elf uur. Het uur dat mij het ergste nieuws werd meegedeeld. Wij kunnen Uw man niet meer helpen ! Dat was toen een donderslag bij heldere hemel. Nu nog steeds. Ik kan nog steeds niet begrijpen dat hij van me werd weggenomen. Het was , is , jaren te vroeg. Hij was maar 62 jaar en bruiste nog van plannen. Plannen die nooit meer zullen worden uitgevoerd. Plannen die hij met mij deelde. En als ik nu aan één van die plannen denk, dan doet mij dat pijn. Pijn , omdat het voor mij alleen zal zijn. Pijn , omdat . . . . .
Ik heb aardbeitjes geplukt deze namiddag. Ik ben driemaal begonnen , de vierde keer is voor morgen. Wilt het toch lukken dat ik telkenmale uitregen ! Ik begin en moet stoppen, herbegin en weer stoppen Het wilde niet dadelijk lukken. Wanneer ik er dan de brui aan gaf , was natuurlijk ook de regen weg. Maar niet getreurd, morgen herkans ik ! Het zal me dan wel lukken, hoop ik toch. Ook nog iets dat ik in geen jaren meer heb gedaan. Soepbolletjes rollen ! Mijn moeder was bezig met dit plezant werkje. We hebben dan maar met twee lekker bolletjes verder gerold. Dan kunnen die weer in lekkere verse soep. Vandaag is het precies gezonde voedingsdag. Weer iets waar ik geen bezwaar tegen heb. Zo lekker vers heeft toch een grote meerwaarde. Nu denk ik dat iedereen tevreden is. Dat er gisteren nog plaatsen waren waar het zo goed als niet geregend had, is er vandaag geen plaats droog gebleven. Laat het nu maar opnieuw heerlijk mooi weer worden. Allicht zullen we nu wat geduld moeten hebben !
Veel geluk met de regen hebben we dan toch niet gehad. De verwachte buien zijn hier niet voorbij gekomen. Die veertien druppels die er vandaag gevallen zijn mogen we niet tellen. Eigenlijk spijtig , ik had het de boeren graag gegund. En natuurlijk ook mijn vader en al die andere vaders die dagelijks de tuin moeten besproeien. Natuurlijk heeft mijn vader geluk dat hij ooit eens een heel diepe put heeft laten leggen want anders zouden wij niet in de mogelijkheid zijn om te sproeien. Het kraantjeswater is daar te kostelijk voor. En als ik dan het nieuws hoor is er op sommige plaatsen weer een overlast van water geweest. Het is in ieder geval niet meer zo warm geweest. Dat is ook al een heel goed gegeven. Voor mij . . . Spijtig natuurlijk voor al die andere zonnekloppers. En ja, ik heb een bloemstukje gemaakt voor op het graf van mijn man. Persoonlijk vind ik het goed gelukt. Hopelijk zal ik nog bijleren en dan word ik daar een klein beetje handig in. En het stukje mag gerust gezien worden. Ik heb het heel simpel gehouden en zeker niet gewerkt met van die speciale groene hulptakken. Ik heb gewoon wat groene takjes uit de tuin genomen , en ja , na wat gepruts is het me toch gelukt. En volgende keer gaat dat weer beter zijn. Zou mijn man het een mooi bloemstukje hebben gevonden ? Ik hoop het.
En we hebben dan vandaag spijtig genoeg niet zoveel regen gehad. Die veertien druppels die er gevallen zijn , die mogen we echt niet tellen. Als ik dan hoor op het nieuws, dan zijn er weer plaatsen die de volle lading hebben gehad. Spijtig dat het niet beter was verdeeld. Ik had het de boeren heel graag gegund. Dan zouden wij ook wat gehad hebben voor onze tuin. Nu is het om de twee dagen sproeien. Niet sproeien , geen groenten of geen bloemen. Gelukkig hebben we nog een oude put in de tuin liggen want anders zou het wel een ramp zijn. De waterleiding zou ons anders teveel kosten en dan is het niet doenbaar. Hopelijk krijgen we één van de volgende dagen toch nog een deugddoend buitje. Het ergste is natuurlijk , wanneer het hier begint dan stopt het niet. Ik heb vandaag ook mijn bloemstukje gemaakt voor het graf van mijn man. Het ging toch iets vlotter dan ik had verwacht. Alleen moet ik nog zorgen voor in de toekomst dat ik fijnere groene tussensteek takjes bij me heb. Nu had ik gewoon wat takjes uit de tuin geknipt maar ze waren te grof. Dat was dus een foutje en een les naar de toekomst toe. Van het uiteindelijke resultaat was ik wel tevreden. En content dat het me gelukt was. En volgens ik kan zien , want nu let ik daar wel op , ben ik niet de enige die zelf een bloemstukje maak voor het kerkhof. Ik hoop dat ook mijn man fier is omdat ik ervoor zorg dat er toch een bloempje bij zijn graf staat. Dat is toch het minste dat ik kan doen !
Warm , veel te warm voor mij. En waarschijnlijk is dit ook zo voor nog zoveel anderen. Voor de kinderen , de jeugdigen is dit natuurlijk uitstekend zomerweer en voor hen kan het niet warm genoeg zijn. Voor mij mag het gerust enkele graden minder zijn. Dan zou het ook nog veel aangenamer zijn. Deze namiddag in de tuin was het maar amper te doen. Toch heb ik lekkere aardbeien geplukt. Ze waren heerlijk sappig en zoet. Beter dan die we in de winkel kopen. Zo was ik deze morgen nog op de groenten- en fruitmarkt. Ik dacht van lekkere bessen en kersen mee naar huis te hebben gebracht. Was me dat een domper ! Ze zien er wel heerlijk uit , donkerrood en gaaf , maar . . . De sappigheid ,de zachtheid ,die lekkere pure fruitsmaak zijn ze vergeten. Ik heb het vermoeden dat ze veel te vroeg zijn geplukt en dan bewerkt om toch maar die mooie kleur te verkrijgen. Volgende keer zal ik rechtstreeks naar de teler gaan en dan heb ik misschien waar voor mijn geld. Het is toch zonde dat we die heerlijke smaken van vroeger jaren niet meer hebben. De kinderen van vandaag kennen die al niet meer tenzij ze nog ergens op de boerenbuiten wonen en ouders hebben die zich echt bezig houden met een fruit- en groententuin. Maar zoals we weten, vroeger bestaat niet meer , het is het nu. En daar kunnen we niets aan veranderen. Ik heb me ook nog rozen meegebracht, van die mooie zalmroze rozen. Ik ga morgen proberen om een bloemstukje te maken voor het graf van mijn man. Om een bloemstukje in elkaar te steken voor bij me in de living, daar heb ik geen probleem mee. Als het niet klopt of niet gemaakt is zoals het eigenlijk zou moeten, daar heeft toch niemand commentaar op. Maar nu ben ik wel een beetje bang. Nu moet het wel in orde zijn. Ik hoop dat het gaat lukken.
Vandaag heb ik afgemaakt waar ik verleden week mee ben begonnen. De grote kuis in de garage. Ik heb deze tot een goed einde gebracht. Ik heb zelfs goed wat plaats kunnen maken. Zo heeft mijn moeder opnieuw meer ruimte om vanalles en nog wat beter op te bergen. Er is natuurlijk één nadeel. Des te meer plaats dat ge hebt , des te meer dat ge opnieuw bijhoud. Maar we hebben de afspraak gemaakt : niet meer dan nodig is. Er steekt al genoeg in dat nooit niet meer zal gebruikt worden. Het enige dat ik nu nog ga doen is op elke doos een papier aanbrengen met hetgeen erin zit. Dan zal het geen gezoek meer worden van : en waar heb ik dat gelaten. Dus nog enkele uurtjes werk en dat is volledig afgerond. Mijn moeder was in ieder geval heel tevreden. Alles is opnieuw netjes en daar hecht ze heel veel waarde aan. Zij tevreden en ik gelukkig dat ik er vanaf ben. Mijn vader is al enkele dagen aan de stille kant. Ik merkte wel dat er ergens iets schorte en daarstraks heb ik het hem gevraagd. Kwam stom aan. Zijn rechterbeen wil opnieuw niet mee. Hij heeft weer heel veel pijn. Hij denkt dat hij opnieuw voor een operatie zal staan maar wil het zo lang mogelijk uitstellen. Hij zou graag nog wat genieten van de zomer. Wanneer er nu eventueel een operatie aankomt is de volledige revalidatieperiode in volle zomer en daar zou hij spijt van hebben. Dan kan hij niets meer doen in de tuin wat toch zijn lang leven is. Het is aan hem om te beslissen . Ik kan niets anders doen dan afwachten.
Het is donderdag , en toch zondag . Morgen is het vrijdag en toch een vrije dag Dan komen nog zaterdag en zondag. Een heel fijn , lang weekend gewenst aan iedereen.
Deze namiddag toch nog eens heel eventjes tot bij mijn ouders gereden. Aardbeientijd en dan moet er geplukt worden. Het is voor ieder van ons een mooie portie geworden. De rest van de mooi ogende vruchten zijn voor morgen. Als ze nu toch eens niet zo lekker zouden zijn ! Spijtig dat het maar een korte periode duurt. Maar ja , nadien op naar het volgende. En dat zouden witte kruisbessen moeten worden. Tenminste als de vogels er af blijven. Ze moeten nog rijpen maar nu al wordt er geplunderd. Die vliegende diefjes die gaan morgen niet weten wat ze meemaken. Ze gaan een net tegenkomen tot bescherming van de bessen. Ook ik lust die heerlijke lekkernij en dus gaan we morgen maatregelen treffen. Spijtig voor die mannen maar wij gaan voor. Als de bessen uitgerijpt zijn dan mogen zij er de laatste afhalen. En dat zal waarschijnlijk nog meer dan voldoende zijn. Ondertussen hebben ook onze nieuwe kippen zich gewend gemaakt aan hun paradijs. Het is en blijft voor de kippen nog allemaal nieuw. Hun slaapstek , die zijn ze al gewoon . Al maar een geluk. Het resteten moeten zij nog steeds leren eten. Dat gaat helaas nog niet zo vlot. Maar we hebben al wel alle dagen twee lekkere verse eitjes. Het zijn weliswaar nog maar kleine eitjes Maar beter eitjes van een miniformaat dan nog altijd geen. Hopelijk is voor ons alles in orde. Want nu met die bepaalde bacterie zijn er toch wel twijfels. Maar als men al jaren uit eigen tuin teelt haalt, dan zal het nu ook nog wel in orde zijn.
Het nazicht van alle bankuittreksels van de voorbije jaren is gebeurd. Mijnheer de notaris mag terug van zich laten horen. Nu maar hopen dat het geen werk voor niets is geweest. De getallekens draaien nog in het rond , niet te doen. Ik had dat nazicht gemakkelijker verwacht. Ik ben eigenlijk blij dat het gedaan is, hoop ik toch. Maar ja, wat moet gebeuren moeten we in orde brengen. En ik heb toch gevonden wat er werd gevraagd. Daar ben ik ook wel blij om. Er zijn karweitjes die plezanter zijn. Zoals bijvoorbeeld confituur maken. Daar heb ik me deze namiddag ook nog eens mee bezig gehouden. Het is 25 jaar geleden dat ik dat nog gedaan had. Ik heb de kookboeken nog eens boven gehaald om te zien hoe ik dat moest doen. Nu de aardbeitjes zo goed produceren moet ik hiervan toch profiteren. En inderdaad, ook dat is niet gemakkelijk. Ik hoop dat de confituur gelukt is. Dat is nog eventjes afwachten en dan gaan we proeven. Ik hoop dat mijn ouders hem lekker vinden. Eigenlijk heb ik deze voor hen gemaakt. Confituur staat bij hen dagelijks op de tafel. Ik zou het ook moeten leren maar dat is nog niet gelukt. Wat nog niet is , kan komen.
Dat ik twee weken geleden de auto heb laten nazien is me vandaag goed van pas gekomen. Deze voormiddag met de auto naar de autokeuring geweest. En ja hoor , we kunnen weeral een jaartje met dat beestje rijden. Als ik er nu nog eens met een goede vernieuwer kon overgaan, dan was alles helemaal in orde. Wel moet ik ook nog eens als een wervelwind door mijn garage gaan. Tot voor een paar maanden stond ze nog helemaal aan de kant. Nu is het niet meer om aan te zien. Ik moet er dringend eens invliegen zodat deze terug mooi op orde komt te staan. Gelukkig kan de auto er nog altijd in. En als het één van de weken eens lukt dan gaat dat allemaal in orde komen. Ik geef mijn tijd liever aan mijn bezoek. De voorzitter van de biljartclub van mijn man heeft me deze namiddag gevraagd of ik meedoe aan de jaarlijkse souper. Ik heb geen nee gezegd en ga zeker paraat zijn. De club is niet groot en ze hangt nog altijd goed aan elkaar. Ik vind het tof dat ze mij er nog bij willen. Dat de eerste momenten weer heel moeilijk gaan zijn, dat weet ik nu al. Zoals het zelfs deze voormiddag moeilijk was om gewoon met de auto naar de keuring te rijden. Normaal deden wij dat samen, dat was een stomme jaarlijkse traditie geworden voor mij en mijn man. Nu was het alleen, voor de allereerste keer in mijn leven. Dat zijn zo allemaal van die normale dingen die toch telkens weer pijn doen. Vroeger met twee , nu alleen.
Uiteindelijk heb ik deze zondag toch nog goed besteed. Toch naar mijn bescheiden mening. Nadat ik ben gaan eten bij mijn ouders wou ik nog even langs vrienden. Verder dan de gesloten voordeur ben ik niet geraakt. Een schoolfeestje van de kleinzoon. Dat moet prachtig geweest zijn en dat met deze namiddagzon ! Eén van de volgende dagen ga ik zeker het verhaal te horen krijgen. Dus gewoon rustig terug naar huis. Ik heb toch nog vanalles te doen en ik ben er dus aan begonnen. Ik heb me gewoon voor een kast op de grond gezet en ben beginnen uitladen. Ik heb papieren nodig voor de successierechten. Ik heb zoveel bij te houden dat ik niet juist weet in welke doos ze zitten. Er is heel veel gesorteerd. En toch, ik zal nog wat opbergdozen moeten opendoen voor ik alles bij elkaar heb. De notaris vraagt heel wat papieren. We gaan zelfs met uitstel moeten werken. Ik had er geen vermoeden van dat het allemaal zo moeilijk zou verlopen. En het blijft maar moeilijk gaan. Tegelijkertijd kan ik weeral wat papierwerk dat ik niet langer nodig heb wegdoen. Op sommige momenten vraag ik me af waarom ik die papieren allemaal heb bijgehouden. Ik weet wel dat er papieren tussen zitten die we nog eens samen zouden bekijken. Papieren die we bijhielden als herinnering. Die papieren hebben nu wel een wrange bijklank want nu zijn ze voor mij alleen. En de herinnering is ook voor mij alleen. Ik heb vroeger wel geleerd dat elk stukje papier van belang kan zijn. Dat heb ik zelfs nog ondervonden toen we onze zaak hadden. Dus enkel papieren die ik niet meer nodig heb , gewoon weg en nieuwe plaats in de kast. Het is wel niet veel maar toch ruimte voor iets anders. Zo gaat de kast toch ooit nog eens op orde geraken. Dat gaat nog wel wat duren maar ja, ik heb tijd.
Zaterdagavond. Mijn lieve man , wat mis ik je. Was je nog maar hier bij me. Gewoon bij me, in de zetel. Al was het maar om al die commentaar te geven bij de verschillende sportprogramma's. Dan was je ten minste nog bij mij. Dan zouden wij nu me twee geweest zijn. Dan zouden wij nu genoten hebben van de zaterdagse sportavond. Nu, zit ik hier alleen. En ja , de TV staat op , maar vraag niet wat er op is. Ik heb hem zelfs op radio gezet maar weet niet wat er gespeeld word. Ik heb er helemaal geen interesse in. Ik zit me met niets bezig te houden. Ik heb er hoegenaamd geen zin in. Ik had me deze avond, zoals vele voorgaande avonden , heel anders voorgesteld. Het mag helaas niet zijn. Ik moet tevreden zijn met wat ik momenteel heb. Veel is dat niet. Want, alleen is maar alleen. Er is niemand meer die nog iets tegen me zegt. Er is niemand meer die iets aan me vraagt. Ook deze namiddag heb ik het nog van een mevrouw op het kerkhof gehoord. Ook bij haar was het : ik ben alleen en ik blijf alleen. Deuren en muren antwoorden niet. Ook een foto antwoord niet. En het is altijd alleen. De dagen kunnen toch zo hard zijn , om nog maar te zwijgen van de avonden. En dan gaat men slapen , en dat bed , dat bed is toch zo groot en leeg . . .
En ook vandaag was het niet de gemakkelijkste dag. Maar ik heb geprobeerd er toch maar weer het beste van te maken. Ook omdat ik vandaag de ganse dag bij mijn ouders was. Vrijdag is kuisdag en ik had vroeg gedaan. Als ik op donderdag de meeste voorbereidingen kan doen, heb ik het op vrijdag eens zo gemakkelijk. En vrijdag is ook traditioneel fritjesdag. En wie laat de fritketel vallen ? Juist ! Nog nooit gebeurd maar vandaag had ik prijs. En daar lag de helft van het fritvet tegen de grond. In eerste instantie vraag je je af hoe je daar moet aan beginnen. Maar dat was heel vlug opgelost. Gezorgd voor heel veel heet water en beginnen maar met schrobben. Gelukt ! Daar waar de fritketel wordt opgeborgen is het nog nooit zo geschrobt geweest. En om dan toch maar bezig te blijven zijn we begonnen met de grote kuis in de garage. Het was er vandaag echt een weertje voor. Niet te warm , niet te koud. Echt zo een temperatuurtje waarin we het lang kunnen uithouden. En we zijn tot halverwege geraakt. De andere helft is normaal gezien voor de volgende week. Dus we weten weer wat doen. Hopelijk hebben we dan ook weer zulk gezellig poetsweer. En veel goesting om aan de tweede helft te beginnen.
En of ik nu bij me thuis bezig ben of bij mijn ouders ; momenteel blijft het allemaal hetzelfde. Het is en blijft moeilijk. Ik heb al gemakkelijkere dagen gehad. Nu blijven ze moeilijk. En het wil maar niet overgaan. Ik veronderstel dat het te maken heeft met het bij elkaar voegen van de nodige papieren van de successierechten. Er worden ook nog zoveel bijkomende vragen gesteld. Vragen die betrekking hebben op onze vroegere zaak. Papieren van meer dan 10 - 15 jaar geleden ! Die worden nu volop opgevraagd. Wat heeft dat allemaal te maken met de dag van vandaag ? Ze maken het me toch zo moeilijk. Zou dat voor ieder ander in ongeveer dezelfde situatie ook zo zijn ? Of zijn er personen bij die het een stuk gemakkelijker hebben of wie weet misschien nog moeilijker. En dat allemaal omdat wij een zelfstandige zaak hebben gehad. Was ik maar gewoon bediende gebleven. Dan was dit me allemaal bespaard gebleven. Maar dan had ook geen mooie zaak gehad samen met mijn man. Iets waarvoor we dag en nacht gewerkt hebben. Maar iets dat nu zuur opbreekt. Want des te eerlijker men is geweest , des te meer wordt men nu gestraft. Dat is in ieder geval mijn mening. Iets waar ik heel zeker van ben. Dus ik zal in het weekend maar achter de nodige papieren gaan zoeken. Gelukkig heb ik ooit ondervonden hoe belangrijk een stukje papier kan zijn. Daarom heb ik heel veel bijgehouden maar of ik alles ga terug vinden dat is natuurlijk een andere vraag. Het is niet omdat ik ooit veel heb bijgehouden dat ik ook het juiste heb bewaard. Dus, zoeken maar.
Deze mooie zomerse dag is weeral stilletjes voorbij gevlogen. Het appartementje in de voormiddag aan de kant gezet. En hoe het komt , ik weet het niet. Maar als ik in ons appartementje bezig ben, dan heb ik het altijd heel moeilijk. Alles doet me nog aan mijn man herinneren. Het is alsof dan alles terug tot leven komt. Dan worden de herinneringen weer levensgroot en zo echt. Bij alles wat ik dan doe komt er wel een verhaaltje naar boven. Soms voelt het echt zwaar aan. Dan is het tanden bijten om er weer door te komen. En ook nog snel moeten wezen of ik was te laat bij de tandarts. Dat bezoekje is goed afgelopen. Volgend jaar terugkomen ! Daarna ben ik nog van die lekkere aardbeien gaan plukken. Heerlijk zo rechtstreeks uit de eigen tuin. Plukken, wassen en opeten. De rest van de avond heb ik met niets doen doorgebracht. Ik voelde me moe. Zal waarschijnlijk door de warme temperatuur komen. Morgen is het enkele graden minder. Voor mij persoonlijk gaat dat heel goed uitkomen. Dan voel ik me veel beter.
Het is mooi geweest vandaag. Eigenlijk heb ik niet veel gedaan. Bezig geweest met een hoop papieren weg te werken. De stapel werd te groot en dan moest ik eens beginnen hooien. Daar ben ik nu mooi doorgeraakt. Ik heb me trouwens voorgenomen om vanaf nu alles direct op orde te brengen. Dat gaat trouwens ook veel beter zijn. En ik ga minder opruimwerk hebben. Eens zien hoelang ik het vol hou ! Nog wel een stuk van de tennis gezien. Vroeger interesseerde ik me daar allemaal niet voor. Alles van sport heb ik van mijn man geleerd. Ik ben wel van plan om tennis een beetje te blijven volgen in de mate van het mogelijke. Toch zeker wat onze vertegenwoordigers betreft. Ook voor het wielrennen ga ik moeite doen. Het zal wel niet zo gemakkelijk meer zijn als vroeger. Toen hield mijn man mij van alles op de hoogte en toen kon ik ook volgen. Nu zal het allemaal afwachten zijn. En met al die plezante ( ! ) namen van de renners wordt het er ook niet gemakkelijk op. Maar we doen ons best en dan zal dat wel een beetje meevallen.
Wat een vermoeiende maandag en dat voor het begin van de week. Op bezoek geweest bij de hartspecialist en bij de huisdokter. En geloof het of niet maar ik ben weeral voor een half jaartje goed gekeurd. Ook op kliniekbezoek geweest. Niet lang want daar had ik de moed niet voor. Een kennis zijn voet is geamputeerd. Wat doet dat raar. De vorige keer toen ik bij hem was lagen er nog twee voeten in dat ziekenhuisbed. Nu nog maar één. Hijzelf verwerk het goed en heeft er zich bij neergelegd dat er nu veel zal veranderen. Hij moet nu vanalles opnieuw leren en toch heeft hij er alle moed in. Ik duim voor hem mee dat het nu eindelijk toch allemaal goed komt. Hij heeft de laatste drie jaren al genoeg afgezien en meegemaakt. Dan ben ik nog op jacht geweest voor een kleine balkontafel en die heb ik nu ook. In hout weliswaar maar ik heb een kleine tafel. Nu kan ik ook van de mooie dagen genieten. Als ik thuis ben tenminste. Ze zullen schaars zijn maar het is me gelukt. Voor bij onze vijver ben ik een goede snoeischaar gaan halen. Nu kan ik er beginnen op los te snoeien. Ik hoop dat deze schaar het nu zal uithouden en niet zoals mijn voorgaande. Maar ja , dat was geen eigenlijke snoeischaar en dan moogt ge daar waarschijnlijk niet zoveel van verwachten. Ik heb ook nog een klein stenen hartje gevonden om bij op het graf van mijn man te leggen. Deze tijd van het jaar is er echt niet veel te vinden. Ik ga geduld moeten hebben tot de herfst- en wintermaanden er gaan aankomen. Lantaarns zijn er nu ook genoeg maar allemaal grote en groffe. Ik zoek een fijne en die is ook niet te vinden. Maar ja, geduld is een schone deugd. Op een dag ga ik toch eens zeggen : dat is het wat ik zoek !
Vandaag is het een rustige dag geweest.
Veel geluk met de regen hebben we dan toch niet gehad.
Warm , veel te warm voor mij.
Het nazicht van alle bankuittreksels van de voorbije jaren is gebeurd.
En ook vandaag was het niet de gemakkelijkste dag.
En of ik nu bij me thuis bezig ben of bij mijn ouders ; momenteel blijft het allemaal hetzelfde.
